Palermo

Het had zo mooi kunnen zijn als ik u voor het eind van de Italiaanse rondgang mee had kunnen nemen naar Sicilië. Maar zo heel veel verschil is er niet met de tarantella's van Puglia, dus die vielen samen met de tarantella's van  Calabrië af en ik  begon op YouTube een speurtocht naar andere klanken van het eiland dat als een voetbal voor de laars ligt. Helaas: geblèr, alsof het  recentelijk gearriveerde immigranten uit de Amsterdamse Jordaan zijn met een uiterst onplezierige muzikale begeleiding, daar houd ik niet zo van en ik ga u dus deze pseudofolklore besparen. Daarentegen:

There is  a very old English gentleman from Billinghurst who decides that he wants to visit Naples before he dies. And why not take his prewar Morris 8? So he crosses the Channel. The car is running fine and in a week's time he is in Naples.  Then he gets the idea of even traveling further, up to Sicily. He crosses the Strait of Messina and is on his way to Palermo, when somewhere close to Patti he is stopped by a figure with a gun who starts shouting: "Coma out offa  your car and putta up you handsa!' Well, the unarmed old English chap obeys and stands next to his his 1935 Morris with his hands up high. The Sicilian keeps on shouting: "Loosen uppa your pantsa!" "That's very difficult with my hands up, sir." "Shutta uppa and loosen uppa your pantsa. Now!" What can the poor Englishman do than loosening his pants. Than the Sicilian shouts: "Masterbata!" "I beg your  pardon, I'm 81 years old. I can't do that." "Masterbata!" And sure enough the Englisman starts masterbating and after half an hour a tiny, tiny drop of sperm falls on the road. "Onçamora!" shouts the Sicilian. "Impossible my dear man, impossible. I'm 81 years old." "Onçamora, onçamora." So the Englishman starts again and after about an hour a tiny, tiny, tiny drop of sperm hits the ground, where upon the Sicilan shouts: "And now you bringa mya sister to Palermo."

Twee druppels 2

Opdat u niet het idee krijgt dat in het eerste decennium van de vorige eeuw alle auto's met 'kolenlitneuzen' rondreden, hier een drietal voitures die een behoorlijke gelijkenis vertonen, maar dan  met de radiateur (zonder mantel) voorop het voertuig. Hierboven een Panhard et Levassor uit 1899 met de door deze fabriek geïnitieerde radiateur. Panhard was Frankrijks oudste autofabriek, die medio jaren vijftig het loodje legde, toen Citroën het merk de nek omdraaide. Toch worden  er nog altijd Panhards gemaakt, maar dat zijn geen personenwagens doch militaire voertuigen. De auto hieronder is een Luc Court uit de gelijknamige fabriek in Lyon uit 1901, de auto had een vijfversnellingsbak. Luc Court verdween  als peronenwagenfabrikant in 1936, nadat de producie in de jaren twintig al sterk was teruggelopen. Daaronder staat een Fiat, eveneeens uit 1901. Ook hier zit de radiateur voor de motorkap, waaronder in dit geval een verticale tweecylindermotor schuilging met een inhoud van 1200cc.

Zo, vind jij dat?

Twee druppels

U kent 't verhaal, oude mannen, maar ook vrouwen, die klagen dat de auto's van vandaag als twee druppels water op elkaar lijken en hoe anders dat vroeger was, toen je van honderden meters ver een Opel van een Renault kon onderscheiden, je hoefde destijds helemaal niet naar het teken op de grille te kijken, zelfs Marietje van drie wist wat een Riley was en wat een Morris. Fraaie legendes, die kunnnen worden doorgeprikt, want hier zijn een drietal auto's uit het begin van de vorige eeuw: een Opel, een Renault en een De Dion-Bouton, alle drie met de radiateur achter de motor, waardoor ze, een wat in de wandeling een kolenkitneus genoemd werd, kregen. Ik had het nog wat verwarrender kunnen maken door een Darracq toe te voegen, want Opel dat sinds 1901 Renault in  Duitsland vertegenwoordigde, sloot kort daarop een overeenkomst met Darracq waardoor Opel Darracqs in licentie voor Duitsland, Oostenrijk en Hongarije kon fabriceren. De bovenste foto toont zo'n Opel-Darracq.

