Knak 5

Eerlijk gezegd weet ik bijzonder weinig van honden. Meteen na de aankoop van Kasper, waar ik bijna tweeduizend euro voor betaalde, heb ik het boekje uit de reeks "Ken Uw Viervoeter" aangeschaft dat over de Norwegeraner handelt, waaruit bleek dat ik beter eerst het boekje à raison van 15 euro had kunnen kopen. Een en ander had mij veel ellende kunnen besparen. Ik kwam er trouwens achter dat Marga-Rina op aanraden van een vriendin succesievelijk de hele reeks "Ken Uw Viervoeter" in de Openbare Leeszaal had doorgenomen en tot de slotsom was gekomen dat een Norwegeraner de hond voor ons was. Welnu, dat heb ik geweten. Inmiddels bedragen de kosten buiten voeding om zo'n kleine tienduizend euro. Want de prijzen van HOB en KR zijn grotesk te noemen. Het is dan ook geen wonder, dat de zowel de directeur van het HOB als die van het KR in een 'Donkervoort' rijdt. Summa summarum weet ik dus weinig van honden en ik werd gister weer eens op dat feit gedrukt, toen bleek dat een aantal zogenaamde kynologen mij bedrogen had met de mededeling dat een Rodelbacher Schwaermerhund een kruising zou zijn tussen een St. Bernhard en een chihuahua. Dat blijkt onjuist en ik bied dan ook volmondig de lezers van dit blog mijn excuses aan. Een Rodelbacher Schwaermerhund is een sinds 2004 door de AmericanineS (American Canine Society) erkend ras, ontstaan door het kruisen van een Whoopier Ruftstander en een Connecticut Roughhaired Simplon Queerbreed.

Sybren-Otto Koker, Drachten

Ray Chen

Zoals verwacht is het Koningin Elisabethwedstrijd in Brussel vannacht gewonnen door de twintigjarige in Taiwan geboren Australiër Ray Chen. Het was ontroerend om te zien hoe hij voor het concert een foto van zijn grote voorbeeld David Oistrakh uit zijn binnenzak haalde en de camera toonde. Dit is eerst een opname van Chen tijdens het spelen van Saint-Saëns' 'Rondo Caprioso' tijdens de halve finale, gevolgd door Ravels 'Tzigane' gespeeld door David Oistrakh.

Knak 4A

Van verschillende zijden ben ik door kynologen op mijn vingers getikt: het is geen Schwaermerbacher Rodelhund, maar een Rodelbacher Schwaermerhund is mij verzekerd. Het is een in Noord-Italië in 1938 uit het kruisen van een St. Bernhard en een chihuahua ontstaan ras.
Sybren-Otto Koker, Drachten.

Chaim Louk

Soms wordt de verwantschap tussen de zang uit Marokko en de cante jondo uit Spanje heel duidelijk, zoals in dit, helaas voortijdig afgebroken, gezongen stuk door Chaim Louk. De cante jondo stamt uit Andalusië en een ander naam voor de zang en muziek uit Marokko is musique andalouse. Zowel Joden als Moslims werden in 1492 gedwongen Spanje te verlaten.

Knak 4

Ik schreef al dat Kasper een moeilijk opvoedbare hond is. Ik ben dan ook vanwege zijn gedragsproblemen een aantal keren met hem bij het HOB (Honden Opvoedkundig Bureau) in Leeuwarden geweest, waar een team van specialisten, onder wie een hondenpsychiater, zich over Kasper gebogen heeft. Bij het laatste onderzoek, vorig jaar augustus, hebben ze bij het HOB vastgesteld dat Kasper lijdt aan DADHD ( dog's attention deficit hyperactivity disorder) en hij krijgt nu dagelijks een aantal pilletjes cretilin (canine retilin) door zijn voer, niet dat het helpt, want nog altijd kan hij niet stilzitten, friemelt hij aan zijn staart, blijft hij op zij Norwegeraners blaffen (d.w.z. geluiden, die het midden houden tussen gorgelen en winden laten, maken), vergeet hij waar ik zijn bal of zijn speelgoedmuisje heb heengegooid en luistert hij niet. De kwaal heeft zich tijdens onze afwezigheid alleen maar verergerd, want tijdens het uitlaten gisteravond begon hij, voordat ik mijn schepje en plastic zakje kon pakken, zijn uitwerpselen met zijn poten in het rond te vegen, zodat mijn broekspijpen in een mum van tijd besmeurd waren. Op dat moment passeerde een bekende medewerker van 'Omrop Fryslân', die meteen zijn pedalen stilhield en vreugdevol kond deed, dat hij over het gedrag van Kasper best ''n fleurich sankje meitsje koe'. Behalve dat ik met Kasper bij het HOB in Leeuwarden ben geweest, heb ik ook met hem het Kynologisch Relatiebureau in Groningen bezocht. Ik moest van de directrice van dat bureau een uur lang Kasper over zijn buik aaien onder het mompelen van "'t komt allemaal goed' , terwijl wij, ik bedoel Kasper en ik, in een zeer grote hondenmand lagen. Marga-Rina gaat nooit mee, niet naar het HOB noch naar het KR, zij zegt dat zij geen problemen heeft met Kasper. Nee, als je mij opzadelt met Kasper en zelf geen hand uitsteekt, dan heb je natuurlijk geen enkel probleem. Van een mevrouw in de wachtkamer van het relatiebureau in Groningen hoorde ik dat een vriendin van haar met een een zich misdragende Schwaermerbacher Rodelhund veel succes had gehad door hem een zogenaamde rebirthingcursus te laten volgen. Maar daar ben ik nog niet aan toe en ik vrees dat Kasper er nooit aan toe zal komen.
Sybren-Otto Koker, Drachten

Hahahaspeed

Rijden er snelle treinen in Nederland? Is er enig uitzicht dat er binnenkort treinen met 250 kilometer per uur in Nederland zullen rijden? Nou nee. De Utrechtse spoorbaasjes, u kent ze: te grote pet diep over de oren, hebben anders dan in Frankrijk en in Spanje, waar een hogesnelheidtrein respectievelijk TGV (Train à Grande Vitesse) dan wel AVE (Alta Velocidad Española) jarenlang rond de tafel gezeten om op de lachwekkende Engelsklinkende naam 'Hispeed' te komen. Een naam die door iedere Engelstalige als 'his peed' wordt uitgespreken. Een Amerikaanse vriend vroeg me toen hij in Amsterdam de Hispeedlounge zag: 'Do you have special lounges for pedophiles?'

Namen

Naam van een boerderij tussen Weesp en Nederhorst den Berg

Naam van een huis langs de Vecht bij Weesp

Zohra El Fassiya

Het is nou niet precies het interieur waarin ik me op mijn gemak zou voelen, maar Zohra El Fassiya past wel in het rijtje van 'Trésors de la chanson Judéo-Arabe'.

