BUTLIN

 

Of fotograaf  Ernst Niewenhuis en ik naar aanleiding van een Varatelevisie- of radioprogramma op reportage naar Skegness in Lincolnshire werden gestuurd weet ik echt niet meer. In dat aan zee gelegen plaatsje was een Butlinkamp en dat was ons reisdoel. Butlin had her en der vakantiekampen waar de Brit volledig geamuseerd van 's morgens vroeg tot 's avonds laat door zogenaamde redcoats - uiterst fris ogende jongelui in rode blazers - werden beziggehouden. De behoefte om de Engelse vakantiegangersneus buiten de deur van het kamp te steken bleek afwezig, want noch op het strand noch in de zee waren Butliningezetenen te bekennen, nee, zij zwommen in het zwembad, deden wedstrijden om de meest knokige knieën, speelden bingo, maar alles binnen de omheining van het kamp. Ernst en ik zijn een paar  keer ontsnapt, want het was niet ons ideale vacantieoord, het wonderlijke was dat we echt het idee hadden te ontsnappen: eindelijk konden we ons zelf vermaken.

Op de foto help ik mee een ontspoorde locomotief weer in de rails te wrikken

VIOLETTA

 

Violetta Höt-Apotból, leidster van het Hongaarse vrouwenlegioen "Jézussal-Viktorèrt" (Met  Jezus voor Viktor), dat pal staat voor de christelijke beschaving en natuurlijk Viktor Orban. Violetta's  broer Dezsö voert op deze video-opname op twee minuten en eenenvijftig seconden de zogenaamde Hongaarse christenhuppel uit.

YES SUH

Gister op deze blog Milton Brown and his Musical Brownies met "Yes Sir", een paar  jaar eerder was dit nummer opgenomen met de nauwelijks andere titel "Yes Suh" door een stelletje ongeregelde zwarte muzikanten. Nu bedoel ik met ongeregeld absoluut niet dat het maar een wonderlijk allegaartje was, maar dat het groepje dat onder de naam "Washboard Rhythm Kings" platen  opnam, nog al eens van samenstelling wisselde. Dat een groepje zwarte muzikanten wat succes betreft het nakijken had ten opzichte van een aantal  musicerende witmannen kwam vaker voor, wie in de geschiedenis van de Amerikaanse muziek duikt, ontdekt niet anders. Het komt maar uiterst zelden voor  dat een witte opname van  hetzelfde nummer voorafgaat aan een opname van zwarte muzikanten, maar dit is er in ieder geval één! En wat voor één.

NU OOK IN BELGIË

 

 WILLEM ENGEL THE PIED PIPER

Melk & kolen

Of je bij goederenwagens nog over voitures spreekt, weet ik niet, maar het wordt tijd een paar bijzondere wagens van die categorie naar voren te halen. Daar is bijvoorbeeld een speciale melkwagen. Ik had me nooit gerealiseerd dat melk in speciale tankwagens in Frankrijk per spoor werd getransporteerd. De officiële naam luidde: wagons citernes isothermes à lait en ze werden door de SNCF verhuurd aan de Société des Messageries laitières  in Bobigny en gebouwd op het chassis van oude goederenwagens, meestal  afkomstig van de Franse staatsspoorwegen. Bovenstaande melkwagen maakt deel uit van een serie van  29 melkwagens  gebouwd op het chassis van goederenwagens daterend uit 1911-'12.

Ook voor het transport van kolen uit de mijnen in het Noorden naar de electriciteitscentrales had de SNCF speciale goederenwagens: les wagons à coke Type Nord, want daar waren ze in 1911-'12 in dienst gekomen, toen al het kolenvervoer werd toevertrouwd  aan de Nordcompagnie. In de jaren dertig werden ze gemoderniseerd. De registratie van de kolenwagen dateert uit het begin van de jaren zestig: Suw 2598, dat nummer werd in 1963 voor de zoveelste keer gewijzigd.

