2015

Dierservice Aalten? Diermishandeling Aalten!

Welkom op Online Vuurwerk Kopen Bezoeker ! 

Wij zijn Dierservice Aalten, een bedrijf gespecialiseerd in natuurlijke voedings- en verzorgingsproducten voor honden, katten en andere huisdieren. Wij vertegenwoordigen de bekende merken zoals: Technical; Vet-line; PriviumQuality, Basic, Budget en Cat & Dog care; Visvit; Trixie en ons huismerk. U kunt voor al uw vragen over uw huisdieren bij ons terecht voor een goed en uitgebreid advies. Tevens bieden wij de oplossing voor alle huid-, vacht- en verteringsproblemen van uw dieren. Voor vragen kunt u ons natuurlijk bereiken via telefoon of mail, maar maak gerust ook een persoonlijke afspraak met onze voedingsdeskundige of dierenarts voor een gratis consult en advies voor uw huisdier. Maar omdat geld niet stinkt proberen we in deze laatste dagen van het jaar nog een grijpstuiver bij te verdienen met de verkoop van vuurwerk, onze dierenarts staat u volgaarne bij met de levering van antistressproducten voor honden en katten.

Sodompie

Sodompie was een Bichon à Poil Frisé, volgens een bekende hondenencyclopedie een levendig, vrolijk en aanhankelijk in Frankrijk en België ontstaan hondenras dat met name in de Verenigde Staten furore maakt, maar volgens Gomorra, de hond van de buren, een klein loeder, voortdurend uitdagend aan de blaf, een witte miniatuurtreiteraar die hij dolgraag in tweeën  zou willen bijten, maar die uiterst geraffineerd hem steeds iets te snel af was en vanachter het tuinhek of van achter de hakken van de schoenen van de buurvrouw zijn enorme keel opzette. Sodompie daarentegen vond alle andere honden uit de straat - want veel verder kwam ze tijdens haar wandelingen niet - dus ook Gomorra, stankmachines, voor wie zelfs een wekelijks bad niet was weggelegd, terwijl zij iedere dag werd gebaad, geföhnd en met een hondenparfum van een roemrucht Frans modehuis werd besprenkeld.

Russische Nieuwjaarskaart 2

daar sluit ik mijn volgaarne bij aan, ook ik wens onze grote voorman veel voorspoed in 2015

Russische Nieuwjaarskaart

вануит неет кремлин шена йк мейзелф ень воорспоедиг 2015
(Из Кремля я желаю благополучного 2015)

Juncker

Het moet vanzelf niet raarder worden dat buitenlanders, zoals die man uit dat halfwijs kleine landje Luxemburg, ons vertellen gaan waar wij ons oren naar hangen laten en hun wijsvingers in ons richting prippen, ons politieke aanvoerders weten tijge goed ons op de goede reed te houden en vooral de VVD met Opstelten en Teeven hebben met elkaar wijsvingers genoeg en zijn daarom terechtelijk tijge lelijk, zij laten zich niet zomaar hun voorrecht te vingerwijzen ontnemen, nee, dan moet Juncker eerder van bed afkomen.

Gerben Sinnema, Wommels.

P.S. Ons zwager Bumpy Reidsma van de tweedehandsterreinwagens uit De Tike en voorzitter van de VVD daar  is het hier alhelendal mee eens.

Top 2000

Het is natuurlijk buitengewoon lastig in deze klaarblijkelijk minder barre tijden, waar alles en iedereen gericht is op jolijt en divertissement, om als predikant je kerk op een normale manier vol te krijgen, doch gelukkig hebben  we daar dominee Gerard Rinsma die vanochtend aansluiting zocht bij de op Radio 2 uitgezonden Top 2000 en in zijn kerk te Goutum zowel de gitaar, de piano, de saxofoon en de dwarsfluit bespeelde en ook nog even de tijd nam om te preken. Kijk, dat vind ik nou zo aardig van het christendom: Jezus eergister als borelingske in de krib en meteen daarna "I can't get no satisfaction".

Igge Weerderman,Franeker.

John Dawson

Ging ik met Bill Kirchen op jacht naar motorfietsonderdelen, John "Marmaduke" Dawson (1945-2009) was op zoek naar bontgekleurde wielrenshirtjes en het enige adres dat ik wist, was, als ik me goed herinner, in Utrecht aan de Vismarkt, dus pikte ik Dawson op een vroege zaterdagochtend op in een Amsterdams hotel en reden we naar Utrecht, hij ging  ter hoogte van Breukelen uit zijn dak toen we werden ingehaald door een Porsche van de Rijkspolitie met twee agenten voorzien fluorescerendoranje helmen, juichend riep hij "Janis, would like this, Janis would like this! Orange helmets in a Porsche!" Dawson zat in "The New Riders of  the Purple Sage", een groep waarin Jerry Garcia van "The Greatful Dead" op de eerste elpee meespeelde en die vervolgens een paar jaar het voorprogramma van de "Grateful Dead" verzorgde.

Stilstaan

Ook ik wil op uitnodiging van de bezitter van dit blog volgaarne even stilstaan, tijdens de laatste dagen van 2014, bij het in dit jaar voorgevallene, zonder een al te donkere bril op te zetten want er was tevens veel vrolijkheid, zoals het bezoek van ons koninklijk paar aan Sotsji, mede mogelijk gemaakt door onze toenmalige minister van buitenlandse zaken, die dit jaar ook over andere zaken niet uitgepraat raakte en klaarblijkelijk een bron van inspiratie was voor onze minister van binnenlandse zaken die steeds opnieuw zorgde voor het nodige amusement door als een ware legpuzzelaar provincies te willen samen te voegen en door degenen met te hoge lonen in semi-officiële functies de wacht aan te zeggen en vervolgens één en ander klaarblijkelijk door drukke werkzaamheden elders, zoals het aanschaffen van een nieuwe hoed of het bezoek aan een andere coiffeur volledig te vergeten waarvoor hij was aangesteld, wanneer ons nieuws over de heer Plasterk bereikte, maakten wij een steeds een forse kuitenflikker onder het uitroepen van  "goed gedaan jochie", waarbij wij geenszins de bedoeling hadden de minister te willen beledigen, nee, verre van dat, wij volgden zijn optredens met groot genoegen, zoals wij in het verleden zijn wijze opmerkingen op zondag in het televisieprogramma "Buitenhof" altijd tot ons namen, net als de woorden van god worden opgezogen door een ouderling van een gereformeerde gemeente artikel éénendertig, toch waren er ook bedroevende zaken in 2014 die allesbehalve bijdroegen aan ons zonnige humeur maar daar wil ik nu niet bij stilstaan, want ik stap over vijf minuten in mijn Toyota "Prius" om naar Wasperveen te rijden, waar volgens de nieuwsdienst mevrouw Romkje Offelaar-Willigens gister op haar tuinpad zwaar is komen te vallen en daarbij is overleden, ik heb een fraaie knuffel uit mijn berghok gehaald, die ik op dat tuinpad neer ga leggen en nodig mijn medelandgenoten uit in grote getale mijn voorbeeld te volgen.

Drs. Barend-Otto ter Vloot, Steenwijkerwold

Bill Kirchen

Ik heb gister nog even verder gespeurd naar Bill Kirchen, destijds gitarist in Comander Cody and his Lost Planet Airmen, dit is een oud succesnummer van die band, dat Bill nog steeds op zijn repertoire heeft staan: "Hot Rod Lincoln". U begrijpt waarom hij "Titan of the Telecaster" wordt genoemd.

