Beste reiziger 2

Vanmiddag naar het station gewandeld en na onderzoek op het oplaadapparaat aldaar blijkt dat mijn keuzedag op te nemen  tussen 3 maart 2019 en 2 mei 2019 gister wel degelijk door mij opgenomen is, ook die ben ik dus kwijt. "Beste reiziger: wij beroven u volgaarne van zo'n tachtig euro en protesteren heeft echt geen zin hoor, want  dan gooien wij in Utrecht  de telefoon op de haak".

???

Film 4

Deze grammofoonplaat met Irving Berlins "Anything you can do" uit "Annie get your gun" heb ik vermoedelijk opgeduikeld  op een platenbeurs of in een marktkraam, in ieder geval is het het originele duet uit de film gezongen door Betty Hutton en Howard Keel. Bijzonder is het feit dat op deze in Engeland uitgebrachte plaat Irving Berlin Ltd. nadrukkelijk is vermeld.

Bugatti VII

Of dit echt de oudste, nog bestaande, Bugatti is, daarvan ben ik niet zeker, in ieder geval is het een Type 13 uit 1911, met een viercylindermotor met een inhoud van 1327cc en  een maximumsnelheid van  95 km/u.

Beste Reiziger

Een bedrijf dat na bijna vijfenzeventig jaar zich pas herinnert dat het zich schuldig heeft gemaakt aan coöperatie van deportatie van mijn familieleden deugt niet, een bedrijf dat medio vorig jaar beweert dat ik mijn keuzedag een dag later  heb opgenomen dan ik in werkelijkeid  had  gedaan en doet voorkomen of ik op die keuzedag slechts v.v. van Naarden-Bussum  naar Hilversum  heb gereisd deugt niet, een bedrijf dat in een telefoontje met een onderling volhoudt dat ik gisterochtend slechts een hondenkaartje heb gekocht  en mijn keuzedag niet heb opgehaald deugt niet, omdat het in de veronderstelling verkeert dat machines onfeilbaar zijn. Het is een slimme methode om de beste reiziger zo'n dertig euro afhandig te maken.

FILM 3

"La Strada", geregisseerd door Federico Fellini, dateert uit 1954. De hoofdrollen werden vertolkt door Giulietta Masina (echtenote van regisseur Fellini) als Gelsomina en Anthony Quinn als Zampano.

Bugatti VI

Opnieuw een Bugatti Type 57 "Ventoux", de 57 was vanaf fabriek ook leverbaar als "Galibier", "Stelvio",  "Atalanta" en "Atlantic",  maar omdat de auto ook geleverd werd in enkel 

chassisvorm konden carrosseriefirma's - en niet alleen in Frankrijk - hun gang gaan.

Brexitooligans

Gisteravond zag ik ze weer met hun hoog geheven paarse vanen en hun union  jacks schreeuwend dat ze hun land terug willen, gevolgd door een drenzend "nooow", alsof iemand hun  habitat heeft afgepikt, terwijl  ze eigenlijk bedoelen dat Australië, Nieuw-Zeeland, India, Zuid-Afrika, Pakistan, en al die andere voormalige  koloniën weer vanuit Londen geregeerd zouden moeten worden. Avond aan avond zwelgt men, behalve in nostalgie, in wedstrijdjes op de Grootbritse televisie:  koken, schilderen, wonderlijke uiterst onnuttige weetjes, naaien, je kunt het zo gek niet bedenken of  het wordt gepresenteerd in competitievorm, in geen enkel programma wordt geleerd dat men door samen  te werken problemen oplost. De Grootbritten (welk ander  land noemt zich met een toegevoegd naamwoord groot?), zien de wereld als een wedstrijd en in plaats van hun energie te steken in zaken die er vandaag de dag  er werkelijk toe doen, zoals hun gezondheidszorgsysteem. De schuld aan hun misère geven ze aan Europa, ze realiseren zich,  marcherend achter hun paarse vanen,  niet dat hun  automobiel-, hun fiets, hun vliegtuigindustrie al naar de vaantjes was voordat ze lid werden van de Europese Unie.

