Snel

Totaal zijn er tussen 1937 en '39 maar dertig 8C 2900B's gebouwd, sommige kregen een Farinacarrosserie, andere zoals deze Berlinetta een Superleggeracarrosserie van Touring, de maximumsnelheid lag bij 225 km/u. Nog een paar cijfers: de achtcylinderlijnmotor met een inhoud van 2905 cm3 leverde bij 5200 toeren 180PK, inhoud van de benzinetank 100 liter, inhoud van de olietank 19 liter. Olieverversen was dus aan de prijzige kant, maar je had wel de snelste sportauto van vlak voor de Tweede Wereldoorlog.

 

Omroep

 

Wat u dient te weten voordat u een succesvol televisieprogramma voor de

Nederlandse Publieke Omroep kunt maken.

Zorg dat er voldoende drama in uw eigen familie aanwezig is: een aan heroine en pekelvlees

verslaafde moeder, een stiefmoeder die in een grasgroene tent op het Maastrichtse Vrijthof naakt haar intrek heeft genomen, een alcoholische vader die in Papekop gearresteerd is wegens flessentrekkerij, drie broertjes met  het syndroom van Down o.i.d., een “foute” overgrootvader,

een tante die slachtoffer is van softenon maar toch  heel goed blokfluit speelt,

vijf bejaarde ooms die geheel ten onrechte in de gevangenis in Vught zijn opgesloten, een zusje die de poep van haar eigen  kat eet en een pedofiele achterneef is ook nooit weg. Kortom hoe meer

 ellende in de eigen familie des te meer kans op het maken van een documentaire.

Orbanjo

 

Dit is de bekende Hongaars leider, tevens uitvinder van het fel klinkende, doch altijd ontstemde eensnarige instrument de Orbanjo.

Bunk

 

Bunk Johnson  samen met de Yerba Buena Jazz Band, minus Lu Watters, in "The girls go crazy".

Fat bike 14

 

Voorthuizen 2

 

Een van de oudste auto's in Voorthuizen was een Lincoln  uit 1923, oorspronkelijk in het Fordmuseum in Hillegom. Lincoln was het tweede Amerikaanse topmerk dat door Henry Martyn Leland (1843-1932) werd opgericht,  het eerste was Cadillac, een  merk dat hij verkocht aan General Motors. Na de Eerste Wereldoorlog begon hij met Lincoln, dat hij verkocht aan Ford, alhoewel hij verbonden  bleef aan het merk. De auto uit 1923 vrtoont alle gedegen kenmerken van Leland, het is het L-type dat enige jaren het enige geproduceerde type  bleef. Als grote tegenstelling met de  Lincoln Phaeton, een Renault 4 uit 1955, met als bijnaam het rattenstaartje, vanwege de luchtsleuven in het motordeksel. Renault  begon gedurende bezetting met de 4 en het eerste prototype reed in 1941, het had een grote gelijkenis met de Duitse KDF-wagen. Een tweede prototype, nog steeds illegaal  vervaardigd, want de Duitsers stonden geen productie van personenauto's toe, werd afgekeurd omdat het slechts twee deuren had. De eerste 4-tjes waren Saharageel, waarschijnlijk omdat er in de Renaulfabriek, ongebruikte camouflageverf was achtergebleven. De 760c-motor zat achterin, de auto had drie versnellingen en de top lag bij ongeveer 100 km/u.

 

Vraag

Examenvraag 122D: Noem het verschil tussen een digi- en een diabeet .

De Paris

Wilbur De Paris and his new New Orleans Jazz: "Cielito Lindo".

Fat bike 13

 

