Suvi

Ik ben in 'Suvi Heaven'. Het aantal, liefst witte, vieraangedreven monsters van het soort Cadillac 'Escalade' en Lincoln 'Explorer', waarvan regelmatig de motor blijft draaien als een bekertje 'frappoccino' bij Starbucks moet worden aangeschaft, is niet te tellen. Daar staat tegenover dat het aantal fietsers in twee jaar behoorlijk is toegenomen en dan heb ik het niet over pseudowielrenners, maar over mensen met een mandje voor of een fietstas achter. In de naburige gemeente Wilmette is de rijbaan zelfs voorzien van een fietsstrook, het blijft merkwaardig dat er desondanks fietsers op het trottoir te vinden zijn. Maar dat verschijnsel doet zich in Nederland ook voor.

Winnetka

Het huis, waarin ik logeer, staat aan de Sheridan Road in Kenilworth, een klein plaatsje ten noorden van Chicago. Die weg is, wat lengte betreft, een soort extreme Laan van Meerdervoort, die begint in Chicago en via o.a. Evanston, Wilmette, Kenilworth, Winnetka (bekend van "Big Noise from Winnetka"), Highland Park (niet bekend van de whiskey, want de gelijknamige drank komt van Orkney) en Waukegan zo'n zestig kilometer verderop eindigt in Zion.

Zion

Regelmatige lezers van dit blog weten, dat ik iets met PCC-cars heb en omdat ze in Kenosha (Wisconsin) dagelijks op de rails te vinden zijn, begaf ik me gister per trein vanuit Chicago naar Kenosha. Er gaan dertig treinen per dag, maar slechts vier daarvan gaan naar Kenosha. Mijn treinreis eindigde in Waukegan, van waaruit ik dacht wel een ander publiek vervoermiddel te kunnen vinden. Een buitengewoon verkeerde gedachte. Ik moest een taxi nemen, op weg naar Kenosha werd ik door Zion gereden. Plaatsen met dergelijke namen wekken altijd mijn belangstelling omdat ze gesticht zijn door godsdienstfanaten, in dit geval door de Schot John Alexander Dowie, die in 1902 met 5000 volgelingen van zijn kerk, de 'Christian Catholic Apostolic Church', dit goddelijk oord in het uiterste noorden Illinois startte. Het overgrote deel van zijn gelovigen was van Nederlandse(!), Duitse en Ierse komaf. Godsdienstfanaten hebben altijd enorm plezier in het scheppen van verboden en Dowey voldeed volledig aan dat beeld: behalve gokken en toneelspel was ook de verkoop van alcohol, tabak en varkensvlees verboden. Bovendien mocht er in Zion niet worden gevloekt, gedanst en gespuugd. Politici, artsen, oesters en bruine schoenen waren binnen de gemeentegrenzen eveneens niet toegestaan en op fluiten op zondag stond gevangenisstraf. Omdat het gemeentewapen een duif, een kruis en de zin 'God Reigns' bevatte, spande de afdeling Illinois van de 'American Atheists' in 1987 een geding tegen Zion aan omdat er sprake was van een vermenging van godsdienst en staat. Het Amerikaanse hooggerechtshof stelde de atheisten in het gelijk, maar in plaats van 'God Reigns' staat er nu 'In God We Trust' onder het gemeentewapen.

Verdwenen stations

Op de valreep, want ik ben er even niet, drie foto's van verdwenen stations.

Het Weesperpoortstation, waar vandaan de treinen naar Utrecht vertrokken, was het station van de Nederlandsche Rhijn Spoorwegmaatschappij, maar was gedoemd te verdwijnen nadat alle spoorlijnen in het oosten van Amsterdam eind jaren dertig verhoogd werden. Het was ook het vertrekpunt van de stoomtram naar Het Gooi.

Alles wat op deze foto te zien is eveneens verdwenen: de huizen, de sporen, de blauwe tram die via Voorschoten naar Leiden reed en ook de beide rangeerlocomotieven, v.l.n.r. een "sik" en een "hippel". Ik stond op het perron van het voormalige Staatsspoorstation, toen ik de foto nam, op die plaats ligt nu Den Haag Centraal.