Drs. Barend-Otto ter Vloot, Steenwijkerwold.

UNA

UNA: "BREXIT? SASSENAXIT!"

Bugatti V

Dit zijn foto's van later datum dan degene die u tot nu toe zag, omdat deze Bugatti Type 57 (uit 1938) pas in 1970 werd geïmporteerd. De carrosserie oogt voor  een Type 57 - in productie van 1934 tot en met 1939 - wat  gedateerd, de meeste Bugatti's van dat type hebben een  gesloten carrosserie, zoals op de foto hieronder met een zogenaamde, door Bugatti's zoon Jean ontworpen, "Ventoux"-carrosserie . Er zijn in  totaal 680 auto's van het Type 57 gebouwd. Zij hadden twee bovenliggende nokkenassen en een cylinderinhoud van 3.3 liter.

FILM 2

Dit is een plaat van mijn vader. Zijn paraaf staat  er op en de plaat is ongetwijfeld gekocht omdat hij de film van Jules Dassin "Le rififi chez les hommes" - uit 1955 - waarin een aantal Parijse criminelen een juwelier, uitstekend vond. Hoogst waarschijnlijk hebben we de film destijds in Den Haag samen gezien en de plaat ook samen aangeschaft.

EEND

Op 30 mei 2016 schreef ik dit:

Op 6 maart j.l. schreef ik een paar regels onder een foto van een bijzondere eend, vanmorgen zag ik de eend weer en ik ben met de foto die ik vanmorgen maakte toch eens gaan uitzoeken wat voor vogel het is. De eend lijkt het meest op een cayuga-eend, een  door Indianen gekweekt Amerikaans ras.

En hij is er nog altijd, toen ik vanmiddag langs fietste en daarna stopte kwam hij snel aangehobbeld, vergezeld van een paartje (zeg maar) gewone eenden.

FILM

Er is nog een, zij het kleine, categorie in mijn bakken met achtenzeventigtoerenplaten: filmmuziek. Deze plaat met een prachtig etiket moet voor mijn vermaak door mijn vader eind jaren dertig -  Disney's film dateert uit 1937,  ik van 1936 - zijn aangeschaft. Op  de plaat "Dig-a-dig-dig" en "Heigh Ho" aan één kant, op de andere kant "With a smile and a song". Jaren later vond ik op een platenbeurs een grammofoonplaat uit dezelfde serie. met o.a "Whislte while you work". Dat liedje kreeg in de oorlog een andere versie: "Whislte while you work. Hitler is a jerk Mussolini is a meanie and the Japs are worse."

Damia 2 & Bugatti IV

Toen Damia op vijfenentachtigjarige leeftijd gevraagd werd wat haar geheim was om zo oud te worden zei ze "Drie pakjes Gitanes per dag". Dat ander befaamde, Franse sigarettenmerk Gauloises schijnt, zo luidt het  verhaal, verantwoordelijk te zijn voor het Bugattiblauw,  mevrouw Barbara Bugatti gaf  haar man de raad zijn auto's in de kleur van de Gauloisesverpakking te leveren. Ook bovenstaande Type 40 uit 1929 was eens blauw, dat was hij ook in 1964 toen ik hem in Zandvoort fotografeerde, hij was toen vijf jaar in Nederland. Tegenwoordig is AP-86-52 rood.

