Werkgever: "Philipsen, je begrijpt waarom ik je even langs laat komen?"
Philipsen: "Nou nee, niet echt."
Werkgever: "Je bent nu 60 is het niet?"
Philipsen: "Zeker, meneer Karel."
Werkgever: "En ik begrijp, dat je het allemaal niet meer zo goed bij kan sloffen?"
Philipsen: "Wat bedoelt u?"
Werkgever: "Dat je wat langzamer geworden bent, Philipsen en dat scheelt in de productie.
Nou had ik gedacht en dat doe ik om het jou wat makkelijker te maken, je wat eenvoudiger werk te geven. De boel een beetje aanvegen en zo..."
Philipsen: "Maar ik ben geen machinebankwerker geworden om de boel aan te vegen."
Werkgever: "Ja, dat weet ik, dat weet ik, maar ik denk dat je veel gelukkiger wordt als je het
wat kalmer aan kunt doen."
Philipsen: "Dat denk ik niet, meneer Karel."
Werkgever: "Dat denk ik juist wel en je begrijpt natuurlijk, dat ik je niet hetzelfde loon kan
betalen."
Philipsen: "O."
Werkgever: "Nee, dat spreekt toch van zelf. Het is voor het bedrijf en voor mij toch al moeilijk
genoeg het hoofd boven water te houden. Ik houd je in dienst omdat ik je zo waardeer."
Philipsen: "Maar als ik nu minder ga verdienen, dan krijg ik toch straks ook minder pensioen?"
Werkgever: "Zo ver is het nog niet, Philipsen, wie dan leeft, wie dan zorgt. Morgen ga je vegen
voor zeventig procent van je tot nu verdiende loon en je zult eens zien, hoe gelukkig je bent. Dag Philipsen."
