Hitparade

1. Het Christelijk-Gereformeerd Knapenkoor "HOUTIGEHAGE" o.l.v. Paul Boshut "CIGAREETS AND WHISKEY AND WILD, WILD WOMEN."

2. Dilan Yeşilgöz & haar VVD-ertjes: "IK HEB ZO'N EERBIED VOOR DE KIEZERTJES."

3. Groot Drents Gemengd Obstipatiekoor met een selectie  uit de musical "OH HOLY  SHIT".

4. Oud-Hollands Koperkwartet (2 cornetten, 1 saqueboute, 2 hoorns): "HAASTIGE SPOED IS ZELDEN GOED".

5. Geert Wilders & de Habbekratsers: "IK BEN ZO BLIJ DAT MIJN NEUS RECHTS ZIT".

6. "GRAPPENHAUSER HOCHZEITSMARSCH" door het Ehemalige Corona Orchester mit Refrain Gesang von  Mark und Hugo Dunkelrot.

7. "MOSCOVIDISCHE NÄCHTE"  door Die Novichockers o.l.v. Wladimir Putin

8. Rutte's Original VVDixielanders "FUCKINATION STOMP".

9."WOPKE, WOPKE KRIJ IK NOCH 'N SLOKJE EN 'N TUUT FAN DIJ?" door Wopke Hoekstra en de Trije Brusselse Bargjes.

10. Thierry en de Podettekes: "FAECILIA, FAECILIA, IK ZIE U O ZO GAARNE".

11. Caroline v.d. Plas & Mona Keijzer  met de Boertjes van Buut'n: "STRONT, STRONT, HEiLIGE STRONT".

12. Pimpo (Dion Graus) and his Wardens: "D' EER IEST MIENE 'ERDERS'OND, WANT IK 'EB GEEN EER MENEER".

13. Ronald Plasterk en de Bonairkes: "DAS WAR EINMAL UND ES KOMMT NIIE WIEDER".

Caroline (nee, niet die!)

 

De nadruk in het technisch museum in Brno ligt op trams. "Caroline" uit 1889 (foto) is een tramlocomotief  gebouwd door Krauss in Linz. Georg Krauss (1826-1906) werkte na zijn studie bij Maffei in München en vervolgens bij de Beierse staatsspoorwegen en de Zwitserse Nordbahn voordat hij locomotieven ging bouwen. "Caroline", oorspronkelijk in dienst van de buurtspoorwegen van Brno, was in de jaren negentig aanwezig op een stoomevenement van het spoorwegmuseum in Utrecht.

Wilders

 

Voor we ons naar de Maagdeneilanden bewegen, eerst aandacht voor ons dagelijks Olga Lowina Contest, waarbij luisteraars hun favoriete jodelplaat kunnen nomineren. Vandaag is dat Oesch's die Dritten met de "Ku Ku Jodel", gekozen door Hein Wilders. "Goedemorgen meneer Wilders. En om maar met de deur in huis te vallen: familie van?" "Wat zegt u?"  "Bent u familie van Geert Wilders?" "Ik kan  u heel slecht verstaan." "Ik vroeg of u familie bent van Geert Wilders." "Nee, die jodelt  niet, ik trouwens ook niet. Maar... waarom vroeg u dat?" "Omdat u ook Wilders heet!"  "Wat zegt u?'  "Omdat u ook Wilders heet." "Ja, mijn vader zat op  de lagere school bij Caroline van der Plas in de klas." "Maar dat vroeg ik niet. Ik wilde weten of u familie was van  Geert." "Geert wie? Mijn vader heet Henk. Voluit Hendrik." "Is uw vader familie van  Geert Wilders?' "Waarom wilt u dat weten?' "Om dat u en uw vader natuurlijk ook Wilders heten."  "Wat zegt u?" "Ik dacht dat omdat u Wilders heet, u familie van  Geert Wilders  kon zijn." "Maar dat heeft toch niks met jodelen te  maken en daarover zou ik gebeld  worden." "U kunt nu luisteren naar de favoriete jodelplaat van Hein Wilders."

Europa

 

Sinds gister een aantal tekeningen teruggevonden uit de jaren vijftig  en zestig, soms een aantal krabbels op één stuk papier, een andere keer de voorpagina van een blad met een gedrukte  tekening van mij, zoals deze: Europa op de stier.

Wat eerst?

Tjabbe-Frans Smuidkewer wilde de hand aan de ploeg en aan zichzelf slaan, alleen was hij de juiste volgorde vergeten.

 

La-la-la

 

Het is, ik geef het toe, zelfs op pinkstermaandag, even wennen wanneer je het voor de eerste keer hoort: shape note singing. In dit geval in een kerk in Henagar, Alabama. Voordat de tekst van het lied wordt gezongen, wordt eerst  zoals gebruikelijk, met la-la-la  ingezongen.

Rotterdammers

 

Uit Doezum (Groningen) kreeg ik deze foto van een Haagse tram toegestuurd. Een uitzonderlijke tram, want hij begon als Rotterdamse tram, maar toen  de HTM na de Tweede Wereldoorlog een tekort had aan materieel schoot de RET te hulp en leverde een serie motorwagens, de 171 tot en met 184. In Den Haag  werden ze heel toepasselijk "Rotterdammers" genoemd. Ze waren gebouwd door Allan,  de 1971 tot en  met 1977 in 1914 de 177 tot  en met 184 in 1921. De kwamen in augustus  1946 bij de HTM in dienst, de eerste verdween  in 1948, de laatste in 1955.