Wij herdenken

Zoals ieder jaar willen wij ook  dit maal eind december degenen herdenken die ons in 2014 ontvielen. Daar is in de allereerste plaats Barbara Ibbeltje Theodora ter Koekjes-Pudding, die op 31 maart het tijdige met het eeuwige wisselde,  precies twee weken nadat Obe Verkommmeling stierf. Samen stond dit gerenommeerde tweetal, natuurlijk - en terecht voorzien van het bronzen draagkruis in de orde van Oranje-Nassau met de  groenkoperen zwaarden -  jarenlang op de bres voor Bussum, hart van het Gooi, wij kunnen hen vanaf deze plaats het best eren door hen de pacemakers van Bussum te noemen, want zij ijverden immers dag en nacht voor het verwijderen van hondenuitwerpselen en zorgden tevens dat thans 's zondags rond drie uur 's middags niet één maar tien kanonnen in het centrum kunnen worden afgschoten.  Wij zijn dit roemruchte tweetal zeer veel dank verschuldigd en willen hier even stilstaan bij hun enerverende levensloop. Mevrouw Ter Koekjes-Pudding ging na het succesvole doorlopen van de bewaarschool aan het Wethouder B. Ombardonpad naar de lagere school aan de toenmalige Burgemeester Steven T. Ronthommelstraat, een straat die van naam veranderde toen de kleine Barbara, in de wandeling Babs genoemd, in de tweede klas zat, omdat Rondhommel tijdens zijn langjarige ambtsperiode meerdere ongewenste grepen in de kas en in de boezems van zijn secretaresses had gedaan. In deze periode werd Barbara lid van de Gooische dameshockeyclub Hoop Doet Leven H.D.L., waarvan Ronthommels zoon Simon Theodoor voorzitter was, die in het naburige Laren kort daarop werd aangehouden wegens niet nader te noemen handelingen met minderjarigen. Het zat de later tot grote glorie uitgegroeide Bussumse in haar jeugd dus niet mee, daar kwam pas na haar twintigste verandering in toen zij op Koninginnedag, destijds nog gevierd op 31 augustus, haar toekomstige echtgenoot Bernard Isidoor Tijmen ter Koekjes leerde kennen, werkzaam op de secretarie der gemeente, maar die helaas drie jaar na het in 1955 gesloten huwelijk  ten gevolge van een noodlottig ongeval, hij kwam ongelukkig te vallen nadat hij uitgleed over een hondendrol, reeds kwam te overlijden. Gelukkig leerde Barbara in 1973 Obe Verkommeling  kennen, zodat zij zich samen met  hem kon inzetten tot  meerder heil van Bussum. Verkommeling, geboren in het Drentse Tweede Exloërmond, was met zijn ouders tijdens de crisis, begin jaren dertig in Bussum komen wonen, waar zijn vader agent van politie werd en in 1943 burgemeester van de gemeente Knuffelte (Drente) om na deze kleine onderbreking in 1945 terug te keren als brigadier van politie te Naarden. Obe zelf was in zijn werkzame leven hoofdredacteur van de Gooische Courant, een advertentieblad dat hij wist uit te bouwen tot de meest gelezen krant in Bussum.

Wij herdenken Barbara en Obe op deze plaats met dankbaarheid en mogen zij rusten in vrede.

Spoorwegen

U begrijpt dat de treinen in Zweden, Noorwegen en Finland, waar gewoonlijk veel meer sneeuw valt dan in ons land,  normaal rijden!

Nederlandse Spoorwegen

Omdat het morgen kan sneeuwen hebben wij uit voorzorg morgen de treinenloop met de helft verminderd, want wij weten hoe wij onze klanten van dienst moeten zijn, wij hebben verstand van het spoor, wij helpen u  herinneren aan de aanschaf van de Fyratreinstellen.

Directie NSR.

Finse Spoorwegen

                        Jatkuvan lumisateen Suomen rautatiet eivät ratsastaa tänä talvena.
 

Management VR

Noorse Spoorwegen

På grunn av kontinuerlig snøfall norsk jernbane ikke vil ri denne vinteren.
 

Ledelse NSB

Zweedse Spoorwegen

                     På grund av kontinuerlig snöfall i vinter i Sverige kommer också inga tåg.

Ledning SJ

Kerst 2013

Zo nu en dan levert een speurtocht op YouTube iets unieks op, dit zijn twee oude bekenden: Reuben Gosfield, die onder de naam Lucky Oceans naam maakte als steelguitarist in "Asleep at the Wheel" en gitarist Bill Kirchen ooit in "Commander Cody and his Lost Planet Airmen". Gosfield ontmoette ik in Los Angeles, ik nam "Asleep at the Wheel" in Amsterdam op voor mijn programma "Nashville" en zag hem  kort daarop in New Orleans. Met Kirchen was ik, behalve dat ik "Commander Cody and his Lost Planet Airmen opnam, rond Hilversum op zoek naar motorfietsonderdelen, want hij bleek een liefhebber van oude, naar ik meen, Engelse motoren. Gosfield woont inmiddels in Perth (Australië) waar hij radioprogramma's maakt, Kirchen "Titan of the Telecaster" woont tegenwoordig in Austin (Texas).

Kersttoespraak 2

Hanneke en andere maaiers, glühweinslobberaars en  resterend schorriemorrie.

Op deze Tweede Kerstdag wil ik mij, omdat jullie wellicht gister andere bezigheden hadden tot jullie richten, pak een tandenstoker verwijder de resten van de biologische amandelspijs van de eveneens biologische kersstol tussen jullie tanden en bekijk met jullie zeventien miljoen voor de achttiende keer het selfie dat jullie gister met de kalkoen gemaakt hebben of liever andersom: dat de kalkoen met jullie gemaakt heeft. Zing nog één keer ‘Silent Night, Holy Night’ of een ander kerstlied in het Engels en maak je op voor de ‘sale’ in January. 'Merry Christmas and a Happy New Year', vooral  voor Diederik, Diederjij, Diederhij, Diederwij – ach nee, dat laatste hoeft niet, want van het  wijgevoel in de Partij van de Arbeid is al geruime tijd geen sprake meer. Laten we ook in deze donkere dagen denken aan hen die het minder getroffen hebben, zoals Bram Moszkowicz, Heinrich Flötenuhr, Recep Tayyip Erdoğan, Henk Krol en de directie van de Nederlandse Spoorwegen. Kijk ik tenslotte even met jullie vooruit naar wat 2015 ons brengen zal: Post NL gaat  medio juli de brievenbussen in ons land verwijderen, per dertig kilometer komt een - uiteraard onbemand -  verzamelpunt waar jullie je brieven kunnen inleveren. Volgend jaar december wordt opnieuw bekend gemaakt wat het woord van het jaar zal zijn, ik kan jullie dat nu reeds meedelen: ‘Teelgraafveetraan’. Maak nu reeds een plekje op zolder, in het gootsteenkastje of de fietsenberging voor een teelgraafveetraan vrij, Jeanine Hennis-Plasschaert zal jullie ruimschoots belonen met een belastingaftrekpost. Rest mij jullie net als gister veel heil en zegen toe te wensen ook namens Jeroen René Victor Anton Dijsselbloem die op 1 mei zoals gebruikelijk met zijn voornamen zal gaan kwartetten, de rest van de zorg zal de regering geen zorg zijn.