AUTO

HET JAAR DAAROP DIENEN ALLE NIEUWE AUTO'S TE ZIJN VOORZIEN VAN EEN OPTISCH GESLEPEN VOORRUIT

Damia

Mijn twee houten bakken met gevuld met achtenzeventigtoerenplaten bevatten voor zo'n negentig procent procent  jazz, de rest is  folklore en nog het een en ander, zoals Franse chansons, een genre dat in Nederland vrijwel nergens meer gehoord wordt, een enkele uitzondering daargelaten, zoals in Bussum, waar de uitbater van Délifrance een Armeniër is, die natuurlijk Charles Aznavour hoog in het vaan heeft. Wie de zangeres Damia hoort denkt ogenblikkelijk aan Edith Piaf, maar eigenlijk moet  ik die bewering omkeren want jaren Damia verscheen eerder op het Franse tapijt. Damia's echte naam was Louise Marie Damien (1889-1978) (maar een andere bron vermeldt als geboortenaam Maryse Damien en als geboortejaar 1892), oorspronkelijk actrice en danseres, debuteerde ze als zangeres in 1911. Drie jaar later opende ze haar eigen theaterje in Montmartre "Le Concert Damia" en kreeg al snel  naam als zangeres van het "chanson réaliste". Advies kreeg ze op zeker moment van Sacha Guitry, die haar haar in piepkleine krulletjes, de nepjuwelen en de rode jurk met  gouden franje maar niets vond en zich afvroeg waarom ze zich  kleedde als een dompteuse van een vlooientheater.Vanaf dat  moment trad Damia op in een eenvoudige zwarte jurk. "C'est la Guinguette" (met op de achtergrond het Russische Afonskykoor) werd opgenomen in 1936.

Bugatti III

Het was koud en nat in Zandvoort toen dit Type 40 uit 1926 met kenteken ZG-01-82 het circuit opkwam; het water werd  op temperatuur te houden  met een stuk golfkarton voor  de radiateur. Het was een auto die toen al heel lang in Nederland was, er bestaan foto's van - destijds eigendom van een Eindhovense garagehouder - met het Noordbrabantse kenteken N18441, desondanks komt ZG-01-82 niet meer van voor in het kentekenbestand van de Rijksdienst voor he Wegverkeer, de auto schijnt geëxporteerd naar  Nieuw-Zeeland.

ONDERWIJS

Vanmorgen om kwart voor zeven zag ik mijn overbuurman Jelle Blinders, hij is - wat zo fraai heet - hoofd ener school, samen met zijn vrouw Afke, onderwijzeres aan dezelfde school,  de echtelijke woning verlaten, ieder op zo'n kinderbakfiets, trouwens zonder kinderen, maar de ene bak volgeladen met de door het KWF verordonneerde zonnebrandcrème factor 50, waarmee de leerlingen dagelijks dienen te worden ingesmeerd, aangevuld met flessen antihoofdluisshampoo voldoende voor 253 kinderhoofdjes, de andere bak gevuld met evenveel tandenborstels en tubes tandpasta daarnaast met folders, waarin gemeld wordt dat het eten van een appel gezonder is dan het verorberen van een zak chips en bovendien 65 appels die door Jelle en Afke tijdens de ochtendpauze dienen te worden gevieren- en uitgedeeld, overigens is Afke  zes maanden zwanger, niet van een eigen kind, maar in opdracht van "Childcare" voor de zesde keer draagmoeder, het mag  duidelijk zijn dat de vakken rekenen en taal op de school van Jelle en Afke er dikwijls  bij inschieten.

 Drs. Barend-Otto ter Vloot, Steenwijkerwold

des vaderlands

wreiting ingeliesh bij Arthur & Willemijn

Bugatti II

Deze Bugatti met kenteken GK-84-83, die in 1964 onder nummer 100 meedeed aan de jaarlijkse PAC-traditierit  van Utrecht naar Zandvoort was een Type 44  met een carrosserie van de Parijse firma Vanvooren. Natuurlijk kon er in Molsheim een fabriekscarrosserie op het chassis worden geplaatst,  maar het was waarschijnlijk net een tikkeltje chiquer bij de fabriek het chassis  te bestellen en de wagen aan  te laten kleden  bij één van de destijds befaamde carrosseriefirma's. Type 44 was een drie liter achtcylinder en verscheen  in 1928.

