er mag gelachen worden 3

JEZUS

 

PANTALONS enzo

Je ziet ze weinig meer: plusfours. Plusfour staat zelfs niet meer in het Nederlands - Friese deel van het Frysk Wurdboek, ik wilde de spelling nakijken en greep het meest voor de hand staande woordenboek, omdat ik aarzelde of ik plusfours of plus-fours moest schrijven. De plusfour was als het jeugdkleed van de mantelmeeuw, geen kuiken, maar ook niet volwassen. Het was een wat genante dracht en behalve een enkeling, zoals Albert van Sondel uit mijn klas, probeerden we de plusfour, door hem laag op de schoenen te laten hangen, zoveel mogelijk op de gewenste lange broek te laten lijken. Albert droeg hem echter hoog en had er ook nog witte kniekousen onder, hij is later dan ook bij de marine gegaan. Als ik erover nadenk is het vreemd, als kind wilde je zo snel mogelijk uit de korte broek in de plusfour om daarna die, na een paar jaar, in te wisselen voor de lange broek, nu zie ik bejaarde mannen, zodra de  temperatuur naar twintig graden neigt, zonder enige schaamte in het goyse dorp met geiwe dorp winkelen in korte broek.

er mag gelachen worden 2

Spike Milligan

De correspondent en het spiritisme.

NOS-Amerikacorrespondent Eelco Bosch van Rosenthal in de Varagids over Koningin Elisabeth en haar contacten met Amerikaanse presidenten: "Nee, dan Ronald Reagan: met  hem had Elisabeth een warme relatie, zoals ze ook met Eisenhower en Kennedy nog jaren na hun presidentschap bleef corresponderen."

er mag gelachen worden

OMID DJALILI

31 augustus: oranje boven, leve de willemien

Laat mij met uw welnemen een moment samen met u stilstaan bij de oranje ballen en vorstelijke baleinen van weleer - toen 31 augustus nog als feestdag gold, de heer en schoonzoon Tussen Neus en Lippenfeld zich ongetwijfeld op de  pampa bevond, waar hij verwoede pogingen deed om tango en Argentijnse dames onder de knie te krijgen. Het jeugdig deel der natie trok 's ochtends schoolsgewijs op naar het gemeentehuis of een ander oord waar het gezag gevestigd was om in de vorm van aubades eeuwige hulde te betuigen aan het recent teruggekeerde koningshuis  met het aanheffen van "Waar de blanke top der duinen" en "Een karretje dat op de zandweg reed" afgewisseld met "Drie schuintamboers" en "'t Is de plicht dat iedere jongen".  31 Augustus was een dag waarop kinderen hun door de grootouders geschonken verjaarscadeaux niet na drie maanden meenden te moeten verpatsen onder het wakend en toeziend oog van hun ouders. "Bezet", thans vaak in duct tape of anders met spuitbus of kleurkrijt op het plaveisel gezet, had nog een volslagen andere betekenis dan het aangeven dat de pappa's en mamma's volgaarne van de pedagogische, doch veel ruimte innemende, houten blokkendozen afwilden, zodat van de bijeengesprokkelde pecunia een gamepje voor en door het grut kan worden aangeschaft. In Batavia - in Inje - klonken op 31 augustus 1946 saluutschoten,  te onzent was het gemiddeld 13,4  graden en in Amsterdam nam een baron - want edellieden waren toen terecht nog buitengewoon belangrijk - een defilé  af, hetgeen - dit voor de jeugdige lezertjes - iets heel anders is dan het afnemen van de tafel.

Drs. Barend-Otto ter Vloot, Steenwijkerwold

BLOKHUT

Sober sigarettenpakje snel in schap

Vanf 1 januari 2020 mogen er alleen nog sigarettenpakjes worden verkocht die allemaal dezelfde vorm en neutrale kleur hebben. Staatssecretaris Blokhut (VWS) laat weten dat hij de regels  voor de verpakking van sigaretten en shag dan wil invoeren.

Naast de gebruikelijke waarschuwende teksten en foto's mag er op een pakje  alleen nog de naam van de fabrikant en informatie over de soort sigaret staan. Door de pakjes minder aantrekkelijk te maken, moet roken worden ontmoedigd bij jongeren.

  Sober frisdrankflesje snel in schap

Vanaf 1 jaunuari 2021 mogen  er alleen nog frisdrankflesjes worden verkocht die allemaal dezelfde vorm en neutrale kleur hebben. Staatssecretaris Blokhut (VWS) laat weten dat hij de regels voor dde verpakking van frisdranken dan wil invoeren.