Knak 3

Ik voel me ontzettend alleen, nu Marga-Rina mij buitensluit, want Kasper, die ik gistermiddag na vijf maanden Kokkola uit het asiel in Beetsterzwaag gehaald heb, herkent me niet meer. Kasper, altijd al een wat moeilijk opvoedbare hond, is een Norwegeraner Fjord- en Fjeldhund, een pas sinds 1993 erkend ras, voorgekomen uit een kruising tussen een Bommelunder Sennenhund en een North Lowland Foxterrier. Het wonderlijke van de Norwegeraners, en dat is exact de reden waarom Marga-Rina er een wilde hebben, is dat zij niet blaffen, maar een soort geluid voortbrengen, dat het midden houdt tussen gorgelen en laten van forse winden. Ik heb het vermoeden, omdat Marga-Rina weigert zich met Kasper op straat te vertonen en ik dus altoos Kasper dien uit te laten, dat Marga-Rina zich verkneukelt als ik met hem door de Noorderbuurt wandel. Zij dwingt mij Kasper, wanneer het het drukst is in het centrum van Drachten, aan de riem mee te nemen. Een vernederende exercitie, want het gebeurt veelvuldig dat ik wordt nageroepen met: "Goare opsoademiter" en dergelijk praat. In het begin wees ik op Kasper, maar dat had een averechts gevolg, want dan volgde steevast zoiets als: "Kinst wol tsjin dy lytse hûn, Bokke Heidehipper?"
Sybren-Otto Koker, Drachten

Samy El Maghribi

Samy El Maghribi werd als Salomon Amzallag in 1922 geboren in de stad Safi in West-Marokko. Hij woonde later in Parijs en Montreal en overleed vorig jaar.

Knak 2

Een ding is duidelijk, ik dien er voor zorg te dragen dat Marga-Rina geen inzage krijgt ik in wat hier te berde breng, want nadat ze kennis had genomen, van wat ik gisteren, na onze terugkeer uit Kokkola, had geschreven, ontstak ze in grote woede. Ik krijg daar altijd notie van doordat Marga Rina mij met mijn volledige voornamen begint aan te spreken: Sybren Niels Otto Theodoor gevolgd door mijn achternaam. Net als Marga-Rina ben ik het slachtoffer van een frivole vader. Marga-Rina vond dat ik uit het rijtje van onuitstaanbare Oostenrijkse zaken: het dialect, de leren broeken, het gejodel, de dansjes, het gehoempa, de hoedjes, de glühwein, het apres-ski-gedoe, haar belangrijkste reden om, nadat we in 1973 éénmaal in Maurach am Achsensee op wintervacantie waren geweest, dat land nimmer meer te bezoeken, had weggelaten: de dirndl. Zij was toen en is klaarblijkelijk thans nog steeds van mening dat ik het heb aangelegd met Annalise, het dienstertje in het hotel waar wij verbleven, en die haar, uit de kluiten gewassen, borsten trachtte te verbergen achter zo'n taartrand, waarmee een dirndl is uitgerust. Volgens Marga-Rina was het woord "verbergen" geheel niet op zijn plaats en diende Annalises taartrand het tegendeel: de taartrand had maar een doel: mij "hitsig" te maken en alhoewel ik dat hevig heb ontkend, kon ik Marga-Rina niet van het tegendeel overtuigen, ondanks mijn voorstel om Marga-Rina op mijn kosten zelf een dirndl in Maurach am Achsensee aan te laten schaffen. Ze reageerde als door een wesp gestoken en informeerde of het mij in mijn bol geslagen was en of mijn volgende stap het openen van een bordeel met haar als hoer aan de Noordkade in Drachten was. Nadat gisteravond vanwege de dirndl de vlam voor de zoveelste keer in huize Koker-Cuyp in de pan geslagen was, ben ik anderhalf uur de hond gaan uitlaten in de hoop dat Marga-Rina bij terugkeer gekalmeerd zou zijn. Dat bleek niet het geval: Marga-Rina had zich opgesloten in de slaapkamer.
Sybren-Otto Koker, Drachten

Knak

Gister met mijn echtgenote, Marga-Rina (grapje van schoonvader Cuyp, destijds bedrijfschemicus bij Planta, maar na de uitslag met gedwongen ontslag) teruggekeerd van vijf maanden overwinteren in Finland; Marga-Rina en ik hebben nooit begrepen wat de zogenaamde pensionado's 's winters in Spanje zoeken, wat ze in Nederland de laatste jaren eveneens kunnen vinden: hoge temperaturen, dus wij gaan nu al enkele jaren naar Kokkola voor het ouderwetse wintergevoel, kennissen van ons gaan veertien dagen op wintersport naar Oostenrijk, waar niet alleen het dialect, de leren broeken, het gejodel, de dansjes, het gehoempa, de hoedjes, de glühwein, het apres-ski-gedoe ons tegenstaan, maar bovenal de behoefte om God te groeten, hetgeen wij, zowel in woord en geschrift, gaarne over laten aan Andries Knevel; in Kokkola verstaan Marga-Rina en ik de mensen niet, dat is uiterst plezierig en voorkomt veel onnodig gepraat, we halen de voedingsmiddelen in een lokale supermarkt en beperken daardoor elk contact met de Kokkolalokalen; begin Januari dit jaar echter dreigde ons winterse oponthoud te worden verstoord, toen wij in de door ons bezochte supermarkt op de knäckebrödafdeling plotseling Nederlands hoorden spreken, Marga-Rina en ik voelden ons betrapt, vooral toen beide heren ogenblikkelijk met uitgestoken hand op ons afstevenden met de woorden: "Aha, ook Nederlanders, wat leuk", heel even dacht ik mij als Belg of Zuidafrikaan te presenteren, maar ik weet waar dat toe leidt: onnozel gevlei, dat het Vlaams of Zuidafrikaans toch zulke fraaie talen zijn, veel grappiger dan het Nederlands en vooral veel meer to the point, dus ik zei redelijk lijzig; "Ja, leuk, wij komen al veertien jaar in Kokkola", in werkelijkheid zijn het er maar vier, maar ik heb geleerd dat je nieuwkomers het best kunt intimideren met enige overdrijving, de heren stelden zich voor als Martijn Amser en Onno Verkommeling van de "United Frisian Bakeries" uit het Friese Zwaagwesteinde, op onderzoek naar een nieuw soort knäckebröd: krentenknäckebröd en suikerknäckebröd, op de markt te brengen als respectievelijk krintsjeknak en sûkerknak, nu komt na drie dagen Kokkola elk knäckebröd me al de neus uit (en bakt Marga-Rina daarom van de honderdvijftig pond uit Nederland meegenomen tarwebloem iedere dag vers brood), dus konden we het gesprek gelukkig kort houden, we hebben de heren daarna nog slechts een maal ontmoet, waarbij ze vertelden ook de vervaardiging van olijfknäckebröd (oliifknak) en worstknäckebröd (woarsteknak) in overweging te zullen nemen; ze doen maar, beerenburgknäckebröd op de markt als widdofrouknak lijkt me ook een goede optie.
Sybren-Otto Koker, Drachten

Wobbe

'Ik begryp geen soademyter fan dat gesutel fan Obama met Guatanamogefangenen, die kan hij toch gewoan naar de boerderij fan Bush in Crawford, Texas sture.'