Barracuda

 

 

Een RAF-vliegtuig zonder naam in de Player's serie van vlak voor de Tweede Wereldoorlog. Een beetje een raadsel, want het is zeker geen "Firefly". Ik houd het op een prototype van de "Barracuda", die had namelijk, nadat eerst een Rolls-Roye "Vulture' 24-cylindermotor was geïnstalleerd, een 30-cylinder Rolls Royce "Merlin" (en later een 32-cylinder "Merlin"). Het enige probleem blijft de staart, die had een heel kenmerkende vorm, maar zo lees ik in Jane's: "The proto type Barracuda had an unbraced tailplane in-line with the top of the fuselage but in the production Barracuda 1 the tailplane was raised to its present position near the top of the fin clear of air disturbed by the wingflaps".

 staart van de productie "Barracuda"

Op de achterzijde van  het plaatje staat:

"This is a low-wing monplane, built by the Fairey Aviation Co. Ltd., and fitted with a Rolls-Royce "Merlin" engine. It has not yet be named. It is a two-seater aircraft with monocoque fuselage, metal-skinned wing and tail surface, and fabric-covered control surfaces. There is a retractable Oleo-pneumatic undercarriage. The wing span is 47 feet 4 inches. This aircraft is similar in construction to the Fairey "Battle", but is smaller in size and weight, and should therefore improve substantially on the "Battle's" performance.

Hayden

 

Geen ene sodemietuch

Ach, de jaren zestig, toen elke Haagse straat zijn eigen beatbandje had en de Laan van Meerervoort, want die is erg lang, minstens zevenentwintig. Eén ervan was de Barracuda Boys. Ze werden gemanaged - want een bandje dat wat wilde voorstellen had een manager - door een buurman van één  van de Boys, die iets van muziek wist, want hij hield  van opera en zijn echtgenote had in een recent verleden drie maanden zangles gehad van Bep Vochterdrop in Hilversum. De manager, Arie Bekouchgaander, had vijftien brieven verstuurd aan Skip Voogd (AVRO) en dertien aan Herman Stok (VARA) om aandacht te vragen voor de  uitzonderlijke muzikale kwaliteiten van het viertal dat hij onder zijn hoede had en waarin hij keer op keer meldde dat de Barracuda Boys al een succesvol optreden achter de rug hadden op het jaarfeest van een Muloschool in Nootdorp en binnenkort ook gingen musiceren in de kantine van de rolschaatsbaan aan de Laan van Poot. Bekouchgaander had aan elke brief een foto toegevoegd waarop Henk "Momser" van Sneuteren, gitaar; Jimmy "Onky" Merommes, gitaar; Flip "Snops" Palderaffes, basgitaar en diens broer Siem "Birdybird" Palderaffes, drums voor een PCC-car van de HTM waren vereeuwigd. Aan de laatste vijf brieven, zowel aan Voogd als aan Stok, had hij eveneens een postzegel voor antwoord bijgesloten, maar desondanks had hij niets teruggehoord.

Momser - want Bekouchgaander stond er op dat de Barracuda Boys elkaar met hun  bijnamen aanspraken - was de zanger van het kwartet en schreef - want ook daar stond Bekouchgaander op -  de zogenaamde eigen nummers. "Want als je iets wilde "berèkuh" in de beatmuziek, dan moest je "èguh" nummers hebben", was zijn credo. Dus zwoegde Momser avond aan avond met  een Engels woordenboek op schoot aan eigen werkjes. Over een ervan was hij tevreden en Bekouchgaander had zelfs gezegd dat ze daar een proefopname van zouden moeten gaan maken, die hij vervolgens naar Hilversum kon sturen. Het nummer  heette "Mayhem in Main Street". Het woord mayhem had  Momser gevonden toen hij een liedje  over "Love in May" had willen schrijven, maar dat idee ogenblikkelijk had verworpen toen hij mayhem had gevonden. Het liedje begon zo: "I am walking, walking, walking, when I saw you, walking, walking, walking and there was mayhem in my head." Het eerste "walking" zong Momser alleen, voor het twee en derde 'walking waren Snops en Birdybird, in casu de broers Palderaffes verantwoordelijk. Op aanraden van Bekouchgaander had Momser ook een brief naar Hitweek  geschreven, niet onder zijn eigen naam, maar als John Struyksman waarin deze schreef dat hij een opvallend bandje had ontdekt  in de Haagse popscene: The Barracuda Boys en dat hij voorspelde dat die beatgroep het nog ver zou brengen en dat hij gehoord had dat er zelfs contacten waren met een  Engelse zeezender.

"Kèk", zei de heer Bekouchgaander tegen de Barracuda Boys: "'t Is een aachdich nummech, maach ech ontbcheekt wat an, ech is geen gimmick en goeie nummechs hebbuh 'n gimmick, weet je wel?""Gohfechdomme", dacht Momser, "heb ik èndeluk 'n goed èguh nummech geschewuh, begint die sak ovech 'n gimmick!" "n Gimmick kent 't hele vechschil makuh of  je 'n hit heb of geen hit" vervolgde Bekouchgaander, "en wij willuh toch allemaal 'n hit of  niet, weet je wel? Daachom stelt ik vooch dat as Momser de eechste keech 'walking' zingt, we daach 'n tuba ondechsettuh, die de viech eechste notuh speelt van 't Tocheadoochlied, dat speelt-ie eechst pianissimo en dan as 't lied vochdecht hoe langer hoe hachduch tot fochtissimo. Kek, jongus das is 'n moaie gimmick, daach lusten de mensuh wel pap fan, weet je wel!" Onky, Snops en Birdybird waren het zonder slag of stoot met de heer Bekouchgaander eens, bovendien wist Onky het verschil 't niet tussen pianissimo en fortissimo. Alleen Momser keek bedenkelijk, wat had een tuba in de  beatmuziek te zoeken. "Toch geen ene sodemietuch!"