Naast de gebruikelijke waarschuwende teksten en foto's  mag er een flesje alleen nog de naam van de fabrikant en informatie over de soort frisdrank staan. Door de  flesjes minderaantrekkelijk te maken, moet het het gebruik van frisdrank worden ontmoedigd bij jongeren. 

  Sober chipszakje snel in schap

Vanaf 1 januari 2022 mogen er alleen nog chipszakjes worden verkocht die allemaal dezelfde vorm en neutrale kleur hebben. Staatsecretaris Blokhut (VWS) laat weten dat hij de regels voor de verpakking van chips dan wil invoeren.

Naast de gebruikelijke  waarschuwende teksten en foto's mag er op een zakje alleen nog de naam van de fabrikant en informatie over het soort chips staan. Door de zakjes minder aantrekkelijk te maken, moet het gebruik van chips worden ontmoedigd bij jongeren.

Sobere auto snel  bij de dealer 

Vanaf 1 januari 2023 mogen er alleen nog maar auto's worden verkocht die allemaal dezelfde vorm en neutrale kleur hebben. Staatssecretaris Blokhut (VWS) laat weten dat hij de regels voor de vorm van auto's dan wil invoeren.

Naast de voorgeprogrammeerde maximale snelheid van 25 km/u. mag er op een auto alleen nog de naam van de fabrikant een informatie over de bestuurder op de auto staan. Door de auto's minder aantrekkelijk te maken, moet het gebruik van auto's worden ontmoedigd bij jongeren.

en vanaf 1 januari  2024 komt staatssecretaris Blokhut (VWS) ons iedere avond persoonlijk instoppen

 

Klaar voor morgen 2

Fokke Drammerstra en zijn echtgenote Foekje Drammerstra geboren Overdedraay uit Tzummarrum zijn vanmorgen al vroeg naar  Groningen afgereisd. Ze hebben een tentje opgezet in de Turftorenstraat waar ze hun oudste zoon Ulbe-Jochem morgen aan een piepklein tafeltje zullen neerzetten om aan ieder die het tentje binnenkomt vijftig cent entree te  vragen. Fokke en Foekje hebben namelijk recent hun ruggen laten tatoeëren. Fokke met een levensgroot portret van koningin Maxima en Foekje met een even groot portret van koning Willem-Alexander en slechts gekleed in een oranje hoedje en een slipje vertonen zij zich vanaf morgenvroeg zes uur als het beest  met de twee buiken.

Klaar voor morgen

CO2

Pas als de automobilist, net als de fietser, op een  knop moet drukken om groen licht te krijgen, gaat de CO2-uitstoot omlaag.

Mitzwe

Eerst moet ik even uitleggen wat een mitzwe is. Een mitzwe is een goede daad, waarbij de gever niet weet wie de ontvanger is en de ontvanger niet wie de gever is. Simpel toch? Maar was dat  maar waar, want in Israël is men het spoor totaal bijster geraakt en moet  er hoognodig op een ambulance staan wie de wagen aan een bepaald ziekenhuis geschonken heeft.  Netanyahu gaat nog een stapje verder met het uithollen van het begrip door een dorp  op de bezette Golanhoogte naar  Trump te noemen, en het gaat vast niet Trump's Shithole heten of  טראומתו של טראמפ

Rolkoffertje

Deze week ontving ik een electronische missive van ene Victor en omdat Victor zijn achternaam niet meldt, neem ik voetstoots aan dat hij, net als alle andere employees van airbnb, Rolkoffertje heet, Victor Rolkoffertje. Ik raakte met hem in contact omdat ik eerder een missive ontving - van laat ik hem Jeroen Rolkoffertje noemen -  met  de aanhef: "Hoi Wim" en nu zijn er grenzen zelfs voor Rolkoffertjes, dus na een kwartiertje  naarstig speuren vond ik een airbnbwebsite waar ik dan wel geen bezwaar tegen deze aanhef kon maken, maar in ieder geval  een vraag kon stellen en ik vroeg m.i. terecht of men geheel van de pot gerukt was. Daarop kwam eerder genoemde Victor in het geweer, die me niet in het Nederlands, maar  in slecht Engels het volgend briefje stuurde:

Dear Sir,

I mean is an automatic email it will be the same for everyone, so we will address everyone the same way, if you want to be call Sir or any title you want you can add it in your name and it will appear in the email, and if you agree with the Airbnb policies you agree with this as I say if you want it to be change write us some feedback to change it for the future.

