Minialuxe

Wanneer Minialuxe begon met zijn reeks antieke  auto's, weet ik niet meer, maar vermoedelijk rond 1970. Ze waren gemaakt van plastic en zo zagen ze er ook uit, maar een beetje verf doet wonderen. Het was een verdraaid leuke serie, want probeer vandaag eens een schaalmodel  van een meer dan honderd jaar oude auto te vinden. Ze zijn er niet! Beide bovenstaande Panhards waren leverbaar, de ene van rond 1895 met een koeiestaartstuur, de andere een heel vroege gesloten auto, een zogenaamde coupé docteur met net zo'n stuur.  Minialuxe leverde laatstgenoemde in een hardgroene kleur, ik heb het modelletje omgeschilderd in de kleuren zoals zo'n coupé in het Crawfordmuseum in Cleveland (Ohio) staat. Wonderlijk dat het chassis en de wielen in zo'n besmettelijke kleur werden geschilderd.

Steel

Tien tegen één dat u de pedalsteelguitar associeert met countrymuziek, maar  dat het instrument al een aantal jaren een opmars maakt in zwarte Amerikaanse religieuze muziek staat buiten kijf: "sacred steel" is de naam en goede vertegenwoordigers van het genre zijn Darick, Philip, Chuck en Carlton Campbell, de Campbell Brothers. Hier is hun versie van "Morning Train". Smaakt naar meer? Op het label Arhoolie verscheen hun CD "Sacred Steel on Tour".

Shape Note

Het is, ik geef het toe, even wennen wanneer je het voor de eerste keer hoort: shape note singing. In dit geval in een kerk in Henagar, Alabama. Voordat de tekst van het lied wordt gezongen, wordt eerst  zoals gebruikelijk, met la-la-la  ingezongen.

107 jaar geleden verstuurd

Borden

En toen dachten  ze in het goyse dorp met geiwe laten we eens een bordje ophangen.

Laagschedel

Wat ik me altijd afvraag zou zo'n vaderlandse laageschedel ook rondrijden met zo'n humorloze sticker als er "Papa liet een scheet en ik kan niet naar buiten" stond.

Panhard 2

 Dat Dinky die fout met de clignoteurs maakte is te begrijpen, want de voorganger van de PL17, de Dyna 54 had ze wel. Hier boven de Dyna 56, in model gemaakt door speelgoedfabriek JEP, maar ook het nog altijd actieve Norev maakte een model van "La Nouvelle Dyna Panhard'.

Panhard

 Dinky Toys annonceerde in 1959 een model van de Panhard PL17, een jaar later lag het autootje in de speelgoedwinkel, alleen was het niet correct, omdat op de achterspatborden ter hoogte van de deurklinken van de achterdeuren aan beide zijden een clignoteur was aangebracht, het jaar daarop waren ze verdwenen, maar wie goed kijkt naar bovenstaand model kan nog steeds zijn waar ze gezeten hebhen. Later in 1962 verscheen de volgende versie dit keer zonder zijclignoteurs, want die zaten inmiddels net als bij de echte auto schuin onder de koplampen. Ik heb die versie de afgelopen dagen onder handen genomen om mijn eigen PL17 Tigre in miniatuur in de kast te kunnen zetten.

Veritas

 

Of er ooit iets moois is gegroeid uit deze Duits-Franse samenwerking, weet ik niet. De advertentie voor de Véritas Météor komt uit het octobernummer, het Salon de l'Automobilenummer, van het Franse blad Réalités, want behalve deze advertentie heb ik niets kunnen vinden over een samenwerking tussen de voormalige BMW-medewerkers die in 1946 Veritas opgericht hadden en de befaamde Franse carrosseriefirma Saoutchik.  Oorspronkelijk gebruikte Veritas BMW-motoren uit de vooroorlogse 328, later werden Heinkelmotoren gebruikt, nadat Veritas een Heinkelfabriek in Muggensturm had overgenomen. Dat bleek echter een stap te ver, want Veritas raakte in financiële problemen. Totaal zijn er niet meer dan achtenzeventig race- en sportwagens gebouwd. In de herfst van 1951 maakte de fabriek onder leiding van Ernst Loof een doorstart in de voormalige garageboxen van Auto-Union aan de Nürburgring, de motor kwam van Heinkel, de carrosserie net zoals in 1949 en 1950 van Spohn in Ravensburg. Van Saoutchik is geen sprake, toch is er een Franse connectie, maar die loopt linea recta naar Panhard, die de aandrijving leverde voor de Dyna-Veritascabriolet. De carrosserie kwam van Karl Baur in Stuttgart. Totaal zijn er 176 exemplatren van onderstaande auto gebouwd.