Monte Sant'Angelo

Ik heb dat altijd een leuk verhaal gevonden, dat de tarantella rond 1500 ontstaan zou zijn uit angst voor de beet van de bijna gelijknamige spin. Zo lust ik er wel meer: de skotse trije werd voor het eerst gedanst in 1378 in Eastermar door een verdwaalde Schotse matroos die niet tot vier kon tellen en de tango komt oorspronkelijk uit de Cotswolds, waar een Victoriaanse dansmeester de th niet kon zeggen als hij een dans wilde laten beginnen. Enfin, verzin uw eigen onzin. In ieder geval wordt de tarantella gedanst, hier in Monte Sant'Angelo in Puglia. En er wordt gezongen!

Geneeskunde

gezien in het goyse dorp met geiwe

hier meer fantastische mogelijkheden:

Willem-Pijper-Kliniek voor venerische ziekten
(uw behandelend geneesheer Franz Schubert)

 Beethovenkliniek voor prenatalezorg

Kliniek voor Paradontologie:  Josquin des Prez

Johannes-Brahmskliniek voor gastro-enterologie

enz. enz.

Milaan

Nanni Svampa, geboren in 1938 in  Milaan, begon tijdens zijn studie economie  zijn muzikale loopbaan  met het vertalen van liedjes van Georges Brassens in het Milanees dialect, vervolgens maakte hij deel uit van het kwartet 'I Gufi', (hier tijdens een reünie in 1981) waarna hij  een succesvolle en lange solocarrière startte. Dit 'Stamattina Mi Son Alzata' is een oud volksliedje: 'Vanmorgen werd ik een half uur voor de zon opging wakker, mamma mia, een half uur voor de zon opging, ik ging naar het raam en ik zag mijn eerste liefde."

Hitteke

Ze kan Hitteke Zomp of Fluitje Klomp geheten hebben, ik kan het me niet herinneren, het doet er ook niet toe. Het begon al helemaal verkeerd. Ik zocht een vriendin van haar om de dansvloer op te gaan op de jaarlijkse schoolfuif, maar die bleek verdwenen. Omdat ik bang was een wat onhandige indruk te maken, vroeg ik Hitteke maar, en dat had ik niet moeten doen, want er volgden jaren  van ellende. Hittekes ouders hadden het ietwat hoog in de bol en dat kon Hitteke ook niet ontzegd worden. Haar vader heette Pieter, maar omdat Peter beter klonk verdween de i uit zijn naam. Haar moeder voorzien van  een dubbele achternaam was er door het eenvoudige Zomp van haar echtgenoot ernstig op achter uit gegaan. Ik meen dat ze Carolina heette en zo liet ze zich ook noemen, want Lien was uiteraard te simpel. Dit zijn echter feiten waar ik later achterkwam want eerst bracht ik Hitteke na de schoolfuif naar huis en haar woning bleek in de tegenovergestelde richting te liggen van waar ik uiteindelijk naar toe moest. Heen en terug was het gauw een uurtje fietsen en dat zorgde in mijn ouderlijke woning voor de nodige onrust, want ik had beloofd om half twee thuis te zijn. Dat werd half drie.

Napels

Na Genua en Sardinië, zang uit Napels. Zang van de straat in een schitterende uitvoering door Marco Beasley (foto) met Accordone. (Helaas start de opname met een advertentie met drie KFC-straatvreters, daar moet u even door heen bijten).

I.M.

Grenoble

Deze prentbriefkaart werd op 18 december 1920 naar Caroline Waters, College for Women in Cleveland, Ohio verstuurd door Rachel Hubbard, die behalve Caroline een gelukkig nieuwjaar wenst het volgende te melden heeft: 'Greetings from "Sunny France" which is cold and foggy in winter. We are all having interesting times.' 