Hope you understand,

Victor 

Ik begrijp uit Victor Rolkoffertjes schrijven dat de volledige klandizie van airbnb mijn voornaam draagt, vandaar dat "Hoi Wim".

TRAM

Ik zal  er voor de oorlog ongetwijfeld ingezeten hebben, maar ik heb geen enkele herinnering aan de Amsterdamse tram, ik was vier toen we in juli 1940 de stad verlieten. De eerste tram die ik me herinner is de stoomtram van Drachten naar Leeuwarden. Eerst naar Veenwouden  en nadat de  locomief was omgelopen, over  de spoorbaan naar Leeuwarden, om voor het spoorstation in Leeuwarden langs te rijden naar de eindstop NTM-tramsstation. De eerste stad met een lokaal net, waar ik in 1953 ging wonen, was Den Haag en daarom heb ik waarschijnlijk ook de meeste schaalmodellen van trams uit die stad en uit mijn geboortestad maar drie. In de sneeuwschuiver zal ik nooit gezeten hebben, maar ik vind die Amerikaan heel indrukwekkend. Eigenlijk heeft hij nog enorme schorten voor en achter zodat de sneeuw niet overal heen stuift, maar die staan niet op de foto.

.

Tien jaar geleden op dit blog

22.4.09

Naarden

Onder zijn voorganger was het Naarderbos, dat nauwelijks de naam bos verdiende, al verworden tot een golfbaan, waarvoor zelfs het nietigste struikje langs het fietspad naar Muiderberg had moeten sneuvelen, want Gooise suvvers zien nu eenmaal knikkeren met een knuppel als een voornamer sport dan wielrijden. Maar de huidige burgemeester, voornamelijk bekend als conincklyke contlicker, Peter Rehwinkel (foto), bestaat het om appartementenbouw in het bos toe te staan. Van een bos is natuurlijk in het geheel geen sprake meer, wel trof ik het bordje 'TOERISTISCH FIETSPAD' aan, maar ik begreep ogenblikkelijk dat dat sloeg op het feit dat zo'n fietspad niet hoeft te worden onderhouden. De rest van de bewegwijzering wees naar 'holes' en daar ben ik als fietser allesbehalve in geinteresseerd.

Le Mans 26

De allereerste '24 Uur" werd gewonnen door een Chenard-Walcker en wie de moeite doet om even in dit blog terug te bladeren naar 26 maart j.l. en de toen winnende auto te vergelijken met nevenstaande Chenard-Walcker van 1925, die met Raymond Glaszman en Manso de Zuniga aan het stuur de tiende plaats behaalde, moet op zijn minst ietwat verwonderd kijken. Klaarblijkelijk lieten Bugatti (met de 'tank'-carrosserie van de Type 32 uit 1923) en Voisin (met 'La Laboratoire' uit datzelfde jaar) hun sporen gelden.

Tejas

Natuurlijk werden Chicano's in Texas gediscrimineerd. Ik had erover gelezen en wist dat er meer spaans- dan engelstaligen in Vietnam waren gesneuveld, simpelweg omdat de eerste groep hun vaderlandsliefde trachtte te bewijzen. Ik kende zelfs een corrido, waarin de schuldigen van de discriminatie werden aangewezen: 'los tejanos alemanos'. Ik had erover gepraat zowel met Flaco Jimenez als met Freddy Fender (echte naam Baldemar Huerta). De eerste ontkende er ooit iets van gemerkt te hebben, de tweede spuwde vuur, toen ik het onderwerp ter sprake bracht. Sommige van zijn woorden klinken nog steeds in mijn oren. Hoe kinderen, met de spaanse taal opgevoed, in school dom werden genoemd: 'You're stupid Miguel'. Hoe verbitterd hij klonk toen hij vertelde, dat hij als enige van zijn orkestje werd veroordeeld wegens marihuanagebruik en drie jaar in de gevangenis doorbracht. Maar toen ik in 1978 San Antonio binnenreed wist ik absoluut niet wat discriminatie in de practijk betekende. Ik reed langs een straat, die Mesquite heete. De naam klonk me om de een of andere reden bekend in de oren. Ik stopte en keek in mijn zakboekje: juist, hier woonde Big Red Ojeda, de bassist die ik had ontmoet in het 'chicken-skin-orkest' van Ry Cooder. Ik moest Ojeda maar eens opzoeken. Hij woonde op een hoek. Ik parkeerde de auto en klopte op de deur van vliegengaas. Behalve een huilende baby hoorde ik niets. Ik riep, ik riep nog eens en nog eens. Waarom kwam er niemand naar de deur? Uiteindelijk verscheen een jonge vrouw. 'Hi, I'm looking for Big Red Ojeda. I met him in Amsterdam when he played there with Ry Cooder.' Ogenblikkelijk veranderde er iets: 'Oh, come in. I call him, sorry I kept you waiting.' Later begreep ik dat Ojeda's dochter dacht dat ik - ook vanwege mijn lengte - een politieman was en daar kon je als Chicano maar beter niet mee van doen hebben. De dag daarop ging ik met Ojeda naar zijn favoriete kroeg. Ik werd aan iedereen, maar dan ook werkelijk, aan iedereen voorgesteld als 'a friend from Amsterdam, Holland.' Ik vond dat vreemd, maar begreep rondkijkend waarom: ik was de enige niet-Chicano. En toen ik voor de jukebox stond en de namen van de conjunto's goed uitsprak, het niet had over 'Dzjimmeneez' maar over 'Gimeenez' kon er weinig meer stuk.