Natuur

 

"Springwatch", het prachtige BBC-natuurprogramma bestaat tien jaar, gisteravond zag ik de eerste aflevering en  het betekent drie weken lang van maandag t/m donderdag tussen negen en tien uur 's avonds kijken naar veel wat de Britse natuur te bieden heeft, dit keer vanuit Minsmere aan Engelands oostkust. Presentatoren zijn Chris Packham, Michaele Strachan en Martin Hughes-Games, die alle drie hun sporen hebben verdiend in programma's die de natuur omhelzen. Zonder aan "Springwatch" te refereren starrte de EO gisteravond "Lang leve de lente"  een uit vijf delen bestaand natuurprogramma, deze week iedere avond tussen zeven en half acht. En natuurlijk kan in Nederland ook zo'n programma weer niet zonder bekende Nederlanders, in dit geval Philip Freriks en Anne-Mar Zwart. Jammer, want er gaat niets boven het enthousiasme van echte natuurliefhebbers. En  dat maakt "Springwatch" beter.

Limboland

Ik herinner me dat er na afloop van de Eerste Wereldoorlog even sprake is geweest van aanspraak van de Belgen op onze provincie Limburg, helaas is Limburg deel blijven uitmaken van Nederland, dat is eens te meer betreurenswaardig omdat de PVV  daar de eerste partij is geworden bij de jongste Europese verkiezingen en hoe prettig zou het zijn als Bart de Wever rimpelloos de rechtse teugels in Venlo, Roermond, Maastricht en omstreken in handen zou hebben en behalve in Flevoland in geen enkele provincie de Wildersadepten  op de eerste plaats geëindigd waren, ik heb minder moeite met de PVV-boventoon in Flevoland omdat het natuurlijk geen echte provincie is: één of andere domme ambtenaar heeft het bijster vervelende stukje vaderland destijds per vergissing niet tussen de aanpalende provincies verdeeld maar dezelfde rechten gegeven als Groningen en Zeeland, gelukkig bestaat er een prima oplossing om een einde te maken aan de hegemonie van Wilders in  deze zogenaamde provincie: laten wij ijveren voor het onderlopen, als dat met de Hedwigepolder kan, kan het ook met Flevoland.

Drs. Barend-Otto ter Vloot, Steenwijkerwold

Monarch 2

Zeven keer Monarch, drie keer Empire, één keer Empress, twee keer Imperia, zeven keer Imperial, vijf keer King, twee keer Queen, één keer Prince, twee keer Princess, klaarblijkelijk was  er een grote behoefte de auto iets van adel mee te geven. Het lijkt een beetje op wat er in 1811 gebeurde toen Napoleon verordoneerde dat iedereen een achternaam moest hebben en mensen zich als Keizer, Koning, Prins, Graaf, Hertog en Jonker lieten inschrijven. Ik noemde een paar merken, maar ook autotypes werden van wonderlijke namen voorzien: Studebaker had een Commander, een President en een Dictator (!), Opel een Admiral. In Duitsland hebben ooit twee merken bestaan met de naam Kaiser, het Amerikaanse Kaiser telt niet mee, want dat ontleende zijn naam aan de scheepsmagnaat Henry J. Kaiser, die na de Tweede Wereldoorlog samen met Joseph Frazer van Graham-Paige de Kaiser-Frazer Corporation opzette. Er bestond ooit een merk General, maar die naam hoeft niet persé ontleend te zijn aan het militair, want het kan ook algemeen betekenen.