 

2CV

Het idee was: "vier wielen onder een paraplu, in staat om vier personen met vijftig kilo bagage met een snelheid van 50km/u te vervoeren". Helaas is slechts een deel van de oorspronkelijke carrosserie van deze oer-2CV bewaard gebleven. Ik zag hem een paar jaar geleden in het prachtige automuseum in Rochetaillée-sur-Saône vlakbij Lyon. Hij werd voor de Tweede Wereldoorlog in deze staat gebruikt om Michelinbanden te testen in Clermont-Ferrand.

Dit prototype van de 2CV uit 1938 is niet bewaard gebleven, er werd destijds geëxperimenteerd met twee verschillende motoren: een twee- en een viercylinder.

Dit complete prototype eveneens uit 1938/'39 werd in 1970 volledig gerestaureerd in de oorspronkelijke staat. Het is een klein wonder dat deze wagen uit een pré-serie van 250 exemplaren nog bestaat, want in 1948 had de hoogste baas van Citroën, Pierre Boulanger, opdracht gegeven alle prototypes te vernietigen. Ze waren voorbestemd om op de Salon van 1939 te worden voorgesteld, maar die vond vanwege de oorlog nooit plaats. De prototypes hadden een watergekoelde 2- of 4cylinder motor.

In 1948 stond de 2CV voor de eerste keer op de Parijse Salon, de motorkap bleef gesloten. Maar het was een publiek geheim dat er een luchtgekoelde tweecylinder met een inhoud van 375cc onder stak. Herkenbaar zijn die eerste 2CV's aan de lichtjes op de spatborden.

Islands

 

"Song of the Islands", eerst zoals het  in  Hawaii klinkt,  door Led Kaapana (foto), daarna zoals het door Louis Armstrong in 1930 met een orkest werd opgenomen. Een orkest met violen!

Hongarije

 

Hongaarse zigeunermuziek door Kalyi Jag

Ventoux

 

Of de mobile leeuwtjes ooit  de Mont Ventoux opgereden zijn betwijfel  ik, maar ik heb de Tour de France maar één keer voorbij zien komen en dat was in Parijs op de Place de la Bastille, dus niet tussen waanzinnigen op een berg en daar waren ze wel degelijk: de leeuwtjes van Le Credit Lyonnais, sponsor van  de gele trui.

Arik

  

Arik Einstein  (1939 -2013)

Stoom

Op zaterdag  8 juni vieren Hilversum, Baarn, Amersfoort,  get Spoorwegmuseum, Ns en ProRail het honderdvijftig jarig bestaan van de Oosterspoorlijn en dat wordt gevierd door o.a. met een stoomlocomotief te rijden. En daar begint het bedrog, want  de Duitse stoomlok is er één  uit de serie 23, gebouwd tussen 1950 en 1959.

Ronnie

 

 verschtopt gemouch

Caval

 

Muziek uit  Moldavië op een caval , een herdersfluit.

Tears

  

Dancing with tears in my  eyes.

Bijt

 

Een vreemde eend in de bijt, dat was het zeker. Vooroorlogse autorails waren er in 1945 in Frankrijk in grote getale. Niet alleen autofabrieken als Renault, Bugatti, De Dion-Bouton, De Dietrich en Berliet hadden zich niet onbetuigd gelaten, maar ook andere firma's als Billard, Brissoneau & Lotz en Somua hadden een graantje op de rails meegepikt, toch is bovenstaand railvoertuig in het wagenpark van de  SNCF in de letterlijke zin van  het woord uniek: autorail X DR 10201 gebouwd in de serie VT135 door de Waggon-Fabrik Bautzen bleef na de Tweede Wereldoorlog achter in Frankrijk. Alhoewel er beweerd wordt dat hij op 22 juni 1937  als VT 135 119 in  Hamburg werd afgeleverd en tijdens de oorlog gevorderd werd door de Wehrmacht om  daarna dienst te doen in Neurenberg en vervolgens op het traject Lam-Kötzing, blijkt de werkelijke geschiedenis van X DR 10201 niet meer te achterhalen en kan alleen  met zekerheid gezegd worden dat hij na de oorlog in Metz gestationeerd was en daar diende om spoorwegpersoneel naar de werkplek te vervoeren. De X DR 10201 had een MAN-zescylinderdieselmotor. Er was plaats voor 38 derdeklassepassagiers.

Bosma

We hadden ons, de Tweede kamer incluis, in slaap laten sussen. Kamer voorzitter. Martin Bosma was een fatsoenlijke man. Goed, hij had een paar nazistische ideeën, zoals omvolking, maar daar merkte je in de dagelijkse omgang weinig van. Toen Volt-aanvoerder Laurens  Dassen de PVV extreem rechts noemde, vroeg Bosma dat niet te doen omdat extreem rechts aan  het nazisme werd gekoppeld. Dat weigerde Dassen en hij kreeg  steun van verschillende kamerleden en men  vroeg Bosma zijn opmerking te schrappen. Dat weigerde Bosma. Interessant, een extreem rechtse bal is bang dat zijn partij, de P.V.V. gekoppeld wordt aan  nazisme, terwijl hij naziterminologie gebruikt. Ik vrees dat wij Bosma vaker de bocht uit zullen  zien vliegen, nu zijn partij  samen met drie andere partijen een regeeraccoord heeft getekend. Hij durft nu zijn ware aard te tonen.