In de video Freddy Fender (overleden in 2006) en Flaco Jimenz in 'La Mucura' en 'A Mover El Bote'. (laat u niet afschrikken door het beeld in het begin)

Onfatsoen

Van Roger Henri Ludovic Maria van Boxtel, 't baasje van het vaderlandse railwezen, kreeg ik een foldertje in de bus waarin hij me, hoe kan 't anders, alhoewel zeventien jaar jonger, meent te moeten tutoyeren. Scheet in zijn pampertje, maakte brabbelgeluidjes, terwijl ik mijn eerste pijp opstak. Ik kan gebruikmakend van zijn stelselmatig door wissel- en seinstoringen getroffen bedrijf naar Jamie's Italian in Rotterdam en voor koffie inclusief slagroomtruffel in de Koffiesalon in Amsterdam.  Ik ga dat niet doen en aan een pretpark als de Efteling heb ik al helemaal geen zin. Meneer van Boxtel heeft vier voornamen en ondanks dat geen fatsoen.

Rusland

Van vroege Russische auto's weet ik hoegenaamd niets, er staan 'n paar Russo-Balts (foto) in mijn miniatuurautoverzameling en ik herinner me vrolijkmakende berichten uit eind jaren veertig over Russen, die eeuwen eerder dan ik geleerd had, al auto's en grasmaaimachines hadden uitgevonden. Sinds een paar weken  bezit ik een, overigens slecht gedrukt, boek "L'AUTOMOBILE EN RUSSIE JUSQU' EN 1917", geschreven en uitgegeven door A. Dupouy in Grenoble, waardoor ik eindelijk wat beter op de hoogte raak van de eerste jaren van het Russisch automobilisme. Er werd behoorlijk geïmporteerd, want Dupouy heeft heel wat advertenties uit kranten achterhaald en het zijn niet alleen bekende merken als Mercedes, Panhard-Levassor, Opel, Lancia en Minerva, maar toch ook wat meer obscure merken als Mercer, Phänomobil en Metallurgique. Een eigen constructie komt van P.A. Freze uit Sint Peterburg, een firma die later Renault importeert, maar met behulp van E.A. Jakovlew in 1896 een auto presenteert op een beurs in Nisjni-Novgorod, tien jaar later is het avontuur echter al weer afgelopen wegens financiële problemen.Er zijn nog een paar anderen bedrijven actief, maar heel vaak  gaat het dan om in licentie van westerse  firma's gebouwde auto's. Russische carrosseriebouwers zijn actief, ik noem er een paar: Breitigam, Krummel, Ilin en Pobieda. Dat wil niet zeggen dat Westerse carrosserieconstructeurs, met name een Franse firma als Kellner (125 Avenue Malakoff in Parijs), niet met enig succes tot in Rusland weet door te dringen en een Delaunay-Belleville, een Rolls-Royce en een Renault aan de tsaar weet te slijten.

Gezellig

Dankzij YouTube geven Mateusz Hemeroidsky en Ferenc Aranyér u en andere lezers van dit blog  een bijster gezellige blik op de Visegradse Alliantie, een bundeling van oosteuropeanen die volgaarne geüniformeerd marcheert;
het lijkt me nuttig dat u tijdens het peuzelen van uw paaseitje even kijkt.