Monarch

 

Monarch moet een geliefde keus geweest zijn voor een automobielmerk, want het kwam zeven keer voor: vier maal in de Verenigde Staten, twee maal in Groot-Brittannië en één maal in Canada. In Canada bestond Monarch 15 jaar - tussen 1946 en 1961 - en was een Monarch niets anders dan een Amerikaanse Mercury met een andere grille en chroomlijsten. Mercury op zijn beurt was een Fordproduct, in 1938 in de markt gezet tussen de merken Ford en Lincoln en in 2011 verdwenen. Op de foto's boven een Monarch, onder een Mercury, beide uit 1946. De Monarch is een sedan, de Mercury een coupé.

Fred

Nu onze staatsecretaris van Veiligheid en Justitie Fred Teeven de landsgrenzen weer op ouderwetse wijze wil gaan bewaken door middel van controles in treinen en bussen, is het wellicht nuttig  hem er op te attenderen dat zulks nauwelijks zoden aan de dijk zal gaan zetten, immers deze binnenstromende "vluchtelingen" voortgedreven door zogenaamde armoede, dan wel door zogenaamd geweld in hun thuisland, zijn in het geheel geen slachtoffer van ellende, nee, zij doen slechts wat zo'n honderdvijftig jaar geleden Europeanen deden: zij gingen op safari niet alleen om de Afrikaanse flora en fauna te bezichtigen, maar vooral ook om de huidversieringen door inkervingen en tatoegages van de bevolking daar ter plekke te aanschouwen, thans is een periode aangebreken waarop Eritreërs en ingezetenen van diverse andere Afrikaanse staten de tatoeages die Europanen hebben laten aanbrengen komen bezichtigen, onze staatsecretaris van Veiligheid en Justitie Fred Teeven doet er dus goed aan een algemeen verbod op tatoeages te onzent in te stellen in plaats van grenscontroles door de marechaussee te laten uitvoeren, ons land wordt door het ontbreken van getatoeëerden in het straatbeeld ogenblikkelijk minder aantrekkelijk voor Afrikaanse toeristen.

Drs. Barend-Otto ter Vloot, Steenwijkerwold

Pseudo-Ménière

 Het is inmiddels al weer een paar jaar geleden, van Heer Ozenfant en van Una Barquhar was nog geen sprake en dus konden we een rondreis per trein door Frankrijk maken, een paar dagen in Straatsburg, Mulhouse, Besançon, Lyon, Tours, Nantes, Brest, Rennes en Parijs. Ik kan het iedereen warm aanbevelen, want zo leer je de Fransen kennen, die, het is slechts een voorbeeld, met hun telefoontje naar het treinbalcon gaan als ze de avondmaaltijd willen doornemen. Eenmaal in  Parijs wilden we de aankomst van de Tour de France zien, maar daar kwam bar weinig van terecht, de zaterdag ervoor werd ik duizelig en die duizeligheid hield aan: iedere beweging veroorzaakte misselijkheid. Uiteindelijk kreeg ik mezelf weer onder controle met een tabletje tegen reisziekte. Zo nu en dan, één of twee keer per jaar, keert de duizeligheid terug. Vandaag is het weer zo ver. Iemand omschreef het eens als pseudo-Ménière, maar met het benoemen ben ik niet geholpen en omdat het maar sporadisch optreedt laat ik drastische maatregelen achterwege.

Gepeupel 2

Ook Post.NL weet niet hoe het hoort:

Gepeupel

 

Om zich een air van belangrijkheid aan te meten zetten transportondernemingen "logistics' i.p.v. logistiek op derlui vrachtwagens, terwijl hun chauffeurs nooit verder dan Schin op Geul en Wolvega zijn geweest. Vanmorgen zag ik een gedeukt bestelwagentje met "thepeoplegroup" op de zijkant, de groep is, zo weet ik na enig zoekwerk, gevestigd aan Kuiper 5 in Nieuwkuijk, en u raadt het: The Netherlands. 