Bolster

 

Autoautoriteit
John Bolster tijdens races in 1963 op Silverstone.

Conga

 Lecuona  Cuban Boys "La Conga Se Va"

Plasterk

Ronny Plasterk die niet alleen Frieland, Groningen en Drenthe  tot één provincie wilde samenvoegen, zat niet alleen de schrijver Jeroen Brouwers dwars, maar ventileerde ook de volgende opmerkingen:  "De popmuziek is begonnen als protestmuziek, op boereninstrumenten als een gitaar, tegen de gevestigde orde. Bekijk op YouTube Woody Guthrie, met This Land is Your Land. De eerste demonstratie waaraan ik meedeed was voor het behoud van piratenzender Veronica. Het regende licht en op het Malieveld traden Mariska Veres en de Dizzy man's band op. Veronica, er is niks links meer aan. De popmuziek is een hypercommerciële toestand geworden. De markt is slim als zij winst ruikt, dus het bedrijfsleven heeft al spoedig de jeugdcultuur naar zich toegetrokken." 

 "Het woord 'volk'. Dat is een besmet woord, er hangt iets onplezierigs omheen. Das Volk. Dat is weer zo'n trauma van de oorlog. Volk en Vaderland was de NSB-krant, de Duitsers lag het woord in de mond bestorven. terwijl het Angelsaksische woord people totaal geaccepteerd is." Weet Plasterk veel? Nee, hij weet (alweer) niet veel: want het vooroorlogse dagblad van de SDAP heette "Het Volk" en na de oorlog heette de sociaal-democratische krant "Het Vrije Volk".

Fries is een grappig dialect dat fonetisch wordt geschreven". Wie ooit de moeite heeft gedaan Fries niet alleen te leren spreken, maar ook te schrijven, weet dat het verre van fonetisch wordt genoteerd.

 

En dan is er nu het gerommel met  een patent, waarbij Ronny 23 miljoen euro's heeft opgestreken. De markt  is slim zoals Ronny zei toen het over popmuziek ging, dat geldt klaarblijkelijk ook wanneer je het over geneesmiddelen hebt.

 

Bord

Het wachten is op een demonstrant met een bord  met de tekst: "HAGELSLAG VOOR KRENTENBROOD".

BUC etc.

Saoutchik zorgde in de jaren dertig voor  de carrosserie van één van de opmerkelijkste auto's ooit  gebouwd. Het verhaal begint na de Eerste Wereldoorlog toen Frankrijk redelijk bezeten raakte van het racen met kleine auto's, de zogenaamde "voiturettes". Een tweetal broers met veel geërfd geld dat hun vader verdiend had met de bouw van kermisorgels, Paul-Albert en Angelo Bucciali deden met een eigen auto, die ze Buc genoemd hadden  aan de races mee. Het autootje met een tweecylindertweetakt motor met een inhoud van 1340cc werd verder ontwikkeld en in 1923 begon de verkoop, maar werd  de tweetakt Violet-  daarna vervangen door een viercylinderviertakt SCAP-motor. De Bucciali's waren overigens niet de enigen in Frankrijk die motoren van buiten inkochten en nogal eens van aandrijfbron wisselden. Later gebruikten ze bijvoorbeeld een CIME-zescylinder met een inhoud van 1489cc in de Buc AB6. De beide broers raakten begeesterd van het idee om een voorwielaangedreven auto in de markt te zetten en in  1928 stond een inmiddels tot Bucciali omgedoopte auto op de Parijse Salon, de Buccialia TAV. TAV betekende Traction AVant. De twee-en-een-halve-litermotor kwam van Continental uit de Verenigde Staten, maar werd spoedig vervangen door een vierliter-zes van hetzelfde merk en daarna door een acht-in-lijn met een inhoud van 5278cc. In 1931 volgde op de Salon het klapstuk: de TAV Double Huit, een zestiencylinder in V-vorm met twee Continentalachtcylinderblokken  met een totale inhoud van bijna acht liter, de carrosserie kwam van  Saoutchik. Maar hoogst waarschijnlijk heeft de wagen nooit op eigen kracht gereden en werd het carrosserie-ontwerp gebruikt voor een Bucciali's met een achtcylindermotor. Na 1932 was het uit met de pret, Paul-Albert Bucciali bouwde nog één auto, met een bescheiden zescylindertweeliter Mathismotor en achterwielaandrijving!

 

Mexico

Waar het woord mariachi precies vandaan komt zal naar alle waarschijnlijkheid altijd wel een raadsel blijven. Lang werd gedacht dat het een verbastering was van het Franse woord mariage, niet zo vreemd omdat de Fransen in 1862 Mexico binnen vielen en kort daarna Maximiliaan als keizer op de troon plaatsten. Het keizerrijk was van korte duur: op 19 juni 1867 werd Maximiliaan geëxecuteerd. Het woord mariachi dateert echter al van voor de zogenaamde "Franse Interventie".

Vandaag de dag associëren we mariachi met violen, gitaren en trompetten, maar van schallend koper is in de eerste grammofoonplatenopnames geen sprake. Het Cuerteto Coculense, genoemd naar de plaats van herkomst, Cocula, telde vier instrumentalisten: twee violisten, een vihuela- (kleine gitaar) en een guitarron (basgitaar)-speler. Het kwartet werd in 1907-'08 door drie verschillende Amerikaanse maatschappijen opgenomen: Edison, Columbia en Victor. Dit is "Las Abajeñas" waarin de vrouwen uit uit het laag gelegen land worden bezongen. Ook bij de Mariachi Coculense de Cirilo Marmolejo (foto) is van trompetten (nog) geen sprake. Een opname uit 1937 van "La Cantinera". Cirilo's oomzegger José Marmolejo maakte voordat hij een eigen mariachigroep (Mariachi Tapatio) startte deel uit van het orkest van Cirilo, en alhoewel er sprake is van een cornetspeler in sommige vroege mariachibands, is de eerste bekende trompettist Jesús Salazar, die we hier horen in "La Rosita" met de Mariachi Tapatio.