HAARLEM

Loop ik nog wel eens een platenzaak binnen? Nu ik de zin opgeschreven heb, bedenk ik  dat zo'n winkel nu waarschijnlijk CD-zaak heet. Neem me het maar niet kwalijk ik  ben van een andere generatie, mijn eerst aangeschafte geluidsdragers waren 78-toerenplaten. Ik was woensdag in Haarlem, in de Gierstraat en zag een winkel met eerstehands en tweedehands muziek, waar ik niet aan voorbij kon lopen. Men had vinyl zowel als CD. Veel, heel veel en ik kreeg vrijwel meteen hulp: 'waarnaar ik op zoek was?' Dat is een voor mij altijd een lastig te beantwoorden vraag. Want waarnaar  ben ik op zoek? Naar uitzonderlijk instrumentarium. Muziek op glasharmonica bijvoorbeeld. Dat was er woensdag niet. Dat begreep ik, want wie is nu op zoek naar muziek op dat instrument, waar vrouwen rond 1800 niet naar mochten  luisteren, want zo had de goegemeente besloten, die werden daar hysterisch van. Je had de glasharmonica nog in twee sooren ook: die met de verschillend gevulde wijnglazen, waarvan je de rand met een natte vinger bestreek en die met een flink aantal glazen bordjes, voorzien van een aandrijving zoals van een trapnaaimachine, het geheel bedacht door Benjamin Franklin. Geen glasharmonicamuziek dus, maar  wel muziek op alpenhoorn o.a. geschreven door vader Mozart. Zoiets wordt meteen aangeschaft, ook omdat in mijn achterhoofd de problematiek van  de solist meespeelt:  hoe vervoert hij zijn instrument, dat gaat niet met Bundesbahn en SNCF, daar komt eigen vervoer aan te pas, ter grootte van een flinke vrachtwagen.

Meestal onstaat er een gesprek na zo'n aanschaf, dat gebeurde ook dit  keer en ik werd geconfronteerd met een paar uitzonderlijke instrumenten: een tafelviool, ook wel streichzither geheten, een vioolachtig instrument dat niet onder de kin werd gehesen, maar op tafel wordt  gelegd en een cornet, nee, niet die van metaal, waarop Louis Armstrong leerde blazen in een New Orleansheropvoedingsgesticht, maar een houten blaasinstument. Als u in Haarlem bent, wandel eens langs bij Bruno Klassiek, Gierstraat 50,  het is de  moeite waard.

Haagse Hèn merkt op

"Kèk, op goede vrèdag ken allèn god ut kenteike van deize brommâh leize!"

OPEL

Het jaar 1909 was een  succesrijk jaar voor Opel, Opel won niet alleen een aantal zogenaamde "Bergrennen", o.a. Eisenach, Mont Ventoux en Semmering, maar begon ook met de contructie van kleine auto's,  zoals bovenstaande "Doktorwagen",  een kleine viercylinder met een inhoud van 1128cc.

CARDAN

 Columbia 1900

In mijn verzameling fietsen zitten er twee waarvan de aandrijving niet met een ketting plaats vindt, maar met een - zeg voor het gemak - cardanas door de liggende achtervork: in het bracket een kroonwiel en pignon, dan de verborgen as, die  op zijn beurt weer eindigt met een kroonwiel en pignon.  De oudste fiets is een Amerikaanse Columbia uit 1900, de jongere een FN, gemaakt door de Fabrique Nationale d'Armes de Guerre in het Belgische Herstal, medio jaren twintig. Voordeel van een "cardanfiets" geen rafelige en smerige einden van broekspijpen meer, nadeel de fiets loopt nooit zo licht als eentje met een  ketting. Het grappige is dat de aandrijving steeds opnieuw opduikt, een  paar jaar geleden zag ik tractorfabrikant Fendt de markt verkennen met  een "cardanfiets", nu is het de Nederlandse firma "Brik", die hem zelfs levert met acht versnellingen.  

Op onderstaande foto's: de aandrijving van de Colmbia, de FN en een drieversnellings Brik.

                                                     

9292

Net op 9292 een trein gezocht, dit was het resultaat:

Van

Helaas, de opgegeven locatie "Naarden-Bussum" is onbekend. 

Naar

Helaas, de opgegeven locatie "Hoofddorp" is onbekend.

en zo raken we in dit land volledig de weg kwijt.