Hieronder dezelfde Place Notre Dame in Grenoble nu, er rijdt nog steeds (of weer) een tram, de bebouwing is vrijwel identiek.

Woordenboek

Klotenklapperisme*, waarvan afgeleid klotenklapperist (regionaal ook klotenklappereur en klotenklappeneur m.n. in Zuidoost-Drenthe, lokaal b.v. in Raamsdonkveer ook klotenklapperast), oorspronkelijke betekenis onbekend, thans veelvuldig gebruikt voor dénationalisatiestreven onder soociaal-democraten. Aan den volke verkocht als middel om diverse zaken, zoals gas, electra, post en diverse andere nutsvoorzieningen door concurrentie goedkoper te maken, maar in feite bedoeld om uitgediende politici aan banen, bonussen en  commissariaten te helpen. Veel geld wordt dankzij klotenklapperisten tevens geïnvesteerd in shirtreclame, voetbalstadions, festiviteitenhallen en VIP-boxen. Zie voorts onder personen-:  Kok, W.,  Bos, W. en zakenregister: Essent, Nuon en Ziggo. (*voor de spellingswijziging: kloteklapperisme).

Sardinië 2

Natuurlijk zijn er op Sardinië meer groepen die de traditionele mannenzang in ere houden , zo is er in de plaats Bitti de Tenores de Bitti Mialinu Pira  en in deze opname is te zien hoe de verdeling in het kwartet zangers is: oche, bassu, contra en mesu oche. De oche is degeen die de melodie zingt, de bassu zingt de grondtoon, de contra zingt een kwint boven de bas en de mesu oche een octaaf boven de contra

Genen

Gistermiddag, na een telefoontje met opmerkelijk nieuws over een gentransplantatie in Duitsland, gebeld met Professor Dr. Dr. Alois-Heinrich Hetzenbäcker van de universiteit van Oberhambach.

"Herr Professor Doktor Doktor Hetzenbäcker, U schijnt onlangs een opmerkelijke gentransplantatie te hebben verricht. Kun u mij kort uitleggen waarom het precies gaat?"

"Zoals u ongetwijfeld weet, rukt het gebruik van handy's meer en meer op...
"Neemt u mij absoluut niet kwalijk dat ik u een ogenblik onderbreek: een handy is een mobiele telefoon?"

"Ja, ja, en die telefoons zorgen met name bij het sms-en  voor grote problemen, vooral bij de immer voortschrijdende obesitas, wanneer  ook de vingers van de  gebruikers dikker worden en zij regelmatig mistasten wanneer zij een bericht willen intoetsen  en versturen. Dat betekent dus dat zij ernstig verminkte missives versturen. Door nu een gen - het gen  dat verantwoordelijk is voor de lange middelvinger -  van de aye aye, het vingerdier van  Madagascar, af te zonderen en  in te planten in de foetus van een kind van een  ouderstel met obesitas, is het mij  recentelijk gelukt een kind met een lange middelvinger geboren te laten worden, zodat Hannelore U.M. Himmelswillen, want zo heet de baby, op latere leeftijd niet geconfronteerd gaat worden met sms-problemen. Bovendien is zo'n vinger buitengewoon handig in het steeds drukker wordende verkeer: hij is immers duidelijk zichtbaar wanneer hij wordt opgestoken tegen medeweggebruikers."

"Herr Profesor Doktor Doktor Hetzenbäcker hartelijk dank voor dit gesprek."

Sardinië

Sardinië, of zoals het in het Italiaans heet Sardegna, kent net als Genua mannenzang in een kring, al is de kring  aanzienlijk kleiner. Zingen in een kring, zodat de zangers elkaar kunnen zien, is trouwens een heel oude gewoonte want op Griekse amfora's staan afbeeldingen. Ik laat u twee opnames van de Tenore Santa Lulla Si Orune - Orune is een gemeente op Sardinië - horen, de eerste in folkloristische dracht op een podium is een dans, de tweede is een opname zonder franje van een potpourri ergens in een achtertuin, met één zanger minder.

