Certon

Pierre Certon was een componist die rond 1530 werkzaam was als geestelijke in de Notre-Dame in Parijs en een tiental jaren later het jongenskoor leidde in de Sainte-Chapelle. Zijn nalatenschap is omvangrijk: driehonderd liederen van hem zijn bewaard gebleven, waaronder dit  "Que n'est elle auprès de moy", hier uitgevoerd door het Ensemble Clément Janequin, gevolgd door "C'est grand pitye" uitgevoerd door Joel Cohen  and The Boston Camerata en "La, la, la, je ne l'ose dire" gezongen door The King's Singers.

Wonderlijk

Het heeft iets tragikomisch, al die uitvindingen die  geen resultaat opleverden en uiteindelijk vind ik lachen ook uiterst ongepast, maar mooi blijven al die vliegpogingen wel.

Le Mans 37

Behalve de Adler "Trumpf Rennlimousine" met een 1,7-litermotor en racenumer 28, reed een "Trumpf Rennlimousine" met een iets lichtere motor (1,5-liter) mee, met racenummer 33, die werd bestuurd door Otto Löhr en Paul van Guillaume. Zij eindigden op plaats 7 en wonnen daarmee de tweede plaats in de Biennale  Cup, de Cup ging naar de équipe Orssich-Sauerwein met racenummer 28. Van de 42 gestarte wagens bereikten slechts 15 de eindstreep. De 24-Uursrace van Le Mans werd in 1938 gewonnen door een Delahaye 135CS met racenummer 15 met het duo Eugène Chaboud en Jean Trémoulet.

Vampire

Een De Haviland "Vampire" ooit van de luchtmacht van Thailand, dat is duidelijk, maar waar maakte ik de foto? Vermoedelijk in het Flying Tigers Museum in Kissimmee (Florida), maar helemaal zeker  ben ik niet, wel herinner ik me dat men her en der in het museum bezig was vliegtuigen te restaureren. De eenmotorige "Vampire" was de concurrent van de tweemotorige Gloster "Meteor";  hij vloog  voor de eerste keer in 1943 en bleef na 1945 geruime tijd in dienst van de RAF. Er zijn bijna 3300 exemplaren gebouwd. Hier een bewaard gebleven "Vampire" in Nieuw-Zeeland.

Le Mans 36

Als ik het goed heb stond Le Mans 35 in mei  2009 op dit blog. Niet dat er in de afgelopen zes jaar geen modellen van auto's die in Le Mans gereden hebben zijn verschenen, maar ze waren of te prijzig of voor mijn verzameling niet interessant  genoeg, want wat het laatste betreft, wat er de laatste veertig jaar vierentwintig uur in Le Mans rondreed, is niet aan mij besteed. Maar deze Adler "Super Trumpf Rennlimousine" die in 1938 met racenummer 28 -  en met de heren Orssich en Sauerwein -  op de zesde plaats eindigde wel! Een jaar eerder waren dezelfde heren met een identieke wagen eveneens op plaats 6 geëindigd, de motor was een viercylinder die sinds 1934 ook in de gewone "Trumpf" zat, maar de carrosserie van de "Rennlimousine" was voor de jaren dertig extreem gestroomlijnd. De Hongaarse ingenieur Paul Jaray deed eindelijk zijn invloed gelden, al vind ik zijn naam niet genoemd in de de Duitse boeken waarin ik naar gegevens over de auto speur, maar dat  kan natuurlijk te maken hebben met het feit dat Jaray van joodse origine was.

Bésard

Jean-Baptiste Bésard was een in Besançon in 1567 geboren componist en luitspeler, maar werkte bovendien als jurist en arts. Hij schreef boeken over geneeskunde en scheikunde en reisde veel. Kortom hij was een uomo universale, die op veel gebieden uitblonk. Van zijn luitliteratuur is gelukkig het nodige overgebleven, waaronder deze branle en branle gay, hier uitgevoerd door Flávia Domingues Alves en Fernando Lewis de Mattos.

The Complete Guide On Suicide Attacks 3

BOB

"Foebal raakt aardich afgeblatterd"

Ford

De fameuze A-Ford  in twee gedaantes,  in 1931 was er keuze uit drie roadsters, drie coupé's, een cabriolet, een victoria en zes sedans, terwijl ik dan de taxi en de town car niet eens meetel. In 1930 lag de  productie ruim boven een miljoen A-Fords.  De auto werd geproduceerd tot de herfst van 1931, maar bleef leverbaar  tot april van het volgende jaar.