Dit is het oude station van Hilversum, ook daar is de omgeving volledig veranderd: huizen werden afgebroken, de grote spoorbomen verdwenen, er kwam een voetgangerstunnel onder het nieuwe station en de bussen kregen een andere standplaats. Op de foto is de oude voetgangersbrug al afgebroken.

Blériot

Zaterdag a.s. is het een eeuw geleden dat Blériot als eerste in een vliegtuig het Kanaal overstak. Hij startte om 5 uur 41 - na eerst een korte proefvlucht te hebben gemaakt - en landde om 6 uur 17. Omdat de wind bij de landing voor problemen zorgde, zette hij de motor uit en braken zowel de propellor als het onderstel. De eerste Brit, die hij ontmoette was de vijftien jaar oude Leonard Mersh, klaroenblazer in de Territorial Army, die nog nooit een vliegtuig had gezien en geen idee had waarom de man, die bovendien een onbegrijpelijke taal sprak, zo opgewonden was. Vervolgens verscheen Charles Fontaine, verslaggever van "Le Matin" met de tricolore vergezeld door een politieman uit Dover. Daarna arriveerde per auto een gezelschap van "The Daily Mail", de krant die 1000 pond had uitgeloofd voor de eerste oversteek van het Kanaal.

Blériot was een uitvinder/industrieel en bezat een fabriek in Parijs. die carbidlantaarns voor auto's vervaardigde. Ik heb een catalogus van de fabriek uit 1911, waarin met trots wordt gerefereerd aan de vlucht van de Président du Conseil d'Administration de la Société des Phares Blériot.

Verval slot

Praag

Country Joe & The Fish 3

Inmiddels heb ik achterhaald wanneer dat concert van Country Joe & The Fish in het Concertgebouw plaats vond - in een van de platenhoezen vond ik het programma - in de nacht van 15 op 16 november 1968. Misschien is het wel aardig de in mijn bezit zijnde elpees op een rijtje te zetten:
"Electric Music For The Mind And The Body", Country Joe & The Fish, Vanguard VSD.79244
"I-Feel-Like-I'm-Fixin'-To-Die", Country Joe & The Fish, Vanguard VSD.79266
"Thinking Of Woody Guthrie", Country Joe McDonald, Vanguard VSD.6546
"Tonight I'm Singing Just For You", Country Joe Mc Donald, Vanguard VSD.6557
"War.War.War", Country Joe McDonald, Vanguard VSD.79315
"Here We Are Again", Country Joe & The Fish, Vanguard 19018
"Incredible! Live!", Country Joe McDonald, Vanguard VSD.79316
"Paris Sessions", Country Joe McDonald, VSD.79328
"Paradise Wit An Ocean View", Country Joe McDonald, Fantasy F.9495
"Fish Cheer", Country Joe & The Fish, Vanguard VSD.7062
"Goodbye Blues", Country Joe McDonald, Fantasy F.9525
"Reunion", Country Joe & The Fish, Fantasy F.9530
"Leisure Suite", Country Joe McDonald,Fantasy F.9586
"Into The Fray", Country Joe McDonald, Rag Baby records INT 177.400
"Barry Melton, The Fish", Barry Melton, United Artists UAS 29908

Tenslotte: dit is de tekst van de "I-Feel -Like-I'm-Fixin'-To-Die-Rag"

Yeah, come on all of you, big strong men,
Uncle Sam needs your help again.
He's got himself in a terrible jam
Way down yonder in Vietnam
So put down your books and pick up a gun,
We're gonna have a whole lotta fun.

And it's one, two, three,
What are we fighting for ?
Don't ask me, I don't give a damn,
Next stop is Vietnam;
And it's five, six, seven,
Open up the pearly gates,
Well there ain't no time to wonder why,
Whoopee! we're all gonna die.

Well, come on generals, let's move fast;
Your big chance has come at last.
Gotta go out and get those reds —
The only good commie is the one who's dead
And you know that peace can only be won
When we've blown 'em all to kingdom come.

And it's one, two, three,
What are we fighting for ?
Don't ask me, I don't give a damn,
Next stop is Vietnam;
And it's five, six, seven,
Open up the pearly gates,
Well there ain't no time to wonder why
Whoopee! we're all gonna die.