Karmann

Noem Karmann en de naam wordt ogenblikkelijk aangevuld met Ghia, terwijl het wel degelijk om twee verschillende firma's gaat, waar ik in feite nog een  derde berijf aan toe moet voegen: Volkswagen, volledig heet bovenstaande auto Volkswagen Karmann Ghia, het is een coupéversie op basis van de Volkswagen Kever, want er is ook een door Ghia ontworpen en door Karmann gebouwde cabriolet. Karmann,  dat  de auto vanaf 1955 in serie in Osnabrück bouwde, bestond al sinds 1874 als bouwer van koetsen, waaraan in 1902 auto's werden toegevoegd. De Opel hieronder - met Karmanncarrosserie - dateert uit 1908, het  jaar waarin Opel, begonnen met autobouw in 1898, zijn duizendste wagen  afleverde.

hgv* of chozpe

De Telegraaf, de krant  van opgewonden Nederland, toonde op zijn website gister deze regels:

Op 17 mei 1942 schreef dezelfde krant onderstaand hoofdartikel:

Van een excuus van het hetzblad of iets dat lijkt op enige schaamte, laat staan van een een financieel gebaar tegenover de Joodse gemeenschap is nooit enige sprake geweest.

hgv*: het gezonde volksgevoel

DRANK

Wanneer iemand zijn schrijfsel over muziek besluit met een mededeling over het nuttigen van  alcoholica, zoals deze week in  een column over vijf cd's van The Walker Brothers: "voor een regenachtige vrijdagavond met drank", dan maakt zich een grote vreugde van mij meester, net zoals wanneer een ander zijn muzikale geneugten steevast  beschrijft als "muziek bij de borrel". Waarschijnlijk zet laatstgenoemde man bij het nuttigen van een glas egri bikavèr de Matthäus op, want daar  is het, zo heb ik begrepen, thans ook nog precies de tijd van  het jaar voor. Ik pleit dan ook voor een soort menukaart, u kent die uit de wat chiquere restaurants, waar, bij de kalfshersentjes een pinot grigio en bij de zwezerik een sangiovese wordt aanbevolen. Het spreekt vanzelf dat bij een chanson van Leon Ferré geen zuidduitse hoempa past, maar  een fluitje Moët & Chandon en bij een Ierse reel een fors glas Guinness. Kortom u begrijpt wat ik bedoel, rep u met uw favoriete platenlijstje naar uw slijterij, sla in en geniet. Wat, u als u liefhebber bent van Tuvaanse keelzang moet aanschaffen? Dat is lastig, ik geef het toe, maar gefermenteerde paardenmelk past er heel goed bij, heb ik me laten vertellen.

Drs. Barend-Otto ter Vloot, Steenwijkerwold.

Heinkel 2

De Heinkel "Kabine" eerst  gebouwd in Stutgart-Zuffenhausen, later in Noord- Ierland in Dundalk - overigens een weinig geslaagde poging - en daarna door Trojan in Croydon (Engeland), een autofabriek die sinds 1935 geen personenauto's meer in het leveringsprogramma had gehad. De "Kabine" kreeg in het Britse de naam Trojan "200". De "Kabine" had een luchtgekoelde 175cc-motor, een vierversnellingsbak en een topsnelheid van 82 km/u.

Heinkel

Ernst Heinkel (1888-1958) richtte zijn Heinkel Flugzeugwerke op in 1922 in Rostock, maar  omdat die stad na de oorlog in de DDR kwam te liggen, werden de werkzaamheden in Stuttgart-Zuffenhausen voortgezet, niet met het bouwen van vliegtuigen, want de firma had buitengewoon veel boter op zijn hoofd o.a. door de inzet van dwangarbeiders uit  het kamp Sachsenhausen, maar met de fabricage van scooters (hier boven een "Tourist 103A", in productie van 1960 tot en met 1965 toen de Heinkel Flugzeugwerke werden opgedoekt). De met een viertaktmotor uitgeruste scooter verscheen voor het eerst in 1953 en stond tot 1965 in de catalogus, daarnaast was van 1956 de "Kabine" in productie, een driewielig autootje, eerst met de van de scooter bekende 175cc-motor, later met een 200cc-motor, toen  tegelijkertijd het achterwiel werd verdubbeld. De  productierechten van de "Kabine" werden begin 1958 naar Ierland verkocht en later naar Engeland, waar ze tot in de jaren zestig  werden geproduceerd.