Voorthuizen

Gister naar Voorthuizen, waar vanaf drie uur het 19e festival plaatsvond met oudere auto's, vrachtwagens,  motoren, bromfietsen, kortom van alles dat zich op wielen voortbeweegt: 800 voertuigen in totaal. Dat is veel, eigenlijk te veel om te behappen. En ook te veel aan  onzin voertuigen, want moet ik in hemelsnaam  met zeven Opel Kadetten of  tien Volkswagen Kevers, waardoor echte interessante, oude auto's in  het gedrang ten onder gaan. Van alles dat na 1950 op de weg  verscheen is één  exemplaar  voldoende. Voor de eigenaar  is zo'n Kadett  wellicht het summum,  maar voor het kijkend publiek niet. Door de grote ophoping van alles wat reed, was fotograferen, zeker voor mij, me voortbewegend met een rollator, een paskwil, toch heb ik een paar interessante wagens kunnen vastleggen. Daar was in  de eerste plaats een vlak naoorlogse Cadillac. Natuurlijk met een V8, de zestiencylinders waren  in 1941 al verdwenen. Vervolgens een Citroën  C4 uit 1933, waarbij opvalt hoe de auto veel later van clignoteurs is voorzien, om aan de eisen van de Nederlandse wetgever in 1972 te voldoen. De laatste auto is een  Chevrolet Special de luxe convertible uit 1940, in 2019 toegelaten tot  het Nederlandse wagenpark.

Fat bike 12

 

Kelsey

 Meer Kelsey toen hij  nog geen bischop  was: "Where is the lion in the tribe of Judah"?

Welterusten

 Trump

Trein

  Bishop Samuel Kelsey: "Tell me how long has this train been gone".

Baby

 

Trudgeon's Trad Jazz Troubadours met "I've found a new baby".

Chinees

 

U zult er even voor moeten gaan zitten. Maar wat hier aan Chinese muziek in de Verenigde Staten wordt getoond is meer dan de moeite waard, niet alleen qua muziek, maar ook qua uitleg: we zien hoe de erhu wordt bespeeld, maken kennis met twee ruans, komen er achter dat de yangqin oorspronkelijk uit Perzië komt (daar heet het soortgelijke instrument quanun en het ontwikkelde zich in westelijke richting als cymbalom) en tenslotte is er de zheng.

Fat bike 11

 

Volvo 2

 

Vroegere achterbuurman en vriend Georges houdt van oude vaartuigen, hij woont zelfs in een oud schip, voor zover ik me  herinner van voor 1900. Ik was dan ook lichtelijk verbaasd een groot aantal foto's van een Volvo PV 60 te  ontvangen. De wagen komt uit het Duitse Oldenburg en is vermoedelijk daar op latere leeftijd uit Zweden naar toe geëmigreerd. Tussen 1946 en 1959 werden 3506 PV60's gebouwd, vergelijk dat met de Pontiac 1938, waar de PV60 op lijkt, daar  rolden alleen in dat jaar 95000 exemplaren van de band.

Kleur

 

Mijn vader was een verdienstelijk amateurfotograaf, hij fotografeerde graag en veel en dan niet  op de manier zoals dat tegenwoordig gebruikelijk is. Hij had een kleine kamera, die foto's maakte op het formaat 4,5x3, maar waar het  toestel na zijn dood in 1962  gebleven is: geen idee. Het enige dat ik kan bedenken is dat het in reparatie was. Ik vind het verdraaid jammer, want ik had het toestel wat graag gebruikt. Foto's waren voor de oorlog zwart/wit en toch heb ik een kleurenfoto van mij, klaarblijkelijk heeft mijn vader ook met kleur geëxperimenteerd.

 

Begroeting

 

"And how are you today?"
"Thank you, not too bad and you?"
"Thank you!"
Mogelijke variaties:
1."And how are you today?"
"Not."
"?????"
2. "And how were you last week?"
"?????"
3. "And how are you today?"
"I beg your pardon?"
"Me too, have a nice one."
4. And how are you today?"
"Blind."
"I see."
5. "And how are you today?"
"Outrageous fine, thank you."
"Be glad, the day isn't over yet".
6."And how are you today?"

"Grüss Gott."
"Sorry, wrong country."

Fat bike 10

 

Vlak

 

Steve Earle samen met The Flatlanders en Terry Allen in een compositie van Townes van Zandt. Jerry Jeff Walker vertelde me ooit dat West-Texas zo vlak is als het dak van een auto.

Volvo

 

Hij oogt als een Amerikaanse auto uit de late jaren dertig, maar is in werkelijkheid tien jaar jonger, hij werd geproduceerd tussen 1946 en 1950 en was daarmee de laatste Volvo met een grote  zescylindermotor voordat het kattenrugtijdperk begon met een veel kleinere viercylinder. Het is de PV60, waarbij PV staat voor personvagn. Dat de auto er ietwat ouderwets uitziet heeft  alles te maken met het feit dat de productie  door de oorlog vertraagd werd. Overigens is de gelijkenis met een Pontiac 1938 opvallend. Morgen meer.