 

WEDDEN

 

WEDDEN DAT DIT NIET  OP HET REPERTOIRE STAAT

UNA

 

Zo'n foto vind ik persoonlijk nou typisch getuigen van de arrogantie  van het mensdom: links zien we Ludwig Schneider en rechts zijn vader Karl Schneider, beiden uit Seeheim in Hessen, die een huisje gebouwd hebben, dat ze door een stangenstelsel tussen hun fietsen op reis meeslepen. Maar wie zit daar tussen hen in? Mag ik de naam alsjeblieft weten van de braaf op zijn achterste zittende hond. Nee, dat mag ik niet! Alleen de Schneidertjes blijken belangrijk. Bah!

WESTERN SWING

 

MILTON BROWN AND HIS MUSICAL BROWNIES

TARABOEMDIEEEEEE 3

 

DIERENMISHANDELING

KNIEËN

 

Henk-Jozef: "Hè, hè eindelijk de zon en meteen mijn korte broek aan, want er is niets zo goed voor mijn knieën als de zon, mijn knieën gaan er helemaal van stralen, je  ziet het gewoon aan ze, ik geeft het je ook te doen maanden achtereen opgesloten te zitten in die nauwe broekspijpen, nee, mijn knieën juichen, nou nog een juichcape van de jumbo en ik  ben er  weer helemaal klaar voor."

TARABOEMDIEEEEE 2

 

Omdat Una Schots en doof is heb ik deze prentbriefkaart aangeschaft om haar toch een gevoel van thuis te geven.

THE JUBALAIRES

 

 

NOAH

Peter Cook

 

hoe raven te leren onder water te vliegen

 

 

ou-nooi

 

de koffie is klaar

de pudding is gaar

de ou-nooi sal koek en tert  gee

TARABOEMDIEEEEEE

 

LEENTJEBUUR

Bizet componeerde begeleidingsmuziek voor Alphonse Daudets "L'Arlesienne", alhoewel componeerde? Want de "farandole" is in feite de muziek van een oud dansspel uit de Provence voor acht à tien jonge mannen die op bordkartonnen paarden rondhuppelden met de titel "Lei Chivau-Frus". Dat gebeurde wel vaker leentjebuur spelen door componisten, die we kennen uit de concertzaal, bij lokale of regionale folklore, Dvořák had er bijvoorbeeld ook een handje van. "Anuech Quand Lou Gau Cantavo" (Vanavond als de haan kraait) is een zestiende eeuws kerstlied dat in 1925 werd teruggevonden in de domkerk  van Avignon, toch horen we behalve drie pansfluiten en een tamboerijn geen haan maar een nachtegaal. De "Marche de Colinette à la Cour" heeft wel degelijk een te achterhalen componist maar wordt toch als Provençaalse folklore beschouwd, in feite is dat een grote eer voor André-Ernest-Modeste Gréty, een in 1741 in Luik geboren componist van komische opera's. In deze mars  zijn Maurice Maréchal en Pierre Eyguesier te horen, die ieder met één hand een fluit bespelen en met de andere hand een trommel. De épinettespeelster is Marie-José Morbelli. Alle drie werkjes komen van een CD van Les Musiciens de Provence (foto).

 

5

 

Dit is een model van de in het Haags Openbaar Vervoersmuseum bewaarde ombouwer 36, hier opgetuigd als lijn 5, dienstdoend tussen Appelstraat en Prinsessegracht. Lijn 5 reed via de Mient, Weimarstraat, Zeeheldenkwartier, langs de Koninklijke Stallen naar  het kopeindpunt aan de Prinsessegracht. Oorspronkelijk lag het in de bedoeling de lijn 5 tot Staatsspoor door te trekken, maar vanwege de helling van de brug bij de Heerengracht is het daar nooit van gekomen. Zowel Appelstraat als Prinsessegracht waren kopeindpunten, toen Den Haag met de eenrichting PCC's ging rijden en er  geen ruimte bleek om te driehoeken verdween deze lijn 5 uit het straatbeeld.

