Op reis 3

Een Straatsburgse, een door Alstom gebouwde en in samenwerking met Peugeot ontworpen, Citadistram heeft de ongekende lengte van  bijna vijfenveertig meter,  hoe lang dat is wordt duidelijk door bovenstaande foto: achterin de tram zie je het voorste deel de bocht ingaan. De tweerichting, volledig lagevloertram heeft heel grote schuifdeuren die in- en uitstappen met bijvoorbeeld kinderwagens buitengewoon gemakkelijk maken. Het is een compleet nieuw netwerk, gestart in de jaren negentig met zes lijnen, dat iedere werkdag  van half vijf 's ochtends tot half één 's nachts in bedrijf is.

Chevrolet

Deze week op een parkeerterrein in Bussum iets uitzonderlijks: en Chevrolet vier-onder-de kap, die altijd in Nederland gereden heeft en niet, zoals zo vaak het geval, recent geïmporteerd. Chevrolet leverde in 1952 zijn auto's nog altijd met de befaamde "stove bolt Six", zoals de naam al zegt een zescylinder. Qua carrosserie was  er niet veel verschil met de wagens die in 1950 en '51 geleverd waren, het onderscheid zat hem in grille, achterlichten en wat andere parafernalia. De auto in kwestie heeft "Powerglide", een two-speed automatische bak,  die bij 3600 toeren 105 PK levert.

(meer over Chevrolet op dit blog hier: https://wimbloemendaal.blogspot.com/search?q=Chevrolet)

Op reis 2

Met de tram van Frankrijk naar Duitsland dat leek me aardig en op de  kaart van het tramnet van Straatsburg zag ik dat lijn D over de Rijn naar het stadhuis van Kehl reed, dus vanuit Schiltigheim met lijn B naar het centrale punt "Homme de Fer", om daar te ontdekken dat er een redelijke stremming van het tramverkeer van lijn D was en ik een paar straten verder een vervangende bus moest pakken. En toen zag ik iets wat ik in Nederland niet kende: een oplegwissel, iets dat wellicht alleen  spoor- en tramwegfanaten interesseert, maar dat ik meteen moest fotograferen. Het is zoals op de foto duidelijk te zien is een wissel dat over het oorspronkelijke spoor gelegd wordt, zodat er over  enkelspooor verder gereden kan worden.

Ha!

Laten we wel wezen, iedereen die een tikkeltje thuis is in de harmonie- en fanfarewereld, weet dat het een uiterst competitieve wereld is waar fors gestreden wordt om erepalmen. In het Verenigd Koninkrijk is  dat niet anders.  al is er wel net als hier het nodige veranderd. Vroeger had iedere fabriek, ieder wat groter postkantoor een eigen orkest,  dat bij speciale gelegenheden fraai dan wel minder fraai geüniformeerd de straten  langs marcheerde, maar ook klassieker werk op het repertoire had. Ik herinner me de naam  van een roemruchte Britse band: de Fairey  Aviation Works band uit Hayes, Middlesex, onder meer bekend door de bouw van de marineverkenner "Firefly". Maar zoals ik al schreef, het is niet een  wereld van  grappen en grollen tot ik op YouTube dit ontdekte: een optreden van wat oorspronkelijk een orkest van mijnwerkers was uit Yorkshire: de Grimethorpe Colliery Band, nota bene opgenomen tijdens een optreden in Little Rock, Arkansas.

Op reis

Una heeft niets met fietsen, zeker niet sinds ze een keer, toen ze in een mandje achterop de tandem zat, een kat  zag, er probeerde uit te springen en ondersteboven naast het achterwiel kwam te hangen. Die kat  moet niet meer bijgekomen zijn van plezier. Ik heb wel iets met fietsen en toen ik deze fiets zag  met zijn enorme aanhanger in "la Petite France" in Straatsburg heb ik gewacht tot de eigenaar verscheen. Het bleek dat hij elke dag met het gevaarte langs restaurants rijdt om in de blauwe dozen etensresten op te halen  die vervolgens worden gecomposteerd. Uiterst milieuvriendelijk! 

Una op reis 5

Mijn moeder heeft me toen ik nog heel klein was duidelijk gemaakt dat  ik op moet oppassen  met mensenwoorden die lijken op hond. Ik gaf daar gister een voorbeeld  van met het Franse "honte" en meteen kreeg ik email  van Ricky, een stabij hier in de buurt, wiens moeder klaarblijkelijk ook  gewaarschuwd heeft voor zulk soort woorden.  Ricky noemt Londen, dat  scheelt maar één letter met ons en  Ricky stuurde een liedje mee van  de blinde zanger José Feliciano over hoe diens hond in Londen werd behandeld.