Toen

een op het strand kruipend jongetje  

Ik heb over Drachten, een vervelend oord, op dit blog geschreven. Over de herinneringen daarvoor, aan Vierhouten en aan Amsterdam, mijn geboorteplaats, heb ik zelden iets genoteerd. Toch moeten daar mijn oudste herinneringen liggen, maar ze zijn er maar in mondjesmaat. Van Vierhouten herinner ik me alleen maar bomen en dat een auto, die mijn vader naar het ziekenhuis in Ermelo bracht, over mijn speelgoedautootjes heenreed en ik dat erger vond, dan dat mijn vader naar het ziekenhuis ging. Amsterdam is vaag: ik moet rond 10 mei 1940, niet aan de hand van mijn moeder, maar aan de hand van een andere vrouw naar een neergestort vliegtuig zijn gaan kijken. Er zijn foto's en een filmpje van een vacantie in Bergen aan Zee in 1938, ik ben een op het strand kruipend jongetje, maar het zou net zo goed een ander kind kunnen zijn, want ik herinner het me niet. Wat ik me herinner heeft vaak te maken met pijn. Ik ben van een trapje gevallen en zit aan een keukentafeltje. Ik heb middenoorontsteking en lig in een donkere kamer, mijn vader komt binnen met een cadeau, een ambulance-auto, die ik vanaf mijn bed kan besturen, maar ik wil de auto vasthouden. Er komen vette vlekken op de lakens. Dan houdt mijn herinnering op. Wat er daarna is gebeurd, weet ik uit het verhaal van mijn vader: mijn moeder wilde zo'n vlekkengevend voertuig niet in huis en liet de ambulance ruilen tegen een electrische trein. Die trein heb ik nog altijd. Er was toen meer pijn, ik val en heb een gat in mijn hoofd. Veel wit en veel licht. Het moet in Naarden zijn gebeurd en ik ben in een ziekenhuis geweest, maar dat weet ik uit latere verhalen van mijn ouders. Er was een spionnetje, zo'n spiegeltje, waarmee je kon kijken wie er beneden voor de deur stond in het huis van mijn grootouders. Drie keer pijn, een neergestort vliegtuig en een spiegeltje dat is alles wat ik me van Amsterdam herinner.

die trein heb ik nog altijd

 

Fat bike 9

 

Berlijn

 

Geen auto te zien op bovenstaande ansichtkaart, hij is nooit verstuurd, dus ik kan niet zien wanneer de kaart is afgestempeld. Ik dateer de kaart voor 1900, maar ik vergis me, want de eerste U-Bahn werd officieel in gebruik genomen op 18 februari 1902 lees ik in het boek "Berliner U-Bahn" van Ulrich Lemke en Uwe Poppel. In tegenstelling tot wat je bij het woord U-Bahn zou veronderstellen, was het een Hochbahn, die liep van Stralauer Tor naar Potsdamer Platz en het station Hallesches Tor lag aan die eerste lijn. Naast de trams zijn er paardenomnibussen in gebruik. De dichtstbijzijnde tram lijkt me een door de Dessauer Waggonfabrik gebouwde tram met een electrische uitrusting van Siemens & Halske, een serie die afgeleverd werd tussen 1899 en 1901, de tram met bijwagen even verderop is vermoedelijk een ouder type, daterend uit 1895, de bouwer is onbekend, de electrische uitrusting kwam eveneens van Siemens & Halske. Het station lijkt gloednieuw, de ansichtkaart dateert uit begin 1902. Hieronder een recente foto van het station Hallesches Tor.

Bob Wills

 

Bob Wills

Bob Wills (foto) and his Texas Playboys, een legendarische muziekgroep uit het zuiden van de  Verenigde Staten, die qua populariteit beroemde jazzbands versloeg. De viool speelde in al zijn werk de hoofdrol, dus ook in deze swingende "Osage Stomp". Nog altijd wordt hij geroemd en het is daarom niet opvallend dat zelfs deze fameuze Britse formatie hem, al is het maar eenmalig, hem in Texas de koning  noemen. Bands in Texas hebben Wills hoog in hun vaan, zoals hier Asleep at the wheel.