4

 

Lijn 4 in een ver verleden met een ombouwer die van de Loevesteinslaan via de Eramusweg, Laakkwartier, centrum, Heerengracht, Bezuidenhoutseweg naar Marlot reed om naast een viaduct voor de spoorlijn Den Haag - Scheveningen, bijna in Wassenaar, zijn andere eindpunt te vinden.

DAMIA

Mijn twee houten bakken met gevuld met achtenzeventigtoerenplaten bevatten voor zo'n negentig procent procent  jazz, de rest is  folklore en nog het een en ander, zoals Franse chansons, een genre dat in Nederland vrijwel nergens meer gehoord wordt, een enkele uitzondering daargelaten, zoals in Bussum, waar de uitbater van Délifrance een Armeniër is, die natuurlijk Charles Aznavour hoog in het vaan heeft. Wie de zangeres Damia hoort denkt ogenblikkelijk aan Edith Piaf, maar eigenlijk moet  ik die bewering omkeren want jaren Damia verscheen eerder op het Franse tapijt. Damia's echte naam was Louise Marie Damien (1889-1978) (maar een andere bron vermeldt als geboortenaam Maryse Damien en als geboortejaar 1892), oorspronkelijk actrice en danseres, debuteerde ze als zangeres in 1911. Drie jaar later opende ze haar eigen theaterje in Montmartre "Le Concert Damia" en kreeg al snel  naam als zangeres van het "chanson réaliste". Advies kreeg ze op zeker moment van Sacha Guitry, die haar haar in piepkleine krulletjes, de nepjuwelen en de rode jurk met  gouden franje maar niets vond en zich afvroeg waarom ze zich  kleedde als een dompteuse van een vlooientheater.Vanaf dat  moment trad Damia op in een eenvoudige zwarte jurk. "C'est la Guinguette" (met op de achtergrond het Russische Afonskykoor) werd opgenomen in 1936.

 

Nieuport

 

Toen begin 1918 de eerste Nieuports 28 leverbaar werden, haden de Fransen al gekozen voor de SPAD S.XIII en alhoewel de Nieuport geen slecht toestel was, was de SPAD een betere machine. Dat de Nieuport toch de nodige faam verwierf is te danken aan het feit dat de Amerikanen, kortelings betrokken in de Eerste Wereldoorlog, snel vliegtuigen nodig hadden en omdat de SPAD wegens een tekort aan Hispano-Suizamotoren niet leverbaar was kozen zij voor de Nieuport 28, ontworpen door Gustave Delage (geen familie van de man van het automerk). Er werden 297 machines door de United States Army Air Service aangeschaft.

De squadrons hadden verschillende mascottes, het 147e aerosquadron had een cairnterrier op de romp geschilderd. Dat laatste ga ik de Tante Una niet aan haar natte neus hangen want ongetwijfeld krijgt zij nog een verwaander stapje dan zij nu al heeft. In dit filmpje zien we een Nieuport 28 van het 95e areosquadron met als mascotte een schoppende ezel.

DIRTY UNCLE BERTIE

Dudley Moore & Peter Cook

WITRUSLAND

 

fris en vrolijk gezang door Witrussen

FORD 3

De fameuze A-Ford  in twee gedaantes,  in 1931 was er keuze uit drie roadsters, drie coupé's, een cabriolet, een victoria en zes sedans, terwijl ik dan de taxi en de town car niet eens meetel. In 1930 lag de  productie ruim boven een miljoen A-Fords.  De auto werd geproduceerd tot de herfst van 1931, maar bleef leverbaar  tot april van het volgende jaar.