Hermandad

Net even de telefoon gepakt om de voorzitter van de politievakbond APC Gerrit van de Kamp te vragen naar de politie-acties van a.s. zaterdag bij de start van de Tour de France in Utrecht.

"Goedemiddag, heer Van de Kamp, hoe spel ik uw naam?"

"Met de V van verrekkeling, A van achterlijk, de N van neuroot, de D van droplul, de E van egoïst, de K van klootzak, de A van achterlijk, de M van malloot en de P van politie. Hebt u dat?"

"Jazeker, dank u wel! U gaat 0p 4 en 5 juli a.s. actie voeren?"

"Natuurlijk onze persoonlijke belangen gaan boven alles,  dat motto hebben wij sinds 1940 hoog in ons vaan."

"Hoe bedoelt u dat?"

"Nou, gedurende de gehele oorlog hebben wij om  onze eigen belangen niet te schaden, op een enkeling na, goed met de bezetter samengewerkt."

"Ik moet dus wat er op 4 juli in Utrecht  staat te gebeuren, zien als een traditionele voortzetting van wat destijds is begonnen?"

 "Wis en waarachig, we laten ons door niets en niemand van ons eigenbelang beroven."

"Juist en hoe gaat u dat op 4 juli aanpakken?"

" Om de beginnen gaan wij een uur voordat  er gestart wordt, over het circuit fietsen, en omdat wij ons altijd per auto verplaatsen en dus ongetraind zijn zal  dat tergend langzaam gebeuren, wij maken er een, zoals dat, geloof ik in wielertermen heet, een echte surplacedemonstratie van, laat zoiets maar aan ons over."

" U hebt er echt zin in, geloof ik?"

"Nou en of we er zin in hebben. We gaan een dag later ook de reclamekaravaan aanpakken, we halen in Rotterdam alles uit de kast om die volledig in het honderd te laten lopen, we zijn van plan om een aantal wagens  te laten demonteren om te kijken -  of bijvoorbeeld - het juiste wattage remlichten is gemonteerd. Zo nu en dan zal even worden gepauzeerd  om een aardig lied in  te zetten, zoals: "De politie is mijn beste kameraad, de politie weet op alle dingen raad, als je naar de overkant moet, of je weet de weg niet meer, de de politie brengt je over en hij  regelt het verkeer, de politie is mijn beste kameraad". 

"Meneer van de Kamp dank u voor dit gesprek!"

Hans de Boer

ASPARAGUS LABBEKAKIS*

*mag gedurende het gehele jaar gestoken worden

Tralala

Wanneer je de tekst van een lied niet meer weet dan zing je tralala, ja toch? In Genua bestaat een zangvorm, waarvan de naam is afgeleid van tralala: trallalero, omdat een deel van het in een kring staande - vaak negen man tellende - koor tralala zingt, op een paar na: een falsetstem zingt de tekst van het lied en een ander imiteert met de mond een gitaar. Eerst 'I Drappi' door Gruppo Canterini Valbisagno', gevold door 'A Scignôa Do Sciallô' door 'Giovanni Canterini di Sant'Olcese al Trallalero e Solidarietà'.

Waarom?

-->

Ik wil dat jullie attentie betalen aan dit kruisogende monster, want wees eerlijk, het is een monster,  niet alleen omdat het kruisogend is, maar bovenal omdat het een kat is. Ik zou graag graag degene ontmoeten die verantwoordelijk is voor de creatie van dit soort monstrositeiten en ik zou ook graag willen weten wat de toegevoegde waarde is van dergelijke obteuze villeinen. Waarom o, waarom schijten zij alwegen in andermans tuinen, houden zij ‘s nachts hele straten, mij inbegrepen, wakker, razend van minnedrift? Vermijn is het en niets anders.