Bernard

Bernard de Ventadour (ook Bernart de Ventadorn) was een uit Limousin afkomstige troubadour in de XIIe eeuw, zijn  vader  was boogschutter,  zijn moeder bakte brood voor de  kasteelheer en daar begint meteen de legende want de kasteelheer, de burgraaf De Ventadour neemt Bernard onder zijn  hoede, terwijl  Bernard verliefd wordt op de burggravin die zijn liefde beantwoord. De burggraaf sluit zijn echtgenote op en verwijderd Bernard, die we daarna aantreffen aan het hof van Aliénor d'Aquitaine, één van de  machtigste vrouwen van die tijd, zij trouwde met de  toekomstige koning van Engeland, Henry II. Bernard  vinden we daarna aan het hof van de graaf van Toulouse, waar hij tot diens dood blijft om vervolgens in de abdij van Dalon te gaan wonen. Bernard was een van  de meest bekende troubadours, er zijn vijfenveertig liederen van hem bewaard gebleven, waarvan "Can veila lauzeta mover" het beroemdste is.

Grappig

Uiteraard keek ik naar boven want bijna vlak boven mijn hoofd zong een merel, maar voor wie zong hij? Voor de duif  die aan de andere kant op de lichtkap van de lantaarnpaal zat?

The Complete Guide On Suicide Attacks 2

Chevrolet

Het duurde een paar jaar voordat na de Tweede Wereldoorlog nieuwe automodellen verschenen, dat was niet alleen het geval bij de personenwagenproductie, maar ook bij vrachtwagens. In de zomer van 1947 kwam een volledig herstijlde Chevrolet onder de naam 'Advance-Design' op de markt.

Béranger

Pierre-Jean de Béranger (1780-1857) werd geboren in de Rue Montorgueil, vlakbij 'Les Halles' in Parijs, waar hij in de steek gelaten werd door zijn ouders en vervolgens onder de hoede kwam van een tante in het Noordfranse Péronne. Hij werd in de leer gedaan voor drukker, keerde op zeventienjarige leeftijd terug naar Parijs, ontmoette zijn vader, schreef satirische liedjes en een komische opera, die overigens geweigerd werd en met een aantal van zijn gedichten was Béranger ook niet gelukkig, omdat ze niet door de censuur kwamen. Zijn meest beroemde lied werd "La Rosalie"  

'La Rosalie assise par sa fenêtre
J’entend la pluie qui verse sur son dos
Son petit coeur qui répose a son aise
Et le mien qui n’a point de repos'

dat het met een heel ander tekst heeft gebracht tot volkslied van Maleisië. Wij kennen de melodie als "Terang Boelan". Béranger belandde een aantal malen wegens het schrijven van "opruiende" liedjes in de gevangenis en werd tot hoge boetes veroordeeld, maar in 1848 werd hij met een overweldigende meerderheid tot afgevaardigde voor het departement Seine in de Nationale Vergadering gekozen. Hij kreeg bij zijn dood op 16 juli 1857 een nationale begrafenis, evenwel zonder publiek. Er worden 20.000 militairen opgeroepen om de straten in Parijs af te zetten,  dat weerhield de mensen echter niet om in bomen en op daken te klimmen. Béranger is begraven op Père Lachaise. Tenslotte hier het lied "Le Carillonneur" van Béranger.

The Complete Guide On Suicide Attacks

Internationale Boeken Top Tien

1. Schlemil Vandenkeutelaere:  De 12093 kostuums van Manneken Pis
2. Edmund Buttocks:  Anual Anal Party
3. Ymkje Sinnema:  Wij hebben wille gehad
4. Blebberbekje Sackenwasscher m.m.v. Cornuit Maas:  Zestig jaar Zongfestival
5. Maurice Trompêtre:  Le sable dans la gueule
6. Snøde Pøterås:  På väg till Getsemane. Del 23
7. Dr.Dr. Karl-Heinrich von Rachmohn:  Beim Ernten des Erdbeerchen
8. Slkachtuur Hadriputi:  Hammeh Hammeh Yam Yam
9. Olivia Newton Yohn:  I lost my heart in Bontebok or was it Heidelberg?
10. Viktor Ötobuszban: Mindannyian mennimennimenni a Balaton, és megtesziszi a yoghurt, kütött fordőr dicht