Van een  energiefirma kreeg ik, omdat ik bezwaar maakte tegen het geje en gejou van het bedrijf, deze onzinnige uitleg:

"We hebben bij energiedirect.nl bewust gekozen voor de je-vorm. Dat past bij deze tijd, we verkleinen de afstand en worden meer toegankelijk en dichtbij. Uiteraard is dit besloten naar aanleiding van onderzoek onder onze klanten, waaruit blijkt dat het merendeel het prettig vindt om met ‘je’ te worden aangesproken. We kiezen een stijl, waaruit blijkt dat we op gelijk niveau met elkaar in contact willen staan. Onze stijl is helder, kort en direct, waarbij we geen moeilijke woorden gebruiken. Vanuit deze achtergrond kiezen we in onze algemene uitingen voor de je-vorm."

Misschien wordt het tijd eens massaal te protesteren tegen dergelijke ongevraagde frivoliteiten van nutsbedrijven en hun te laten beseffen dat wij klanten zijn, dat zij niet bepalen  hoe wij met elkaar omgaan en het geje en gejou niets met "deze tijd en het verkleinen van de afstand" te maken heeft, maar alles met de invloed van het Engels op onze taal, waar "you" de omgangsvorm is.

 

 

Varen

Ooit, het was in de jaren negentig, voer ik van Klaipeda in Litouwen naar Kiel met een veerboot onder Kazachstaanse vlag. Dat was merkwaardig, maar afgelopen weekeind ontdekte ik dat de schepen van de KD (Köln-Düsseldorfer Rheinschiffahrt) op de achtersteven Valetta hoofdstad van Malta als thuishaven opgeven.

Franken

Afgelopen weekeind naar Franken een kleine plaats in de buurt van Bad Breisig voor een bijeenkomst van de Duitse Panhardclub. De moeite waard want zoveel Panhards kom je op de normale weg niet tegen. Er was een Dyna Z11 uit 1968 waar het cyclooplicht uit de voorgaande versie vervangen was door iets dat op een uitgestoken tong lijkt. Maar heel bijzonder: er was ook een DB of voluit Deutsch Bonnet, een Le Mans Racing, een type dat tussen 1960 en 1962 is gemaakt en waarvan er nog naar vier zijn overgebleven.

EU, EUH, EUH 3

Net telefonisch  navraag  gedaan over de Nederlandse kandidatenlijst voor het Europese Parlement: (de voormalige) mevrouw Newkirk  is net als de heer O'Hanlon Brits onderdaan en mag daarom op de Nederlandse kandidatenlijst staan, op het moment dat ze worden gekozen en zitting zouden willen nemen in het Europese Parlement moeten ze in Nederland woonachtig zijn. Ik blijf het vreemd vinden.

EU, EUH, EUH 2

Ik kon het toch niet nalaten om nog wat verder te spitten in de kandidatenlijst voor de verkiezingen van het Europese Parlement. Die Toine Manders, nummer één bij 50PLUS blijkt een buitengewoon rechts baasje dat behalve bij de VVD en de Libertarische partij ook betrokken was bij de Dutch Tea Party. Van de twee zich buiten de Europse Unie ophoudende a.s. parlementariërs, Arnold Reinten in Moskou voor de Anti EU(ro) Partij en Ingrid Newkirk in Norfolk (Verenigde Staten) betwijfel ik de serieuze kandidatuur, hoe die te combineren met vergaderingen in Brussel dan wel in Straatsburg? Bovendien heet mevrouw Ingrid Newkirk sinds 1980 geen Newkirk meer, want toen scheidde ze van haar man Steve. Haar nationaliteit heb ik niet kunnen achterhalen, die is of Brits of meer waarschijnlijk Amerikaans, trouwens ook een andere kandidaat voor de Partij voor de Dieren, Redmond O'Hanlon is - voor zover ik weet -  niet in het bezit van een Nederlandse paspoort en ik neem aan dat dat een eerste vereiste is om op de Nederlandse kandidatenlijst te staan.

EU, EUH, EUH

De Amerikaanse Ingrid Newkirk op de Nederlandse kieslijst voor de Europese verkiezingen.