Una Barquhar

boogie-woogie Vll

Ammons' orkestje "Rhythm Kings" zette o.a. het volgende werkje met de merkwaardige titel 'Mile-Or-Mo Bird Rag' op de plaat, leden van de band: Guy Kelly, trompet; Robert Bright, altsax; Ike Perkins, gitaar; Israel Crosby, bas en Jimmy Hoskins, drums. Ammons nam een grammofoonplaat op met Pete Johnson (1904-1967) - over wie zo meteen meer -  natuurlijk werd dat een boogie-woogie: 'Boogie-Woogie Dream', maar alsof een pianoduo nog niet genoeg was werd Ammons oude kompaan Meade 'Lux' Lewis uitgenodigd voor een trio in "Boogie-Woogie Prayer". Johnson (foto) kwam niet zoals beide anderen uit Chicago, maar werd geboren in Kansas City. Hij belandde nadat zijn vader was weggelopen in een weeshuis, waar hij absoluut niet kon wennen en naar zijn moeder terugkwam en vanaf zijn  twaalfde met allerlei baantjes hielp thuis de eindjes aan elkaar te knopen. Johnson speelde oorspronkelijk drums, maar vanaf 1928 werd de piano zijn hoofdinstrument. Vaak begeleidde hij Big Joe Turner hij, met wie hij in 1938  'Roll 'em Pete' opnam. Ook Johnson trad op tijdens het Carnegie Hall-concert 'From Spirituals to Swing' en daar ontmoette hij de beide andere boogie-woogiegiganten Lewis en Ammons.  In 1949 schreef hij 'Rocket 88 Boogie' - behalve dat een piano 88 toetsen heeft, was de 'Rocket 88' een buitengewoon succesvol model van Oldsmobile -  twee jaar later vormde die boogie de basis van Ike Turners 'Rocket 88'.

boogie-woogie Vl

De ouders van Albert Ammons (1907-1949) waren beiden pianist en dus stond er in de ouderlijke woning een piano en vermoedelijk ook een pianola, want het verhaal gaat dat de kleine Albert de toetsen op de pianola van tekentjes voorzag om het pianospel beter onder de knie te krijgen. Hij was bevriend met Meade "Lux" Lewis en samen zaten ze regelmatig achter de  piano('s) in huize Ammons. Ze schijnen elkaar  een poosje uit het oog verloren te hebben, maar kwamen elkaar weer tegen als taxichauffeur in Chicago. Ammons maakte zijn eerste grammofoonplaat in 1934 met een orkestje dat hij - weinig origineel - "Rhythm Kings" noemde. "Swanee River Boogie" van het bandje was een enorm  succes. Dit is "Boogie Woogie Stomp" een opname uit 1936.  Een paar jaar later verhuisde hij naar New York, waar hij regelmatig optrad met collega-pianist Pete Johnson o.a. tijdens het befaamde "From Spirituals to Swing Concert". In 1947 maakte hij  opnames met zijn zoon, de tenorsaxofonist Gene Ammons, twee jaar later zat hij achter de piano tijdens Trumans inauguratie als president van de Verenigde Staten. Dit is een solo-opname van Albert Ammons uit 1938 "Shout for Joy".

Katlijk

Deze natwaalf heb ik mijzelf achter de computer gezet om te beteren mijn Nederlands, want volgens sommingen blaf ik nog steeds met een Schots accent, maar ook omdat ik had gehoord dat er een plaats is die Katlijk heet. Dat is een  heel vreugdevolle naam. Ik krijg visioenen van een graferf gevuld met kleine grafstenen, vol met namen  als Poekie, Mauwy en Fiedelientje, waar ik dan lekker overheen ga  lopen en als incarnatie van Boris Vian - niet ga spuwen -  maar ga pissen op die graven. Katlijk  bestaat echt en het ligt in Friesland, bij een plaats dat is genaamd Heerenveen. Zouden de heren uit het veen hun katten in Katlijk begraven? Ik vond daar niets over op de computer, wel dat er  vroeger hebben geweest twee Katlijken: Groot Katlijk en Klein Katlijk, waarschijnlijk met grote en kleine grafstenen, maar ik  heb daar geen zorgen over, meer belangrijk is dat een plaats met zo'n naam een grotere bekendheid krijgt en dat er meer Katlijken zullen zijn.