Huh!

Well, come on Wall Street, don't move slow,
Why man, this is war au-go-go.
There's plenty good money to be made
By supplying the Army with the tools of the trade,
Just hope and pray that if they drop the bomb,
They drop it on the Viet Cong.

And it's one, two, three,
What are we fighting for ?
Don't ask me, I don't give a damn,
Next stop is Vietnam.
And it's five, six, seven,
Open up the pearly gates,
Well there ain't no time to wonder why
Whoopee! we're all gonna die.

Well, come on mothers throughout the land,
Pack your boys off to Vietnam.
Come on fathers, don't hesitate,
Send 'em off before it's too late.
Be the first one on your block
To have your boy come home in a box.

And it's one, two, three
What are we fighting for ?
Don't ask me, I don't give a damn,
Next stop is Vietnam.
And it's five, six, seven,
Open up the pearly gates,
Well there ain't no time to wonder why,
Whoopee! we're all gonna die.

Country Joe & The Fish 2

Afgelopen weekend contact opgenomen met Barry Melton, hij bleek zich, verbazingwekkend, na zo'n vijfendertig jaar te herinneren welk liedje hij met Jan en Aad Vermeulen ( elpee "Chickenfeed and guests", Stoof MU7422, met de schitterende hoes van Martin Lodewijk) in de uitzending gespeeld had.

Barry Melton

Zoals ik gister schreef treedt hij nog steeds op (hier in San Francisco), daarnaast is hij advocaat.

Gary "Chicken" Hirsh zal ongetwijfeld nog drummen, maar is nu voornamelijk bekend beeldend kunstenaar.

Bassist Bruve Barthol schrijft, acteert, componeert en zingt. Van hem is o.a. "Barack and Roll", ter ondersteuning van de Obamacampagne.

Toetsenist/gitarist David Bennett Cohen trad en nam op met onder meer Elvin Bishop, Hubert Sumlin, Happy and Artie Traum, Eric Anderson, David Blue, Tim Hardin, Norton Buffalo, Jerry Miller, Jimi Hendrix, Johnny Winter, Buddy Miles, John Cippolina, Huey Lewis, Michael Bloomfield en Bob Weir. Hier zit hij aan de piano in Professor Longhairs "Tipitina".

Tenslotte Coutry Joe McDonald in een korte clip uit een film uit 2007, waarin hij zijn tekst laat horen op een melodietje uit de Amerikaanse burgeroorlog.

Verval 6

Vilnius

Bakfiets 2

Ik heb een prote reaksjes mogen ontvangen op ons schrijven over de bakfiets. Ons achternicht Janke Brouwer - Zondervan schreef uit Blaricum dat men in het Gooi omkomt van die apperaten en dat anders dan eren het de vrouwlui zijn die derop rijden. Overbeppezegster Minke Dijkstra uit Heiloo deed te weten doen dat er bij haar in de buren een elektrieske kinderbakfiets rondrijdt, zo'n kreng kost al 1500 grauwe euro's. Men moet er maar nocht aan hebben. Keimpe Keimpema die ik vandemorgen bij de slachter te midden kwam is voor zijn pakezeggers bezig met een krode met een motortje. Hij had nog een Solexmotor liggen, een krode had hij ook nog en nou denkt er, dat hij een nieuwe mode beginnen kan. "Als ik eerst maar een prototipe zien laten kan Ymkje", zei er, "en het valt in de smaak dan verkoop ik het ontwerp. Dan wil ik van elke verkochte krode 50 euro's, moest je eens zien hoe ik verrekte rijk word."

Vrouw Ymkje Sinnema - Meindertsma, Rotsterhaule

Country Joe & The Fish

Omdat ik het zonde vond mijn 1938 Chevrolet cabriolet in de winter te gebruiken, diende er een ander voertuig te komen en na twee weken in een benzineslurpende 1957 Mercury limousine te hebben rondgereden (gekocht voor f.333,33), vond ik op een zaterdagmiddag ergens in de Betuwe een Ford begrafenisauto uit 1953. Diezelfde avond concerteerde Country Joe & The Fish in Amsterdam en ik repte me met mijn nieuwe aanwinst in de richting van het Concertgebouw. Op muziek van Kid Ory’s ‘Muskrat Ramble’ (hier eerst in een uitvoering door de band van de componist uit 1959, gevolgd door een uitvoering van Louis Armstrong uit 1962) had Country Joe McDonald een anti-Vietnamoorlogtekst geschreven, die er niet om loog: I-Feel-Like-I’m-Fixin’-To-Die-Rag. (Ory’s dochter heeft jaren later, vanwege het gebruik van de melodie van “Muskrat Ramble’, een rechtzaak tegen McDonald aangespannen, die zij verloor.)