Allwright

Graeme Allwright werd in 1926 in Wellington (Nieuw-Zeeland) geboren, maar verhuisde via Londen in 1948 naar Frankrijk, waar hij o.a. werkte als bijenhouder, maar hij ging daarna liedjes van Brassens, Ferré en Brel zingen en hij trad op in een kindertheater. Aangemoedigd door Mouloudji begon hij zelf liedjes te schrijven en in Parijs op te treden. Zijn keuze van begeleidingsinstrumenten (autoharp, banjo, tabla, keltische harp) lag ietwat buiten de in Frankrijk gebruikelijke paden en droeg ongetwijfeld bij aan zijn succes. Van zijn hand bestaat ook onderstaande alternatieve, minder krijgszuchtige tekst voor de "Marseillaise", die echter officieel niet geaccepteerd werd.
'Pour tous les enfants de la terre
Chantons amour et liberté.
Contre toutes les haines et les guerres Pour tous les enfants de la terre
Chantons amour et liberté.
Contre toutes les haines et les guerres
L'étendard d'espoir est levé
L'étendard de justice et de paix'

Onan

Zo'n naam als  Piis, citoyen Piis, klinkt merkwaardig en de naam Chroma voor een model van Fiat is geen gelukkige keuze, maar Onan, voor een Amerikaans driewielig bestelwagentje, dat onder andere door postbestellers gebruikt werd, slaat alles, in feite was Onan de leverancier van een kleine motor, die een aantal tractorfabrikanten ook gebruikten in hun minitractors. In de Verenigde Staten is onderstaand handboek (mocht u het nodig hebben) leverbaar voor net geen $10.

Brandweer

Brandweerauto's schijnen het eeuwige leven te hebben, dat komt ook omdat ze anders dan andere vrachtwagens, niet dagelijks in inzet zijn. Ik had graag wat meer geweten van deze - naar ik aanneem - American La France, maar de brandweercommandant beantwoordt mijn emails niet. American LaFrance, voluit American LaFrance Fire Engine Co., opgericht in 1873, stond in Elmira (New York) en maakte tot begin vorig jaar brandweerauto's, ook rolden een eeuw geleden gewone vrachtwagens uit de fabriek en zijn er sportwagens gefabriceerd, alhoewel een aantal daarvan dat nu rondrijdt ooit als brandweerauto de fabriek verliet en pas veel later van een zogenaamde speedstercarrosserie werd voorzien.

De Piis

Pierre-Augustin de Piis (1755-1832) had zijn naam - in ons land  - niet mee, maar gelukkig woonde hij in Frankrijk, waar hij met alle winden meewaaide: bij het uitbreken de revolutie deed hij razendsnel afstand van zijn titel en noemde zich 'citoyen Piis', toch vond hij het verstandig zich  tijdens de  'Terreur' zuidwaarts uit de voeten te maken. Hij schreef verzen waarin hij de nutteloosheid van geestelijken aan de kaak stelde, maar dat verhinderde hem niet  tien jaar later een lofzang te componeren op aartsbisschoppen e.d., Piis had het inmiddels tot secretaris-generaal van de 'Préfecture de Police' in Parijs gebracht. Hij schreef liederen waarin hij Napoleon verheerlijkte, maar toen die naar St. Helena verbannen was, werd Lodewijk XVIII bejubeld. Piis stierf in 1832 tijdens een cholera-epidemie.

Tamburitza

Juist, dit is de Original Ungarische Tamburitza Truppe "Csordas", maar helaas: ik zie nauwelijks een tambura en van de naam van dat instrument is de naam van een tamburitza-orkest afgeleid. Trouwens de muziek op de tambura, een op een bouzouki, baglama, saz lijkend snaarinstrument is van origine niet Hongaars, maar Servisch dan wel Kroatisch, al ga ik me niet in de onderlinge strijd van het voormalig Joegoslavië mengen. Toch komt een van de bekendste tamburitzaorkesten,  de Vujicsics wel degelijk uit Hongarije, daarheen vluchtten - volgens eigen zeggen - hun voorouders voor Moslimoverheersing eeuwen geleden en klaarblijkelijk wisten ze in Hongarije hun muzikale cultuur in stand te houden. De Vujicsics bestaan al meer dan veertig jaar en om dat jubileum luister bij te zetten werd een concert met diverse andere musici georganiseerd.

