Top 10

 

1. Schlemil Vandenkeutelaere:  De 12097 kostuums van Manneken Pis  

2. Edmund Buttocks:  Anual Anal Part 

3. Thierry van 't Baudetteke: Kweeperenjam

4. Blebberchen Sackenwasscher m.m.v. Cornuit Maas:  Zestig jaar Zongfestival

5. Maurice Trompêtre:  Le sable dans la gueule

6. Snøde Pøterås:  På väg till Getsemane. Del 23

7. Dr.Dr. Karl-Heinrich von Rachmohn:  Beim Ernten des Erdbeerchen

8. Donald Krump: 10.001 Fake Tweets

9. Olivia Newton Yohn:  I lost my heart in Bontebok

10. Viktor Ötobuszban: Mindannyian mennimennimenni a Balaton, és megtesziszi a yoghurt, kütött fordőr dicht

Opa

 

Dit is mijn grootvader Louis Bloemendaal. Hij was doof en groeide op in een tijd toen er klaarblijkelijk maar twee beroepen voor doven mogelijk waren: timmerman of kleermaker. Opa werd kleermaker, maar hield het niet lang vol en werd handelsreiziger in kantoorbehoeften. Dat lijkt voor iemand die doof is erg vreemd, toch had hij veel succes. De foto werd gemaakt door SNEL-FOTOGRAFIE "Gruno" Heerestraat 86a Hoek Zuiderdiep en Hereweg 98 t/o Fongers Rijwielfabriek. In de fotostudio had men een deel van een treinwagon nagebouwd, dat gebeurde destijds veelvuldig, niets was te dol: bordpapieren auto's en vliegtuigen waren ook een geliefde achtergrond. Toch is dit decor wel passend, opa reisde met zijn monsterkoffer per trein. Herinneringen aan hem heb nauwelijks, de  laatste keer dat ik hem zag, was in 1941. Ik speelde met  een autootje

op de vloer van de woonkamer en als hij me iets vroeg dan antwoordde ik. Mijn antwoord werd door mij grootmoeder herhaald, daar werd ik boos over: want waarom praatte oma mij na. Ik had toen geen idee wat doof zijn echt betekende en dat opa moest liplezen wat oma zei. Opa werd op 10 september 1942 in  Auschwitz vermoord.

Tijd

 

Wilson

In de jaren zeventig maakte Larry Jon Wilson (1940-2010) vier elpees en daar is het bij gebleven: in 1975 verscheen "New Beginnings", in 1976 "Let Me Sing My Song For You", in 1977 "Loose Cange" en in 1979 "Sojouner". Ze verkochten nauwelijks, maar gelukkig heb ik ze alle vier, want hij is een voortreffelijke singer/songwriter.

Zijn eerste elpee opent met "Ohoopee Bottom Land: "In South Georgia, there's a river called the Ohoopee River, and my people been livin' down there makin' love and war, and babies and liquor for about 85-90 years, and in the meantime, they've corrupted Ohoopee to become Tohoopee".

Knoeien

 

Willdush

Willldush, die zich er op voor laat staan uiterst liefdevol over Joden te denken, juicht tezelfdertijd over de van neonazistische gedachten doortrokken partij AfD. Nu is het  het een of het ander, van beide walletjes valt niet te eten. Dat Willdush Netanyahu c.s. met Joden verwart is daarentegen wel begrijpelijk, maar dat elke Jood, waar ook ter wereld een  aanhanger van de Israëlische premier moet zijn, is grote onzin. Houden we het er dus  maar op dat Willdush maar wat raaskalt als hij het over zijn  liefde voor het Joodse volk heeft. En dan moet ik het ook even hebben over die andere Limburger, die het met enige regelmaat heeft over de verschrikkingen die de beveiligde Willdush al jarenlang moet ondergaan: Frans Timmermans. Gisteravond in Bar Laat toonde hij opnieuw medelijden en vertelde hij, daarnaar gevraagd, altijd voor Wladimir Putin te hebben gewaarschuwd. Klaarblijkelijk vergat Frans, dat hij tien jaar geleden als minister van buitenlandse zaken Willem Alexander, als enig gekroond hoofd, naar de Olympische Spelen in  Sotsji liet gaan onder het motto: je moet met hen (de Russen) in gesprek blijven.

Holle kost

Eerst hebben ze ons de hamburger, een wit, week broodje met een platgeslagen gehaktbal door de strot gedouwd, nu heet de Auschwitzherdenking "Holocaust Memorial Day". Ik heb niets met dat woord. "Holle kost", is moord, genocide, sjoa, volkerenmoord, zelfs het vervloekte Endlösung niet goed genoeg?
Mijn tante Josie, mijn vaders jongste zusje. Het verhaal, dat ik niet meer kan controleren, ging, dat ze trouwde omdat ze haar verloofde Gerrit niet alleen naar Westerbork wilde laten gaan. Op de dag van haar huwelijk zag ze de dochter van de buurman, waar ze haar spulletjes in bewaring had gegeven, op haar fiets voorbij rijden. Een dag daarna vertrok tante Josie samen met oom Gerrit naar Westerbork, van daar stuurde ze onderstaande brief aan een oom van mij.

Op 23 juli kwam haar laatste bericht, een telegram.

Twee maanden later werd tante Josie in Auschwitz vermoord.