*Wie meer wil weten over oude mariachi-orkesten doet er goed aan deze drie CD's aan te schaffen: Mexico's Pioneer Mariachi's, Vol.1 , 2 en 3. Arhoolie Folklyric 7011, 7012 en 7015.

 

Kleur

Mijn vader was een verdienstelijk amateurfotograaf, hij fotografeerde graag en veel en dan niet  op de manier zoals die tegenwoordig gebruikelijk is. Hij had een kleine camera, die foto's maakte op het formaat 4,5x3, maar waar het  toestel na zijn dood in 1962  gebleven is: geen idee. Het enige dat ik kan bedenken is dat het in reparatie was. Ik vind het verdraaid jammer, want ik had het toestel wat graag gebruikt. Foto's waren voor de oorlog zwart/wit en toch heb ik een kleurenfoto van mij, klaarblijkelijk heeft mijn vader ook met kleur geëxperimenteerd.

 

 

Hoffnung

De grammofoonplaat moet ik begin jaren zestig hebben aangeschaft en het blijft een van de allerleukste die ik bezit. Want er valt verdomd weinig te lachen in de concertzaal en op deze elpee spettert het plezier de groeven uit. Ik heb het over de opname van Gerard Hoffnungs Music Festival Concert van 13 november 1958, inmiddels gelukkig met twee andere door Hoffnung georganiseerde concerten op een dubbel-CD verschenen (EMI CMS7 63302 2). Geboren in Duitsland verwierf Hoffnung (1925 - 1959) eenmaal in het Verenigd Koninkrijk een buitengewoon aristocratisch Engels accent. Wie dat wil beluisteren, maak ik attent op de dubbel-CD 'A Last Encore' (BBC ISBN: 0563 537756), waarin hij o.a. geinterviewd wordt. Hoffnung was een fameus cartoonist, die vooral musici en hun instrumenten feilloos wist neer te zetten, zelf speelde hij ocarina en tuba, dat laatste zo verdienstelijk, dat hij soleerde in Vaughan Williams' tubaconcert. Van zijn concerten bestaat geen beeldmateriaal, gelukkig wordt 'A Grand Grand Overture', waarmee het concert van 13 november 1958 geopend werd, nog regelmatig uitgevoerd. In 1988 vond opnieuw een Hoffnung Festival plaats in de Royal Festival Hall in Londen, ook daarvan heb ik helaas geen video-opname kunnen vinden, een dubbel-CD verscheen met de titel 'The Hoffnung Festivan of Music' op Decca onder nummer 444 921-2.

Kwartet

 

 In mijn vrije tijd - als ik niet  demonstreer - zit ik in het halal geslachte dubbelschapenkwartet "Bèèh".

Naam

Zijn overgrootvader had Harm Stoeptegel geheten, een nette naam, maar door een weinig oplettende ambtenaar van de burgerlijke stand in Drachten, was het vers geboren zoontje van  Harm ingeschreven als Jacob Soeptegel en daarom heette zijn in Den Haag wonende kleinzoon ook Soeptegel. Hoe vaak hij het verhaal hoe hij aan die naam gekomen was had moeten vertellen, wist hij inmiddels niet meer. Hij was er op school mee gepest. Maggiblokje hadden ze hem genoemd en toen een verdomd aardig vriendinnetje hoorde wat zijn achternaam was, had ze het meteen uitgemaakt. Nu had hij een hond. Rakker. Maar ook die naam zorgde voor problemen want er waren buren die net deden of ze die naam niet verstonden en  het hadden over Kakker. "Hep-ie de kak fan Kakker wel opgerùimp?'" vroeg zijn buurman wanneer hij met de hond thuiskwam.

 

Frou-frou

  

Frou-Frou. Ik wil verdomme nog zo'n koekje!

Plastic

 

Stephan Wortelinckx besloot geen plastic wattenstaafjes, rietjes en bestek  meer te gebruiken en vloog dezelfde dag  nog voor euro 221,95 (een  hele week all-in) naar Antalya.

Mitchell

 

Aan het plafond van het Nationaal Militair Museum een "Mitchell", een Britse naam voor een Amerikaans toestel dat in dienst van de USAF B-25 (de B staat voor Bomber) en bij de US Navy PBJ heette en dat op 19 augustus 1940 zijn eerste proefvlucht maakte. Er  zijn verschillende versies, o.a een van alle bewapening ontdaan toestel de F-10, dat dienst deed als fotoverkenner. De B-25 was een tweemotorige middelzware bommenwerper met in de regel  een bemanning van vier personen: de piloot, die ook de bewapening in de neus van het toestel bediende en de bommen afwierp, de navigator, die ook het kanon laadde, de schutter en de man die naast de radio ook de machinegeweren aan de onderzijde bediende. Er vliegt in Nederland nog één "Mitchell", de PH-XXV. Het is een "Mitchell" van het type een B-25J, destijds ingezet voor precisie bombardementen met een doorzichtige neus in plaats van de gesloten neus met machinegeweren, de B-25J vloog met zes in plaats vier bemanningsleden.