Jörg

Ik heb hem nooit ontmoet, laat staan dat ik met hem in de zandbak heb gespeeld, maar toch meent de directeur klantenservice van KPN  Jörg Kramer mij te kunnen tutoyeren. Nu is  hij niet de enige onbeschofte vlegel die meent zijn klandizie zo te kunnen bejegenen en zolang wij het zonder enig bezwaar van onze kant laten gebeuren,  gaan de directeuren klantenservice er vrolijk  mee door, want de directeuren klantenservice  dragen die titel, maar hebben in werkelijkheid totaal, zeg maar, schijt aan hun klandizie. Sinds gisterochtend probeer ik - natuurlijk niet met hem, want Jörg zit hoog boven ons verheven ergens in ons land in een  ivoren toren - contact te krijgen met  één van zijn onderlingen, maar MIJN KPN geeft  niet thuis. Jörg deelde mij namelijk mee dat binnenkort mijn maandelijks abonnement met 3,50 omhoog gaat en dat ik een aantal zenders, waaronder  National Geographic, kwijtraak. Door de combinatie van verhoging van abonnement en verlies van een aantal stations kan ik de intelligentie van Jörg aardig inschatten, die ligt op een niveau van een kruidenier die probeert melk met water aan te lengen, nadat hij de prijs per liter met twee kwartjes heeft verhoogd.  Jörg belooft  me na het verlies van National Geographic wel een andere zender, Love Nature en ook daar zit Jörg, u ziet de directeur klantenservice KPN stapelt fout op fout, mis, want National Geographic zendt niet alleen documentaires uit over watervlooien en zeeleeuwen.

au bal des nationalistes 6

au bal des nationalistes 5

au bal des nationalistes 4

au bal des nationalistes 3

au bal des nationalistes 2

au bal des nationalistes

Alfa-Romeo

In 1938 deed Alfa-Romeo voor de achtste keer mee aan de '24 Uur van Le Mans', meestal met succes, want in 1931, '32, '33 en '34 eindigde Alfa-Romeo op de eerste plaats. In 1937 was de zegereeks voorgoed voorbij, want de enige Alfa-Romeo , die op 19 en 20 juni meereed, verdween voortijdig van het toneel en op 18 en 19 juni 1938 vielen beide Alfa-Romeo's eveneens uit, ahoewel het er lange tijd naar uitzag dat nummer 19 met Raymond Sommer en Clemente Biondetti aan het stuur zou winnen. In de vroege voormiddag van 20 juni leidde de Alfa-Romeo 2900B toen de wagen met een snelheid van zo'n 220km/u een klapband kreeg, na het wisselen van de band nam Biondetti het stuur van Sommer over, maar hij moest opgeven nadat een klep brak.

Haagse Hèn concludeert

Hèn: "As Paulse hùisschildâh in Neidâhland hoef  je  hieâh natuâhlijk gein weigebelasting te betale!"

Haagse Hèn in Amsterdam

Hèn: "Krèg nâh de pleuâhris, ik ben heilemaal de weg kwèt!"

Haagse Hèn wachtend op de bus

Hèn: "Ik denk dattik morragevroeg nog maah eive blèf legge!"

KUNSJT IN BUSSUM

wandversiering van een Bussumse makelaar

Haagse Hèn in Bussum

Hèn: "Kèk, da's nâh ut enoâhme voâhdeil asje 'waahdetranspogt' aupie âhtau hep staan, dan ken je rustag un kwagtieâh met draaiende motor, terwèl je ège nie in de âhtau zit, op ut trottoir pagkerûh."

Haagse Hèn in Baarn

Hèn: "Zâh ik daah gewaun auk wat te vrete kenne krègûh?"

Bugatti X

Bugatti is natuurlijk een legendarisch merk dat na het verscheiden van vader Ettore en zoon Jean niet meer op welke auto dan ook, had moeten worden geplakt. Helaas is het anders gegaan, maar ik stap op weg naar huis een bus niet meer uit omdat  er zo'n modern ding geparkeerd staat, dat te bekijken en dan de volgende bus te nemen. Ik ren, wachtend voor een stoplicht ook mijn auto niet  meer uit omdat er achter mij zo'n ding opduikt, om een paar woorden met de eigenaar te wisselen. Ik deed dat wel, ooit toen ik als passagier in een bus van HTM-lijn 20 een geparkeerde Type 57 zag en vele jaren later een Type 37 uit Zweden achter me voor een Hilversums stoplicht stopte. Op de foto zo'n Type 37, in de jaren zestig vastgelegd op het circuit van Zandvoort. Het Type 37 verscheen in 1926 had een 1.5 liter viercylindermotor en kreeg een jaar later een compressor en heette dan Type  37A. Totaal zijn er tussen 1926 en 1930 zo'n 270 exemplaren gebouwd. Het was een volbloedracewagen die eventueel geleverd kon worden met spatborden, voorruit en zelfs verlichting, zodat de coureur met de auto naar het circuit kon rijden en daar de wagen van al wat voor de  race overtollig was, kon verwijderen. Er zijn nogal wat - min of meer - geslaagde replica's onderweg,  maar hier in Molsheim, waar ze ooit  gebouwd werden, zien we in 2018 een echte.

