Gister naar Baarn, voor de eerste keer zonder Una. Want voor een oude hond, zestieneneenhalf, is de afstand van het station in Baarn naar de Laanstraat te groot. Zij vertraagt inmiddels haar wandeltempo zeer slim door elk graspolletje onderweg heel enthousiast te besnuffelen. Maar het schiet niet op. Met mij trouwens ook niet, voor mij met rollator is station Baarn - Laanstraat ook een enorme afstand. Vreemde naam Laanstraat, het lijkt net of de ingezetenen het niet eens konden worden over wat het was: een laan of een straat, tot je erachter komt dat de straat is genoemd naar burgemeester Laan. In een traag tempo bereiken we het eerste punt van aanleg, de koffiewinkel van Boot, waar je keuze hebt uit verschillende koffies en dan bedoel ik niet cappuccino, espresso o.i.d., maar echt verschillende soorten koffies. Er naast zit bakker Kuiper, de enige bakker die ik ken die echt werk maakt van zijn etalage. Vervolgens naar boekhandel Den Boer, altijd een feest omdat er zoveel te vinden is. Ik aarzel tussen de aanschaf van de Memoires van Freek de Jonge, het nieuwe boek van Henk Spaan of De tachtigjarige vrede van Kees van Kooten. Het wordt het laatste boek, ook omdat Kees, net als ik ooit in de Haagse Vreeswijkstraat woonde en er ongetwijfeld een stukje in staat over die langs het Zuiderpark gelegen straat. We lopen de Laanstraat helemaal uit en langzaam dringt het besef tot mij door dat het voorgenomen bezoek aan Leeuwarden beter niet door kan gaan: lopen kost ongelooflijk veel moeite. Ik eet iets wat voor uiensoep moet doorgaan, maar waarvoor iedere Parijzenaar zich rot zou schamen en twee kroketten waarin het vlees vergeten is. Het is een lange tocht terug naar het station. De lift in het station is ook nog buiten dienst en dus moet ik mijzelf en de rollator moeizaam een lange trap ophijsen. Mijn wereld wordt erg klein.