Una op reis 4

Toen ik nog een jonge hond was,  dat ben ik niet meer, want ik ben nu veertieneneenhalf, dacht ik dat de mensen in Frankrijk  drie soorten  thee dronken, wij honden houden niet van  thee, maar daar gaat het nu niet om: liberthee, fraternithee en egalithee, dat laatste zou een soort rooibos zijn en dat is natuurlijk helemaal geen thee. Later dacht ik dat égalité met een type wegdek te maken had: asfalt, glad en niet zo hobbelig als kasseien. Nu weet ik dat  het met gelijkheid te maken heeft. Nou daar  mankeert het, ondanks het feit dat  het Europese Parlement  in Straatsburg staat, in Frankrijk nog al  aan: het is alles mensdom wat de klok  slaat, wij honden worden fors achtergesteld. Achteraf heb ik best spijt dat ik geen geel vestje had meegenomen,  maar ja, dan was ik toch slechts een eenzame protestant gebleven, al geloof ik dat het mensdom onder protestant weer iets heel anders verstaat, maar jullie begrijpen hoop ik wat ik bedoel. Ze hebben het in Frankrijk nog altijd over 1789 en ze mogen wat graag de Marseillaise zingen, die trouwens in Straatsburg  geschreven is, maar van enige behoorlijke gelijkstelling tussen ons honden en het mensdom is absoluut geen sprake. Dat is een schande of zoals ze daar zeggen "c'est une honte". Wonderlijk dat dat  laatste woord zoveel op hond lijkt, dat kan geen toeval zijn.

Una Barquhar

Una op reis 3

Als ik ergens ben, denk ik er altijd even over na of ik er zou willen wonen, dat  heb ik dit keer ook gedaan, in  Schiltigheim zou ik heel waarschijnlijk wel mijn domicilie willen hebben, maar in Straatsburg nooit. Nee, never! Ze kunnen daar op  elk gebouw dan wel 'EUROMETROPOOL" kalken, maar dat is dan naar ik aanneem speciaal voor Polen en niet voor honden, zoals ik. Ze hadden in Schiltigheim, in  het het huis waar  ik logeerde, televisie en zelfs DOGTV, een kanaal speciaal voor honden,  dat is  het domste wat ik ooit gezien heb, in plaats van lekkere brokjes te tonen, zag je een bruine hond minutenlang uit het raam van een auto hangen, met zijn hoofd in de wind  terwijl iedere dierenarts je kan vertellen dat dat niet goed is  voor  je oren.  Ook zag ik een reclame waardoor ik te weten kwam dat "Kataar Airways" het weer  sponsort, dus als er door zeer dichte mist op Schiphol niet meer gevlogen kan, weet  u waar  u een klacht in kunt dienen, bij "Kataar Airways". Ik ben trouwens best  nieuwsgierig wat "Air Albigeois" sponsort, misschien de temperatuur? 

Ik ben in Straatsburg in een groot park geweest, dat heet de Orangerie, maar het heeft gelukkig niks met Nederlands voetbal te maken, noch met Willem Alexander en zijn familie, toch is er een paleis, maar dat is gebouwd voor de vrouw van Napoleon. Wat ik heel leuk vond was dat ik eindelijk de ooievaar, zoals julliezelf natuurlijk heel goed weten de brenger van het mensdom, eens van dichtbij kon bekijken. Een ooievaar heet in de Elzas storig. 

Er zijn heel veel bedelaars in Straatsburg, sommigen hebben een hond, een enkeling zelfs twee. Ik begrijp dat niet zo  heel goed, wanneer je niet voor jezelf kunt zorgen en moet bedelen, waarom je dan een hond of twee neemt. Ik zag een Duitse herder, een soort hond dat  na de Tweede Wereldoorlog, vanwege die oorlog in Amerika omgedoopt werd tot alsatian, dat elzasser betekent, voortstrompelen naast een bedelaar - naar een dag achter een kartonnen bekertje op het hete asfalt - en liet even een vriendelijk en medelijdend blafje horen, waarop de herder mij vriendelijk groette en hij vervolgens door de bedelaar zo flink met de riem geslagen werd dat  hij  jankte.

Una Barquahar

Una op reis 2

Wat ik  gister vergat  te vertellen: voor mij  als hond is in een Franse trein een "museliere obligatoire", dat wil zeggen dat ik verplicht een muilkorf moet dragen. Nou, daar begin ik niet aan, ik heb ik geen muil en zo'n ding rond mijn hoofd is buitengewoon vervelend. Wat denken die hufters van de SNCF wel, voor die Euro 32, 80 krijg ik niet eens een eigen zitplaats en dan ook nog een museliere. Ik ben daar  gek!

In Schiltigheim logeerde ik op de eerste etage van een villa, om daar te komen moest ik een houten  trap op, dat doe ik liever zelf dan te worden gedragen, want dragen vind ik verschrikkelijk. Ik glijd  persoonlijk met mijn poten liever alle kanten uit op zo'n houten trap. 