Zoek

Soms zoek ik naar muziek van thuis, ik bedoel van mijn ouderlijk thuis, muziek die ik dus al meer dan zeven decennia ken, maar die ik zelf niet meer op een draaitafel kan leggen omdat de achtenzeventigtoerenplaat lang geleden een barst opliep. YouTube is dan een uitkomst, al heb ik ontdekt dat rechthebbenden bij tijd en wijle toeslaan en de opname verwijderen. Gelukkig is "Choo Choo" van het orkest van Marius B. Winter (foto) nog steeds aanwezig, ik vond het destijds waarschijnlijk vooral prachtig vanwege de imitatie van een stoomlocomotief. Winter was trouwens tijdens de Tweede Wereldoorlog commandant van een Brits radarstation.

Traditietsje

Ik moet 't met jelui toch eens hebben over tradietsje, want daar bestaat veel onbegrip over, alle keren dat ik een groot stuk ongeluk hoor preekje over de vuurwerktradietsje, denk ik waar haalt hij die lullifikatie weg, want behalve melkbusdeksels met karbiet de lucht in te schieten was er van vuurwerk in mijn jonkheid helendal geen praat. Men geeft wat voor, waar men geen weet van heeft, men zat nog niet eens in het limoer,  maar deze kromkontige knoffelders hebben het over tradietsje . Toen ze gister blebberbeisop pisten noemen ze het als ze het heden de dag weer doen: tradietsje, de beroerdlingen. Laat ze tot  het  einde der dagen blebberbeisop pissen, daar heeft een ander geen last van, maar vuurwerk is niet eens een traditietsje maar die wel voor veel oorlast zorgt. Naar mijn begrip mag men pas vuurwerk afschieten als men eerst een liter karbol opgezopen heeft.
Gerben Sinnema, Wommels

Kersttoespraak

Volksgenoten, onderdanen, zuigelingen in de kinderdagverblijven, bejaarden - zijn jullie nou nog niet dood? - en ander tuig,

2014 is bijna verstreken en ik werp volgaarne  met jullie een blik terug voordat we een nieuwe, nog onbeschreven, bladzijde opslaan: daar waren mijn goede vriend Volodja Volodjovich's succesvolle Olympische Winterspelen gevolgd door Krim-Kram-Kret, de Russische variant van Pim-Pam-Pet, dat brengt me meteen bij een trots moment, want wat hebben jullie in 2014 je stinkende best gedaan en hoe onrechtvaardig is het dat als woord van het jaar 'dagobertducktaks'  is gekozen, terwijl 'knuffelwerpen' dit toch veel eerder verdiend had.  Helaas zijn we dit jaar onze 'politicus van het jaar' aan Brussel kwijtgeraakt, wij willen Frans Timmermans van onder de kerstboom in zijn nieuwe baan veel succes wensen. Zet 'm op Fraanske! 2015 brengt veel nieuws: zo zullen bejaarden net als overjarige automobielen in de wintermaanden niet meer op straat mogen komen, met die maatregel hoopt de regering de zorgkosten te kunnen beperken, zodat de directies van de zorgverzekeraars hun salarissen kunnen blijven ontvangen en niet op een karig houtje hoeven te bijten. Ander nieuws van het binnenlandse front is de samenvoeging van de volgende gemeenten: Rauwerd, Bakkum, Witmarsum, Zwartsluis, Scherpenzeel, Stompetoren, Klein Granwerd, Grotegast, Katlijk, Hondsrug, Westerveld, Oosterwolde, Laaghalen, Bovensmilde, Nieuweschans, Oudemirdum, Uithuizen, Binnenwijzend, Zoetermeer, Zoutkamp, Heetveld, Koudekerke, Voorschoten, Achterveld, Schoonhoven en Vuilendam, want onze minister van Binnenlandse Zaken, Ronald Plasterk, heeft ook dit jaar niet stilgezeten, maar heeft vanachter zijn bureau tal van leuke dingen voor de mensen bedacht, want daar gaat het toch uiteindelijk om, naast vrede, in de mensen een welbehoutigehagen te brengen. Dat wens ik u en de uwen en vergeet vooral niet de buitenkant van uw woning met veel knipperende lichtjes te versieren, zodat u de ware kerstgedachte met uw buren kunt delen.

Diefstal 2

De Jezus uit de Dokkumer kerststal is weer terecht, zij het dat zijn hoofd is afgebroken. Onthoofd in plaats van gekruisigd? Ze moeten in Dokkum het bijbelverhaal toch nog maar eens goed nalezen.

Vlaamse jihadist

Oranjekoek

Nu ze, prachtig gefotografeerd, in een boek staan valt pas op hoe ze lijken op de quilts van de Amish, Friese volkskunst in optima forma: oranjekoeken en iedere bakker met zijn eigen patroon. Ik werd, denk ik, achtenzestig jaar geleden voor het eerst met het fenomeen geconfronteerd, ik begreep van de naam geen snars, hoe kon je iets dat met een rose suikerlaag bedekt was een oranjekoek noemen? Uit het prachtige boekje van fotografe Tryntsje Nauta begrijp ik dat de naam ontleend is aan de in het deeg verwerkte sinaasappelsnippers. De koek van nu is trouwens niet de koek van toen, toen was hij niet gevuld met amandelspijs en  was hij altijd bespoten met een boterachtige crème - slagroom kwam er niet aan te pas - en het terugkerend patroon, als in een quilt, kan ik me ook niet herinneren. Dat neemt niet weg dat de oranjekoek net als de keallepoat, 't dúmke en de sûkerbôle tot de typisch Friese tractaties behoort. Het boek "Oranjekoek" heeft  een Friese, Nederlandse en Engelse tekst en werd uitgegeven door Bornmeer in Gorredijk. ISBN: 978-90-5615-337-3.

Strijd

Het Isis-team was weer geheel klaar voor de strijd.

Cultureel

Ons betreurde moeder Ymkje Sinnema-Meindertsma zou zich zeer vermaken als zij zou weten dat Leeuwarden in 2018 culturele hoofdstad van Europa worden zal, wij hebben dat al een schoftje geleden vernomen en nog  steeds scheuren ons de buizen, het hart slaat ons waar tegen de ribben, want wanneer men er goed over naprakiseert zou Oudehaske eerder in benaming komen omdat men daar een varken in de boom gehangen heeft, bovendat hoeft men dan ook de in Eastermar geboren en New York woonjende Doutzen Kroes niet als vertegenwoordigster te bruiken, want het moet niet raarder worden, Kroes heeft geen absluut geen band met de Friese hoofdstad, maar dat had  Syb van der Ploeg, de Jezusvertolkjer van Dokkum ook niet toen hij een paar jaar geleden in een tilleviesjeprogramma geld probeerde in te zamelen voor de restauraasje van een kerkhof aan de Leeuwarder Spanjaardslaan. Een stad diet niet eens zelf de mensen heeft om haar te vertegenwoordigen kan toch met geen mooglikheid  culturele hoofdstad worden: Leeuwarden trekt voor de zoveelste keer een te grote broek aan.

Gerben Sinnema, Wommels.

Diefstal

In Dokkum is het kindeke Jezus uit de kerststal gestolen, nou ja, Dokkum heeft na de moord op Bonifatius in 754 natuurlijk een naam op te houden.