Fat bike 8

 

Doof

 

Mijn opa was, wat ze vroeger zeiden, doofstom nu gebruiken we het woord slechthorend. Mijn vader vertelde  me dat hij een hand  op de radio legde en hoe meer hij voelde hoe meer hij zei dat het mooi was. Ik heb nauwelijks herinneringen aan hem, hij werd in  Auschwitz vermoord. Ik vraag me af wat hij hier van gevonden zou hebben: een doventolk bij Terry Allen en  "Amarillo Highway"?

Fat bike 7

 

Sleep

  

Ray Benson met Asleep at the wheel in "Hot rod Lincoln".

  

Parodie van "Rhythm of the rain".

Den Haag

Van het vooroorlogse Amsterdam herinner ik me maar weinig en van wat ik me herinner vraag ik me af, of dat echt mijn eigen herinneringen, of dat het later door mijn ouders vertelde verhalen zijn. Van de Amsterdamse tram, we verhuisden naar Vierhouten medio 1940, herinner ik me niets. Pas eind 1945 kwam ik met ouders en zusje voor een paar dagen in de stad terug. Ik was toen negen, we moeten met de tram van het Centraal Station met lijn 9 naar Oost gereden zijn. Maar ik weet het niet meer, over die dagen hangt een waas van droefheid, niet mijn eigen droefheid, maar die van de volwassenen, die zoveel familieleden misten. Pas in 1953 gaan trams, electrische trams, een rol in mijn leven spelen. Haagse trams, want we verhuizen van Leeuwarden naar Den Haag en er blijkt in die stad op tramgebied veel te genieten: de HTM-stadstram, de zogenaamde buitenlijners van dezelfde maatschappij naar Delft, Wassenaar en Leiden en de blauwe trams van de NZH naar Scheveningen, Voorburg en Leiden. Waarom ik prentbriefkaarten verzamel van Haagse trams en niet van Amsterdamse trams begrijp ik, ik heb ook meer boeken over de Haagse dan de Amsterdamse tram.  Ik ben dan wel geen Hagenaar in de ware zin des woords, maar ik heb met die stad meer dan met mijn geboortestad omdat ik Den Haag - inmiddels oud genoeg zelf heb kunnen ontdekken, niet  meer aan de hand van vader en moeder. Ik kijk naar bovenstaande kaart en stel in mijn hoofd de verschillen vast met de huidige situatie. Dat standbeeld van Willem II is weg, net als al die merkwaardige pleintjes en die prachtige bomen. De tram, een tweeramer met een voormalig paardentramrijtuig als aanhangwagen, een zomerrijtuig uit de serie 400, is ongetwijfeld onderweg naar het Plein, over het Binnenhof, want daar reden tot kerst 1924 trams.

 

Terry Allen

 

Opnieuw, net als The Flatlanders, iemand uit the Texas Panhandle,  Terry Allen. Een  man met geweldige  teksten, zoals dit "Give me a ride to heaven boy".   

Ongepast gejuich

 

Gister enig gejuich in het  NOS-Journaal omdat dames hun eigen Grand Prix-circus mogen optuigen. Merkwaardig. Ik zou pas juichen wanneer de dames integraal aan het circus mee mochten doen, zodat naast Max Verstappen  Mientje Worstebroodje in haar bolide Zandvoorts circuit onveilig mag maken. Het  gejuich is ook historisch gezien ongepast want dames maakten lang geleden  gewoon deel uit van de autosport. Ik noem slechts twee coureurs die hun sporen verdienden. Op de eerste plaats is daar Camille de Gast (1868-1942) (foto boven), die behalve, in het begin van de vorige eeuw, successen behaalde in verschillende autoraces, op allerlei manieren aandacht vroeg voor zaken die  destijds weinig attentie kregen, zoals wreedheid jegens dieren . Zij was een feministe avant la lettre Op de twee plaats  is daar Eliska Junek (1900-1994), het Tsjechische Bugattifenomeen dat in de jaren twintig van de  vorige  eeuw hoge ogen gooide in races zowel op de Nürburgring als in de Targa Florio, zij won een Grand Prix. Beide dames namen het met succes op tegen mannen.