Hierboven GK-84-83 bij binnenkomst op het circuit in Zandvoort, hieronder een andere Type 44, gefotografeerd in een ander jaar.

Washboard

Opnieuw een groepje muzikanten van onregelmatige signatuur dat alleen voor het maken van grammofoonplaten bij  elkaar kwam en bovendien behalve onder de naam Washboard Rhythm Kings ook als Washboard Rhythm Boys, Georgia Washboard Stompers en Alabama Washboard Stompers de opname studio inging. Dit is "Pepper Steak" en hier zijn ze in een kort filmfragment, maar het zijn niet dezelfde musici als in "Pepper Steak"?

pief, PAF, poef

Ter overweging: "Wie wind zaait, zal storm oogsten".

Bugatti

Medio jaren zestig, een sombere zondagmiddag, een Bugatti "Brescia" komt het circuit in Zandvoort op. De "Brescia" begon als Type 13 met een ovale benzine tank achterop. De motor was een viercylinderzestienklepper, de naam  "Brescia" kwam in zwang nadat er op 8 september 1921 in Brescia successen mee waren geboekt.De gefotografeerde auto - met kenteken JE-28-57 is nog steeds in Nederland, helaas is dat niet het geval met alle destijds vastgelegde Bugatti's, ZD-46-11 (eigenaar destijds H.D. Huët) uit 1922, heb ik bijvoorbeeld niet teruggevonden. 

 Het was koud en regenachtig,  de passagier in het Type 30 heeft zich goed ingepakt.  Het Type 30 had een tweeliterachtcylindermotor met drie kleppen per cylinder. De eerste vier, Type 30's met een stroomlijnkap voor en over de grille, raceten in 1922 in de Franse Grand Prix in Straatsburg, maar kwamen daarna zonder die kap gewoon in de verkoop, maar er waren ook vijf eenzitters die in 1923 meededen aan de Indianapolis 500, alhoewel zonder  succes.

Waller

Eén plaatkant met Waring's Pennsylvanians is wel genoeg, maar van "Fats"  Waller (1904-1943) moet je veel hebben en dat heb ik dan ook. Zowel op achtenzeventig-, vijfenveertig- en drieëndertigtoeren alsop CD, want hij is solistisch, zowel als met zijn "Rhythm" een ultieme bron van luisterplezier. Pianist en vocalist, maar ook organist omdat hij al vroeg de weg wist te vinden op een kerkorgel. Vader was dominee. Zijn "Rhythm" was een groepje wisselende musici, maar clarinetist/tenorsaxofonist Gene Sedric was altijd van de partij, in "Dream man" is  Bill Coleman de trompettist, Al  Casey de gitarist,  Bill  Taylor de bassist en Harry Dial de drummer. De opname dateert van 7 november 1934. "Alligator Crawl" is een compositie van Waller, die onder eigen naam is vastgelegd, hij schijnt in de jaren  twintig heel wat deuntjes voor een paar dollar te hebben verkocht, zodat anderen daar te  vruchten van plukten. De opname van "Alligator Crawl" werd eveneens in 1934 gemaakt.

Schadelijk

Leeuwarder Courant: "Een bewoner van de Van Harenstraat in Leeuwarden vond zondagochtend een niet schadelijke handgranaat in de voortuin. Uit voorzorg is de granaat toch onschadelijk gemaakt."

Een bewoner van de 3e Saskiadwarsstraat in  Leeuwarden vond zondagochtend in een dode mus in de voortuin. Uit voorzorg is de mus  toch dood gemaakt.

Een bewoner van de Hollanderdijk in Leeuwarden vond zondagochtend een geblutst theeketeltje in de voortuin. Uit voorzorg  is het keteltje toch gedeukt.

Een bewoner van de Goudenregenstraat in Leeuwarden vond zondagochtend een hondendrol in zijn voortuin. Uit voorzorg heeft Hector zijn keutel er toch naast gedraaid. 