Naar Straatsburg gingen we met de tram, dat zijn enorme gevaarten, daar kunnen ze in Amsterdam en Den Haag  nog een puntje aan zuigen. Maar ook hier stootte ik mijn neus weer aan antihondenmaatregelen: honden mogen alleen verpakt met de tram: in een tas of in  een draagbare kooi of zoiets. Ik vraag me af, als ik van zo'n  maatregel hoor, of de dienstdoende bureauklerk  die dat heeft uitgedacht, zich heeft afgvraagd hoe dat moet met een Deense dog? Ik ben dus heel fijn onverpakt toch ingestapt, dat begrijpen jullie. Ik heb redelijk veel honden gezien, maar ik heb met geen van hun een goed gesprek gehad, dat is wel jammer, want ik had graag willen weten hoe zij omgaan met al die ge- en verboden. Om de hoek van onze  villa was een park. Daar mochten honden ook niet in, maar ze waren er wel en zelfs niet eens aangelijnd. In restaurants was ik dan wel weer welkom en kreeg ik soms zomaar  een bak water aangeboden. Het was allemaal  redelijk verwarrend.

Una Barquhar

Una op reis

Ieder jaar eind december ga  ik naar Liel, ik schrijf  dat expres fonetisch want anders zouden jullie kunnen denken  dat ik naar  Langelille ga en dat lijkt me net zo  erg als Koufurderrige of Scharnegoutum. Ik ga naar Liel omdat daar kaalhoofdigen, die hun afgeschoren hoofdhaar aan wangen en kin geplakt  hebben, niet zoals hier, vuurwerken. Dat woord vuurwerken begrijp ik trouwens niet zo goed, want waarom zou je het  aansteken van een lontje werken noemen? In Nederland is een meneer  Blokhut, maar hij  kan ook anders heten,  in ieder  geval is hij in de "hij landt", dat vermoedelijk betekent dat hij weet waar de heilige geest na te zijn uitgestort, neerkomt, druk bezig de rokers uit te roeien, terwijl hij vergeet dat op 31 december een  hoeveelheid CO2 de lucht ingaat die gelijk is aan de jaarlijkse uitstoot van het autopark.

Ik was weer even op reis. Eigenlijk ben ik best een bereisde hond, ik was al in Unna, Münster, Trier, Bielefeld, Bad Breissich, Bad Pyrmont, Koblenz en in Liel dus. Dit keer was ik in Schiltigheim, dat ligt vlak bij Straatsburg. Je moet er via een luchthaven die "het doelpunt" heeft naar toe,  zelfs zonder videoref moet ik het doelpunt afkeuren want het was vooral op de heenreis een puinhoop. Reizen voor een hond, ik heet in Frankrijk sjen wat in het Fries zien betekent, best duur, mensen betalen van het doelpunt naar Straatsburg 49 euro, ik  kost 32,80 en heb dan nog niet eens recht  op een eigen zitplaats. Voor  mij is het heel lastig dat ik in Frankrijk sjen heet, wat dat betreft is onze taal een stuk eenvoudiger: ik begreep meteen dat een hond die opgesloten zat in een voortuin in Schiltigheim de smoor in had. Het was een schnauzer, die heeft zijn naam toch al niet mee, met de Schnauze in beide Pfoten, zoals dat  heet. Iedere keer, wanneer ik langs wandelde, liet hij  uit pure  frustratie woeste klanken horen. Maar ik loop vooruit want eerst moet ik vertellen wat er  gebeurde toen  we in Straatsburg aankwamen en een taxi zochten om naar Schiltigheim te gaan. De eerste taxi wilde ons niet meenemen, de tweede ook niet en toen ging er een lampje op dat het om  mij ging. De chauffeurs wilden  geen hond in hun auto. Ik dacht nog even dat het muzellieden waren,  maar nee, ik zou stinken en ik mocht van de vierde taxichauffeur wel mee in de kofferbak. Nou heb ik best een  goede neus en die chauffeurs stonken erger dan ik: nummer één en drie naar tenenkaas,  nummer twee naar beschimmelde flammkuchen, nummer vier en zes waren naar  een  wc geweest waar het toiletpapier op was en  nummer vijf en zeven waren ook niet okselfris, gelukkig was chaufeur  nummer acht zo vriendelijk mij wel mee te nemen. 

Una Barquahar

SNOT

ARIEL: "WAS JIJ AL MET PODS?"

Nou, nee liever, niet potz betekent snot.*

* potz neusvuil; oberdeutsche vorm van mhd. butz(e); het jidd. heeft de betekenis van butz =  Rotz bewaard.

(uit Resten van een taal , Woordenboekje van het Nederlands Jiddisch door H. Beem)