Nog steeds fietsen

Deze boom, vanochtend gefotografeerd langs de parallelweg tussen Muiden en Diemen, ligt sinds gisternacht niemand in de weg. Maar verder fietsend bleek dat Amsterdam wel aandacht besteed aan het schoonhouden van de rijweg, maar het toch al deplorabele fietspad tussen Driemond en Weesp vol afgewaaide takken laat liggen.

Alice Fitoussi

In 1962, nadat het land de volledig onafhankelijk werd van Frankrijk, verliet 10% van de bevolking Algerije. Alice Fitoussi bleef. Ze werd geboren in 1916 de buurt van Constantine en stierf geheel vergeten in El Biar in 1998.

Luc Cherki

Op zijn dertiende begon Luc Cherki mandoline en rebab te spelen en na een paar pogingen om grammofoonplaten te maken, kreeg hij op zijn twintigste een uur durend programma op Radio Alger. In 1955 vertrok hij naar Marseille en daarna naar Parijs, waar hij een contract kreeg van de artistiek directeur van de platenmaatschappij Pathé. Hij maakte ook opnamen voor Barclay en RCA, en al werden zijn platen niet en masse verkocht, hij bleef dankzij zijn optredens buitengewooon populair in Parijs, Marseille en Brussel.

Goeten Appeltiet!

Voorvader 14

Het wordt tijd de punten op de i te zetten. En er zijn meer i’s dan mij lief zijn. Om te beginnen hebben we mijn betoverovergrootvader Salomon Leydesdorff, die zegt in 1761 in Pressburg geboren te zijn (overlijdensacte hierboven). Maar hij past niet in de stambomen, die ik van de Oostenrijks-Hongaarse Leidesdorfers heb, niet in die van Jakob Moses Perez Leidesdorfer (tolerierter Handelsjude in Wenen) en niet in die van de uit Nassau afkomstige Sabel (Salomon) Leidesdorfer, wiens zoon Mendel voorzitter is van de Joodse gemeente in Pressburg. De vader van Sabel zou Abraham (Aberl) kunnen zijn, die zich samen met Sabel op 31 augustus 1747 vestigt in Eisenstadt. Dan hebben we de, wat ik voor het gemak maar de Deense Leidesdorfers zal noemen, alhoewel ze met evenveel recht de Zweedse Leidesdorfers zouden kunnen heten, want de in 1755 in Hannover geboren Alexander Nathaniel Leidesdorf vestigt zich, om te beginnen, in Stockholm. En dan is er ook nog de in 1726 in Amsterdam geboren Raphael Alexander Ziskind Mendel Leidesdorf en een andere eveneens uit Pressburg afkomstige Salomon Leydesdorff , die in Groningen gaat wonen. Van mijn betoverovergrootvader heb ik een complete stamboom, van Jakob Moses Perez en Sabel heb ik een vrijwel complete, van Alexander Nathaniel heb ik een gedeeltelijke, van Raphael Alexander een aanzet en van laatst genoemde, Groningse Salomon een complete, maar die is kort omdat hij alleen maar dochters had (zijn overlijdensacte staat hieronder).

Maar niemand, maar dan ook werkelijk niemand heeft tot dusver mij de relatie tussen al die families duidelijk kunnen maken. Het is natuurlijk aardig om te denken dat een ver familielid van mij behulpzaam was bij de stichting van San Francisco, een ander een theater in Berlijn bezat, weer een ander de muziek uitgaf van Schubert en bij Beethoven op de thee ging, een ander een van de grondleggers (foto) van de moderne psychiatrie was en Freud in zijn kliniek werkte, maar de bewijzen ervoor ontbreken.

Nog meer fietsen

Vorige week 'belangrijk' nieuws in het Acht-Uur-Journaal: in navolging van Amerikaanse koeriers rijden Amsterdamse koeriers op fietsen met een 'fixed gear' en zonder rem. Klaarblijkelijk komt niemand in Hilversum op het idee een geschiedenisboekje open te slaan, want 'fixed gear' heet in gewoon Nederlands gewoon 'doortrapper' en voor de uitvinding van de vrijloop ('free wheel') op iedere fiets te vinden. Mijn Simplex safety uit 1890 en mijn Franse dubbelstuurstandem uit 1897 hebben 'fixed gear' en mijn Belgische Aleph (fot0) heeft zowel 'fixed gear' als vrijloop, simpel door het wiel om te draaien.

Meer fietsen

Op 19 mei j.l. plaatste ik bijgaande foto op mijn blog, via Henk Scholte ontving ik van Harry Perton meer informatie over de 'Oud Puttensche kleederdracht':

"Beide links heb ik naar een klederdrachtdeskundige kennis van me op de Veluwe doorgestuurd, die er per omgaande een heel aardig commentaar op had. Het luidde als volgt: "Wat een leuke foto. Ik ken deze ansichtkaart niet. Het echtpaar draagt de ouderwetse dracht van Putten. Ook de fiets is heel bijzonder. Wat opvalt is de zilveren beugeltas die de vrouw laat zien. Waarschijnlijk doet ze dat speciaal voor "het portret". Want deze zilveren papegaaienbeugel met groen gebreide tas met kwast werd onder het schort gedragen en was nooit zichtbaar. De man draagt een ouderwetse hemdrok, een jas vaak van "zelfschreid", in Drenthe zouden ze zeggen "viefschacht".Het was een jas die gedragen werd als

"opknappersgoed", zoals bijv. naar de markt!"

Fietsen

Een Amerikaanse vriend van me, die een paar oude Nederlandse fietsen geimporteerd heeft om de de doodsimpele reden, dat zij zo plezierig rijden, heeft uiteraard ook een aantal Amerikaanse rijwielen, maar die heeft hij meer voor de show, dan om er werkelijk tochtjes op te maken, want daar zijn de imitatiemotorfietsen absoluut niet voor geschikt. Ik weet dat, omdat ik een paar van die showfietsen heb: een uit de jaren twintig en een uit de jaren vijftig. Ze zijn lomp, zwaar en die stang dwars over het stuur dient enkel en alleen ter vernietiging van de knieschijven. Wonderlijk lijkt het dat, met name in de vaderlandse grote steden, dit soort, uit pisbakkenijzer gebakken, rijwielen momenteel opgeld doet. Maar ook fietsen volgen hypes, nadat we eerst die verschrikkelijke imitatie Zweedse legerfiets, de Kronan, de binnensteden onveilig zagen maken, is het nu de beurt aan ander knoeiwerk. De oorzaak is simpel: de grote merken in Nederland laten hun frames in China maken en de inkopers stuiten daar op frames voor andere markten en dus ook op die voor de Verenigde Staten. "Da's leuk", denken ze en bestellen er een aantal, want of het nu fietst of niet, handel is handel. En dus zag ik vorige week een gek een Amsterdamse brug nemen op een tweewieler, die de naam fiets absoluut niet verdiende. Inmiddels blijft die Amerikaanse vriend van me oude fietsen restaureren, met veel gepoets en een likje verf, maakte hij deze 'Sterling' weer toonbaar. Links voor en rechts na de restauratie.