Ik had de gelijknamige elpee op Vanguard (VSD-79266) en beleefde niet alleen plezier aan de muziek, maar ook aan de hoes, waarop drummer Chicken Hirsh, oorspronkelijk afgebeeld als een rooms-katholieke hoogwaardigheidsbekleder door een angstige platenmaatschappij ontdaan was van zijn mijter, die geretoucheerd was in een rood-wit keppeltje met een molentje erop.
Barry Melton (The Fish) zou ik jaren later nog eens in een van mijn programma’s ontvangen. Hij is trouwens nog steeds muzikaal actief en trad recent op in Frankrijk en Engeland. Country Joe heb ik - ik meen in de vroege jaren tachtig - gepoogd op te nemen in Rotterdam, maar toen ik daar samen met NOB-technici arriveerde, bleek hij de avond tevoren in een open haard getuimeld te zijn. Het optreden ging niet door. Ik ben veel zijn platen blijven verzamelen omdat ze stuk voor stuk, vanwege het schoppen tegen Amerikaanse heilige huisjes, de moeite waard zijn. Hier zien we Country Joe & The Fish: duidelijk herkenbaar zijn Country Joe (foto rechtsboven), Barry Melton, Bruce Barthol en David Cohen.

Links de tot keppeltje gereduceerde mijter van Chicken Hirsh op de hoes van de elpee, rechts zoals het hoofddeksel oorspronkelijk bedoeld was, op een pion in het spel dat bij de plaat hoorde.

The Fish:
Barry Melton nu (links) en toen op een foto op de achterkant van de elpee 'I-Feel-Like-I'm-Fixin'-To-Die'.

Cimbaliband

Alweer zo'n snarendoos maar dan met hamertjes bespeeld en opnieuw uit Hongarije, een prachtig, jong orkestje met het cimbalom in het midden.

Licht

Uit 'Contactpunt' uitgave van de Stichting Vriendenkring Klassiekers, Almere

Bakfiets

Ik moet het toch eens met jelui hebben over de bakfiets, zo'n tien jaar geleden zuiver uitgesterd, maar nou moet elk jeuglig vrouwmens zo'n nuiver apparaat voor de woning hebben om de kinderen naar school te brengen, zelfs al is de school krekt om de hoek. In mijn tijd waren bakfietsen voor melktappers en groentemannen, die hun goed uitsuitelden langs de deur en waar geen fatsoenlijk vrouwmens op gezien wilde worden, maar de tijden veranderen, zou ons vader zeggen, maar ik denk dat hij toch wel raar op zou zien als hij de doktersvrouw met dit noffelijke weer zuiver in de blote billig op de bakfiets zien zou. Het enigste waar ik op wacht is een elfstedentocht voor zulk soort van vrouwen op bakfietsen, wel met drie kinderen derin vanzelfs.

Vrouw Ymkje Sinnema - Meindertsma, Rotsterhaule.

Ideaal

Het ideale vervoermiddel voor de BN'er

Verval 5

Het station Praha-Bubny in Praag.

Citerkwartet

Een doos met snaren en of het nu een grote doos is zoals die van de Japanse koto of een veel kleinere als die van de Hongaarse citer, het principe blijft hetzelfde: het blijft een doos met snaren, waarop getokkeld wordt. In Hongarije bestaan citerorkestjes van soms wel twaalf man, maar dit is een citerkwartet, het "Kék Nefelejcs Citerazenekar" bestaande uit v.l.n.r. József Csernák, Zsuzsanna Szerencsi, Ferenc Mónus en Sándor Ádám (basciter!). Het stuk heet "Szatmári dallamok".