 

ELMAN

 

Ik ken twee musici met de achternaam Elman: Ziggy en Mischa. Ziggy - eigenlijk Harry Aaron Finkelman (1914 - 1968) was trompettist in de Benny Goodman Band, begon als klezmermuzikant, al was het woord klezmer destijds nog niet in gebruik, men noemde het frailachmuziek. Ook trompettist Red Rodney (1927 - 1994) - echte naam Robert Roland Sutnick - gebruikte die term toen ik hem jaren geleden interviewde. Ziggy's meest beroemde solo is in "And the Angels Sing" (oorspronkelijke titel "Der Shtiler Bulgar"). Die solo verwijst heel duidelijk naar fraylach, de muziek gespeeld op bar mitzwa's en chassenes. Voor de opnamen van Mischa Elman (1891 - 1967) vond ik een advertentie in "National Geographic" van augustus 1915. Hij werd geboren in Talnoye (tegenwoordig in Oekraine) als kleinzoon van een fraylachmuzikant, kreeg als kind een kleine viool waarop hij spoedig de weg wist. Na studies aan de conservatoria in Odessa en St. Peterburg bereikte hij als dertienjarige het concertpodium in Berlijn en zorgde hij voor een sensatie. Daarna werden Londen in 1905, New Yorks Carnegie Hall in 1908 en Australië in 1914 "genomen". De advertentie van RCA Victor wijst op de natuurgetrouwe plaatopname van Elman, terwijl daar in feite wel iets op aan te merken viel, want die was  accoustisch. De in de advertentie afgebeelde grammofoonplaat heeft als titel "Humoresque", dat stuk van Dvořák nam Elman in 1910 op.

MARK

"O, DAT ZAL JE ERG GOEDVINDEN HUGO! GEWELDIG SPANNENDE LITERATUUR, IK HEB "HAVENRATTEN" NET UIT. FANTASTISCH, IK HEB HET IN EEN ADEM UITGELEZEN", ZEI MARK RUTTE.

HUGO

HUGO DE  JONGE SLOEG  MET EEN DIEPE ZUCHT ALFRED MAZURE'S "AASGIEREN" DICHT EN PAKTE DEEL 12 UIT DE DICK BOSSERIE "HAVENRATTEN": "EINDELIJK EEN HEERLIJK STUK ECHTE CULTUUR", MOMPELDE HIJ.

Peter Gilmore

Op Schiphol had ik een fles Poolse wodka voor hem gekocht, toen ik hem voor de tweede keer ging interviewen. Altijd lastig, want je kunt een acteur niet twee maal hetzelfde verhaal laten vertellen. Ik landde in Birmingham, huurde een auto en reed naar Ludlow waar Peter Gilmore, ster uit de "Onedin Line" in een stuk van Shakespeare optrad. De bühne bleek een openluchttheater en ik wachtte keurig tot de repetities waren afgelopen. Hij was oprecht blij me terug te zien en opgetogen toen ik de fles wodka overhandigde. 's Avonds nodigde hij me uit samen met de andere acteurs een glas te drinken en stelde voor hem de volgende dag rond het middaguur te interviewen. 

 

Ik meldde me rond een uur of twaalf bij het theater: "Let us take my car and go somewhere". We stapten in zijn Mercedes 230SL en reden naar de top van een heuvel. Naast elkaar op een bank begon het gesprek, dat allerlei kanten opzwalkte: van zijn geboorte in Leipzig, waar zijn ouders de Messe bezochten, naar zijn joodse achtergrond, van zijn rol als kapitein in de "Onedin Line" naar zijn niet al te beste ogen waardoor hij (hij grinnikte) waarschijnlijk de juiste zeemansblik om over de golven te staren bezat, van zijn Mercedes naar andere auto's, kortom ik zou er - maar dat kon me op dat moment geen snars schelen - veel werk aan hebben om ons gesprek tot een te publiceren interview bij te schaven. Soms gaat de toon, de "setting" van het gesprek boven alles en daarom herinner ik me hem en daarom herinner ik me ook het uitzicht vanaf de heuvel.