Locomotieven 2

Of fotograaf  Ernst Niewenhuis en ik naar aanleiding van een Varatelevisie- of radioprogramma op reportage naar Skegness in Lincolnshire werden gestuurd weet ik echt niet meer. In dat aan zee gelegen plaatsje was een Butlinkamp en dat was ons reisdoel. Butlin had her en der vakantiekampen waar de Brit volledig geamuseerd van 's morgens vroeg tot 's avonds laat door zogenaamde redcoats - uiterst fris ogende jongelui in rode blazers - werd beziggehouden. De behoefte om de Engelse vakantiegangersneus buiten de deur van het kamp te steken bleek afwezig, want noch op het strand noch in de zee waren Butliningezetenen te bekennen, nee, zij zwommen in het zwembad, deden wedstrijden om de meest knokige knieën, speelden bingo, maar alles binnen de omheining van het kamp. Ernst en ik zijn een paar  keer ontsnapt, want het was niet ons ideale vakantieoord, het wonderlijke was dat we echt het idee hadden te ontsnappen: eindelijk konden we ons zelf vermaken.

Op de foto help ik mee een ontspoorde locomotief weer in de rails te wrikken

 

Locomotieven

Er is in Frankrijk lang met stoomlocomotieven gerangeerd, de eerste dieselrangeerlocomotieven - ondergebracht onder de letter Y, in de serie Y-1000 - kwamen in de jaren 1947 - '49 op de rails. Wie ze heeft gecontrueerd is onbekend. In 1958 behoorde een tweetal - de Y-1002 en de Y-1003 - tot de inventaris van de SNCF, één deed dienst in het oosten en de ander in het westen van Frankrijk. De respectievelijke snelheden waren 15 en 18 km/u.

Hobbe

  

Hobbe, Hobbe wat stjonkt de bolle wer!

Bananen

 

yes, we have no bananas

Kort

Als u morgen kortgebroekt gaat sjoppen vergeet dan niet uw pampertje om te doen, het  is sneu om straks bescheten thuis te komen zonder dat iemand uw roomblanke dan wel getatoeërde kuiten zag.

 

Zou zou

Originaliteit is dit volk vreemd, vandaar ook dat onze televisiejournaals in vorm en presentatie gemodelleerd zijn naar die van de BBC. Ook zo'n veteranendag is van elders komen overwaaien, want wie heeft er behoefte aan, zeker nu - veel te laat en te traag - duidelijk wordt dat "onze jongens" in "ons Indië" een allesbehalve glorieuze rol hebben gespeeld en net zo min als "Befehl ist Befehl" doet "het werd ons opgedragen" uiteindelijk opgeld. Natuurlijk stond de uit zijn uniform gehesen Victor Baarn bij invoering van een veteranendefilé te trappelen van ongeduld toen hem duidelijk werd weer een ietsiepietsie "millitèr te können sain", maar inmiddels vertoeft hij alweer enige jaren in het hiernamaals en was er alle reden om de rond zijn verjaardag begonnen onzin te beëindigen. Begrijp me goed: ik heb niets tegen de krijgsmacht. Zelfs niet tegen parades. Trooping the colour, waarmee de Britse monarch haar verjaardag viert, verkies ik ver boven de uitdragerij op 30 april te onzent. Een verslag van de taptoe in Edinburgh, met al zijn verschillende muziekensembles, laat ik me ook niet graag ontgaan. Misschien is de muziek juist hetgene wat mij redelijk enthousiast maakt?
Dat moet er al vroeg ingeslopen zijn, want toen ik door de heren Arend Jan Heerma van Voss en Wim Noordhoek tijdens een uitzending van hun onvolprezen "Radiovereniging" gevraagd werd naar mijn oudste muzikale herinnering, antwoordde ik tot hun verbazing: de Amsterdamse Politiekapel, nee, nee, niet onder leiding van Johan Pinkse, maar de vooroorlogse kapel onder leiding van H. Reygersberg met de mars "Zou zou qui passent"*. 

Een paar geleden was ik op Quatorze Juillet in Brest en hoopte ik op een optreden van mijn favoriete bagad, de  Bagad de Lann-Bihoué maar helaas. Gelukkig waren er blijmakende, andere biniouklanken en na afloop heb ik met een paar musici gesproken over de gespeelde muziek, want er passeerde o.a. een Schotse naast een Bretoense medley. 

Toch even terug naar mijn "militaire inslag". Minstens zo groot als de verbazing van Heerma van Vos en Noordhoek over mijn keuze voor de Amsterdamse politiemuziek, was vele jaren eerder bij vrienden en bekenden mijn verkiezing tot beste soldaat van de compagnie bij de Grenadiers van de lichting 59/1. Maar dat had alles te maken met compagniescommandant kapitein A.J Ouwerling en peletonscommandant luitenant Marie van Lopik, die totaal niet voldeden aan het cliché dat ik van militair kader had. Zij bleken helaas een uitzondering, want eenmaal op de School Reserve Officieren Infanterie kreeg ik te maken met kapitein Oud  ("schoenen worden gepoetst met Kiwi, met Kiwi worden schoenen gepoetst, schoenen worden gepoetst met Kiwi") en dat gaf binnen de kortste keren trammelant. Zeker nadat hij me een keer op de weekkamer betrapte terwijl ik Gogol zet le lezen en me toebeet dat in dat verblijf geen romannetjes werden gelezen, maar alleen het handboek soldaat. Binnen een maand was ik afgekeurd.
*Zou zou qui passent is net als de andere kant van de 78-toerenplaat "Triumph" een mars van de Franse componist Francis Popy, zijn muziek is typerend voor de belle époque.

C.O.E.