Verval 4

Ach Vilnius, het voormalige Wilna, nu de hoofdstad van Litouwen. Ik kwam er in 1992 al gauw achter, dat de Litouwers verdraaid goed op de hoogte waren van het onrecht hun aangedaan, maar dat ze absoluut niet wisten van eigen wandaden, zoals de moord op Litouwse joden voordat de Nazihorden gearriveerd waren. Ik vind dat merkwaardig, zo'n hiaat in kennis van de eigen geschiedenis. Ik werd destijds ook moe van het voortdurende wijzen op het feit dat Litouwen het centrum van Europa was: het was van Vilnius even ver naar Parijs als naar de Kaukasus. Maar gelukkig viel er veel verval te fotograferen.

Charbens

Heel exact waren ze niet en ze leden ook aan metaalmoeheid, waardoor ze snel braken, de automodelletjes van de Britse firma Charbens. Maar ze waren, toen de eerste reeks in 1955 uitkwam, aandoenlijk in hun primitiviteit, bovendien wie maakte er in die jaren pionierauto's? Hier zijn er twee: vooraan een Panhard uit 1898, die in vijf verschillende versies werd vervaardigd, erachter een Daimler uit 1900, die Charbens in twee versies maakte. Wie een echte Panhard uit die jaren wil zien, kijkt hier.

Verval 3

Begin jaren negentig trok ik van Hamelen naar het oosten, de voormalige Westduitse grens over met de DDR. Ik kende Oost-Berlijn, Dresden, Leipzig, Rostock en was zelfs een keer in Magdeburg geweest, maar dit was een onbekend gebied. In sommige plaatsen zagen de straten eruit alsof jaren niemand een meer een voet gezet had. Het pleisterwerk was verkleurd en viel van de muren. (click op de foto's om ze te vergroten)

Kinderopvang

"Grootmoeder, wat hebt U een grote mond!"

Verval 2

Ze staan nooit ponteficaal aan een hoofdstraat, maar altijd wat achteraf. Ze worden ook niet meer gebruikt voor het doel waarvoor ze ooit gebouwd werden. In de Elzas is het niet anders dan in Nederland. In Leeuwarden werd de sjoel aan de Sacramentsstraat een dansschool, in Den Haag, die aan de Wagenstraat, een moskee. Ergens in de Elzas maakte ik deze foto van eentje in gebruik als opslagplaats.

Vet

Het moet iedereen opgevallen zijn dat de nieuwe Fiat 500 een slagje groter is dan de oude, hetzelfde geldt voor de Mini, dat is logisch nu mensen steeds vetter worden. BMW is inmiddels al weer bezig met een derde generatie Mini's, die weer flink groter moet worden.

Verval

Je vindt, in vrijwel verlaten dorpjes op het Franse platteland, huizen, waarvan de vensters met dakpannen gebarricadeerd zijn en ineengezakte schuren, maar die fotografeer ik niet. Mij interesseert het stedelijk verval: groezelige, dichtgespijkerde winkels, gebroken ruiten, luiken die decennia niet meer geschilderd zijn. Bovenstaande foto heb ik begin jaren tachtig gemaakt, vermoedelijk in Mulhouse, want daar is een Rue de Troi Rois en een Rue de Lucelle. Laatstgenoemde straat is genoemd naar een riviertje op de Zwitsers-Franse grens. Lucelle is een verfransing van Lützel, dat klein betekent, vergelijk ons lutje in bijvoorbeeld Lutjegast.
Ik moet nodig op zoek naar soortgelijke foto's van stedelijk verval in de voormalige DDR en Israël.

Mulhouse

Of je het voormalige stadhuis van Mulhouse een trompe-l'oeul mag noemen, weet ik niet, maar volgens mij voldoet het wel aan de voorwaarden. Het uit 1552 daterende gebouw is op bedriegelijke manier beschilderd, zodat het op een afstand veel rijker versierd, o.a. met in nissen geplaatste beelden en marmeren pilaren, lijkt te zijn. Ik ben een aantal keren in de stad in de Elzas geweest en iedere keer ben ik opnieuw verbaasd over het wonderlijke, rose bouwwerk, dat inmiddels dienst doet als historisch musem en VVV-kantoor. Mulhouse heeft een aantal bijzondere musea: een automuseum met de grootste collectie Bugatti's, ooit bijeengebracht door de verschrikkelijke broertjes Schlumpf, een schitterend spoorwegmuseum, waar men, om het Franse spoorwegverzet te tonen, niet geschroomd heeft om een locomotief - een 140A, bijgenaamd Boeuf - op zijn kant te leggen (foto onder) en een museum waar de kunst om stoffen te bedrukken in al zijn facetten wordt getoond.

