Puzzel

Leuk puzzeltje voor de oudejaarsavond: in welke series spelen (speelden) deze auto's een belangrijke rol?
Oplossing: morgen!

Fatsoen

Zouden ze vanmorgen in Capelle, waar "Fatsoen moet je doen" ter kerke gaat, met zwaarder vuurwerk de Heer geloofd hebben?

Dubbele onsteking

Toen Alfa Romeo alweer een aantal jaren geleden met het nodige lawijt een auto introduceerde met dubbele onsteking werd even vergeten dat de Amerikaanse fabrikant Nash dezelfde "grap" ver voor de Tweede Wereldoorlog al eens had uitgehaald. Op de bovenste foto de motor van een achtcylinder Nash uit 1931, met in het midden de ontstekingskap met niet minder dan 18 gaten, op de onderste foto de coupe in zijn totaliteit.

Rost

Gister kocht ik in Hilversum een in 1920 uitgekomen boekje: "Historical Sketch Of State Railway Ownership", een onderwerp, dat me interesseert ook al, omdat we nu het tegenovergestelde zien: een steeds verder gaande privatisering. Overigens niet alleen van de spoorwegen. Maar de eerste eigenaar, die op 23 october1923 in Wenen zijn naam op de eerste bladzijde zette, intrigeerde me eveneens: Rost van Tonningen. Toch niet DE? De Nederlandse SS-er, antisemiet en nationaal-socialist, die in 1945 aan rechtspraak ontkwam, door over een balustrade te springen? Ik ben net zijn carriere nagelopen. Hij was de eerste eigenaar: in 1923 was hij vertegenwoordiger van de Volkenbond in Wenen.

Klein onderzoek

Gisteravond toch nog eens gekeken naar mijn oude, inmiddels afgesloten weblog. Wie op Google uitgebreid gaat zoeken naar wimbloemendaal.com komt terecht op 82 bladzijden. Meestal "trackbacks" , die ik nooit heb toegestaan, maar, die desalniettemin vanaf begin december in grote getale opdoken. Behalve de eerder gemelde pornobaasjes, vond ik een Amerikaanse handelaar in kerststukjes, verzamelaars van de door A.H. te B. gedragen onderbroeken, die zich verenigd hebben onder de naam Stormfront en een Amerikaanse neocon, die de wereld zijn god wil slijten middels t-shirts.

Turk

Jazz evolueerde snel in de jaren dertig. In 1940 klonk jazz totaal anders dan in 1925, het is dan ook geen wonder dat er muzikanten waren, die in die oude stijl wilden blijven spelen en dat er muzikanten waren, die in die oude stijl gingen spelen. Lu Watters was iemand van de laatste categorie. Hij stond in 1940 in San Francisco met zijn Yerba Buena Jazz Band aan de wieg van wat we nu revival jazz noemen. Watters' trombonist was de in 1915 geboren Melvin Edward Alton "Turk" Murphy, die op 15-jarige leeftijd al in een dansorkest speelde, maar tot 1950 deel bleef uitmaken van de YBJB. Daarna vormde hij zijn eigen orkest, dat met veel personeelswisselingen tot Murphys dood in 1987 bleef bestaan.
http://www.youtube.com/watch?v=WAidYTDlqWc

Demotie

Werkgever: "Philipsen, je begrijpt waarom ik je even langs laat komen?"
Philipsen: "Nou nee, niet echt."
Werkgever: "Je bent nu 60 is het niet?"
Philipsen: "Zeker, meneer Karel."
Werkgever: "En ik begrijp, dat je het allemaal niet meer zo goed bij kan sloffen?"
Philipsen: "Wat bedoelt u?"
Werkgever: "Dat je wat langzamer geworden bent, Philipsen en dat scheelt in de productie.
Nou had ik gedacht en dat doe ik om het jou wat makkelijker te maken, je wat eenvoudiger werk te geven. De boel een beetje aanvegen en zo..."
Philipsen: "Maar ik ben geen machinebankwerker geworden om de boel aan te vegen."
Werkgever: "Ja, dat weet ik, dat weet ik, maar ik denk dat je veel gelukkiger wordt als je het
wat kalmer aan kunt doen."
Philipsen: "Dat denk ik niet, meneer Karel."
Werkgever: "Dat denk ik juist wel en je begrijpt natuurlijk, dat ik je niet hetzelfde loon kan
betalen."
Philipsen: "O."
Werkgever: "Nee, dat spreekt toch van zelf. Het is voor het bedrijf en voor mij toch al moeilijk
genoeg het hoofd boven water te houden. Ik houd je in dienst omdat ik je zo waardeer."
Philipsen: "Maar als ik nu minder ga verdienen, dan krijg ik toch straks ook minder pensioen?"
Werkgever: "Zo ver is het nog niet, Philipsen, wie dan leeft, wie dan zorgt. Morgen ga je vegen
voor zeventig procent van je tot nu verdiende loon en je zult eens zien, hoe gelukkig je bent. Dag Philipsen."