Enzovoort, enzovoort.

Zandvoort

Drieenvijftig jaar geleden hadden onze oosterburen het woord ooltaimuhs nog niet gepatenteerd als benaming   voor iets oudere auto's, een woord dat volgaarne werd overgenomen door vaderlandse beheimes, in de veronderstelling dat ze een Engels woord toevoegden aan hun woordenschat en de Pionier Automobielen Club reed één keer per jaar op zondag van Utrecht naar Zandvoort. Op het circuit werd vervolgens een rondje gereden en dat zorgde voor leuke confrontaties, zoals deze: een Hanomag "Kommisbrot" (een miniem wagentje met een ééncylindermotor met een inhoud van 499cc,  één koplamp, aandrijving zonder differentieel met een ketting in een oliebad en een topsnelheid van 65 km/u) en een Hispano-Suiza (vermoedelijk een H6B met een motor met een cylinderinhoud van acht liter).

Voorloper

Opnieuw een verre voorloper van de verzamelelpee. Dit keer een achtenzeventigtooerenplaat met twee orkesten: het orkest van Jack Shilkret en Waring's Pennsylvanians.

Jack Shilkret was een jongere broer van de veel bekendere Nat Shilkret, geboren in een muzikale familie, want zowel vader als beide andere broers, Lew en Harry hadden gemakkelijk voor een loopbaan in de muziek kunnen kiezen, maar Harry deed ook in verzekeringen en Harry  werd arts. Jack speelde clarinet in de band van de Amerikaanse marine, voor hij zijn eigen orkest ging leiden, waarbij hij meetal  achter de piano zat.

De opname van "Susquehanna Home" dateert van 23 juli 1924.

Fred Waring's Pennsylvanians staan op de andere kant van His Master's Voice B1904 en hier is iets merkwaardigs mee aan de  hand, want "Any way the wind blows" is het soort muziek dat in de vroege jaren van de jazz door blanke musici vaker ten beste werd gegeven en  eigenlijk thuishoort in het "noveltygenre": grappenmakerij door het toevoegen van vreemde en niet  ter zake doende geluiden. De opname werd gemaakt op 12 augustus 1924. Waring werd in de  vroege jaren vijftig heel bekend door een televisieprogramma, waarin populaire liedjes door een koortje werden gezongen.

HONGARIJE

Violetta Höt-Apotból, leidster van het Hongaarse vrouwenlegioen "Jézussal-Viktorèrt" (Met  Jezus voor Viktor), dat pal staat voor de christelijke beschaving en Viktor Orban. Violetta's  broer Dezsö voert op deze video-opname op twee minuten en eenenvijftig seconden de zogenaamde Hongaarse christenhuppel uit.

Meekomen

Zowel een Stutz "Bearcat" als een Mercer "Raceabout", beide meer dan 100 jaar oud, zouden in het moderne verkeer best mee kunnen komen. Vaak wordt er wat meesmuilend gedaan over oude auto's, maar hier zien we een "Racebaout" uit 1912 met meer dan 110km/u zijn rondjes draaien op een racecircuit. (De auto op de foto is niet dezelfde als in het filmpje, de auto op de foto heeft een zogenaamde monoclevoorruit gemonteerd op de stuurstang en is bovendien uitgerust met koplampen en metalen spaakwielen.)

Lewis

Weet u nog wat een verzamelelpee was? O, u bent van  het CD-tijdperk. Niets aan de hand want ook daar komt het verschijnsel voor: een diverse  verzameling muziek uitgevoerd door verschillende dames en heren, zodat de platenmaatschappij, die hen onder contract heeft, nog een extra plakje kaas op de eigen boterham kan leggen. Dat kon niet in het achtenzeventigtoerentijdperk, want zo'n schellakplaat had maar twee kanten. Toch is het geprobeerd om op beide kanten een verschillende muzikant te zetten en in mijn collectie zitten een paar voorbeelden. Stacy's "Barrelhouse" heeft aan  de  andere zijde Meade Lux Lewis'  "Honky Tonk Train  Blues". Zijn tweede versie trouwens uit 1935, want er bestaan ook een eerste opname uit 1927 en een derde uit 1937. Hij vormde samen met Albert Ammons en Pete Johnson, het sensationele boogiewoogietrio eind jaren dertig.