Raoul Journo

In 1965 vertrok Raoul Journo, een andere zanger van wie een CD verscheen in de prachtige serie 'Trésors de la Chanson Judeo - Arabe' van Tunesië naar Parijs. Hij werd in 1911 geboren, zijn fraaie stem werd ontdekt in de synagoge, maar al gauw zong hij op partijen en werd hij ook gevraagd om sullemiyya (islamistische gezangen) uit te voeren In 1934 maakte hij zijn eerste plaat. Nadat Tunesië onafhankelijk werd, kreeg hij een onderscheiding van president Habib Bouguiba. Journo overleed in 2001 in Parijs.

Voorvader 13

William Leidesdorff, de eerste zwarte miljonair van de Verenigde Staten wordt in ‘Filings from an old saw’ – Reminiscenes of San Francisco and California’s Conquest door Joseph T. Downey (1956) aldus beschreven:

“… one of those shrewd spirits which are often found forcing their way against all obstacles to a station which they hardly dream of. Watch him now, ‘tis the Sabbath, dressed in his flashy Consular uniform, reveling in all the glory of navy, gold lace and gilt buttons, cane in hand, he hobbles about, the potentate, ruler, master and sovereign of a dozen half dressed Indians, who serve him with oriental obedience – his word is law, his nod imperative, and the Czar of Russia is not more a monarch over this thousands than is the Capt….over his Indian serfs. He too passed away, and that too, at the very moment when te golden sun began to rise in all her majesty upon the Eureka State” (pagina 55)

In Voorvader 12 beschreef ik hoe het een Oostenrijker en hierboven hoe het een de Californiër verging, maar hoe zat het intussen met mijn echte voorvaders? Profiteerden ze mee met de buitenlandse rijkdom? Nou nee: Salomon, de burger van Sneek was rond 1806 verhuisd naar Leeuwarden, zijn oudste zoon had als remplaçant gediend in het leger van Napeoleon en hij was zo arm, dat hij tenslotte moest worden ondersteund door de armenzorg, de Joodse welteverstaan, want het is niet alleen ieder voor zich, maar ook een aparte god voor ieder geloof. Salomon was op 10 april 1797 getrouwd met Lea van Cleef, zij kregen acht kinderen. Nummer 6 was de op 19 augustus 1811 geboren Abraham, die in 1840 trouwde met Hanna Cohen. Uit dat huwelijk werden acht kinderen geboren, nummer 5, op 11 december 1849, was Betje, mijn overgrootmoeder, die in 1877 trouwde met Marcus Keizer. Hiernaast staat haar geboorteacte.

Voorvader 12

Dit is de nog kleine Leopold, over wie ik in 'Voorvader 6' schreef. Hij werd op 31 december 1810 in Wenen geboren als Leopold Meinrad Leidesdorfer geboren, maar omdat zijn grootvader, de in 1758 in Pressburg geboren Marcus (ook bekend als Mordechai Nass) in 1817 in de Oostenrijkse adelstand werd verheven, waardoor ook zoon Samuel August en diens zonen (onder wie Leopold), mocht hij zich vanaf 1824 Leopold Meinrad Ritter von Neuwall noemen. In 1831 begon hij aan een rechtenstudie in Wenen , drie jaar later studeerde hij af en van 1837 tot 1845 was hij in Oostenrijkse staatsdienst, om te beginnen in Verona. Drie jaar later was hij afgevaardigde van het district Brünn en vervolgens werkzaam op het ambassade in Bern, in 1851 werd hij dankzij een erfenis medebezitter van het landgoed Klobauk (het landgoed was gekocht door grootvader Marcus, in 1851 stierf vader Samuel August), het landgoed Schützborschitz en de bruinkolenmijnen Czeitsch en Billowitz in Moravië. Eind jaren vijftig werd hij grootaandeelhouder van de firma M.E. von Neuwall, suikerfabrieken in Wenen en Martinitz.

Ik heb van een oudere Leopold geen portret kunnen vinden, van zijn echtgenote bestaat nevenstaand miniatuur, de beschrijver noemt het: 'Baronin Leopold von Neuwall'.

Lili Labassi

Maurice El Médioni was in de jaren vijftig pianist in het orkest van Lili Labassi, voor velen de grootmeester, die de 'chaabi', de van oorsprong Maghrebfeestmuziek gespeeld op bruiloften en partijen, op de kaart zette. Hij werd als Ely Moyal in 1897 in Marseille geboren uit, uit Fez afkomstige ouders, die een pelgrimage naar het heilige land hadden gemaakt. Van zijn vader Maalem Yousef kreeg Ely zijn eerste muzieklessen, van het publiek kreeg hij zijn bijnaam Labassi (de man uit Bel Abbes). Op zijn twintigste kreeg de violist/zanger/componist de eretitel cheikh (meester), vanaf de jaren dertig maakte hij grammofoonplaten voor alle grote merken, dit is zo'n opname.

Lili Boniche

Als ik iemand iets onverwachts wil laten horen, dan grijp ik graag naar een CD van de vorig jaar maart overleden zanger Lili Boniche, geboren in 1921 in een sefardische familie in Algiers, trad hij vanaf zijn vijftiende op voor Radio Alger. 'Inchalla Terbah' (Als Allah Je Beschermt) met een sambaritme verscheen op de CD 'Lili Boniche' in de reeks 'Trésor De la Chanson Judéo-Arabe' als Mélodie 79.102.2. Wie een aanzienlijk oudere Boniche wil zien tijdens een optreden in Parijs ziet hem, met de fantastische pianist Maurice El Médioni, in 'Eli Mektoub' (Wat Geschreven Is, Is Geschreven) . El Médioni soleert hier om daarna met Boniche een nostalgisch lied te laten horen over Algiers.

Voorvader 11

Het zou natuurlijk best kunnen zijn, dat de Scandinavische Leidesdorffen mij liever niet antwoorden, omdat ze geen idee hebben wie ik ben en liever zwijgen over de Joodse achtergrond, want hun naam komt voor op de lijst van de antisemitische site 'Radio Islam'.

Voorvader 10

Jaren geleden las ik in de NRC het bericht dat een aantal vaten met een buitengewoon smerig goedje overboord een schip, onderweg tusen het Verenigd Koninkrijk en Denemarken, was geslagen en dat een Deens smaldeel onder commando van ene Leidesddorff was uitgevaren om de vaten uit zee te vissen. Vanaf dat moment heb ik geprobeerd contact te leggen met de Scandinavische Leidesdorffen, maar dat zat niet mee, want na opvraag van twee nummers bij de destijds nog bestaande PTT en de daarop volgende telefoongesprekken, kreeg ik het stellige idee, dat de Deense Leidesdorffen niet zaten de wachten op een nieuwsgierig, en in meer dan een opzicht, ver achterneefje. Nu gaat het vinden van telefoonnummers, dankzij het internet, wat sneller dan 25 jaar geleden en ik weet dat in Kopenhagen 6 en in Aarhus 1 persoon met de achternaam Leidesdorff woont. In het naburige Zweden wonen in Stockholm 5 Leidesdorffen en in Malmö 14 Leidersdorffen (let wel met een r). Ze zijn er dus wel degelijk, maar ik ga ze niet bellen, want ik heb zo langzamerhand het idee dat ze van hun afkomst niets willen weten. Wonderlijk blijft het feit dat in een Deens Joods genealogisch tijdschrift een paar jaar geleden een artikel over de Leidesdorffen verscheen, maar zelfs op mijn verzoek dit tijdschrift op te sturen kwam geen antwoord en ook de deelnemers aan een internetforum reageerden niet. Gistermiddag vond ik Niels Leidesdorff (foto rechts), bassist in de popgroep Deeva, hij heeft bovendien het soloproject 'Dorff' en schrijft liedjes, die hij vervolgens op BandBase zet. Twee liedjes van hem, zonder beeld: 'Move on' en 'Mr. Blue'. (eenmaal op de BandBasesite gearriveerd: click op de woorden: 'Afspil alle nu'.)