 

Behalve de specialisten op  brandweerwagengebied, zoals de nog  bestaande Seagrave en Magirus en de verdwenen Merryweather, Dennis en Ward-LaFrance, waren er natuurlijk speciale fabrieken die een brandweeruitrusting op  het chassis van een normale truck plaatsten. Ik heb een blauwe maandag in een brandweerwagen gereden gebouwd op het chassis van een Chevrolettruck uit 1938, dat was lastiger dan ik dacht want gas en rem zaten omgekeerd. Ook bovenstaande foto is van een Chevrolet maar  dan uit 1950, een zogenaamde C.O.E. (cab over engine), een type dat met enige verschillen van 1948 tot en met 1953 in prodictie was.

EBU

Ik moet even mijn ervaringen kwijt met de Europese Broodkastjes Unie. Ik reisde naar Brussel voor een  bijeenkomst van radiomakers. Ik ontdekte al gauw dat de uit Geneve aangereisde Ierse EBU-hotemetot de leiding van de meerdaagse bijeenkomst overliet aan twee Duitsers van het  lokale radiostation Multikulti (spreek uit Moeltikoelti), zij bepaalden of de deelnemers aan  de conferentie aan de  door hun bepaalde regels voldeden. Na een kort onderhoud bleek dat ik, n.b. van een  nationaal  station,  niet aan de regels voldeed, want ik bracht in de Gezamenlijke Zenders Peazens en Moddergat ook jazz en klassieke muziek  ten gehore. Mutikulti vond dat ik me tot etnische muziek diende te beperken. Het leek me absurd dat een tweetal Berlijners zouden bepalen wat de VPRO teen gehore zou brengen.  De Ierse Broodkastjes heer vond het prima en  greep niet in. Een Israëlische programmamaker die door de conferentiegangers werd toegelaten tot Multkulitclubje werd door de Berlijners ook de poot dwars gezet. Hij diende zich terug te trekken. Ik vond  het tijd voor ingrijpen en en vond dat de Israël niet vrijwillig diende  te gaan maar  zich door de Berlijners er uit moest laten zetten,  Duitsers die een Jood uit een groep zetten, vond  ik memorabel. Zo gebeurde het. De Ierse EBU-afgezant vond ook dit prima.

Supra

 

Er zijn veel lang vergeten automerken. Een voorbeeld is Simson, later Simson-Supra, gemaakt door een wapenbariek in Suhl in het Thüringer woud. In 1924 verscheen het type S met een 1950cc viercylindermotor met twee bovenliggende nokkenassen en vier kleppen per cylinder. De fabriek sloot in het begin van de jaren dertig zijn poorten, in 1934 werden nog maar twaalf wagens afgeleverd. Het is een klein wonder, dat een modellenfabrikant toch brood heeft gezien in het vervaardigen van een Simson-Supra.

Meron

 

MERON MEDLEY

Terugkeer

Eerst was er "Er ist wieder da", de terugkeer van Adolf Hitler in Duitsland, geschreven door Timur Vermes, gevolgd door  "(Re)Vive  l'empereur" of Napoleon leeft en is vastbesloten de wereld van alle terrorisme te bevrijden. Laatstgenoemd boek, geschreven door Romain Puértolas is aanzienlijk minder  leuk dan het eerste, maar  misschien vind ik dat, omdat ik geen Fransman ben. Inmiddels kan  terugkeer onder de levenden van andere doden ook elders tot succesverkopen leiden: in Italië "Il ritorno del Duce", waarin Mussolini's bunga-bungafeestjes die van Berlusconi doen verbleken,  in het Verenigd Koninkrijk waarin Edward VIII terugkeert op de Britse kroon en samen met Nigel Farage het nachtleven van Londen induikt, in Rusland waar Jozef Stalin zijn vermeende tegenstanders om zeep brengt om Putin een goed voorbeeld te geven, die deze lessen trouwens totaal overbodig vindt en in Nederland de terugkeer van Bernhard van  Lippe-Biesterfeld die zelf aan de knuppel van een Lockheed "Constellation" landt op Schiphol onder luid gejuich van duizenden veteranen, die op de luchthaven veertien dagen hebben gekampeerd om hun held binnen te  halen, die eerst nog  elders enige extramaritale zaken te regelen had.

Pianorol

 Alexander in Frankrijk

Racen

 

Behalve de Adler "Trumpf Rennlimousine" met een 1,7-litermotor en racenumer 28, reed een "Trumpf Rennlimousine" met een iets lichtere motor (1,5-liter) mee, met racenummer 33, die werd bestuurd door Otto Löhr en Paul van Guillaume. Zij eindigden op plaats 7 en wonnen daarmee de tweede plaats in de Biennale  Cup, de Cup ging naar de équipe Orssich-Sauerwein met racenummer 28. Van de 42 gestarte wagens bereikten slechts 15 de eindstreep. De 24-Uursrace van Le Mans werd in 1938 gewonnen door een Delahaye 135CS met racenummer 15 met het duo Eugène Chaboud en Jean Trémoulet.

Kanui & Lula

 

Hawaii

5m2

Hoe was het ook al weer?  Bejaarden gingen in 2020 door Covid dood en jongeren moesten binnenblijven en zo werden jongeren de  dupe van bejaarden, en inmiddels weten we ook dat het bejaarde tuig door niet door te stromen naar een  kleinere woning op enorme wijze  bijdraagt aan de woningnood. Daar dient verandering in te komen! Een bejaarde kan heel goed leven  op 5m2,, in grote Chinese steden gebeurt dat ook. En waarom zou het dan  hier niet kunnen? Laat het nieuwe kabinet hier snel werk van maken. Door bijvoorbeeld in Zeeuws-Vlaanderen speciale prefab bejaardendorpen te gaan bouwen. Dorpen met woningen van 5m2 en als het kan minder. Zes planken moeten toch ook voldoende zijn.