Hans

'De Hans im Schnookeloch' is de naam van een restaurant in Straatsburg. Die naam is ontleend aan een kinderliedje uit de Elzas dat ongeveer als volgt gaat 'De Hans im Schnookeloch hett alles wass m'r will, unn was 'r hett , diss will m'r nitt, unn wass m'r will, diss hett'r nitt'. De leukste opname , die ik ken is die van René Egles (op de CD 'lon mich traime' EMA 93204, te bestellen o.a. via email: rene.egles@free.fr), hij zingt het complete liedje terwijl 'De Bredelers' (foto, met in het midden een koppel in Elzasser klederdracht) een punkversie maken van Hans die alles heeft, maar ontevreden blijft.

Met een klein beetje moeite is de taal goed te lezen:
'S Elsass ésch e Region ém Oschte vun Frànkrich - un de Weschtsite vum (mittlere un süedlich) Owerrhin-Tal - àlso 's Ländel zwésche Rhin un Vogese. Mét ('m mittlere un süedlich) Bade z'sàmme bildt's àlso de (oweri) Owerrhin-Region zwésche Basel un Karlsrüeh, Schwàrzwald un Vogese.
'S Elsass ésch de frànzeesch Ànteil vun de alemànnisch Länd´r, 's g'heert zue Frànkrich - mét Unterbrechunge - zitter'm 17. Johrhundert (westf. Fride 1648, Strosburi 1681) mét Üssnàhm vun Milhüse, wo bis 1798 Teil vun de Schwizer Eidgenosseschàft gsin ésch. 'S g'heert àlso nit zue de jüngschti Teile vun Frànkrich wie Savoye od´r öi noch Corsica - öi wenn's erscht 1945 (un dovor 1919) 's letscht mol wéd'r àn Frànkrich àng'schlosse ésch wore. Vun 1871 bis 1919 het`s Elsass zuem Ditsche Rich g´hert un zwésche 1941 un 1944 hàn d´Nazis de Region àls e Teil vum "Südwest-Gau" bhàndelt.
De gesproken taal verstaan is een heel andere zaak, ook omdat de uitspraak niet overal gelijk is.

Ferrette

Begin jaren tachtig trok ik van noord naar zuid door de Elzas, ik begon in Molsheim - dat had alles te maken met de fabriek waar Ettore Bugatti ooit zijn auto's bouwde - en eindigde in Ferrette. Ik fietste een paar keer naar vanuit de laatste plaats naar Zwitserland, naar Bazel en naar een plaatsje waarvan ik de naam me niet meer kan herinneren, maar wel de marteltocht er naar toe, omdat mijn fiets voor dat soort hellingen te weinig versnellingen had. De Zwitserse douanier, die me klaarblijkelijk voor lokale Fransman aanzag, informeerde vriendelijk: "Woare debie?" en liet me met een brede armzwaai toe in zijn opgepoetste landschap. Plotseling was alles proper, minder groezelig. En er was ook geen miniem circus, dat ik gezien had aan de Franse kant van de grens: een kleine tent en vijf wagens, getrokken door wat leek op oud legermaterieel. Toen ik bleef staan kijken, liep een man met een cowboyhoed naar een cabine en schroefde het geluid van de radio op. Countrymuziek, het kon niet missen. Het kreeg iets Jour-de-Fêterigs.

Ferrette heeft net als de andere plaatsen in dit zo lang omstreden landschap ook een Duitse naam Pfirt, die in niets lijkt op de Franse naam. Ik zocht naar het verleden. Van 1871 tot 1918 was Ferrette Pfirt en van 1939 tot 1944 opnieuw en stond er 'Kolonialwaren' op de kruidenierswinkel. Het was nog steeds te lezen, want het verleden poets je niet weg. Kolonialwaren moet er tussen 1871 en 1918 opgezet zijn, want het was met de Duitse koloniën na 1918 afgelopen en ik veronderstel dat anders dan in Nederland het begrip ook eerder verdween.