Ik vond ook nog Samantha Leidesdorff (foto links), die in 2004 Deens kampioen werd in een dressuur van IJslandse paarden. In 2006 nam Samantha deel aan een internationale wedstrijd, zij bleek volgens onderstaand verslag succesvol. Ik zet alleen vraagtekens bij de voornaam van het eerst genoemde paard. "The organisers of the International Pace Championships in Zachow, Germany can look back to a very succesful Pace Championships and FEIF International Breeding show. Over 120 participants from 9 countries took part. Most succesful rider was Samantha Leidesdorff (DK). She is the 150 m Pace Champion with Mondrian vom Lucahof, winner of Gæðingakeppni B (4 gait) with Miðill frá Skarði and Gæðingakeppni A (5 gait) with Ósk frá Margarethenhof."
Omdat niets de Leidesdorffen vreemd is, blijkt er ook een waarzegster in de familie: Gitte Leidesdorff in Hillerød, niet ver van Kopenhagen: "Rådgivning gennem clairvoyance skriv/ring".

Voorvader 9

Het wordt zo langzamerhand tijd de naam van mijn voorvader te onthullen en op een aantal merkwaardige verschillen tussen de zijne en die van de Oostenrijkers te wijzen. Toen mijn voorvader op 18 januari 1812 in Leeuwarden zijn voor- en achternaam bevestigde (zie hiernaast), koos hij voor Salomon Leydesdorff. De Oostenrijkers noemden zich Leidesdorfer, dat de 'er' wegvalt, het zij zo, maar waarom een y grec en waarom die dubbele f, het is alof een 'Bamberger' besluit zich Bammbergh te gaan noemen. De in 1726 in Amsterdam geboren Raphael Alexander Ziskind Mendel (zie Voorvader 7) noemt zich, zonder de wonderlijke franje gewoon, Leidesdorf. De Denen daarentegen, dus ook de eerste zwarte miljonair, schijven hun naam ook met dubbel f als Leidesdorff. Later valt bij sommige nazaten van Salomon die dubbele f weg, dat komt vermoedelijk door slordige notities van ambtenaren van de burgerlijke stand, net als bij de schrijfwijzes Lijdesdorff, Leidensdorff en Leidesdorf. Ik geef van die onnauwkeurigheid een paar voorbeelden, mijn betovergrootvader Abraham, een zoon van Salomon geeft op 11 december 1849 de geboorte aan van mijn overgrootmoeder Betje, ambtenaar Catharinus Cornelius Christinus Warmolts, "Ambtenaar van den Burgerlijken Stand der Stad Leeuwarden" noteert als achternaam Leydesdorf (dus zonder dubbele f), als Betje in 1918 overlijdt, noteert ambtenaar W. Bottema: Leijdesdorf (de y grec heeft puntjes gekregen).

Nevenstaande naamsbevestiging kan vergroot worden door erop te clicken: het wordt dan ook duidelijk, dat Salomon voor het zetten van zijn handtekening eens rustig is gaan zitten

Mingus

De herkenningsmelodie van de Ellingtonband 'Take The A Train', gespeeld door het Charles Mingus Sextet in Oslo: Charles Mingus,bas; Eric Dolphy (foto), basclarinet; Clifford Jordan, tenorsax; Johnny Coles, trompet; Jackie Byard, piano (let op hoe hij in een deel van zijn solo teruggrijpt naar de 'stridepianostijl') en Dannie Richmond, drums.

Le Mans 35

De allereerste auto die ooit tijdens de '24 Uur van Le Mans' startte was deze Belgische Excelsior 'Albert I'. Dat gebeurde op 26 mei 1923. Er deden uiteindelijk 35 auto's van 18 fabrikanten mee (Voisin trok zijn twee wagens terug): 16 Franse, 1 Belgische en 1 Britse. Ik heb maar één foto van de start kunnen vinden, waarop beide deelnemende Excelsiors duidelijk het veld aanvoeren, alhoewel een Lorraine-Dietrich al bezig is aan een inhaalmanoeuvre. De 'Albert I' was genoemd naar de Belgische koning, dat was destijds niet geheel ongebruikelijk, want Hispano-Suiza noemde een auto naar de Spaanse koning Alfonso XIII. De motor van de 'Albert I' had een cylinderinhoud van 5, 3 liter. De équipe André Dills/ Nicholas Caerels met deze nummer 1 eindigde op de zesde plaats.

Fietsen 3

Een in mijn jeugd een fel begeerd object: een kilometerteller voor op de fiets. Aangedreven door een tikker, die aan een spaak van het voorwiel was bevestigd, draaide een getand wieltje rond, dat op zijn beurt het metertje in beweging zette. Ik realiseerde me destijds niet, dat het om een oude uitvinding ging, maar bijgaande illustratie uit een catalogus uit 1899 van de Parijse Chaussé Frères, toont dat de fietskilometerteller al voor 1900 in gebruik was. Het octrooi dateert van 22 october 1895.

Voorvader 8

De naam van de familie in Nederland bleef, alhoewel verschillend gespeld, hetzelfde, maar dat was in Oostenrijk anders. We ontmoetten Marcus al, die vanf 1817 Von Neuwall ging heten, een kleinzoon van hem, de in 1810 geboren Franz, koos voor de naam Wallner en een artistieke loopbaan: hij werd in 1830 toneelspeler. Hij werkte, behalve als acteur ook als regisseur, in Wenen, St. Petersburg, Freiburg, Baden-Baden en Posen voordat hij in 1855 een destijds vervallen Berlijns theater vlabij de Alexanderplatz overnam en op de plek daarvan een nieuwe schouwburg (prent) liet bouwen, die in 1864 werd geopend. In 1868 verpachtte hij het naar hem genoemde theater, deels vanwege gezondheidredenen, deels om zijn reislust te bevredigen. Hij stierf op 9 januari 1876 in Nice. Jaren later probeerden de Nazis in het inmiddels mottige Wallnertheater volkse toneelstukken te laten opvoeren, tot het in 1930 voor 50.000 mark per jaar door Erwin Piscator werd gehuurd. Tijdens de Tweede Wereldoorlog werd het plat gebombardeerd. Vlak bij de het Berlijnse Ubahnstation Jannowitzbrücke bevindt zich sinds 1953 de naar Franz genoemde Wallnerstrasse.