Una Barquhar.

G.W.

DES VADERLANDS

boogie-woogie V

Net als  Jimmy Yancey werd een ander boogie-woogiefenomeen Meade "Lux" Lewis (1905-1964) in Chicago geboren, maar elf jaar later.  Lewis werd heel duidelijk beïnvloed door Yancey (ik moet me als sterk vergissen als op bovenstaande foto Yancey niet trots naar zijn 'leerling' kijkt) al had Lewis' vader duidelijk andere plannen en kreeg de jonge Meade vioollessen, maar na de dood van zijn vader verwisselde Meade de viool voor de piano. Hij was al jong bevriend met een andere fameuze boogie-woogiepianist Albert Ammons en maakte in 1927 de eerste plaatopname van zijn meeste bekende nummer "Honky Tonk Train Blues". Er zouden nog minstens drie opnamen volgen. Later, na het "From Spirituals to Swing Convert" in Carnegie Hall in 1938 vormde hij een trio met Ammons en Pete Johnson.

Kaart

Het zal bijna een eeuw geleden zijn dat Bertha (mijn tante Betty) deze prentbriefkaart stuurde aan haar broertje Nico (mijn vader) in de Speelmanstraat in Leeuwarden. Gister nam ik de kaart mee naar Amsterdam om te zien wat er aan het begin van  de Overtoom veranderd is.

boogie-woogie lV

De grote golf van boogie-woogiepianisten komt later, bovendien is het redelijk verwarrend dat sommigen pas laat in hun carrière plaatopnamen zijn gaan maken, Jimmy Yancey (1894-1951) is daar een goed voorbeeld van. Hij groeide op in een muzikaal gezin in Chicago en was als tapdancer al heel jong onderweg in de Verenigde Staten. Hij leerde zichzelf pianospelen en was zo'n succes  dat hij bijvoorbeeld andere boogie-woogiepianisten als Albert Ammons en Meade Lux Lewis inspireerde.  Zijn eerste plaatopnamen dateren pas uit 1939, tot die tijd ontleende hij zijn faam aan zijn spel in clubs en op house parties.

Praag 17

Er zijn componisten die onmogelijk in één hokje zijn onder te brengen. Gershwin is een voorbeeld, Lecuona is een ander, maar in 1991 had ik nog nooit van Jaroslav Ježek (foto) gehoord, toch kocht ik  de elpee 'Echoes of Prague Music Halls' en bij thuiskomst had ik absoluut geen spijt.  

Ježek werd in  1906 in Praag geboren, studeerde aan het conservatorium in die stad, vertrok met een beurs naar Parijs en keerde na tien maanden terug om zijn studie in 1929 af te ronden onder de schoonzoon van Dvořák, Josef Suk. Inmiddels had Ježek in 1927 een pianoconcert geschreven, maar klaarblijkelijk ging zijn hart toch meer in de richting van het theater want hij sloot zich aan bij 'Osvobozené divadlo', een avant-garde groep waarvan hij de componist en orkestleider werd. Na de inval van de nazi's sloot het theater zijn deuren en Ježek vluchtte naar de Verenigde Staten, waar hij  als pianoleraar en als dirigent van een koor van eveneens gevluchte Tsjechoslowaken aan de kost trachtte te komen. Hij overleed op 1 januari 1942. Zijn meest bekende compositie is waarschijnlijk 'Bugatti Step', die alles te maken heeft met Eliška Junková (Elisabeth Junek), een bekende Bugatticoureur eind jaren twintig, begin  jaren dertig.