Gister kreeg ik de kandidatenlijst voor de Europese verkiezingen, lijst 16 is de partij 'Jezus Leeft' aangevoerd door de heren Joop en Andreas van Ooijen uit Giessenburg, naastenliefde, ik heb het even opgezocht, schijnt de basis van de partij, maar geheel in tegenstelling daarmee moeten we stoppen met geld gooien in de (Zuid) Europese bodemloze put. Er staan twee mensen met de naam Jongerius kandidaat: Agnes staat op nummer twee bij de P.v.d.A. en  Niels op nummer vijf bij de SP. Wat iemand buiten de EU op de lijst doet is mij een raadsel, maar de in de Verenigde Staten wonende Ingrid Newkirk (president van People for the Ethical Treatment of Animals) staat op plaats 26 bij de Partij voor de Dieren en Arnold Reinten in Moskou op de eerste plaats bij de Anti EU(ro) Partij. Arnold moet zich ook thuisvoelen bij 'Jezus Leeft', want een speerpunt van de Giessenburgse Van Ooyens is dat we op moeten houden met het pesten van Russen. Dan is er lijst 10: IQ, de Rechten-Plichten-Partij met slechts één kandidaat: Gunther Niessen uit Delft. Punt uit zijn parijprogramma: 'Multinationals en multi-miljardairs verkopen via dure supermarktketens een groot aantal producten die schadelijke stoffen bevatten. Hier moet tegen worden opgetreden.' Dan zijn er veel zogenaamde lijstduwers, ik noem er een aantal Vincent Bijlo bij Groenlinks en Jan Siebelink, Maarten Biesheuvel, Adri van der Heijden, Mensje van der Steen, Paul Cliteur en Redmond O'Hanlon bij de Partij voor de Dieren. O ja, voor ik het vergeet het CDA gebruikt twee oud-commissarissen der koningin als lijstduwer: Karla Peijs en Hanja May-Weggen. Ik heb bij het begrip lijstduwer altijd iets van 'verdomme, de motor doet het niet meer, ga jij achter het stuur, dan duw ik de auto wel even op de vluchtstrook'. De meest wonderlijke combinatie van voor- en achternaam is Sammy van Tuyll van Serooskerken, nummer één van de Liberaal Democratische Partij, jammer genoeg staat Mohammed Cohen weer op geen enkele lijst. Nummer vijf bij Groenlinks heeft zonder twijfel de fraaiste achternaam: De Araujo Cerqueira de Brito. Rest '50 Plus' aangevoerd door Toine Manders, die we al eens tegenkwamen bij de Libertarische Partij en nog eerder bij de VVD, maar aangezien Jan Nagel - u weet wel, die even vaak van partij wisselt  als een ander van onderbroek - 50Plus leidt verbaast mij dat niet, oud-Vara-directeur Maurice Koopman staat op nummer 10 en Wibo van de Linde  (achtereenvolgens NTS, Avro, Tros, Avro, Endemol, Postcodeloterij en  tegenwoordig manager van de zeehondencrèche in Pieterburen) op nummer 16.

Thulin

Thulin A

Wanneer we het over licentiebouw hebben - d.w.z. wanneer één fabriek het ontwerp van een andere fabriek overneemt en het dan onder eigen naam uitbrengt - dan is de Zweedse fabriek Thulin een prachtig voorbeeld. Oorspronkelijk een vliegtuigfabriek in Landskrona, die o.a. de Blériot IX en de Duitse Albatros B.II onder eigen naam fabriceerde, werden er na de dood van naamgever Enoch Thulin auto's gebouwd. Eerst een viercylinderwagen, de Thulin A, die duidelijk afgeleid was van de Duitse AGA. Na het faillisement van Thulin in 1924 volgde drie jaar later een nieuwe auto onder de naam, dit keer met een origineler ontwerp van de hand van de broers Axel en Per Weiertz, die lichte auto's hadden gebouwd onder de naam Self. Maar heel veel Thulins van  het Type B zijn er niet gefabriceerd omdat de fabriek de concurrentie met het in 1927 opgerichte Volvo verloor.

 

Thulin  B

Kapsones

Eerst maar even aan de hand van Hartog Beems "Jerosche" uitleggen wat kapsones betekent en dat het niets maar dan ook helemaal niets met haarknipperij van doen heeft. Kapsones komt van het Jiddisje gawônes, dat  op zijn beurt weer is afgeleid van het Hebreeuwse ga'awtonut dat verwaandheid, hoogmoed betekent. In Gouda, Grevenbricht, Joure, Groningen, Breda en al eerder genoemde plaatsen moeten ze naast Privé en Weekend ook eens een woordenboek op hun leestafel leggen.