Telefoon in Nederland

Tring-tring.

"Het volgende gesprek kost twintig eurocent per minuut. U spreekt met de firma Bombazein en Stuftstoyter. Er volgt nu een keuzemenu. Voor eigenheimers kiest U een 1. Voor hiphoplessen kiest U een 2. Voor een rondvaart kiest U een 3. Voor een spoorkaartje naar Hurdegaryp kiest U een 4. Voor Trots op Nederland - Lijst Rita Verdonk kiest U een 5. Voor gestampte muisjes kiest U een 6. Voor een staaroperatie kiest U een 7. Voor de Hongaarse ambassade kiest U een 8."

" U koos voor 2: hiphoplessen. Er volgt nu een keuzemenu. Voor het mortuarium kiest U een 1. Voor Sybren Cornelis Hiwwezitter in Bontebok kiest U een 2. Voor hooikoorts kiest U een 3. Voor hutspot kiest U een 4. Voor een faillisementsaanvrage kiest U een 5. Voor een trap in de onderbuik kiest U een 6. Voor een bedevaart naar Lourdes kiest U een 7."

"U koos voor 1: het mortuarium. Op dit moment zijn alle lijnen bezet, U wordt zo spoedig mogelijk door een onzer medewerkers geholpen."
Muziek. Muziek. Muziek.
Daarna wordt de verbinding verbroken en belt U de firma Bombazein en Stuftstoyter opnieuw.
Tring-tring.

"Het volgende gesprek kost twintig eurocent per minuut. U spreekt met de firma Bombazein en Stuftstoyter. Er volgt nu een keuzemenu. Voor eigenheimers kiest U een 1. Voor hiphoplessen kiest U een 2. Voor een rondvaart kiest U een 3. Voor een spoorkaartjesnaar Hurdegaryp kiest U een 4. Voor Trots op Nederland - Lijst Rita Verdonk kiest U een 5. Voor gestampte muisjes kiest U een 6. Voor een staaroperatie kiest U een 7. Voor de Hongaarse ambassade kiest U een 8."

" U koos voor 2: hiphoplessen. Er volgt nu een keuzemenu. Voor het mortuarium kiest U een 1. Voor Sybren Cornelis Hiwwezitter in Bontebok kiest U een 2. Voor hooikoorts kiest U een 3. Voor hutspot kiest U een 4. Voor een faillisementsaanvrage kiest U een 5. Voor een trap in de onderbuik kiest U een 6. Voor een bedevaart naar Lourdes kiest U een 7."

"U koos voor 1: het mortuarium. Op dit moment zijn alle lijnen bezet, U wordt zo spoedig mogelijk door een onzer medewerkers geholpen."

Muziek. Muziek. Muziek.

enz. enz. enz.

Wobbe

"Hoorde krekt dat om het een en ander meer historisch ferantwoord ferlopen te laten 't feteranendagdefilé folgend jaar afnomen zal wurde deur overste Karremans.'

Bojangles

'Mr. Bojangles' geschreven door Jerry Jeff Walker staat op een inmiddels veertig jaar oude elpee van hem (Atlantic ATL50466), maar het het liedje heeft weinig te maken met de tapdanser Bill Robinson, de echte 'Bojangles', die we hier in een opname zien uit 1934.

PL17

Het weekend met de Panhard PL17 naar het noorden van Friesland, geruime tijd weg van de snelweg in het sneldravende monstertje. Want hard gaat-ie; 80 km/u vind-ie maar niks. Natuurlijk werd hij voor alles wat lelijk is uitgemaakt, want het oudste Franse automerk is de meeste mensen inmiddels volslagen onbekend. En dus hoorde ik hem Wartburg en Saab noemen. Het enige wat-ie daarmee gemeen heeft is de voorwielaandrijving. Het blijft een knap staaltje ingenieurskunst om uit een luchtgekoeld tweecylindertje 140km/u te halen.