Stoom

ZZ 19

Bouw in het rijtuig op rails zelf de motor in is, voordat het met succes met benzine- en daarna met dieselmotoren gebeurde ook met stoommachines gedaan. Rond 1880  werden acht verschillende modellen gebouwd in Leeds, d.w.z. het motorgedeelte werd daar onder de naam Rowan gefabriceerd door Kitson, terwijl de wagenbak door een plaatselijke industrie, zoals Scania in het Deense Randers, werd gemaakt. Het door stoom aangdreven draaistel werd gekoppeld aan een rijtuig en had succes, niet alleen in Europa, maar zelfs in Australië. In 1885 stond op een tentoonstelling in Antwerpen een Rowan waarvan het aangedreven deel onder het rijtuig kon worden weggereden, als ware het een  moderne trekker met oplegger. Natuurlijk werkte het succes van Kitson aanstekelijk en ook Franse fabrieken als Serpollet en De Dion Bouton (laatstgenoemde later o.a. in samenwerking met de Hongaarse fabriek Ganz) probeerden een graantje mee te pikken. Het eerder op dit blog geplaatste postrijtuig van de  Franse Nord is een ander voorbeeld. Maar het grote succes in Frankrijk was voorbehouden aan Purrey (in Bordeaux), die aan de Paris-Orléans (P.O.) een aantal stoomautomotrices leverde, die zelfs met aangehangen rijtuig konden rijden en ook de PLM en de État bestelden Purreys. Wonderlijk genoeg was het overigens niet Frankrijk waar men, zelfs nadat er succes werd geboekt met door benzinemotoren aangedreven railrijtuigen, dapper  door bleef gaan met stoom, maar het Verenigd Koninkrijk: Sentinel leverde in 1925 een stoomautomotrice aan de P.O., die in 1939 tegelijkertijd met de drie nog resterende Purreys werd afgeschreven. De zwanenzang van stoom als aandrijving voor een automotrice dateert van 1933 toen er her en der in Frankrijk al automotrices met verbrandingsmotoren reden: de Nord gaf aan de Atliers du Nord de la France et des Mureaux opdracht tot de bouw van een op een Sentinel geïnspireerd stoomrijtuig, het kreeg twee ondervloerse zescylinder Sentinelstoommachines, die oorspronkelijk op stookolie en later op kolen werkten. Bij de in dienststelling onder nummer ZZ 19 in 1935 waren er 56 zitplaatsen verdeeld over twee compartimenten. Omdat er tijdens de oorlog geen mogelijkheden waren om (Britse) reserveonderdelen aan te schaffen bleef de automotrice tot 1946 aan de kant, in dat jaar kwam hij in dienst van een kleine Franse maatschappij in het Noorden, tot hij begin jaren vijftig werd gesloopt.

Post

"Kunt u mij de weg naar één Nederlands postkantoor vertellen, meneer?"

Interview

"Hoe was uw naam ook alweer?"

"Oen. Kim Jong Oen."

Oege 10

Oppe Wuttelhaven bedocht 'r dat 'r feulstentefeul over die tutte op houtgas nadocht en hij wu krek de Foarstreek oversteke om de Koningsstraat in te gaan toen 'r 'n moeke met twee stroppen van kynders ankommen sach en oek noch achter 'n dubbele kynderwagen. Twee tweelingen, nou, nou, dat su feiteluks inne krant mutte. Hij sei se gedach en froech de jonkjes in 't passeren: "Hèt de Sint dit jaar goed foar jim reden? "Ja, meneer, we hebben ieder een beer gehad. Kijk maar, ze zitten in de wagen." En ferdomd dur saten twee groate beren in 't wagentsje. De moeke sei hast fluusterend: "Myn man hèt se op Marktplaats fonnen, het enichtse wat we futgoaid hè binne de truitsjes want dat fonnen we soa nuver: pappe en moeke ston durop, mar feddus mankeerde dur eigenluk niks an, allenich hewwe se warskynluk froeger bromme kennen, want dur sit al 'n soart fan buske in. U kent dat wel dan mutte je oppe buuk drukke of soan beer oppe kop houde en dan komt dur geluud uut." Om heulendal seker fanne saak te wezen, froeg Oege: "Waar binne se uuteindeluk fut komen?" "Uut Ryswyk", sei 't frommes.

Oege 9

Hij woande amper in Liwadden toen 'r 'n bryf kreech fan de nije bewoaners fan  syn ouwe huus in Ryswyk: wat ze met de lege drabbelkoekenbuskes an musten, of se de beren by 't groatfuil sette konden want se pasten nut in 't asfat en of hij de buurfrou toestemming geven had om gerbera's in hun tuun te setten? Ach, ja 't waren gerbera's fanself, geraniums waren te gewoan foar 't wyfke. Hij had de minsen in Ryswyk mar efkes opbeld en seid dat er gin sprake fan toestemming was, mar dat se al jaren met plantplannen omkliemd had, de beren konden bij 't groatfuil, tenminste asse se nyt krekt adde drabbelkoekenbuskes op Marktplaats sette wuden. Dat laaste idee om de drabbelkoekenbuskes op Marktplaats te setten fiel as gods woard in 'n ouderling, se wuden hem selfs 'n persentaazje fanne opbrengst geve, mar dat 'r meteen afwimpeld. Suks hoefde nou oek weer nyt. In elk gefal had 'r dudeluk maakt dat 't met de buurfrou tussen har en hem allesbehalve oates en toates weest had, dat kwam oek omdat har kat foortdurend bij 'm inne tuun sketen had, toen 'r er wat fan seid had was 't anwoord: "Ach dat moet kunnen, daar zijn 't poezen voor".

Telefoon

Oege 8

Oege was hartstikke blyd dat 'r uut dat ferskrikkelukke Ryswyk fut kon, oek al omdat 'r naast 'n wyf woande dat 't wat al te hooch inne hassus had, se fon sichself 'n heule keunstenares omdat se op skoalen les in kraaltsjerige, matsjeflechte of suksoawat gaf. Se had altiten wat te seuren en op seker moment had se, omdat se wat geraniums, mar 't kanne oek ferneukmenytsjes of kontkruperblomkes weest hè,  inne gron stoppe wu, dy krengen oek hast in syn tún plant. Mar dar had 'r gin ferlet fan en toen was 't meteen bargebiten met 't nufke. Se had 'r selfs 'n túnman bijhaald om 'm te overtugen dat se recht had op geraniums of suksoawat in syn tún. Nou moai nyt fanself. Opsoademitere!

Mar se bleef an 't seuren, was 't nyt over dit dan was 't wel over dat, want seure must se en su se. Se had oek weinich andus, want omdat de skoalen besunige musten werd 't met 't  lesgeven in kraaltsjerige oek altiten mar minder en omdat 'n mins wat te doen hewwe mut, gane je dan mar seure teugen je buurman, dat had 'r soa langsamerhan wel in 't snot kregen.

