Una blaft veel en vaak, toch had ze één vriendin: Zara, een witte boxer met alles er op en er aan, ik bedoel oren en staart waren, zoals het hoort, niet gecoupeerd. Zara kon Una van boven tot onder en van achter maar voren besnuiven, Una deed net of ze dat niet merkte en staarde in de verte. Maar Zara ging dood. Stierf aan kanker en ik maakte een nieuwjaarskaart waarop een fagottist probeerde tussen twee bomen door te komen. Zara's eigenaar, Lex van Gulik, schreef dit:
Oke,
Ik zie een hondje dat zijn stok mee naar binnen wil nemen maar niet in de gaten heeft dat de hond de stok even in de lengte door de poort zou kunnen dragen.
Een kwartslag en de boel was lekker binnen.
Una zou de stok wellicht in de tuin laten liggen opdat haar goed afgerichte baasjes die naar binnen zouden halen.
Vele malen slimmer dan mensen beestjes.
Net als Zara.
Zara
Als Una nu geen speelhondje is is die waarschijnlijk er ook niet erop uit om mij op te jutten.
Dus ga ik Una niet opjutten
Una
Niet meer blaffen en trekken.
Verholen kijken wat Zara doet en die doet helemaal niks.
Ook wel een beetje saai.
Una en Zara
Zijn ze weer aan het kletsen?
Ja maar het gaat niet over ons.
Mooi zo makker, hoeven wij ook eens even niks.
Het is een hondenleven als je altijd maar de hond moet uithangen.
Maakt niet uit of je wit of zwart bent groot of klein.
Als je vier poten hebt, een staart en 's avonds nog een keer uitgelaten moet worden ben je…..
In koor
Een hond.