Ford 1937

Zo zie je het vaak in de Verenigde Staten een oude auto op een trailer op weg naar een evenement. Nu kan ik me dat met een Buick uit 1914 nog best voorstellen, maar  een Ford uit 1937? De auto wordt op het feestterrein afgeladen, nog een keer zorgvuldig  opgewreven en de motorkap wordt opengedaan om wat aan te tonen? Dat er van het motorblok gegeten kan worden? Natuurlijk heeft deze Ford Coupe een V8 die 85 pk levert, maar er verscheen dat jaar op de Amerikaanse markt ook een kleinere V8, die oorspronkelijk alleen bedoeld was voor de Europse markt, waar in een aantal landen de cylinderinhoud van de motor bepalend was voor de hoogte van de. wegenbelasting. Voor de eerste keer zaten bij de Fordauto's van 1937 de koplampen in de voorschermen, het waren fraaie auto's, maar dat valt niet te zeggen over gedrag van Henry Ford, want ofschoon zoon Edsel nu aan het hoofd stond van het  bedrijf, bleef Henry, geholpen door het privélegertje van Harry Bennett, aan de touwtjes trekken: stakingen werden  op uiterst brute wijze neergeslagen.

Skagen 4

Ook al zou de trawler 'Kaassassuk' van het staatsvisserijberijf 'Royal Greenland' niet op een reparatiehelling liggen, dan zou hij nog ver boven de andere vissersschepen in Skagen uitgestoken hebben.  De 'Kaassassuk' is genoemd naar een Groenlandse legende over een wees, die met behulp van goede geesten ondanks alles wist te overleven en voor wie in Nuuk, de hoofdstad van Groenland, onderstaand standbeeld werd opgericht.

De trawler 'Kaassassuk' in volle zee.

Ford 1936

Wie in de Verenigde Staten besluit de snelweg de snelweg te laten en van A naar B over binnenwegen te rijden komt her en der oude auto's tegen, zoals deze Ford uit 1936. Het vrachtwagentje week weinig af van het model uit 1935, toen de auto's ingrijpend waren gewijzigd. In 1935 zat een modelplaatje in het midden van de zijkant van de  motorkap, in 1936 was het plaatje naar voren verplaatst (op de foto zichtbaar net boven de koplamp).

Frankrijk jaren dertig

Je had in de jaren dertig twee fameuze Franse orkesten: Ray Ventura (foto) et ses Collégiens en Fred Adison et son orchestre, het waren geen echte jazzbands, maar ze waren wel duidelijk door de uit de Verenigde Staten overgewaaide klanken beïnvloed. Zowel Ventura als Adison hadden muzikale mini-toneelstukjes op het programma, Ventura bijvoorbeeld 'Tout va très bien, Madame la Marquise', dat zelfs als satire kon worden opgevat: terwijl Duitsland zich op oorlog voorbereid, volgt stakingsgolf op stakingsgolf, maar alles gaat goed in Frankrijk. De melodie en het gegeven bleven tot ver na de oorlog populair en waren begin jaren zestig zelfs een vroeg succes voor Esther en Abi Ofarim: 'Chuts miseh hakol beseder', dat ik niet op YouTube vond en dat u met wat meer moeite hier vindt. Adison kreeg in 1935 de allereerste Prix du Disque voor 'Avec les Pompiers', helaas op geen enkele website te vinden, maar wel de latere uitvoering met het orkest van het Circus Pinder. Natuurlijk is het een te verwachten verhaal: de lokale brandweer steekt al blussend het hele dorp in de fik. 'Avec les Pompiers' stond ook op het repertoire van de Comedian Harmonists, de groep die Hitler afdeed met producenten van joods geblèr.

Skagen 3

Omdat ik na afloop van het festival 's ochtends reis, is er, in plaats van de bus, een trein die me naar Frederikshavn brengt, daar stap ik over op de trein naar Aalborg. Van Aalborg moet ik naar Aarhus, maar het juiste treintype staat niet langs het perron, nu kan me dat eigenlijk niet schelen, maar toch krijg ik met veel excuses van de Deense spoorwegen (DSB) een kop koffie aangeboden, terwijl de trein exact op tijd vertrekt. Ik denk heel even aan de  Nederlandse Teloorwegen.