Fragl

Fragl onstond in 1996, maar kreeg pas faam toen ze de dansgroep Dunajec uit Olomouc, een stad in Moravië, ging begeleiden. Oorspronkelijk was Fragl een soort Tsjechische folkrockband tot ze zich tot tradionelere volksmuziek bekeerde en Slowaakse, Moravische, Boheemse, Hongaarse en Roemeense wijsjes ging spelen.

Fietsen 2

De kaart met dit fietsend echtpaar (?) werd op 28 juni 1921 vanuit Putten verstuurd naar naar de familie Van Bommel in Den Haag. Meneer rijdt zo te zien op een heel gewone fiets met een simpel bandremmetje. Het touwtje of kettinkje aan de andere kant van het stuur zet de door het voorwiel aangedreven bel in beweging. Mevrouw rijdt op een ingewikkelder apparaat, ik heb geen idee of zo'n driewieler destijds gewoon in de handel was, of dat een dergelijke fiets door een lokale fietsenmaker werd vervaardigd. (voor een vergroting op de foto clicken)

Voorvader 7

Waarom koos die voorvader van me voor Nederland? Was het omdat hij wist dat het klimaat hier duidelijk minder antisemitisch was dan elders in Europa? Of speelde misschien nog een andere reden een rol? Want in 1751 trouwde in Amsterdam, de in dezelfde stad in 1726 geboren Raphael Alexander Ziskind Mendel, met nagenoeg dezelfde achternaam als mijn voorvader, zijn broer Hijman Alexander Mendel was getuige. Raphael stierf in 1792 in Naarden. Mijn Pressburgse voorvader zou hem en ieder geval een van zijn zoons, Isaac Itsak Raphael, kunnen hebben ontmoet. Maar ook daarover is niets zeker. Wel merkwaardig dat hier, net als in Denemarken, maar niet in Oostenrijk-Hongarije, de naam Alexander opduikt. De naam Mendel doet een belletje rinkelen, want dat is een zoon van Salomon. Raphael en Hijman zouden zoons van Mendel (zie Voorvader 5) kunnen zijn en mijn voorvader Salomon een kind van de nog niet achterhaalde broer van Mendel, genaamd Levy: Raphael, Hijman en Salomon waren aldus redenerend neven!

Voorvader 6

Sommigen van de Oostenrijkse familie lieten zich dopen en sommigen kochten zelfs adelsbrieven, zoals de in 1758 in Pressburg geboren Marcus, die zich vanaf 1817 Edler von Neuwall mocht noemen, een titel die vanaf 1824 erfelijk werd. Zijn zoons Samuel August en Ignaz, trouwden met twee zusjes Von Herz, van wie de vader oorspronkelijk Arnstein heette. Samuel August von Neuwall en Katharina von Herz kregen drie zonen: Albert (geboren in 1807), Moritz (1808) en Leopold (1810), die op bijgaand schilderij van Leopold Kupelwieser staan vereeuwigd. Albert werd in 1828 ambtenaar en in 1848 lid van de Rijksdag, Moritz werd op 24 augustus 1841 slachtoffer van een roofmoord in Brescia en Leopold werd advocaat en in 1848 lid van het Frankfurter parlement.

Fietsen

De bekende fietsmerken zijn er nog altijd, maar er wordt bijna geen frame meer in Nederland gemaakt. Die komen uit China en de fietsen worden hier afgebouwd. Diezelfde procedure wordt ook elders in Europa gevolgd. Voor me ligt een boek met advertenties, die ik gespaard heb, uit het begin van de vorige eeuw. Advertenties, ook van Duitse en Engelse fabrieken, die probeerden in ons land hun producten af te zetten, terwijl onze eigen industrie, met bijvoorbeeld Gazelle, Burgers en Fongers keus voldoende bood. De advertentie van Wanderer dateert uit 1906, de Wandererfietsenfabriek opgericht in Chemnitz in 1887 verdween in de jaren vijftig, maar het merk is inmiddels weer actief. Net als veel andere fietsfabrieken produceerde Wanderer later ook auto's, de autoafdeling ging samen met DKW.

De Bradbury-advertentie dateert uit 1897. Vijf jaar later zou de Engelse fabriek in Oldham overschakelen op de productie van motorfietsen door een Belgische Minervamotor in het frame te hangen. De fabriek bleef tot 1924 bestaan.

Motorkap

Gister met een goede vriend naar Frankrijk, preciezer naar St.Dizier, om een motorkap te halen voor mijn Panhard, want de motorkap, die er nu op zit is ietsje te jong. Behalve Panhardadepten ziet niemand dat, maar originaliteit gaat boven alles, dus moet de kap uit 1964 vervangen worden door eentje uit het jaar van de rest van de auto: 1962. Alexandre uit St. Dizier had er een te koop en dus via Maastricht, Luik, Verdun en Bar-le-Duc naar St. Dizier.

In Frankrijk geconfronteerd met verlaten wegen, maar ook met verlaten dorpen: grauw en grijs, sommige ramen en deuren gebarricadeerd met stapels dakpannen. Het grauw en grijs hevig constraterend met het helder groen en felgeel van de velden rond de minieme dorpjes. Ik denk dat het veel mensen ontgaat, want als je een TomTom of een andere wegvinder gebruikt dan word je de snelweg opgestuurd en zie je dat alles langs de D964 en N35 niet.

(die losse motorkap uit 1962 op het aanhangwagentje lijkt toch verdacht veel op een nog onontdekt zeemonster)

Voorvader 5

Het verhaal in de familie ging dat twee broers uit Pressburg waren weggetrokken en dat de ene zich naar Denemarken en de andere zich naar Nederland had begeven. Maar dat verhaal strookt niet met het feit dat eerstgenoemde in Duitsland werd geboren. Oorspronkelijk schijnt de Pressburgse familie uit Nassau te zijn gekomen, de eerste Pressburger was de in 1685 geboren Salomon, die voorzitter zou worden van de Joodse gemeente in Pressburg, drie keer trouwde en in 1775 overleed. Ik weet van twee kinderen, Mendel en Jutl, geboren uit het eerste huwelijk met een vrouw, van wie ik de naam niet heb kunnen achterhalen en die voor 1751 overleed. Mijn voorvader werd in 1761 geboren en zou dus uit het tweede huwelijk van Salomon met Schendl Leidesdorfer moeten stammen. Maar de vader van mijn voorvader heette niet Salomon maar Levy. De enige mogelijkheid die overblijft is dat Salomon behalve Mendel en Jutl (geboren in respectievelijk 1710 en 1711) een broer hadden met de naam Levy en dat mijn voorvader Salomon Levy vernoemd werd naar zijn grootvader.

Voorvader 4

Er zijn ook Zweden met dezelfde achternaam, die zouden afstammen van een bankier met de voornaam Nathan uit Hamburg, die de Zweedse koning Gustav IV financierde. In ieder geval zijn er de broers Moses Nathan en Alexander Nathanael, de eerste op zeker ogenblik woonachtig in Stockholm en overleden in 1826 in Kopenhagen, de tweede geboren in 1755 in Hannover en vervolgens in 1780 in Stockholm, in 1790 in Kopenhagen en in 1807 in Kiel waar hij in 1822 overlijdt. Maar of het om familie gaat blijft in het duister.