boogie-woogie lll

Natuurlijk bestond de boogie-woogie al voordat hij door 'Pinetop' op de plaat werd gezet, vermoedelijk is hij in Texas in de jaren zeventig van de negentiende eeuw ontstaan tijdens zogenaamde zwarte 'house parties', waar een pianist aanwezig was. Want dat de boogie-woogie van oorsprong bij de achtentachtig toetsen hoort staat als een paal boven water. Het merkwaardige is dat één van de allereerste werkjes met de kenmerkende boogiebaslijn naar New Orleans wijst: 'New Orleans Hop Scop Blues' gecomponeerd door George W. Thomas - telg uit een groot maar muzikaal gezin - die oorspronkelijk uit het noordoosten van Texas kwam, maar al sinds 1910 in New Orleans woonde. Samen met zijn broer Hersal (foto) is hij ook verantwoordelijk voor 'The Fives', hier uitgevoerd door die broer, die al op twintigjarige leeftijd stierf door een voedselvergiftiging.

boogie-woogie ll

In het filmpje over boogie-woogie van gister is sprake van een tweetal fenomenen: de muziek en de dans. De muziek is ouder, de eerste grammofoonplaat met boogie-woogie in de titel werd eind december 1928 door Clarence 'Pinetop' Smith (1904-1929)  opgenomen en in 1929 uitgebracht: 'Pinetop's Boogie-Woogie'. De naam 'Pinetop' heeft Smith vermoedelijk te danken aan het feit dat hij als klein kereltje graag in bomen klom. In 1929 stonden meer opnamen gepland, maar een dag voordat hij in de studio zou verschijnen werd hij in een dansgelegenheid in Chicago neergeschoten. In het parlando van 'Pinetop's Boogie-Woogie' geeft Smith duidelijk aan hoe de boogie-woogie gedanst moet worden: 'Now, when I tell you to hold yourself, don't you move a peg and when I tell you to get it, I want you to boogie-woogie' en het moge duidelijk zijn dat het dansend duo van gister zich niet aan Smith's instructies houdt. In feite dansen zij een totaal andere dans, die nog acrobatischer, wordt vertoond - onder de titel 'lindy hop' in de film 'Helzapoppin'' uit  1941, een bewerking  van een musical uit eind jaren dertig. Sommigen gebruiken voor de dans de naam 'jive', anderen 'jitterbug', in ieder geval waren de Nederlandse dansschoolleraren er na de oorlog niet  gelukkig mee.

Praag 16

Meer foto's die ik in 1991 maakte in Praag.

boogie-woogie

boogie-woogie

Praag 15

 

Het enige dat op tram 2210 misstaat is de moderne pantograaf, want oorspronkelijk stond er natuurlijk een trolleystang op deze in 1930 door Ringhoffer in Praag in de serie 2206-2230 gebouwde tram. Er kwamen twee vervolgseries 2231-2259 en 2281-2300.De drie series hadden een maximumsnelheid van 35 km/u., banken in de lengterichting en de motorwagens konden ieder twee bijwagens meenemen. De trolleystang werd in 1970 vervangen door een pantograaf. De tram draagt lijnnummer 91: de toeristentram.

Dit is een oude prentbriefkaart met een tram (met trolleystang) die juist van de Svatopluk Čechbrug afkomt. Met de bouw van de door de architecten Koila en Soukup ontworpen brug werd in 1905 begonnen en hij is versierd met Art Nouveaubeelden.

Meer trams op Praags beroemdste plein: het Wenceslausplein. Het beeld is dat van de heilige Wenceslaus (in Praag 6 op dit blog staat een duidelijker foto van het beeld). De rails rond het beeld ligt er inmiddels niet meer.

Praag 14

 Officieel heet de kerk 'Kostel Matky Boží před Týnem', hetgeen zoveel betekent als de Kerk Moeder Gods voor Týn, de torens zijn tachtig meter hoog en versierd met kleine torentjes. De foto's maakte ik met en zonder telelens vanaf het Staroměstské náměstí, het Oudestadsplein. De toren links, ook  versierd met torentjes, is die van het oude stadshuis.

