Motorische viezigheid uit de Verenigde Staten met een 6.2 liter motor en naar wens uit te rusten met een pepperspraysproeier
2.2.23
Toen
De
eerste langspeelplaat kocht ik niet zelf, maar kreeg ik op mijn
zeventiende verjaardag van mijn ouders, in een fel oranje hoes gestoken
was het De Falla's "El sombrero de tres picos" in de uitvoering van
l'Orchestre de la Suisse Romande onder leiding van Ernest Ansermet. De
plaat is verdwenen en er staat naast ander werk van De Falla nu een
uitvoering op CD ergens in een kast in mijn zogenaamde platenkamertje.
Dit is de "Danza ritual del fuego" uit "De driekante
steek", gecomponeerd naar een verhaal van Pedro Antonio de Alarcón,
waarin een plattelandsrechter het hof maakt aan een molenaarsvrouw. In
datzelfde jaar kocht ik, de zomervacantie werd benut om geld te
verdienen, mijn eerste twee langspeelplaten: één van de legendarische
New Orleans-trompettist Bunk Johnson
(1879-1949) met de band van Lu Watters. Johnson was jarenlang zoek
geweest en kreeg voor hij in de jaren veertig opnieuw gings spelen eerst
een kunstgebit, hij was één van de musici die de revival van de
oudestijljazzmuziek op gang bracht. De andere langspeelplaat was van een
groep rond drummer en schilder George Wettling (1907-1968)
(foto) met aanzienlijk ruigere muziek dan die op de plaat van Johnson.
Het lijkt een typische formatie die is samengebracht door banjo- en
gitaarspeler Eddie Condon.
Jochem Johannus
Hij heette Jochem Johannus Kwakernaak, naar zijn beide grootvaders, al had zijn olijke vader wel gezorgd voor een addertje onder het gras door de laatste klinkers van beide voornamen om te draaien en dat zorgde ervoor de Jochem Johannus voortdurend zijn voornamen moest spellen. Hij werkte bij de Rabobank in Kollum maar woonde in Visvliet, een afstand die hij iedere werkdag met zijn recent aangeschafte Batavus aflegde. 's Zaterdags ging hij naar Buitenpost. Om vijf uur haalde hij daar een bamibal uit de muur, stopte deze in een schone zakdoek en plette hem vervolgens om hem in zijn binnenzak te steken. Thuisgekomen at hij de bamibal en las vervolgens zoals altijd hoofdstuk 13 uit het evangelie van Mattheüs de verzen 1 en 2: Op die dag verliet Jezus zijn huis en zette zich aan zee neer. Nu verzamelde zich zoovele scharen om hem dat hij op een schip zitten ging, terwijl de schare op den oever stond." Vervolgens zong hij "Als de klok van Arnemuiden voor ons welkom thuis zal luiden" begeleid door handzang die hij ooit van juf Schaarsema in de derde klas van de christelijke school in Lutjegast had geleerd. Het handzingen had hij nooit verleerd: do een vuist, re de vingers naar boven, mi de hand vlak en fa de wijsvinger omlaag enz. enz.
1.2.23
Aborigine
Dit is een Australische aborgine gemaakt door Sarah Midgley.
Geen massafabricage van poppen en vervolgens in huisvlijt gemaakte
costuums, maar de hele pop is van
Midgley's hand. Ze werd in 1864 in Engeland geboren en kwam als kind
naar Australië, waar zij en haar zusje bevriend raakten met twee
Aboriginal meisjes. In 1886 trouwde ze met Alfred Midgley, die na een
lange ziekte in 1930 overleed. Sarah begon toen met het maken van
poppen, de allereerste gemodelleerd naar de vriendinnetjes uit haar
jeugd. In 1936 verhuisde ze naar Sydney en nam een patent op de poppen.*
Voor toepasselijke muziek: click hier.
* Gegevens uit "World Colors. Dolls & Dress", door Susan Hedrick
& Vilma Matchette, Hobby House Press, Grantsville, Maryland 1997.
ISBN: 0-87588-473-3.
Het origineel en meer
Muziek uit Brazilië door het Duo Siqueira Lima: eerst "Fuga pro Nordeste", daarna "Contrato de Separação" gevolgd door het spectaculaire "Tico-Tico",
een choro gecomponeerd door Zequinha de Abreu in 1917 en beroemd
gemaakt door de mevrouw met een fruitmand op haar hoofd: Carmen Miranda.
Tico-tico is een vogeltje, de zonotrichia capensis of roodkraaggors.
Subscribe to:
Posts (Atom)