Theodosia Lackschwanz, Zoetermeer.

 

Okse

Gister naar het Friese Balk waar dr. Swinder Lolkema nog steeds in het kader van Leeuwarden Culturele Hoofdstad 2018 in het Runderologisch Proefstation doende is het het Friese oerrund, de zogenaamde Feanwâldster Okse, terug te fokken. "Wij doen dat in samenwerking met de Universiteit van Nideggen-Rath in de Duitse Bondsrepubliek, waar collega dr. dr. Heinz Hampelmann het onderzoek leidt en met de Universiteit van Mousehole in Cornwall, waar collega dr. Hugh Breadfink de touwtjes in handen heeft.  Maar helaas is daar aan laatstgenoemde samenwerking  door Brexit een eind gekomen en dat is verdraaid jammer, juist omdat Breadfink  door kruising van het  Waikikirund, bekend om zijn hoge melkopbrengst wanneer het naar Hawaiimuziek luistert, en de Zweedse Boforsko, met zijn prachtige hoorns als kanonlopen, al een heel eind op streek was om de Feanwâldster Okse terug in het Friese landschap te brengen. Hier op mijn beurt, in het Runderologisch Proefstation in Balk,  hebben we resultaten  geboekt met het Bappfelderrund, dat op zijn beurt ontstaan is door kruising van het Klöthomeyerschwanzrind met de Schwarzwalderheiminsreichkuh, te kruisen met het eerder genoemd Waikikirund. Als alles goed gaat hopen we nog net binnen 2024 een nagefokte Feanwâldster Okse aan te kunnen bieden aan de  burgemeester van Leeuwarden, Sybrand van Haersma Buma.

 

Examenopgave 13c

Vertel het verschil tussen JE T'ADORE en  SHUT THE DOOR.

Jordi Savall c.s.

Gallarda Napolitana

Rolls

Charles Hurst, die me acht jaar geleden een aantal foto's stuurde van een auto-evenement in Westport (CT), noemt deze auto heel terecht "Queen of the Trailers", d.w.z. een auto, die van show naar show wordt gesleept op een trailer, zonder ooit op eigen vermogen een kilometer te rijden. Charles maakt zich ook boos over het feit dat de eigenaar nalaat enige informatie bij de auto te zetten, er klaarblijkelijk van uitgaand dat zijn voiture genoegzaam bekend is. Toen ik de voorruit zag wist ik dat het om een Labourdettecarrosserie ging, immers die firma had patent op de vrijwel niet omrande voorruitconstructie die Vutotal genoemd werd. De auto, een Rolls Royce Phantom lll van 1938, had oorspronkelijk een Hoopercarrosserie en werd zowel in Brussel als in Geneve en Londen tentoongesteld. In 1939 werd hij naar New York verscheept, waar hij door een zekere Louis Ritter werd gekocht, die de wagen terug naar Europa stuurde om hem in Parijs door Labourdette van deze extravagante cabrioletcarrosserie te laten voorzien. Maar de Tweede Wereldoorlog kwam er tussen en de auto in een metallic-oranjekleur werd pas in 1947 afgeleverd. De tegenwoordige eigenaar John W. Rich(!) heeft hem in de bruine tinten laten overspuiten.

Tuinarchitectuur 3

Natuurlijk kon u mij op een redelijk warme dag als gister vanaf zeven uur 's ochtends tot acht uur 's avonds in mijn tuin vinden: scheppend, wiedend, plantend en natuurlijk  gietend, want vergeet u het niet: gieten is uiterst belangrijk en met zo'n klein plastic gietertje bent u bij mij niet aan het  goede adres, nee, een forse, zeker vijfentwintig liter water bevattende, verzinkte gieter, waarvan ik zelfs een drietal in mijn bezit heb, zijn voor een beetje tuin nodig. Buitengewoon handig is het dat u met twee personen of zelfs  beter  met drie personen werkt: één vult de gieter nummer 1, een ander draagt gieter 2 naar de tuin en u giet met gieter nummer 3, op  deze  wijze kunt u het gieten urenlang volhouden. Wanneer u meststoffen aan het water toevoegt en zulks is regelmatig nodig, raad ik u aan zelfs een vierde persoon in te schakelen. Er zijn vast wel mensen in uw omgeving die u ter wille willen zijn, zeker als u ze om de twee uur of zo een stroopwafeltje of een ander koekje van eigen deeg voorschotelt.

Cactëen hoeven, anders dan velen denken aboluut  geen moeilijke planten te zijn, wel vragen zij een totaal andere aandacht dan veel andere planten. Gelukkig is er, nu er ruimte komt in de zogenaamde zonnebankstudio's, vanwege de gesignaleerde grotere kans op huidkanker, alle gelegenheid om uw cactussen eens lekker te verwennen. U weet natuurlijk dat de cactus geen inheemse plant is, doch een plant  uit, zeg maar,  het zonnige zuiden, daarom is het noodzakelijk dat de plant het ook in onze koude streken goed warm heeft en wat  is nu beter dan de cactus ieder dag een uurtje naar de zonnebankstudio te brengen of, wanneer u daar zelf over beschikt, onder de  hoogtezon te zetten, u zult verrast zij hoe uw cactus deze handelswijze waardeert. Juist omdat de zonnebankstudio's het qua klandizie momenteel moeilijk hebben, valt op de prijs het nodige af te dingen, doe dat dan ook.

Tamara Maretak - van der Hulst, tuinarchitecte