Wees welkom

Gisteravond naar een voor een voetganger onherbergzaam oord, nee, niet naar het Drentse platteland maar naar de hoofdstad van de provincie Noord-Holland, Haarlem. Eénmaal uit snelbus 300 begon de ellende in Schalkwijk: slechtverlichte straatnaambordjes,  die steevast in de richting van de rijbaan in plaats van naar het trottoir stonden opgesteld, soms ontbraken straatnaambordjes en trottoirs helemaal en uiteindelijk wist ik het gezochte adres pas te vinden dankzij de hulp van een automobilist die een brief postte en met behulp van zijn navigatiesysteem me op weg kon helpen, zodat ik, zij het vijfendertig minuten te laat, arriveerde. Ja, ik had vooraf een kaartje van de wijk uitgeprint, maar dat bleek door door de slechte staatverlichting niet te gebruiken.

Klück

KLÜCK

dus niet voor glazen ogen (zie affiche), 

gehoorapparaten,

 kunstledematen en

 invalidenwagens.

Oege 7

In 1972 waren Sibbiltsjes ouden oppe hoek fanne Laan van Meerdervoort en de Conradkade op ’n trem fan lijn elf botst. Dat hadden se helaas ‘t nyt overleefd fanself. Na de kremaasje wu Sibbeltsje de urnen met nar huus nimme, dat sach Oege heulendal ny sitte, want wat must 'r met twee fan die kruken oppe skoorsteenmantel? Mar Sibbeltsje sette har sin deur en laadde de as fan 'r pappe in één leech drabbelkoekenbuske en de as fan 'r moeke in 'n ander leech drabbelkoekenbuske en se kocht twee enorme speulgoedberen en stopte de drabbelkoekenbus mette as fan ‘r pappe inne ene beer en de  andere drabbelkoekenbus mette as fan‘r moeke inne andere beer, se kregen elk een geborduurd truitsje an, het ene met 't woard pappe, ‘t andere met ’t woard moeke en elke avond as oppe tillevisie 't achtuursjoernaal begon nam Sibbeltsje de beren op skoat en aaide se over hun hasses.  Oege had ’t hart nyt om te protesteren, ’t mankeerde dur noch mar an dat Sibbeltsje de beren elk ’n drabbelkoek te freten gaf. Hij had sat aardich met de beren in syn maach toen Sibbeltsje de pyp uutgong en 'r werom naar Liwadden su, hij had se anboden an 'n kynderkrèsj in Ryswyk, maar se wuden se dar nyt hè, se fonnen se onhygiëniesj omdat dur earder met speuld was. Se musten 's weten, docht Oege en 'r had se in 't fermidden fan honderden lege drabbelkoekenbussen oppe solder staan laten, de nije bewoaners musten mar sien wat se dur met deden.

 

Uitgelekt

Hedenochtend kreeg ik een bericht van mijn goede, doch jonge vriend drs. Frederik-Johan Borstenahr werkzaam op het Ministerie van Justitie te Den Haag, die mij wist te berichten dat Ivo Opstelten, de VVD-er die het departement onder zijn beheer heeft, verdergaande plannen heeft, dan de nu reeds bekende, betreffende de nationale politie, in maart 2016 kent ons land nog maar één politiebureau, alle andere bureaux zullen m.i.v. die datum verdwijnen, dat ene politiebureau, gevestigd aan de Turfmarkt 47 te Den Haag, stuurt alle filialen van Albert Heijn aan, waar de vaste AH-medewerkers automatisch opsporingsbevoegdheid krijgen en AH-uitzendkrachten, na het foutloos opzeggen van de tafels van 3, 8 en 13, eveneens, vaste medewerkers van AH krijgen bovendien een electrische fiets, zodat zij zich compleet met wapenstok, handboeien en Walther P99 spoorslags bij een calamiteit op weg kunnen begeven, het betreffende AH-filiaal wordt tijdens zo'n actie gesloten, hetgeen kenbaar wordt gemaakt door het loeien van een sirene, de vaste medewerkers van Albert Heijn zullen te allen tijde voor het publiek herkenbaar zijn door het dragen van een honkbalpet, die zowel aan de voor- als aan de achterzijde het woord politie in natriumgeel vertoont, 's avonds en 's nachts wordt dat woord met een op de heup gedragen batterij verlicht, desgevraagd zei de heer Opstelten dat wat bij de posterijen mogelijk gebleken is, ook bij de politie dient te worden doorgevoerd, staatssecretaris Fredrik Teeven is reeds begonnen vreemde elementen uit de AH-gelederen te verwijderen.

Drs. Barend-Otto ter Vloot, Steenwijkerwold

Oege 6

Sibbeltsje dyt natuurluk Sybilla hiette sat in Ryswyk op 'n kwiltklupke dat elke woensdagmiddag bij mekaar kwam. De wyfkes hadden 't tegare wat hooch inne  hassus en daarom mocht Oege, hij had kantoor an huus, graach 's binnenfalle met 'n jolige opmerking dyt 'r oppikt had fan syn klandiezje rond de Hoefkade. So was 'r 'n keer binnenkomen, toen één fan de frouwen wat te lang naar syn sin op 't huuske sitten bleef, met "Ik mot schète as 'n règer". Sibbeltsje had daarna dagen nyt met 'm sproken. Der fyl met Sibbeltsje totaal nyt te lachen, wat dat betreft was 't 'n echte Sneker, in 't begin had 'r noch probeerd de wekelukse drabbelkoekensending stop te setten, want oek sij must se elke sondach hewwe, mar suks had tot handgemeen leid. Hij had nameluk in syn hoofd set  dat gin drabbelkoek meer humor betekene su. Mar suks bleek nyt 't gefal, één keer drabbelkoek werkte krek as moedermelk. 't Maakte deel uut fan 't gestel. Syn pappe sei dat de laatste Sneker met humor Sam de Wolff weest had, mar dy was in 1960 sturven en had seer waarskynluk noait drabbelkoeken had.

Oege 5

Flak foardat se trouden had syn vader 't 'm noch ernstig afraden: "Trou noait met 'n Sneker", had 'r seid. 'n Tante fan hem, tante Afke, had dat oait deen en had' r constant 'n paar blaue ogen an overhouden. "Snekers", had pappe seid, "hewwe gin gevoel foar humor, dat komt fan 't drabbelkoeken frete. Alle gefoel for humor ferdwynt as sneeuw foar de son by 't eten fan 'n drabbelkoek en soa as je wete lusse de Snekers daar wel pap fan." Pappe hat gelyk had, hij had nyt oplet, as 'r dat wel deen had, dan had 'r merke mutten, dat Sibbelsje har ouden, dyt in de Haagse Fogelbuurt woanden, har pappe was onderwyzer, elke sondach drabbelkoeken, dyt se uut Sneek opstuurd kregen, want dy krengen waren in heel Den Haach, ondanks de naam fanne fabrikant, nyt te krijen, bij de koffy hadden, want soas  Sibbeltsjes fader sei: addes was 't gin sondach. De earste keer dat 'r op sondach bij Sibbeltsjes ouden oppe koffy weest had, had 'r wat doms seid: "Lekker mefrou, self bakt mefrou?", waarop Sibbeltjes moeke 'm uutlachen  had: "Nee jonkje, dy wurre deur myn broer elke week fers uut Sneek opstuurd." Sibbeltsjes fader was nyt meer bijkomen en bijna in syn drabbelkoek stikt. Dat was spytich genoech nyt beurd.

Ons Fraanske of het korte geheugen van de Nederlander

Frans Timmermans Neerlands populairste politicus. 

Nog geen jaar geleden: de majesteiten naar Sotsji of "Hup Putinneke, Stroop om het kinneke, Laat de poppetjes dansen".