FvD

Eerst wilden de Nederlanders hun fiets terug, daarna de fiets van vader, vervolgens de fiets van opa en nu de fiets van overgrootvader, terwijl ze ze momenteel in paradepas - zeg  maar Gänseschritt - onder aanvoering van Baudet achter de AfD aanmarcheren. Die fiets hebben ze dus helemaal niet nodig.

PINBALL

NEE, NEE, NEE, NIET METEEN GAAN LUISTEREN! BEWAREN VOOR STRAKS. EEN PAAR MINUTEN VOORDAT U NAAR BED GAAT.

Dardanella

"Dardanella" stond op het repertoire van het orkest van Paul Whiteman ("Bix Beiderbecke Story" ,4-CD-box, Proper Box 66), maar ik heb ook een opname van dat nummer van Geoff Muldaur ("Sweet Potatoes", Geoff & Maria, Reprise MS 2073) Maar het wordt nog steeds gespeeld. Wonderlijk genoeg hier door een groep, die weliswaar "gaita" (doedelzak) in de naam heeft, maar in plaats daarvan mondharmonica's speelt. Waar zijn trouwens al die smoelschuifvirtuozen van weleer gebleven?

Drachten

Hobbe en Sneuteken hadden lang geaarzeld, maar uiteindelijk het huis in de Dordogne toch maar niet gekocht en in plaats daarvan de bovenverdieping van hun huis in Drachten laten renoveren en ieder een electrische fiets gekocht. Hun zoektocht in Frankrijk had wel zijn sporen nagelaten, ze waren allebei weer Frans gaan lezen. Hobbe had genoten van "Les Aventures de l'Abbé Cacque", Sneuteken had na veel zoeken haar oude Franse schoolboeken terugevonden en ze communiceerden in huis, zelfs nu de Dordogne definitief niet doorging, nog steeds in het Frans. Het gecheri en gecherie waren niet van de lucht en de electrische fiets heette le vélo électrique, want "le cabinet sert l'homme", alhoewel Hobbe, nadat hij de vertaling van "het gemak dient de mens" woord voor woord in het van zijn grootvader geërfde Nederlands-Franse woordenboek had opgezocht, twijfelde aan de juistheid van de vertaling.

Stacy

In de late jaren dertig had Benny Goodman de enorme luxe te beschikken over twee pianisten, één - Teddy Wilson - voor het trio- en kwartetwerk, de ander - Jess Stacy - voor de big band. Hier toch een trio-opname van Stacy,  weliswaar zonder Goodman, maar met Goodmans drummer Gene Krupa en de zestienjarige bassis Israel Crosby "Barrelhouse". Op 16 januari 1938 gaf Goodman zijn legendarische concert in Carnegie Hall, een hoogtepunt was de bands versie van Louis Prima's "Sing, Sing, Sing" met een buitengewone pianosolo van Stacy. Stacy stapte later over naar de Bob Cats van Bob Crosby (broer van Bing) en zette daarmee in 1942 de standard "That Da Da Train" op de plaat.