Voorvader 3

Natuurlijk zou ik kunnen proberen informatie over mijn voorvader te halen bij een zichzelf tot familiehistoricus benoemde  Amerikaan, die behalve een aantal dames uit het Oostenrijk-Hongaars geslacht laat trouwen met befaamde rabbijnen, Amerikaanse fabrikanten heeft gevonden met dezelfde achternaam (zonder trouwens verband te leggen met Pressburg en Wenen) en de de naam van componist Schubert verbasterd tot Shubert. Maar ik houd niet van onderzoekers, die voornamelijk bezig zijn de eigen loftrompet te steken. Ik vrees, dat ik nooit zal weten of mijn voorvader werkelijk degene was, die hij zei te zijn. Daarbij komt nog het feit, dat op ongeveer hetzelfde moment aan het eind van de 18e eeuw, dat mijn voorvader burger werd van Sneek, iemand met exact dezelfde voornaam en achternaam opduikt in Groningen, die ook zegt uit Pressburg te komen. Dat is een heel sterk staaltje. Hoeveel Anastasia's waren er ook alweer?

Voorvader 2

Aan de andere kant, waarom zou mijn voorvader voorwenden iemand te zijn, die hij niet was? Zeker in Sneek deed zijn 'voorname' achternaam in 1798 geen belletje rinkelen. Bovendien heb ik wel gegevens uit de archieven in Wenen, maar niet uit die van Pressburg. Er woonden volgens de Weense archieven in de 18e eeuw twee geslachten met dezelfde achternaam als die van mijn voorvader in Pressburg, maar misschien was er een derde? Of de geslachten verwant waren heb ik niet kunnen achterhalen, wel dat sommige leden in de 19e eeuw katholiek werden en zelfs adelstitels aanschaften. Een van de in Wenen woonachtige familieleden gaf de muziek van Beethoven uit en was zelf een, zij het nu vergeten, componist. Zijn zoon was de, niet bijster succesvolle, psychiater van Ludwig van Beieren. Toeval wil dat dezelfde achternaam als die van mijn voorvader eveneens in Denemarken voorkomt en ook 'William' heb ik niet in de Weense archieven kunnen achterhalen. William emigreerde naar de, destijds Deense, Maagdeneilanden en kreeg in 1810 een kind bij een zwarte vrouw, Anna Marie Spark. Dit kind, William Alexander (foto), liet de Maagdeneilanden achter zich en vertrok via New Orleans, waar hij fortuin maakte, in 1841 naar San Francisco Bay. Hij bracht het tot de bekendste ingezetene van San Francisco, was lid van de gemeenteraad en 'wethouder van financiën' en lid van het bestuur van de eerste school in de stad. In 1848 overleed hij, de eerste zwarte miljonair van de Verenigde Staten, kinderloos.

Voorvader

Stel dat je zo rond 1790 besloot vanuit het Oostenrijk-Hongaarse imperium af te reizen naar onze gewesten, hoe bewees je dan je identiteit? Ik kom daarop omdat een voorvader van me destijds in Sneek ging wonen, na de Tweede Wereldoorlog wordt hij in het boekje 'De Joden van Sneek' als afkomstig uit een vooraanstaande Oostenrijkse familie neergezet. Ik weet dat nog zo net niet, want ik heb hem niet kunnen plaatsen in de genealogie van die familie. Hij kwam, naar ik aanneem, wel uit Oostenrijk-Hongarije. In dat land mochten destijds alleen de oudste jongens uit een Joods gezin trouwen, op die manier hield men het aantal Joden beperkt en dus zwierven heel wat Joodse jongens uit. In 1829 woont mijn voorvader in Leeuwarden, hij is oud en leeft van de bedeling, eerder liet hij zijn oudste zoon dienen als remplaçant voor een boerenzoon in het leger van Napoleon, niets wijst er op dat hij uit een vooraanstaande Oostenrijks-Hongaarse familie afkomstig is. Want een briefje naar huis met de woorden 'stuur geld' lijkt me simpeler , dan je zoon te zien afmarcheren. In 1829 vindt een volkstelling plaats en hij geeft Ongeren als geboorteplaats op, bij een volgende volkstelling, die van 1839, zegt hij Pressburg (het tegenwoordige Bratislava). Ik heb een tijdje tegen die beide, met elkaar in tegenspraak lijkende, opgaven aan zitten hikken, tot ik bedacht dat mijn voorvader in 1829 niet Ongeren zei, maar Ungarn. De Slowaakse hoofdstad lag destijds in het Hongaarse deel van de Oostenrijk-Hongaarse monarchie.

Azië

Vorige week schreef ik dat cultuurracist Luycks verordonneerd heeft dat er voor Aziatische muziek geen plaats meer is op Radio 6, dat krijg je als dergelijke pseudomuziekliefhebbers petten opzet, die veel te groot voor hen zijn. Luyckx is behalve baasje op Radio 6 ook baasje van 3FM, hij behoort dus tot het soort dat feilloos de de begeleiders van 50 Cent op 'Crack a Bottle' weet op te noemen maar het verschil niet kent tussen J.S. en Offen Bach. Op 1 juni a.s. stapt hij over naar een reclamebureau, wel het het reclamebureau trouwens dat behulpzaam is geweest bij de nieuwe opzet van 3FM. Wat we op Radio 6 niet meer zullen horen is onder meer qawwali van de in 1997 overleden zanger Nusrat Fateh Ali Khan. 'Yeh Jo Halka Halka Saroor Hai' (let niet op de storende sponsorboodschap)

Cesaria

Precies zoals op deze foto zag ik inmiddels, al weer heel wat jaren geleden, de Kaapverdische zangeres Cesaria Evora tijdens haar optreden in Utrecht aan een tafeltje met een glas voor zich. Cesaria werd in 1941 geboren en maakte pas in 1988 haar eerste plaat. Dit is 'Sangue Berona'.

Verkennen

Vanuit de trein tussen Utrecht en Den Haag zie ik altijd een eenzaam torentje, waar ik altijd nog eens naar toe wil om het beter te bekijken. Als ik in de auto van Amsterdam naar Bussum rij, zie ik vlak voor Muiden rechts een parallelweg, gister ben ik die weg op de fiets gaan verkennen. Het bleek een smalle weg, alleen toegankelijk voor fietsers en aanwonenden, die naar Weesp leidde. Om kwart voor negen was het er doodstil met alleen aande rechterkant koeien en her en der een reiger. Ik kwam uit op de weg, die langs het spoor loopt en ik besloot langs de Vecht naar huis te fietsen. Maar dat kon ik na twee kilometer vergeten: lekke band.

Schola Cantorum Basiliensis

Zeven, naar ik veronderstel Zwitserse dames, want ze komen uit Bazel, op barokinstrumenten: vier hobo's, twe Engelse hoorns en een fagot met een grappige compositie die heel modern eindigt.