Oege 4

Hij was verrekte blyd dat 'r werom was, hij had syn ferskeringsportefulje foar 'n moai bedrach ferkope kennen; syn meeste klantsjes had 'r destyds inne buurt fan 'e Hoefkade had, waar noch 'n paar keer 'n reltsje weest had: één keer omdat 'n overbuurman klaagd had over 'n bloat skilderij in de keunstakademie, waar de man altiten op uutsach, ' n andur keer had 'n man oppe tillevisie in 'n dokumentère sich beklaagd over 't feit dat 'r in syn kleine huuske gin behoarlukke wip make kon, gelukkich hadden dat gin klanten fan hem weest. Hij had fan syn frou noait soa goed begrepen, want har ouden kwamen godferdomme uut Sneek, dus waarom kon dat frommes sich nyt te plak foele in Liwadden en had hij soa gek weest om naar Ryswyk te ferhuzen?

Vreugde

Wat altijd bijdraagt aan mijn levensvreugde is zo'n website van De Volkskrant waar de redactioneel het gister had over de aboriginals in Australië, trouwens de VPRO GIDS van deze week mag er, zij het op een andere manier, ook wezen, in een jubelend artikeltje over Giel Beelen wordt ene Marc de Hond geciteerd: "Giel maakt revolutionnaire uitzendingen: hij liet zich pijpen, at moederkoek en gebruikte drugs op de radio." Gelukkig zijn er ook elders malloten, in New York kan ik volgens de International New York Times een met een ouderwets strijkijzer, u weet wel zo'n ijzer van voor dat de electriciteit toesloeg, met de hand gestreken kippetje eten. Misschien dat datzelfde ijzer gebruikt kan worden om met open microfoon de edele delen van Beelen te strijken, dat zou pas revolutionnaire radio zijn.

Oege 3

Mar nou hij dur even langer over nadocht, hij had noch één keer 'n nacht in 't sykenhuus legen, dat had in Den Haach weest, waar 'r bij de Olveh 'n opleiding tot fersekeringsagent folgd  had, op 'n nacht was 'r  op wech naar syn kosthuus fan 'e fyts fallen en was met 'n gat inne hassus naar 't sykenhuus oppe Suudwal transporteerd, hij had daar oek syn frou kennen leerd, want sij had daar ferpleegster weest. Sij waren een jaar later in Liwadden troud, maar sij kon nyt wenne, sy fon 't 'n allerferskrikkelukste rotstad en had 'm de kop gek seurd om naar Den Haach teruch te gaan, uuteindeluk hadden se 'n skoft in Ryswyk woand, maar toen se op 'r fyfenfyfstichste overleden was, wist 'r nyt hoe gau 'r werom naar Liwadden su. Kynders hadden se noait kregen en de enichste femilie dyt 'r had was 'n suster, maar dy sat al jaren in Groat Lankum.

Toronto

Het was een wonderlijk trammetje, dt ik in het tweedehandskistje vond in een Haagse winkel, het was een Amerikaanse PCC-car die door een vorige eigenaar van een HTM-uiterlijk was voorzien. Ik heb het thuis voorzichtig uitelkaar gepeuterd en in de afbijt gelegd. Omdat ik al een paar Amerikaanse PCC-cars heb, leek het me aardig  'm in de kleuren van de TTC uit Toronto af te bouwen en dus moest in plaats van een pantograaf een trolleystang worden geinstalleerd, de transfers van de Torontotram moesten uit Los Angeles komen, maar die arriveerden binnen een week. Omdat ik geen trambaan heb en mijn in de Elzas gelegen treinlay-out geen bovenleiding heeft, is het een wat wonderlijk gezicht de tram bovenleidingloos door Cernay te zien rijden.

Oege 2

Hij had 't er al 's met syn dokter over had, want hij had nou al 'n paar jaar pine in syn rechterpoat. 't Kon wel uutstraling weze fanuut de heup, had die kloatfioal seid. Daar skoten je oek gin soademiter met op. "En dan?", had 'r fraagd. "Nije heup", had de dokter seid. Gin denken an, hij had in 47, maar 't kon oek 48 weest hè, tien dagen in 't Bonnefasius legen bij de nontsjes, fanwege blinedarmonsteking en met suksoart sekreten wu hij noait meer fan doen hè, se hadden 'm smorns in plaats fan met 'n waslapke met 't leek wel 'n pannespoans de billlich wossen. Nee, soa gek kregen ze hem noait weer. Mar kom 't was deur dy ferrekte Ynte al laat wurren foor syn blokje om, hij trok de deur dicht en skuufelde de Speulmanstraat uut.

Vliegtuig 4

 Na de oorlog zat het bouwen van vliegtuigen voor de eerder genoemde Messerschmitt (1898-1978) en Heinkel (1888-1958) er niet meer in en beiden betraden afzonderlijk het pad van de automobielbouw, Willy Messerschmitt met zijn "Kabinenroller" en Ernst Heinkel met zijn "Kabine".

Eerstgenoemd autootje leek op de cockpit van een vliegtuig op drie scooterwielen, het was oorspronkelijk bedacht door Fritz Fend (1920-2000), net als Messerschmitt en Heinkel een vliegtuigingenieur, die  beenloze oorlogsinvaliden aan een vervoermiddel wilde helpen met de Fend "Flitzer", die van 1948 tot 1951 in productie was en met handaandrijving of met een 38cc- of een 98cc-motortje leverbaar was. Later werd een 100cc-motor in de éénzitter geïnstalleerd. In 1952 werd de "Flitzer" een tweezitter, de beide inzittenden zaten in zogenaamde tandemzit en vanaf voorjaar 1953 werd het voertuigje door Messerschmitt in Regenburg gebouwd als "Kabinenroller KR 175" met een tweetactééncylinder Fichtel & Sachsmotor, vier versnellingen en een topsnelheid van 78 km/u. In 1955 verscheen de "KR 200" met een wat zwaardere motor, waardoor de maximumsnelheid met 12 km/u omhoog ging. In 1956 veroorzaakten financiële problemen een scheiding tussen het Messerschmittconcern en de Regenburger Kabinenrollerfabriek, die Fahrzeug- und Maschinenbau Regensburg (FMR) ging heten en tot 1962 de KR 200 produceerde. 

 Vanaf 1958 tot 1961 kwam er een sportieve vierwielige versie op de markt, de zogenaamde FMG Tg 500 - de Tiger - met een tweetacttweecylinder met een inhoud van 491 cc en een topsnelheid van 125 km/u.

 De Heinkel "Kabine" dateert van 1956 en was slechts twee jaar in productie, eerst met viertactmotor met een inhoud van 174 cc, later met een inhoud van 204 respectievelijk 198 cc., de oorspronkelijke driewieler kreeg tegelijkertijd met de motorwijziging dubbele achterwielen. In 1958 gingen de productierechten naar een Ierse firma, die op zijn beurt de rechten aan Peter Agg, eigenaar van het Britse automerk Trojan, overdeed, die tot 1965 het autootje verkocht als Trojan 200.