 

FORD 2

 

Wonderlijk  dat in de in 1939 uitgebrachte en in 1948 beëindigde reeks Dinky Toys van Amerikaanse personenauto's zowel een Chevrolet als een Ford onbreken, per slot van rekening zijn dat  de meest verkochte merken. General Motors onder wiens paraplu Chevrolet viel (en valt) is in de reeks vertegenwoordigd met Buick en Oldsmobile en Ford met Lincoln, dus van een verbod om een miniatuur te vervaardigen kan geen sprake zijn. Tegenwoordig moeten er trouwens door iemand die een miniatuur Chevrolet, ook al  dateert die uit het grijze verleden, wil produceren reproductierechten worden betaald. Uit een plastic kitje bouwde ik toch een Ford V8, een Tudor, een tweedeurs, zelf reed ik ooit een Fordor, een vierdeurs, een auto waaraan ik op een of andere geen plezierige herinneringen bewaar, ook omdat, nadat ik hem verkocht had, problemen opdoken met de  nieuwe eigenaar, die zo slim was geweest de accu uit de auto te halen om hem op te laden en de accu vervolgens verkeerd om te monteren. Dat betekende een kapotte bobine en omdat de Ford weliswaar een zesvoltsaccu had, maar een 4,5 voltsbobine kostte het enige moeite om zo'n bobine te achterhalen.  Ik had natuurlijk  mijn  schouders kunnen ophalen en kunnen zeggen: "zoek 't zelf maar uit", maar uiteindelijk vond ik een 4,5 voltsbobine en reed de auto weer. De auto in kwestie, een Ford V8 De Luxe, dateert uit 1946, werd volgens het kentekenregister tien jaar later geïmporteerd en rijdt nog steeds. Carrosserieverschil tussen de Ford van 1940 en die van 1946 is er, behalve in het vooraanzicht, nauwelijks. 

AMOS

Wellicht herinnert u zich dat Eric Clapton op zeker moment vanwege zijn uitmuntende gitaarspel god genoemd werd, hij was evenwel niet de eerste die van dat predikaat werd voorzien, Amos Garrett was net ietsje eerder. Hij speelde o.a.  in de Paul Butterfield Blues Band, wellicht het beste witte bluesgezelschapje dat ooit op de plaat  werd gezet. Een fraaie eigen elpee "Go Cat Go" verscheen in 1980 op Flying Fish,  van die plaat "Hula Love" en Made in Japan/Gojo Ohasi Bridge. Garrett geboren in 1941 in Detroit maar bracht het grootste deel van zijn jeugd door in Canada. Vanaf 1964 zit hij  in een jugband in Toronto, waarna hij na met Ian & Sylvia te hebben opgetreden één van de oprichters wordt van "Great Speckled Bird". Hij verhuist vervolgens naar Woodstock en gaat deel uitmaken van de band rond Geoff & Maria Muldaur, Garrett is de gitaarsolist in Maria's "Midnight at the Oasis" en gaat daarna als leider van het muziekgezelschapje rond Maria met  haar op tournee. Hij staat met veel muzikanten in de studio en neemt sporadisch een eigen album op, waarvan dan weer een nummer op een verzamelelpee verchijnt.

 

SPIKE

 

Het is weer hoog tijd voor het van origine Ierse fenomeen Spike Milligan (1918-2002). Wie meer over hem wil weten schaffe zich spoorslags zijn in pocketboek verschenen reeks oorlogsherinneringen aan. Een tweetal sketches. Eerst wordt het Eurovisiesongfestival te grazen genomen en daarna -  ik weet het, deze kolder was eerder op het blog - Hitler door de ogen van Spike.