Karrevaan

Ik heb helendal vergeten jelui te vertellen dat een dipplemaat in onze buren is komen te wonen. Een dipplemaat met een bed en brochje in Kroatië. Achterop zijn wagen heeft hij een plakkert met CD en gister kwam hij weer op huis aan met de karrevaan achter de wagen. Voortendadelijk had ons dipplemaat de buren gebarrikadeerd, want elkeeneen moet weten dat hij weerom is en te nacht had hij een electrisch koord over de weg van het huis naar de karrevaan. Maar nou had ik vandemorgen Akke Heidstra op de koffie die zei: "Ymkje, hij is helendal geen dipplemaat en hij heet ook geen Dennis van Klotsenburgh maar Oebele Klootsma, mijn beppezegger heeft nog bij hem in de klas gezeten. En doedetijd was het al een zweeslager." Dat is alhelendal een teloorstelling vanzelfs.

Vrouw Ynkje Sinnema - Meindertsma, Rotsterhaule.

Divco

Toen ik een foto van de Divco-melkwagen zag in de 'American Truck Spotters Guide 1920 -1970' zag was ik verbaasd. 1926! De wagen was zijn tijd ver vooruit en uitvinder George Bacon in dienst van de Detroit Electric Vehicle Company had zijn voertuig ook nog eens uitgerust met een electromotor, die voor de voortbeweging diende te zorgen, maar dat bleek een misrekening, want de lading bleek te zwaar en dus werd de Divco, toen het voertuig in de handel kwam, voorzien van een benzinemotor. Behalve vanuit de cabine kon de Divco ook zowel links als rechts vanaf de treeplank worden bediend. Een kwart eeuw geleden heb ik een model van de Divco gemaakt.

Florent Luyckx

Florent Luyckx? Nooit van gehoord, zegt u. Florent Luycks begint elke dag met twee sneetjes casino een vleugje Blue Band en rinse appelstroop, dat alles vergezeld door een kop Senseokoffie een scheutje Halvamel. 's Middags eet hij een wit hard bolletje met een harinkje, natuurlijk met een gesnipperd uitje en twee plakjes zuur. 's Avonds is het dag in dag uit stamppot raapstelen met een sudderlapje. Iedere zaterdagavond om tien over twaalf, en geen minuut later, neukt hij zijn vrouw, uiteraard in de missionarisstand. Want Florent Luycks houdt niet van verrassingen. Florent Luycks is tot 1 juni a.s. de zendermanager van Radio 6 en hij weet exact wat de luisteraar naar Radio 6 wil, net als Luycks: geen verrassingen. "De luisteraar heeft behoefte aan een bepaalde zekerheid. Bij Radio 6 wist je nooit wat je kon verwachten. Op hetzelfde tijdstip kon je getrakteerd worden op zeer uiteenlopende programma's of zeer uiteenlopende muziekgenres, soms zelfs binnen één programma. Radio 6 wist de luisteraar daardoor niet vast te houden", stelt Luycks in het omroeppersoneelsblad 'Spreekbuis'. En de radio- en muziekracist vervolgt: "Er is bijvoorbeeld geen plek meer voor Aziatische wereldmuziek. Mensen die van mening zijn dat voor bijvoorbeeld Aziatische wereldmuziek een markt is, kunnen tegenwoordig met veel gemak een eigen internetkanaal starten." Geen sanshin uit Okinawa, geen qawwali uit Pakistan, geen keelklanken uit Tuva, geen Orchestre Andalou uit Israel, geen gamelan uit Bali, omdat werelddeel Azië niet in het bekrompen schedeltje van Florent Luyckx past.

Drums

Lange tijd de drummer van de Count Basie Band: Jo Jones en dus ook lid van de meest vermaarde ritmesectie aller tijden: Count Basie, piano; Freddie Green, gitaar; Walter Page, bas en Jo Jones, drums. Een fantastisch muzikale slagwerker, die de rest van het veld ver achter zich liet. Zo'n vijftig jaar geleden kocht ik samen met mijn vader de elpee 'The Jo Jones Special' (Amadeo Vaguard Recording AVRS 9001) en raakte meteen verslingerd, want hier was iemand, die echt op drums kon soleren. 'Caravan' door het Coleman Hawkins Quintet.

Fluitketels

Het gaat bar slecht in de fluitketelindustrie. Whistler staat aan de rand van de afgrond en wordt overgenomen door Bollitoriat, dat ook het Duitse Kessel van General Kettles wil kopen. In een aantal landen van de EU wordt door de regering, om de fluitketelindustrie overeind te houden, bij inlevering van een oude fluitketel en aanschaf van een nieuwe, een korting van 50 euro gegeven.

Bellewagen

Ze kwamen na de Tweede Wereldoorlog in grote getale beschikbaar, niet alleen als ambulance, zoals hiernaast afgebeeld, maar ook als brandweerauto, vandaar de bijnaam 'bellewagen' toen ze in Nederland als bus in dienst werden gesteld. De Austin K2 ambulance was het meest bekend, er werden 13102 gebouwd, dezelfde carrosserie vond ook een plaats op een Bedfordchassis. De NOF (Noord-Oost-Friesche Autobusonderneming), na de oorlog een dochter van de NS, was een van de busbedrijven die bellewagens gebruikte. Veel meer dan tien passagiers zullen er niet in gekund hebben. Aan de carrosserie werd niet heel veel gewijzigd, maar er kwamen wel ramen in. Alhoewel ze bij ons door de straat reden, heb ik er nooit ingezeten.

Tenoren

Helaas een verknipte opname van vijf tenorsaxofonisten: Stan Getz (foto), Barney Wilen, Guy Lafitte, Don Byas (solo wordt ruw afgebroken) en Coleman Hawkins (krijgt de gelegenheid niet om te soleren) tijdens het Cannes filmfestival in 1958.

Wobbe

'Nou we op 4 mei toch idereen an ut herdenken binne, kanne de ferkeersslachtoffers dyt na 10 mei 1940 fallen binne dur oek wel bij, fyn ik. Dur mut dan allenich noch wel un kommisje uut de Tweede Kamer benoemd wurre, die uutsoekt of se deur eigen skuld omkomen binne.'

4 mei 2

Herinner ik tante Betty, herinner ik me tante Josie? Nee. Ik was te klein toen ik ze de laatste keer zag. Opa herinner ik me wel, ik heb hem en oma in 1941 nog gezien. Opa was doof of zoals dat destijds heette doofstom. Zijn stemgeluid week af van dat van anderen, misschien dat ik me hem daarom herinner. Ik kroop een autootje voortduwend over de vloer en hij vroeg me wat. Ik antwoordde. Dat antwoord werd door oma herhaald en ik werd boos op oma, want ik sprak toch duidelijk. Pas jaren later begreep ik dat opa mijn antwoord via oma's lippen aflas. Opa had het kleermakersvak geleerd, maar had daar geen rust voor en werd waarschijnlijk de eerste dove handelsreiziger in ons land.

4 mei

Levie Bloemendaal, Auschwitz 10-09-1942; Judikje Bloemendaal - Keizer, Auschwitz 10-09-1942; Bertha Aletrino - Bloemendaal, Sobibor 23-04-1942; Josephina Krant - Bloemendaal, Auschwitz 30-09-1942.