Oege

Oege Minnema had krekt 'n sjaal om en syn frijskieterke andeen om syn dageluks blokje om te gaan, wat nyt fan 'n leien dakje gong, want hij wu nyt anne rollator, dus hy hij stroffelde soa nou en dan en was oek al 'n paar  keer oppe Eewal op syn bek fallen, toen er anbeld werd, wie kon dat nou godferdomme om kuttier over negenen op 'n saturdach weze? Welke kloatsak haalde 't in syn hassus om soa froeg bij 'n pensionneerde an te bellen? 't Bleek Ynte te wezen,  nou fan Ynte had 'r geen ferlet, want die lul had de bek altiten in beide hannen en dan op 'n manier waar anderen gin broad fan lusten. "Must 's hoare juh", begon Ynte, "d'r is bran oppe Skraans en ik docht dat we dar maar even hene musten". Bran of gin braan oppe Skraans, maar d'r was gin denken an dat hij met Ynte, die d'r altiten flink de pas in had, naar de Skraans toffele su: "Gaastou maar allenich, das mij feulsten te fer. Ik haal amper de  Preensentuun." "Koop dan oek 'n rollator, groate soech", sei Ynte. Suden juh soan overkommeling gin feech omme hassus geve, docht Oege, noemt mij 'n soech, is drie jaar jonger as mij en het twee nije heupen."

232U

Na de 232R, waarvan drie exemplaren werden gebouwd, werden in 1940 en '41 vier 232S'n afgeleverd, die in plaats van een drie- een viercylinder hadden en wat was het mooi geweest als er na de oorlog met de bouw ervan was verder gegaan, maar  dat mocht niet zo zijn, uit de Verenigde Staten en uit Canada werden tussen 1945 en '47 1340 locomotieven van het type 141R geïmporteerd.  De 141R was een universeel inzetbare locomotief, zowel voor personen- als voor goederentreinen, terwijl de 232S  een luxepaardje was, bovendien zou de opkrabbelende Franse industrie niet in staat zijn geweest om zo'n enorme serie te bouwen. In Frankrijk werd maar een handjevol locomotieven gefabriceerd, zoals de 232S en de 241P, van laatstgenoemde serie verschenen tussen 1948 en '52 35 exemplaren op de rails. De zwanenzang van de Franse stoomlocomotief is voorbehouden aan de 232U-1, in 1949 werd deze door de spoorwegmensen "La Divine" gedoopte viercylinderlocomotief afgeleverd, het was net als de S een viercylinder gekoppeld aan een 36B-tender. Van de door  Marc de Caso's ontwikkelde 232-serie werden uiteindelijk dus maar acht locomotieven gebouwd. Wie de U in het echt wil zien, reppe zich naar het schitterende spoorwegmuseum in Mulhouse, dat anders dan in Utrecht de bezoeker als volwassene beschouwt.

Vliegtuig 3

Van Ronald kwam er vanochtend meer nieuws over wat er zich in de lucht rond Amsterdam in de meidagen van 1940 afspeelde. In een rapport van de gemeente staan volgende zaken:
3.2     Meidagen 1940

Voor de aanvallen op 10 mei 1940 werden onder andere bommenwerpers van het 
type Heinkel 111  ingezet.
Dergelijke toestellen waren met brisantbommen van 50 kg  beladen ( Jansen1996, p. 24),  bommen van SC50 (Stahl Cylindrich).
“Achter de drie eerste Heinkels komen nieuwe formaties aangevlogen. Eromheen 
zwermen twintig jagers – Messerschmitts 109 van de II. Gruppe van het 
Jagdgeschwader 26. 5 “(Jansen 1996).
“Boven Amsterdam wordt KG-4 beschermd door II./JG 26. Daarbij komt het tot 
een treffen tussen 5./JG 26 en de 2e JaVA, waarvan negen D.XXI‟s om 04.45 
uur vanwege de dreigende situatie zijn opgestegen. Tijdens de afzonderlijke 
gevechten slagen de piloten van 5./JG 26 erin de nr. 245 naar het noorden 
weg te dringen. De piloot, de res sgt.-vl H.B. Bulten moet bij Zwaagdijk een 
noodlanding uitvoeren”  (Jansen 1996, p. 79). [een D XXI is een Fokker van 
de Nederlandse luchtmacht]
Amsterdam zelf was geen aanvalsdoel, wel de luchtafweeropstellingen rondom 
de stad.  Desondanks vielen er bommen  in de stad.
Op 11 mei werd een Duits vliegtuig boven Sloterdijk aangeschoten. Het in 
nood verkerende vliegtuig wierp zijn bommen af op de 
Blauwburgwal/Herengracht (Korthals Altes 1984  p. 38).
De SC 50-bom kan dus afkomstig zijn van een noodafworp. In en rond Amsterdam 
is één Duitse noodafworp (met brisantbommen) bekend: Blauwburgwal. Daarnaast zijn toestellen 
neergekomen bij onder andere Schiphol. Sloten en de Bosbaan. Voorafgaand aan 
de crash of de noodlanding kunnen de  vliegtuigen zich van hun bommenlast 
hebben ontdaan. 

Het toestel dat een brisantbom afwierp moet dus een Heinkel 111 geweest zijn. Maar waar het toestel vervolgens verongelukte, mogelijk tijdens een noodlanding, want ik heb het beeld van een redelijk onbeschadigd vliegtuig in mijn hoofd, weet ik niet en een wandelingetje voor een driejarige naar Schiphol, Sloten en de Bosbaan zat er niet in.

Vliegtuig 2

Dankzij oud-VPRO-collega Ronald van de Boogaard ben ik een klein stapje dichter bij de oplossing van het raadsel van het verongelukte vliegtuig in de meidagen van 1940. Hij wees me op een website waarop melding wordt gemaakt dat een Duitsvliegtuig  op 11 mei twee bommen afwierp op huizen aan de Amsterdamse Blauwburgwal, tengevolge daarvan vonden  44 mensen de dood . Er is sprake op die website van een Messerschmitt 109 , maar dat vind ik vreemd een 109 (foto) is een jager, geen bommenwerper. Op een lijst met neergestorte Duitse vliegtuigen in de buurt van Amsterdam Zuid vind ik geen enkele melding.

232R

Marc de Caso (1893-1985) kwam na zijn opleiding aan de École Polytechnique in Parijs in dienst van de Franse Nord Compagnie om zich bezig te houden met de verbeteringen aan locomotieven, tenders en rijtuigen. Van zijn hand zijn de in 1928 geïntroduceerde geheel metalen rijtuigen, die de bijnaam "torpilles" kregen en tot 1936 gebouwd werden. De Caso ontwierp voor de het netwerk van de Nord rond Parijs een tenderlocomotief,  de 141T, waarvan 72 exemplaren werden gebouwd en waarvan de laatste exemplaren tot december, toen het stoomtijdperk rond Parijs eindigde, in dienst bleven. De Caso's magnum opus is echter de serie 232R, S en U (de T ontbreekt want die letter was voorbehouden aan tenderlocomotieven). De serie R verscheen niet meer in het kenmerkende bruin van de Nord, maar in 1940, na de samensmelting van de Franse spoorwegmaatschappijen in 1938, in het SNCF-groen. Bovenstaande foto toont een model van de 232R in zijn nadagen, in 1958 was er nog één van de drie gebouwde locs aanwezig in het depot La Chapelle. Het model veroorzaakte nogal wat zorgen, de basis is een door Jouef op de markt gebrachte 232U met een transkit van de firma Railway, oorspronkelijk had ik het geheel, na zorgvuldig afplakken van de wielen etc., in de primer gespoten om het door een vriend in de juiste kleur te laten spuiten, maar helaas die verf reageerde heel slecht op de primer, zodat de zaak weer moest worden schoongekrabt en uiteindelijk met de hand moest worden geschilderd en daarna geweathered*.