 

Terug in de tijd

Ik neem u even mee terug in de  tijd, want u mocht het zijn vergeten hoe de dappere Nederlandse oom agent in 1942 protesterend met een slakkengang over de vaderlandse wegen reed, met loeiende sirene het Binnenhof bezette en in een estafetteactie politieburo's sloot, dit alles gevoed door een principieel verzet tegen de Duitse bezetter en ter bescherming van hun joodse landgenoten. De Heilige Hermandad nam destijds het voortouw, dat dienen we tot het einde der tijden te onhouden.

Drs. Barend-Otto ter Vloot, Steenwijkerwold

Atrecht

Het was zo handig om te onthouden: 1579 Unie van Atrecht en Unie van Utrecht.  We weten allemaal waar Utrecht ligt, maar Atrecht? Die plaats heet sinds jaar en dag Arras en is de hoofdstad van het Franse departement Pas-de-Calais. Adam kwam uit Arras - hij  heette trouwens ook Adam le Bossu en Adam de la Halle - maar wel 339 jaar eerder, hij studeerde muziek in Parijs ging vervolgens eerst in dienst bij Robert van Artois (Artesië) en daarna bij diens bondgenoot Charles van Anjou. Hij was de eerste die meerstemmige muziek in de landstaal schreef. Zijn meest bekende werk is de 'Jeu de Robin et Marion', waarvan hier een paar deeltjes. Adam stierf rond 1287 in Napels.

Skagen2

Voor het festival krijg ik een backstagepas, alhoewel  ik eigenlijk geen interview gepland heb. De Litouwse groep Sutaras ken ik, en natuurlijk The Dubliners, maar wat ik niet weet is dat ze de muziek van de Hot Club de  France hoog in het vaan hebben en ik in plaats van Ierse folklore 'musique manouche' van ze hoor. Er is  een verrassend damesgroepje uit Finland, ik zou bijna schrijven Helsinki's antwoord op The Supremes: Värttinä, ooit begonnen door twee tienerzusjes, die volksliedjes voorzien van een opzwepend ritme.Maar omdat de optredens 's avonds plaats vinden blijft  er alle tijd voor de haven.

1949

Het bouwjaar is duidelijk: 1949 en het merk ook: Pontiac, van verre herkenbaar aan de door Virgil Exner bedachte chroombanen op motorkap en kofferdeksel. Het was de enige originele auto, die zondagochtend zo'n vijftien jaar geleden in Melbourne (Florida), te midden van verschrikkelijk verspijkerde, oude auto's. Het is een Pontiac Silver Streak Six DeLuxe. Er was in 1949 ook een Eight, die beter verkocht werd en zes jaar later verdween de zescylinder dan ook uit het Pontiacprogramma. De zescylindermotor had een inhoud van vier liter en leverde 93 PK.

Zangfeest

Zullen we dat songfestival in Wenen nu maar  gauw vergeten en ons met echte muziek gaan bezighouden: een zangfeest met Marco Beasley en straatmuziek uit Napels.

Dood

Er gaan te veel  mensen dood. De laatste tijd. Eerst mijn nicht van vaders kant. En nu mijn oudste nicht van moeders kant. En dan tel ik een vriend van lang geleden niet eens mee. De nicht van  moeders kant woonde in een dorp waaraan ik, in  tegenstelling tot aan de nicht, geen goede herinneringen bewaar. Het dorp werd in mijn jeugd door een vaart door midden gesneden. Die vaart werd gedempt en is kort geleden gedeeltelijk weer uitgegraven. Ik noem zoiets spijt op kosten van de gemeenschap. De eigenaar van dierenspeciaalzaak, waar ik altijd Heer Ozenfants maaltijden haalde, is ook dood, voor degenen die niet weten wie Heer Ozenfant was - trouwens ook dood - hij was de voorganger van Una Barquhar en dus cairn terrier en blaffer van dienst. Deze week overleed heel plotseling de man  van de rijwielwinkel vlak in de buurt. Een paar jaar geleden stond hij van ene dag op de andere in een gebatikt hemd in een echt Indisch restaurant naast de fietsenzaak. Ik vroeg of het restaurant in plaats van de Raleighs en Sparta's altijd zijn droom was geweest. Hij antwoordde: "Nee, dit is de droom van mijn vrouw". Dat vond ik mooi, niet je eigen droom, maar de droom van een ander realiseren.