1892 en verder

 

Vooraf excuses voor de geluidskwaliteit, maar de eerste opname dateert uit de jaren negentig van de 19e eeuw, het was een liedje  dat als "Daisy", "Daisy Bell" maar ook als "A Bicycle built for two" populair werd in de uitvoering van Dan W. Quinn. Het werd in 1892 gecomponeerd door Harry Dacre. In 1961 was het eerste liedje dat door een computer (een IBM 704) gezongen werd en het werd onlangs opnieuw onderhanden genomen door diverse Amerikaanse musici, waarna Marc Ryden iedere uitvoering van een video voorzag: eerst Mark Mothersbaugh, daarna Weird Al Yankovic, vervolgens Danny Elfman en tenslotte Nick Cave, het geheel onder de noemer The Gay Nineties.

Grou

Het djorp Grou wil ook opgestjoten wjorden in de vjaart der vjolkeren en dus njoemt 'n zjich djaar bevjindende kjapsalon zich kapsjones. Het wachten is nu op een barbier die zijn bedrijf kapores noemt.

Hilversum

De intelligentsia in dat ander goyse dorp gaat naar deze kapsalon

Bussum

In het goyse dorp met geiwe noemt een kapper zijn zaak vanzelfsprekend kapsones.

Australië

 

Die Ohlmeyer (j.l. zaterdag op dit blog) is natuurlijk niet de enige Australische auto. Het meest bekende merk is Holden, ooit begonnen als assemblagebedrijf voor 't Britse Morris, maar sinds 1948 onder de General Motorsparaplu werd een eigen product in de markt gezet, alhoewel, in feite was Holdens eersteling auto oorspronkelijk een Buick met een zescylindermotor met een inhoud van 2.2 liter, die in de Verenigde Staten niet geïntroduceerd werd. De Holden werd een succes, oorspronkelijk alleen voor de Australische markt werd hij ook geëxporteerd naar Nieuw-Zeeland en enkele Afrikaanse landen. Natuurlijk verscheen er ook een zogenaamd Ute (afgeleid van Utility) een pickuptruck, een model dat in Zuid-Afrika 'een bakkie' wordt genoemd.Wie nieuwsgierig is wat Holden in 2014 levert, kijkt hier.

Dertig jaar eerder dan de Holden werd in Australië de Australian Six geïntroduceerd, een auto samengesteld uit onderdelen geleverd door verschillende fabrikanten, de motor, een Rutenber,  kwam bijvoorbeeld uit de Verenigde Staten. Na acht jaar hield de firma in Sydney die de Australian Six bouwde het voor gezien.

Lorient

Begin jaren zeventig kent Lorient ieder jaar een 'Festival Interceltique', dit jaar vindt het feest van 1 tot 10 augustus plaats. Er komen zo'n 4500 musici, dansers en zangers bijeen uit Schotland, Ierland (dat dit jaar in het het centrum staat), Wales, Cornwall, Man, Galicië, Austrurië en Bretagne terwijl,  ook musici uit Canada, de Verenigde Staten en Australië worden verwacht. Het aardige van het festval is dat 60% van de opvoeringen gratis toegankelijk is. De grote parade met alle deelnemers wordt net als in 2013 uitgezonden door de Franse televisie. Een waarschuwing vooraf: het is geen festival voor mensen die jeuk krijgen zodra ze een doedelzak horen!

Claude Luter

Het orkest van Claude Luter - de man die in de late jaren veertig oudestijljazz een plaats gaf in Frankrijk - heette Les Lorientais, of eigenlijk juister Claude Luter et ses Lorientais, terwijl bij mijn weten, geen van de bandleden uit die Bretonse stad afkomstig was. Clarinettist Luter zelf werd in 1923 geboren in Parijs. De naam Lorientais is ontleend aan de Caveau des Lorientais, waar de band in 1946 de allereerste keer optrad. Uit 1948 dateert dit Panama. Door de samenwerking met de Amerikaanse sopraansaxofonist Sidney Bechet kreeg het orkest van Luter een enorme bekendheid, niet alleen in Frankrijk, maar ook ver daarbuiten o.a door "Les Oignons". 
De afgebeelde 78-toerenplaat met "Les Oignons" kocht ik op 22 juni 1955. Één thema van het liedje lijkt vaag op het van oorsprong Engelse volksliedje "Do you know the muffin man", dat bij ons evolueerde tot "Zeg, ken jij de mosselman?"