STIJF

"en denk er om dat je je lippen stijf op elkaar houdt"

CINEMA

   NIEUW IN ONS THEATER

         DE KASKRAKER

      “DE STAAT DER NEDERLANDEN”

        met  Beau D. Etterling

          als Hiep  Hieper

        EN

       THEO Ibbelma 
      als bull Super

Zuidzee Trio

Achtenzeventigtoerenplaten zaten destijds in simpele papieren hoezen, waarop platenmaatschappijen reclame maakten voor wat ze nog meer in de aanbieding hadden. Omdat de hoezen verder geen enkele informatie bevatten over de inhoud in kwestie, was het dus volslagen onbelangrijk of je de plaat van firma a in een hoes van  firma b stak. Sterker nog: ik kan me niet herinneren dat ik ooit aandacht heb besteed aan wat er verder door de platenmaatschappij Decca werd verkocht, ik ben daar nu ik mijn bakken met achtenzeventigtoerenplaten nader in ogenschouw neem, op gaan letten en ik vond o.a de volgende ongein gezongen door het Zuidzee Trio, een vertaling van "Cigarettes and Whiskey and Wild, Wild Women" van Tim Spencer en in 1947 een hit voor the Sons of the Pioneers in de Verenigde Staten.

Stone

Eerst ter vergelijking maar even laten horen hoe ik "That's a plenty" het liefst hoor, bijvoorbeeld in een opname van Muggsy Spanier en Sidney Bechet en daarna hoe hetzelfde nummer door een Engels dansorkest volledig naar de barrebiesjes wordt geholpen. Jawel, werpt u tegen, het eerste  is jazz gespeeld door een kwartet, het  tweede dansmuziek door een bigband. Maar dan nog, ik ken  Amerikaanse orkesten die minder log musiceerden dan het orkest van Lew Stone (Louis Steinberg 1898-1969) dat op 25 april 1934 in Londen deed. Het nummer werd geschreven door de drummer van de New Orleans Rhythm Kings Ben Pollack, die het samen met dat  orkest, waarin onder meer George Brunies, trombone en Leon Roppollo, clarinet, op 12 maart 1923 op de grammofoonplaat zette.

HOND

Zij zijn er echt nog: mensen met golden retrievers en als er een hond is, die in 2005 al niet meer kon, dan is het die okerkleurige snaak. Juist nu in het komende voorjaar is het de beste tijd om van zo'n beest af te komen en na de vakantie met een up-to-date-dog te verschijnen. Over die nieuwe pet straks meer, meer eerst een aantal possibilities om uw retriever te laten verdwijnen:

1. de hond laten inslapen bij de dierenarts, met de mededeling dat uw hond plotseling valse trekjes vertoont, hij heeft, en het zijn slechts twee voorbeelden, het kind van de buren of uw schoonmoeder gebeten. Het nadeel is dat aan inslapen kosten verbonden zijn.
2. de hond onder een valse naam wegbrengen naar een kennel in Drenthe, Zeeland of Limburg en het beest niet meer ophalen.
3. de hond tusssen twee en vier uur 's nachts achterlaten op een parkeerplaats langs de A1 in de buurt van Apeldoorn.
4. de hond op een verlaten bospad in Brabant aan een boom vastbinden, natuurlijk wel nadat u alle kenmerkende zaken, zoals riem en gemeentelijke hondenpenning, hebt verwijderd. Omdat uw hond waarschijnlijk gechipt is doet u er goed aan een aantal keren over de hond heen te rijden. Niemand zal het in zijn hoofd halen in de vormeloze vleesklomp die achterblijft naar een chip te zoeken.
En dan nu het grootste probleem: welke hond na uw vakantie in Barbados of een ander exotic place? Very much wanted en waarschijnlijk het komende half jaar nog steeds is de mopshond of pug, die, en dat is een niet te verwaarlozen fact, nauw verbonden is met de history van ons Oranjehuis. Op Wikipedia vond ik het volgende: "Toen Willem III van Oranje-Nassau en Maria II in 1689 naar Engeland reisden en in dat zelfde jaar de troon bestegen, werden ze door een groot aantal mopsen vergezeld. Niet alleen Willem III van Oranje-Nassau had een hart voor mopsen, ook Prins Willem van Oranje had een mopsje genaamd Pompey. Zijn mopsje Pompey, die overal met de prins meereisde zou het leven van Willem van Oranje hebben gered toen de prins sliep in zijn legertent in het Franse Hermigny, Pompey krabde en blafte zodat Willem van Oranje wakker werd en zodoende tijdig kon ontsnappen aan de Spaanse overvallers." Het lijkt mij, maar het staat u natuurlijk vrij zelf een naam voor uw mops te kiezen, hem of haar een naam te geven van een van de leden van de huidige koninklijke familie. Behalve het volgen van een trend, showt u op die manier ook zin voor tradition. Maar u kunt natuurlijk uit zogenaamde dierlievendheid ook een straathond uit Griekenland of Spanje importeren, natuurlijk: er zitten in Nederland ook honden in een asiel, maar het staat toch oneindig veel chiquer wanneer u uw buren kunt vertellen dat uw "Chiquita" een Madileense achtergrond heeft.
Drs. Barend-Otto ter Vloot, Steenwijkerwold.
 