Skagen

 Ik ben onderweg naar een muziekfestival in Skagen - uitspraak ongeveer Skèhn - u herinnert zich de namen van school: Skagerrak en Kattegat,  Skagen, helemaal boven in Jutland, het echte vasteland van Denemarken. Ik ben na uren reizen in Fredrikshavn en moet alleen nog met een treintje naar Skagen. Maar dat treintje rijdt 's avonds niet, na zessen wordt het vervangen door een bus. In de bus staat de radio loeihard aan met een voetbalverslag. Het gaat om het  Europees voetbalkampioenschap en het is 1992,  de echte liefhebbers weten dat Denemarken en Duitsland toen in de finale stonden en dat Denemarken die finale won. Dat heb ik geweten, want dat de bus op de weg bleef na het scoren van het winnende doelpunt is een wonder. In Skagen beland ik in een feestvierende menigte en als ik schrijf feestvierend, dan bedoel ik een hossende, joelende massa en claxonerende auto's, want het kleine Denemarken heeft het grote buurland klop gegeven. Ik probeer nu al een half uur een taxi te krijgen die me naar mijn bed & breakfast moet brengen. Dat kan ik vergeten. Er stopt een auto, een rode auto, geen taxi. Waar ik  naar toe moet? Ik schreeuw boven het lawaai uit het adres. "Stap maar in, ik breng u, want normaal rijd ik de taxi, maar het is nu feest." Ik word keurig voor de deur van de B&B afgezet en als ik wil betalen zegt de chauffeuse: "Nee, nee, vandaag niet, het is nu feest".

Natuurlijk ben ik  de volgende ochtend al vroeg met mijn fototoestel bij de haven, want ik weet niet waarom, maar vissersschepen hebben een magische aantrekkingskracht.

Davis

Totaal zijn er maar zeventien exemplaren van deze auto - zowel in gesloten als in open vorm -  gemaakt. De Davis was een driewieler met een Continental-viercylindermotor met een inhoud van 2,6 liter gebouwd in 1948 in Van Nuys, een voorstad van Los Angeles. Op de enige bank van de auto was plaats voor vier personen en de topsnelheid lag op 120 km/u., met een verbruik van achteneenhalve liter benzine per 100 kilometer.

Hodges

Eerst maar even de musici die op Side by Side van Duke Ellington en Johnny Hodges (foto) concerteren, waarbij meteen dient te worden opgemerkt dat Ellington maar op drie nummers aanwezig is, op de rest van de 9 nummers is Ellingtonbandarrangeur Billy Strayhorn  de pianist. Op de nummers 1, 2 en 4 ('Stompy Jones', 'Just Squeeze Me' en ''Goin' Up', opgenomen op 26 februari 1959) horen we Johnny Hodges, altsax; Harry 'Sweets' Edison, trompet; Duke Ellington, piano; Les Spann, gitaar en fluit; All Hall, bas en Jo Jones drums. Op de nummers 3, 5, 6, 7, 8 en 9 ('Big Shoe', 'Just a Memory', 'Let's Fall in Love', 'Ruint', 'Bend One' en 'You Need to Rock', opgenomen op 14 augustus 1958) zijn de musici Johnny Hodges, altsax; Roy Eldridge, trompet; Lawrence Brown, trombone; Ben Webster, tenorsax; Billy Strayhorn, piano; Wendell Marshall, bas en Jo Jones, drums.

Vraag

U doet mee aan een  wielrenwedstrijd van Harlingen naar Dokkum v.v. U haalt de tweede man/vrouw in  de race op de terugweg bij Minnertsga in. Wat is nu uw positie in de wedstrijd?

Jekyll

 

Over Jekyll, één van de Georgia Sea Islands, valt best nog iets meer te zeggen: het werd in 1947 door de staat Georgia gekocht, daarvoor was het privébezit, vanaf 1792 van Christophe du Bignon, een Fransman die vanwege de revolutie zijn vaderland had verlaten, een nazaat van Christophe verkoopt rond 1880 aandelen in de zogenaamde Jekyll Island Club aan een aantal puissant rijke lieden. Meer dan honderd leden mag de club niet tellen en in 1886 wordt begonnen met de bouw van het clubhuis.

Rond dat clubhuis zijn een aantal villa's gebouwd, dat vandaag de dag te bezichtigen is door een tour te maken met een trammetje, dat op bovenstaande foto nog net te zien is.

 

Het clubhuis, thans hotel.