Gezocht

in het goyse dorp met geiwe worden verkoopsters gezocht

Praag 13

Wanneer ik vanuit de voorkamer, van het appartement dat ik gehuurd heb, kijk, zie ik schuin tegenover een station met een tamelijk verwaarloosd uiterlijk. Ik zet een telelens op mijn camera om de naam te kunnen lezen. Praha-Bubny. Her en der ligt roestige rommel, waarvan ik niet weet waarvoor het dient. Ik heb niet het idee dat het een druk station is, de overweg ligt even verderop in de straat en pas na een tijdje kan ik een overstekende trein fotograferen, Het duurt nog veel langer, voordat ik er achter kom waaraan  Praha-Bubny zijnn bekendheid ontleent. Het speelde in de oorlog een zelfde rol als Amsterdam Muiderpoort, vanaf Bubny werden Joden op transport gezonden, na de oorlog werden Duitse inwoners naar Duitsland gerepatrieerd en sinds vorige week weet ik dat het hele station op 1 juni van dit jaar een shoahmonument geworden is. Op de website van het monument (Památník šoa Praha o.p.s.) staan de volgende woorden:

'A place that saw tens of thousands of Prague's Jewish citizens embark on their way to the unknown.
A place that served as the imaginary boundary between being and non-being.
A place that saw the post-war transfer of Prague's Germans.
A place that has been and continues to be a part of city's life and whose memory carries an important legacy for the present.'

Praag 12

Gistermiddag, op zoek naar meer muziek uit Tsjechië, vond ik een opname van dansers gemaakt tijdens een conferentie van de 'Czechoslovak Genealogical Society' in 2011 in St. Louis (Missouri). Nu heb  ik van dansen weinig verstand, maar wel van hetgeen waarop gedanst wordt en ik luisterde vol verbazing, want wat ik in het eerste nummer hoorde klonk mij zeer Mexicaans en weinig Tsjechisch in de oren. Goed het was een polka, maar toch. Ik vond uiteindelijk Tsjechische (of  als u die term liever hebt: Moravische) blaasmuziek gespeeld door een blaaskapel in Tsjechië, en die muziek klinkt wel even anders dan die in St. Louis.
Het is natuurlijk niet zo vreemd dat de polka, in de negentiende eeuw, als handbagage, meegenomen naar de Verenigde Staten daar invloeden van elders heeft omdergaan, zo bestaat er in in Texas en Noord-Mexico een hele polkacultuur, daar vond exact het omgekeerde plaats: de Ladinomuziek werd beïnvloed door Tsjechische klanken. Wie verder zoekt vindt in Texas toch nog van origine Tsjechische blaasmuziek, zoals die gemaakt wordt door de Joe Patek Band, een revivalorkest, dat voortborduurt op de successen van de Patekband van zo'n tachtig jaar geleden. Patek kwam uit Shiner, een klein plaatsje in Texas met een roemruchte brouwerij, die bezongen wordt in de 'Shiner Beer Polka'. De melodie is Tsjechisch en Adolph Hofner (1916-2000) zingt hier de originele versie 'Kdyz Jsme Opustile Prahu' (Toen we uit Praag vertrokken), maar ook hier is sprake van een mengvorm: de muziek - western swing - heeft duidelijk invloeden ondergaan van countrymuziek. In Tsjechië zelf wordt natuurlijk ook niet stilgezeten en is violist en zanger Jiří Pavlica (foto) met zijn groep Hradišťan bezig folklore te mengen met meer klassieke muziek- en dansvormen, zoals in dit 'Karneval'.

Cactus

Het is een lelijke plant, maar hij moet meer dan tachtig jaar oud zijn, want hij was een van mijn  moeders  kamerplanten, lang voordat ik er was. Hij staat nu bij mij in de vensterbank en sinds een paar  weken schudt hij de lelijkheid van zich af en bloeit hij weer.