NEDERLANDERSCHAP

Gelukkig gaat mevrouw Hamer, u weet de informatrice, maar niet van de spoorwegen, binnenkort in gesprek met de jeugd. Welke jeugd is de vraag. Want er is veel jeugd, maar één ding is zeker: vandaag of morgen ontvangt de vaderlandse basisschooljeugd een boekje. Een boekje waarin het Nederlanderschap wordt bevestigd en bevorderd met bladzijden over de de vervaardiging  van kunsthoning, het inzetten van een filmrolletje in de Agfa "Clack", dan wel de Kodak "Brownie", het uit een krant maken van wc-papier, het stoken van een automobiel op houtgas en natuurlijk vijf pagina's met tekst van en uitleg over het Wilhelmus, terwijl het toch veel verstandiger zou zijn, meteen tekst en uitleg van het Amerikaanse  volkslied te geven. Ook het instuderen van The Star-Spangled Banner lijkt mij een eerste vereiste.

 

FORD

 

Driemaal Ford met bedrijfswagens, al vraag ik me af of die term toen deze drie op zeer verschillende tijdstippen geïntroduceerd werden, gebruikt werd. De eerste is een begrafenisauto, een TT-Ford, een verlengde T-Ford, van vlak voor de Eerste Wereldoorlog. 

Nummer twee is een AA-Ford uit de jaren dertig, een verlengd type A met de beproefde viercylindermotor.

De brandweerauto heeft een achtcylinderzijklepper,  die net als de  motoren van de  T en de A, lang in productie bleef. In Frankrijk, waar de brandweerwagen dienst deed, was de V8 leverbaar met een inhoud van 2,2 liter en met  een inhoud van 3,6 liter.

Muziek met een mening

 

Net zo min als ik destijds in één van mijn radioprogramma's Merle Haggard heb laten horen, ga ik nu David Allan Coe op  dit blog zetten, wie hem wil beluisteren gaat maar op YouTube naar hem op zoek en hoort hoe hij het donkere deel van de Amerikaanse bevolking schoffeert. Merle Haggards "Okie from Muskogee" ("we don't burn our draft cards down on Main Street") kreeg destijds een passend antwoord van The Youngbloods met "Hippie from Olema". Rassenhaat werd door Tom T. Hall (foto) belachelijk gemaakt in het sublieme "The man who hated freckles", waarmee hij tevens bewees dat countrymuziek niet alleen maar de muziek is van en voor rechtse ballen. Halls "The monkey who became president" uit begin van de  jaren zeventig had - gezien Trump - een wel zeer voorspellende waarde!

BERLIET

 

Marius Berliet  begon in Lyon in 1895 uiterst bescheiden met de bouw van auto's, vier jaar later werden slechts zes wagens afgeleverd, maar na overname van de firma Audibert-Lavirotte ging het beter en werden zijn auto's zelfs in licentie vervaardigd in de Verenigde Staten door de American Locomotive Company als Alco's, vandaar dat in het merk Berliet een locomotief staat. Het wonderlijke is dat  Berliet eind jaren twintig al experimenteerde met een houtgasgenerator van het merk Imbert, maar in 1938 daarmee ophield. 

 

In de jaren dertig leverde Berliet een aantal autorails aan de PLM, het was trouwens niet de enige autoconstructeur die zich met spoorwegen bezighield, ook Bugatti deed het.

 

De laatste geheel eigen constructie was het Type 944, daarna volgde nog de "Dauphine", met een twee liter eigen motor, maar met een carrosserie van de Peugeot 402.   

Na de oorlog werd de productie van personenwagens niet hervat en werden tot 1978 vrachtwagens vervaardigd.

REPERTOIRE

 