*weatheren is een manier om een modelloc, een -rijtuig, een -auto er gebruikt uit te laten zien.

Vliegtuig

Ik had het natuurlijk al lang eens moeten uitzoeken, maar ik weet eigenlijk niet goed waar ik moet beginnen. Ik was bijna vier jaar toen de oorlog uitbrak. We wooden in Amsterdam-Zuid, in de Uiterwaardenstraat. Ik herinner me weinig, behalve een middenoorontsteking en een val van een stoel met als gevolg een gat in mijn hoofd. Ik heb in die eerste dagen van de oorlog met iemand - niet met mijn moeder, maar met een andere vrouw - een wandelingetje gemaakt en een neergestort vliegtuig gezien. Van dat vliegtuig zou ik graag meer willen weten, maar hoe zoek je zoiets op? Kort daarop verhuisden we naar Vierhouten, naar een straat met de merkwaardige naam 't Frusselt, we woonden in een huis met de naam De Merel of De Lijster. Mijn vaders suikerziekte raakte volslagen ontregeld en hij werd opgenomen in een nabijzijnd ziekenhuis, De Hoge Riet in Ermelo. Hij werd opgehaald met een taxi, die over een oplegger met autootjes van mij heenreed. Die vernielde autootjes heb ik, net als de middenooronsteking en het gat in mijn  hoofd, ogenblikkelijk  zelf opgeslagen, 't Frusselt, De Merel, De Lijster en De Hoge Riet zijn me later verteld. Dat vliegtuig ' zweeft' er ergens tussenin.

Bep

Op 6 juli 2012 plaatste ik deze foto op het blog van Bep van der Schaal samen met zijn vrouw in zijn Wolseley,  hij had destijds de keuze: hij  had ook een Morris, een zeldzame Stoewer en een Citroën, met laatstgenoemde auto verscheen hij dit jaar met zijn dochter aan het stuur in Huizen.

Ietwat laat, maar toch! 2

De Telegraaf, u weet wel de krant met dat fantastische oorlogsverleden, had het bericht over de vergoedingen van de SNCF aan nazaten van de gedporteerden ook op derlui website, de krant met het fantastische oorlogsverleden illustreerde dat met een foto. Een foto van een rijtuig van de "Compagnie Internationale  des Wagons-Lits et des Grand Express Europeens", alsof zulke rijtuigen voor deportaties gebruikt werden. Maar weet de krant met het fantastische oorlogsverleden veel.

Ietwat laat, maar toch!

Uit de International New York Times van vandaag:

Waar blijven de Teloorwegen? Of zijn die nu te druk met blaadjes op  de rails, die er klaarblijkelijk tussen 1941 en '44 nooit lagen.

INKIJK?

U vraagt zich af wat bovenstaande foto voorstelt? Het is sinds kort het uitzicht uit de trein in het goyse dorp met geiwe, dat na eindeloos soebatten, geheel conform de wijze waarop de inwoners met hagen en heggen inkijk van voorbijgangers onmogelijk maken (zie foto onder) van de teloorwegen gedaan hebben gekregen, dat er schermen langs het spoor zijn opgetrokken, zodat er absoluut niets meer te zien valt.

Drop

Nederlandse droplul afficheert dropwater

Floirat 2

Natuurlijk kon autobusfabriek Floirat niet bestaan van de productie van een handvol railvoertuigen, de productie van autobussen ging gewoon door en ze werden o.a. naar Spanje geëxporteerd. Op de foto is trouwens duidelijk de ovreenkomst te zien tussen de bus op de weg en de bus op de rails.

Floirat

Het is natuurlijk overal geprobeerd en al veel eerder dan pas na de Tweede Wereldoorlog: een autobus op rails. Prima idee, maar er is een maar, want je hebt of een keerdriehoek nodig of een draaischijf, want een bus rijdt nu eenmaal niet van B naar A achterstevoren terug. In 1946 koos de SNCF voor een autobus van de firma Floirat in Saint-Denis gebouwd op een vrachtwagenchassis van Bernard met een dieselmotor van dezelfde firma. In de practijk bleek de autobus op rails zuiniger dan een autobus op de weg, de Floirat op rails gebruikte per 100 km twee liter dieselolie minder en er was een ander voordeel: de Floirat op spoorstaven kon een aanhanger meenemen. Er werden twee prototypes gebouwd en vervolgens een kleine serie van acht stuks. Van de bij de railbus passende aanhanger werd één prototype gebouwd en vervolgens zes aanhangwagens. Het succes was dusdanig dat Floirat volgens hetzelfde principe railbussen bouwde voor Madagascar en Réunion.

Fries stoeipoezennieuws

LEEUWARDEN - Een vergaderkamertje op de zesde verdieping van het Friese provinciehuis in Leeuwarden fungeerde maandagochtend als decor voor een videoclip. Vierdejaarsstudent Terry Menger alias OMG Kittens  - van de Academie voor Popcultuur studeert binnenkort af op de discipline ‘Drum & Bass’ met zijn single ‘In this together'. Behalve de locatie was ook de cast vrij bijzonder met een glansrijke hoofdrol voor de cyperse stoeipoezen Beppe en Findus. (bron tekst en foto: Leeuwarder Courant)

Staart

We zijn van de Scheveningseweg via de Duinstraat op weg naar de Tweede Haven in Scheveningen, voor een café rookt een mevrouw een sigaret : "Wat een moppie, wat een leuk moppie!" Dat is noch tegen mijn vrouw, noch tegen mij, maar tegen Una, die zich zoals gewoonlijk verheugt vanwege de aandacht, zeker als een hand wordt uitgestrekt, waarin mogelijk iets lekkers verborgen kan zijn. De mevrouw gaat verder: "Zullen wel duur zijn zulk soort hondjes?" Het blijft daarna even stil, want in de regel willen mensen weten welk ras ze moeten invullen. Dit keer dus niet en de mevrouw vervolgt: "Hondjes met de staart omhoog zijn altijd duur!"

Gehoor

Una heeft sinds iets langer dan een half jaar maagproblemen, we zijn er mee naar de dierenarts geweest en werden uiteindelijk doorverwezen naar de dierenkliniek van de universiteit in Utrecht. Natuurlijk zorgt ze voor zichzelf door her en der aan een plant te knabbelen, waarbij ze, als het een beetje kan, uitgebreid gaat liggen en waarbij ik me afvraag hoe ze precies weet welke plant geschikt is, want ik neem niet aan dat ze dat als puppy van haar moeder geleerd heeft. De dierenarts in Utrecht heeft Zantac 75 voorgeschreven, dat is een mensengeneesmiddel, Una moet elke ochtend en avond een half tabletje een half uur voor ze gaat eten. Die tabletjes wil ze natuurlijk niet, dus die moeten in vlees worden verpakt. De tabletjes zitten in een potje en ieder ochtend en avond komt Una aangedraafd zodra ze hoort dat dat  speciale potje uit de kast wordt gehaald, ik kan ieder ander potje uit de kast halen: ze komt niet uit haar mand, maar op zo'n afstand van acht meter hoort Una het verschil en komt aangerend, natuurlijk niet voor een halfje Zantac, maar voor de vleesverpakking.