Tourist

 

De westkust van de Verenigde Staten is niet het terrein waar je in 1905 autoindustrie kon verwachten, toch kwam deze Tourist  uit Los Angeles. Hij werd gemaakt door  de Auto Vehicle Co., een firma die floreerde tussen 1902 en 1909, er werden twee types gemaakt: met een twee- en een viercylinder watergekoelde motor.

Ohlmeyer

Deze auto staat niet in Georgano's Complete Encyclopaedia of Motorcars 1885 -1968 en dus moet ik op zoek naar andere informatiebronnen. Een kleurenfoto betekent dat het voertuig uit 1904 ergens is bewaard en na even speuren kom ik te weten waar. In Australië. En omdat de Ohlmeyer in het nationaal automobielmuseum staat, neem ik aan dat de wagen "down under" gemaakt is en dat er vermoedelijk maar één exemplaar is gebouwd. Dat het stuur nogal merkwaardig is gecontrueerd vindt zijn oorzaak in het feit dat op heel zanderige wegen de chauffeur uit kon stappen naast de wagen lopend de Ohlmeyer kon besturen.

Buitenlandse Zaken en de Dalai Lama

Motorrijderskloten

Verkiezingen

Waylon

Natuurlijk is er maar één Waylon en die overleed in 2002. Hij maakte samen met Willie Nelson, Jessi Colter en Tompall Glaser e.a.  deel uit van de  Outlawbeweging, die vanaf het eind de jaren zeventig de Nashvillecountrywereld op zijn kop zette. De teksten waren anders en de muziek kreeg een stampend ritme. Wie de echte Waylon wil horen, vind hem hier, tijdens een concert in de alternatieve countryhoofdstad Austin, Texas in 1989.

Mefistofele

 

De Fiat S.B. 4 met Felice Nazarro aan het stuur was in 1908 snel: 200km/u. De S.B. 4 was een racewagen met een viercylindermotor met een inhoud van meer dan 18 liter, de eindoverbrenging gebeurde met een ketting, maar dat was in die dagen, zeker in de racerij, niet ongebruikelijk. In 1923 kocht Ernest Eldridge een S.B. 4 en installeerde een zescylindervliegtuigmotor, een Fiat A 12 bis met een inhoud van 21 liter  in het chassis. Het verbruik was enorm: een liter per halve kilometer, maar de snelheid van "Mefistofele" - want zo heette de auto - was dat ook: in  1924 behaalde Eldridge in Arpajon het wereldsnelheidsrecord met 234,980 km/u. De eindoverbrenging vond nog steeds met kettingen plaats. Dat was inmiddels achterhaald. Mefistofele is nog steeds onder ons.

Creatief

creatieve rigor mortis

De Dion Bouton 2

 

De eerste auto's hadden nauwelijks een noemenswaardige carrosserie, dat veranderde met de introductie van de 'coupé docteur', een gesloten carrosserie, die zowel bij De Dion Bouton, als bij Panhard, als bij Renault in 1900 in de catalogus stond. 

 

Open auto's werden echter het meest verkocht, dit is een De Dion Bouton ééncylinder uit 1901.

 

Races werden rond 1900 vanwege de broodnodige publiciteit op  de openbare weg gehouden en het liefst van stad tot stad, wat dat betreft was Paris - Rouaan een voorbeeld geweest. Eerst gebeurde dat binnen de Franse landsgrenzen, maar al gauw werden de races internationaal, van  Parijs naar Amsterdam, van Parijs naar Wenen, een soortgelijke De Dion Bouton met een tweecylindermotor werd in 1903 ingeschreven voor de wedstrijd Parijs-Madrid.