Zydeco

C(layton) J(oseph) Chenier, zoon van de in 1987 overleden, grote zydeco-accordeonist Clifton Chenier. C.J. groeide op in Port Arthur, Texas en had in zijn jonge jaren slechts sporadisch contact met zijn vader. In 1978 ging hij saxofoon spelen in zijn vaders band, de "Red Hot Louisiana Band" en leerde hij ook de weg op de accordeon. Na de dood van Clifton nam hij het orkest van zijn vader over. Hier speelt hij "Bowlegged Woman", maar "In The Summertime" komt ook voorbij.

Jeugdzorg

Zo, de heldagen zijn weer over. Allergelukst ben ik ze goed langs gekomen, want ik heb geen verlet van dit soort feesten, afgedacht van het feit dat men zo'n klein jonkje niet met het blote gat in de kou liggen laat, maar daar hoor ik de jeugdzorg niet over. Het slimste moet nog komen vanzelfs: oudjaarsavond, als zelfs de fijnen los van de ketting gaan en het ploffen niet van de lucht is. Wat ik helendal niet voor het verstand krijgen kan, is dat men heeltijden waarschuwt voor onvoorzichtigens met vuurwerk. Wat meer ogen uit de kop vliegen, wat meer handen afgescheurd worden, wat beter, zou ik zeggen willen, die invalide hampelmannen kunnen toekomend jaar dan zels geen rotje meer afsteken en daar moeten we eendelings op af. De olferts moet men hun zwee gaan laten en dan hebben wij, fatsoenlijk volk, lang om laat rust en hebben onze katten en honden ook een noffelijke oudjaarsavond.

Vrouw Ymkje Sinnema - Meindertsma, Rotsterhaule

Mulhouse 2

Anderhalf jaar geleden was ik in Mulhouse. De stad herbergt een aantal musea, wie Bugatti's wil zien, wel, ze zijn er in grote getale. Maar het spoorwegmuseum is na een grondige verbouwing echt fantastisch. Natuurlijk zijn er rijen locomotieven en rijtuigen, maar de in schemerduister gehouden "Cite du Train" is zonder meer uniek, verschillende zaken zijn uitgelicht en worden, bij benadering van de objecten, ook toegelicht. De Fransen gaan ver in dit soort dingen, ter symbolisering van het verzet tijdens de Tweede Wereldoorlog heeft men in Mulhouse een echte locomotief op zijn kant gelegd, alsof hij door sabotage uit de rails gelopen is.
De hieronder afgebeelde locomotief werd in 1844 gebouwd door de Britse ingenieur William Barber Buddicom en deed dienst op de lijn Parijs-Rouaan. In 1900 had een van deze Buddicom- locomotieven meer dan 1.3 miljoen kilometers afgelegd.

Mulhouse

Alleen maar tekst

Gistermiddag geprobeerd een foto en daarna een tekening op het weblog te plaatsen, dat lukte niet. Nu ben ik van nature niet onhandig, maar wel ontechnisch: ik bedoel
handrails op een locomotiefje zetten is voor mij geen probleem, een seinpaal aansluiten wel, ik moet gewoon even geduld hebben en wachten tot iemand mij voordoet hoe je een een illustratie op het weblog plaatst.

Einde

Mijn moeder had het graag, wanneer ze het had over de lagere echelons van het mensdom, over tuig van de richel, een vandaag de dag in onbruik geraakte term, maar die exact omschrijft welk addergebroed zich heeft meester gemaakt van mijn weblog: handelaren in klein vuil, meeliftend, hun sexuele aberraties in de knuist, op wat ik schreef, tekende en fotografeerde. Dat, neem het van mij aan, doet pijn: het voelt alsof een of andere etherpiraat plots met Frans Bauer dwars door een opname van Charlie Parker, die ik laat horen, fietst. Ik ga het van nu anders proberen. Ik ben er niet zeker van af mijn poging slaagt, maar alles is beter dan als handlanger te worden versleten van pornobaasjes.