COLA

"Twee cola light voor tafel dertien!"

Blythe

In huren voor een feestje of naar een concert gaan kon je niet, want de op deze grammofoonplaat musicerende State Street Ramblers was een zogenaamde "recording group", d.w.z. een groepje musici van wisselende samenstelling dat onder de naam State Street Ramblers de studio introk. De leider was altijd de pianist Jimmy Blythe (1901-1931),  die in 1922 door de Columbia Music Roll  Company was ingehuurd om rollen voor pianola's in te spelen. Hij was ook een van de allereerste boogie-woogiepianisten en behalve onder de  naam State Street Ramblers maakte hij opnamen onder de namen Blythe's Sinful Five, Jimmy Blythe and his Raggamuffins en Blythe's Washboard Band. De andere  musici in "Endurance Stomp" zijn de eveneens jong gestorven clarinettist Jimmy O'Bryant (1896-1928), die bij Jelly Roll Morton, King Oliver en Lovie Austin had gespeeld, de heel vroege altsaxofonist "Stump" Evans (1094-1928), die behalve altsax, alhoorn, trombone, c-melody-sax en baritonsax speelde en ook met Mortons Red Hot Peppers had opgetreden, de washbordspeler is waarschijnlijk Jasper Taylor (1894-1964), een drummer die tijdens de Eerste Wereldoorlog met de band van "Buffalo Soldiers" in Frankrijk diende en eenmaal terug in de Verenigde Staten onder meer met W.C. Handy  had gewerkt en tenslotte Bill Johnson (1872-1972), uitvinder  van de "slapping bass" een  techniek die, hij naar eigen zeggen, introduceerde toen zijn strijkstok gebroken was. Johnson was de leider van het eerste New-Orleansorkest dat op tournee ging en begin jaren twintig bracht hij King Olivers Creole Jazz Band naar Chicago.  De grammofoonplaat met "Endurance Stomp" moet ik ergens hebben opgeduikeld, want de correcties op het etiket zijn niet van mijn hand.

BUG

Bug was de bijnaam van deze racewagen. Toch een tikkeltje onverwacht product van de in 1903 door David Buick in Detroit gestarte, maar een jaar later naar Flint (Michigan) verhuisde firma, die in 1908 werd opgenomen in W.C. Durants General Motors. De Bug, waarvan slechts twee exemplaren werden gebouwd - waarvan één exemplaar bewaard bleef - dateert uit 1910 en Durant trok twee coureurs aan Bob Wilbur en Louis Chevrolet, die buitengewoon succesrijk waren. Burman, bijvoorbeeld, haalde in Pablo Beach tijdens een 20 miles race een gemiddelde van 146 km/u.  De Bug had een viercylindermotor met een inhoud van tien liter en moest door twee man met een handle worden gestart. Hij had houten spaakwielen met een aluminium beplating. Remmen deed de officieel Buick "60" Special genaamde Bug het best door de handrem te gebruiken.

OP NAAR

"OP NAAR SCHAAMLIPPENHUIZEN!"