Adelbert Kleinboetenhoes, dirigent van Hancates Gemengde Zangvereniging op Protestantse Grondslag "Röste en Vrea", tevens voorzitter van de Bond van Regionale Gemengde Zangverenigingen: "Wij hebben, al zeg ik het zelf, een prachtig repertoire van  Saksische liederen opgebouwd, maar wij beginnen ieder optreden met het zingen van het Sallands volkslied, waarvan ik de regels volgaarne citeer: "In de darpen met bargen en busse van ons oaveriesels land is zo röstig en kalm nog het leaven en ie veult nog de saksische band. Salland, woer iessel en regge eur weg zeukt langs diek en langs wal. Ik verlang noa oe heed en oe busse, 't is et land det mie geet boavenal. Salland, salland, hier is mien stea, woer't leaven vedan geet in röste en vrea." Daarnaast zingen wij, nu het weer kan, ook oudere Nederlandse liederen, opdat die niet vergeten worden, zoals: "Wien Neerland bloed door d'aderen vloeit van vreemde smetten vrij". Met dat lied hadden wij voordat corona ons in de greep nam veel succes op een bijeenkomst van de Nederlandse Pegidabeweging en  dat heeft er toe geleid dat we later dit  jaar kunnen optreden bij onze Saksische  bloedbroeders in Chemnitz. Begin juli komt bovendien de Gross Chemnitzer Gesang Verein naar Hancate wij zijjn al druk bezig een aantal Duitse liederen in te studeren waaronder "Mit Mercedes Benz voran", ik hoop dat we daardoor voor subsidie van de autofabriek in aanmerking  komen, zodat niet alleen ik, maar  het hele koor geüniformeerd kan optreden."

 

SIROOP

hetgeen natuurlijk iets heel anders is dan een overjarige weinig serieuze siroop

 

TORRETJES

Onze buurtpreventrice en Forum voor Democratie-propagandiste Clematia Snockhout zorgt er samen met Fluoride Bokkenbal (rechts) dat er  geen vreemde torretjes, ruspsjes en kevertjes op onze speelweide komen.

 

BUGATTI

 

Een vroege Bugatti Type 13 met een carrosserie van voor de Eerste Wereldoorlog.  Het Type 13 had een viercylindermotor  (inhoud 1327cc), die een maximale snelheid van 95km/u mogelijk maakte. Het was de eerste auto die in Molsheim gefabriceerd werd.

JUICHCAPE 2

 

"IK HOOR NET DAT ER BIJ DE JUMBO OOK JUICHCAPEN ZIJN VOOR HONDEN, IK HEB ER METEEN VIJF BESTELD!"

STRAATSBURG

In Straatsburg reed tussen 1894 en 1960  een electrische tram. Oorspronkelijk onder Duits gezag ontstaan uit een paardentram, na 1918 werd Straatsburg e.o. weer Frans en bleef dat tot 1939 toen het  opnieuw bij Duitsland werd ingelijfd, waarna het in 1944 definitief weer Frans werd. In 1960 verdween de tram om in 1994 terug te keren. Dat had het enorme voordeel dat men op een geheel nieuw aangelegd tracé met zeer brede en lange trams kon gaan rijden.

CORONA en de GEVOLGEN

Bakker Hendrik-Jan Fleutekroot sloot zijn zaak om kwart over vijf vanwege corona.

Henriëtte Slam-Pamper kon vanwege corona haar borstrok niet afbreien.

Het CBR had bij de aflevering van rijbewijzen een achterstand van zo'n vijf maanden vanwege corona.

Jochem Stamperling kon vanwege corona zijn boordeknoopje niet vinden.

Catharina Knuipster-van der Olm kon vanwege corona "Woeste Hoogten" niet uitlezen.

Het kabinet o.l.v. Mark Rutte kon vanwege corona negen miljard euro's niet verantwoorden.

Kenneth van der Vuitenbargs kinderbakfiets had vanwege corona een lekke band.

De vierjarige Okke Tuinstra had vanwege corona zijn vriendje Wobbe Opdentocht de schedel ingeslagen.

Sobbelien Jammertocht had vanwege corona haar koffie niet opgedronken. 

Wybertje Geitenbrein heeft vanwege corona de s uit on alfabet laten verwijderen.

 

LEIDEN

Dit is Leiden en niet Den Haag. In 1911 werden er uitgebreide proefritten gemaakt met een electrische tram in Leiden, de eerste motorwagens werden gebouwd Van der Zypen & Charlier in Keulen. De auto op de voorgrond is ongetwijfeld een Renault, vermoedelijk is hij ingemonteerd om het straatbeeld te verlevendigen.