Fourth of July 3

Nadat Bouwe Eelkes Heimstra een nieuw paspoort met chip had aangevraagd en gekregen en thuis achter de computer moeizaam een onzinnige vragenlijst voor een bezoek aan zijn broer Bote Eelkes Heimstra in Minnesota had ingevuld, kwam hij bij aankomst op de luchthaven van St.Paul/Minneapolis erachter, dat hij voordat hij in de Verenigde Staten werd toegelaten eerst nog 24 meter moest hinkelen, drie koprollen maken, een duet met mrs. Miller zingen en een kwartiertje een yoyo in de lucht houden. Nadat hij tenslotte drie uur gedwongen naar gospelbluegrass had geluisterd en op een signaalhoorntje het Amerikaanse volkslied had geblazen werd hij toegelaten. Maar toen was er wel een dag verstreken.

Fourth of July 2

Dit lijkt me typisch iets voor de vaderlandse stakkers, die ik door mijn dorp zie rondsjokken in camouflagekuitbroeken met strikjes, een getatoeerd bovenlijf en die hun Amerikaanse Staffordshireterrierpups graag willen voorzien van passende kledij.

Cabrette

Net als de Ierse doedelzak, de uilleann-pipes, wordt de doedelzak uit Auvergne, de cabrette niet met de mond aangeblazen, maar heeft hij een balg, die in de verte wel iets weg heeft van de balg van een accordeon. Hier een gezelschap met beide instrumenten: cabrettes en accordeons in Pailherois, een gemeente met nog geen tweehonderd inwoners in Auvergne.

Fourth of July

Al weer een paar maanden niets gedaan aan Amerikaanse hondenkleding, dus hoog tijd om te kijken wat voor de vierde juli in de schappen hangt bij de dieren(mis)handelaar.

Toto

Judy Garland als Dorothy in 'The Wizard of Oz' met Toto op haar arm. Toto werd gespeeld door een cairnterrier, een hondenras, dat al genoemd wordt in 1500. De cairnterrier verdiende $125,- per week en dat was behoorlijk meer dan de Singer Midgets , die de Munchkins speelden, want zij kregen per persoon per week $50.-. Dat voor een cairnterrier gekozen werd voor, komt doordat de boekillustraties van W. W. Wenslow in L. Frank Baums boek zo'n terrier toonden, alhoewel er kynologen zijn, die beweren dat het een Yorkshire- of een Bostonterrier is. Sinds twee dagen ligt een bijna zeven jaar oude cairnterrier op een meter afstand van de stoel waarop ik mijn blog tik, in zijn mand. Het is even wennen: een hond. Hij zat twee weken, na het overlijden van zijn baas in een asiel in het zuiden van het land. Ik weet inmiddels, dat hij een enorme hekel heeft aan gemechaniseerde grasmaaiers, vanmorgen ging hij volledig uit zijn dak toen hij tussen een aantal voorbijrijdende auto's zo'n machine ontdekte. In een mand mee op de fiets blijkt helaas nog geen succes, gister sprong hij eruit en hing uiterst oncomfortabel enige seconden naast het achterwiel, bepaald niet 'Somewhere over the Rainbow'.

RVS

Lees op Teletekst dat ING, u weet wel die aan lager wal geraakte veelvraat in het bank- en verzekeringswezen, stopt met het merk RVS. Juist met dat merk heb ik iets, niet dat ik iets bij de Rotterdamsche Verzekerings Maatschappij ondergebracht heb, maar het merk zit in mijn hoofd. Als ik in Leeuwarden naar de stad liep, keek ik kort voordat ik de Voorstreek opliep, altijd omhoog want daar hing een reclamebord aan een lantaarnpaal: het silhouet van een dame met een parasol, van een parmantig hondje en van een deftig heer met hoge hoed die met zijn wandelstok omhoog wees naar een reclamebord met exact hetzelfde groepje. Het was net de Drosteverpleegster op de cacaobus, maar dan anders. Ik hoopte dat ik op een dag, om het beeld compleet te maken, achter net zo'n dame, hond en heer naar de stad zou lopen, maar dat is nooit gebeurd. Het reclamebord toonde het beeldmerk van RVS, ontworpen door de in Langezwaag geboren kunstenaar Tjeerd Bottema.