Patachou

Na een korte onderbreking zet ik mijn escapade in mijn houten bakken met achtenzeventigtoerenplaten voort richting Frans chanson, een door de vaderlandse  omroep volledig in de ban gedaan genre, want wanneer hoorde u Patachou voor het laatst met een liedje van Georges Brassens? Dat lijkt toch decennia geleden? 

Eerst maar even het refrein van "Brave Margot" die haar katje de borst geeft en in de veronderstelling verkeert dat alle dorpsjongens dat katje komen bekijken.

Quand Margot dégrafait son corsage
Pour donner la gougoutte à son chat
Tous les gars, tous les gars du village
Etaient là, la la la la la la
Etaient là, la la la la la
Et Margot qu'était simple et très sage
Présumait qu'c'était pour voir son chat
Qu'tous les gars, tous les gars du village
Etaient là, la la la la la la
Etaient là, la la la la la.

Patachou (1918-2015) was de artiestennaam van Henritete Ragon, die de naam ontleende aan een bepaald soort gebak en met haar man in 1948 een cabaret begon in Montmartre, waar zij liedjes zong van Brassens, die daarop besloot ze zelf ook te gaan uitvoeren. Patachou werd een beroemdheid,  haar faam reikte - en dat was heel bijzonder - tot in de Verenigde Staten

Musea

Dankzij Una heb ik mijn museumbezoek ernstig moeten beperken, want Una is anders dan een drenzende kleuter nergens welkom. Er zijn plezierige uitzonderingen, zoals Eise Eisinga's Planetarium in Franeker, waar Una en ik zelfs werden binnen geroepen omdat wij achterbleven, terwijl de rest van de familie binnentrad in die wondere wereld van tandraderen. Nu moet ik meteen toevoegen dat Una ook als excuus dient om musea niet te bezoeken omdat het tentoongestelde me niet in het minst interesseert of omdat het museum met een zekere hartstocht bezig is aan een voortdurende infantilisatieslag. Ik ging lang geleden naar  het spoorwegmuseum in Utrecht, omdat ik geïnteresseerd ben in railvervoer, maar niet in een expositie over "Tienertoer", in het Muiderslot kom ik ook niet meer, nadat ik een paar jaar geleden met Amerikaanse familie toegesproken werd, alsof ik  de luier nauwelijks was ontgroeid. Voel ik vandaag of morgen enige behoefte om naar Leeuwarden af te reizen om in het Fries museum een overzichtstentoonstelling van Eric van Hove met uit hout, koper en parelmoer nagebouwde motorblokken te aanschouwen. Nee, dan reis ik liever naar Le Bourget om echte stermotoren te zien in het Musée de l'Air et de l'Espace of zet een bouwdoosje van een vliegtuig inelkaar. Nabouwen, uit hout, plastic, aardbeienjam of enig ander materiaal, van wat een ander heeft geconcipieerd is volgens mij geen kunst, maar kunsjt, een ander noemt het wellicht plagiaat. 

6 April

Tien jaar geleden op dit blog:

Son 9

Mariachimuziek wordt door velen als de authentieke Mexicaanse muziek beschouwd, maar het is langzamerhand verworden tot een soort bedenkelijke edelkitsch en de vandaag geproduceerde klanken hebben weinig meer te maken met wat er in 1908 werd opgenomen door het Cuarteto Coculense (Arhoolie Folklyric CD-7036) en wat de Mariachi Vargas de Tecalitlán tegenwoordig laten horen wekt alleen maar afgrijzen. Hier het mariachi-orkest van Gilberto Ortega, een mager vijfje, zou ik zeggen, op de schaal van muzikaliteit ten opzichte van show.

Le Mans 11

De auto's, die ik in de serie Le Mans op dit blog zet, zijn meestal zelfgebouwde modellen. Ik bestel een bouwdoosje (schaal 1:43,5) in Frankrijk en ga als dat gearriveerd is op zoek naar informatie over de betreffende auto, vooral naar foto's. Soms zijn ze die er in overvloed, maar meestal niet. Ik weet bijvoorbeeld dat de Franse racekleur blauw is, maar elke fabriek had over dat blauw zo zijn eigen opvatting. Ik moet dus gokken, want kleurenfoto's zijn er, als de auto niet bewaard gebleven is, niet. Ik vergelijk een Lorraine-Dietrich die naast een Chenard & Walcker staat en zie dat de eerste op de zwartwit foto beduidend donkerder is dan de tweede. Ik ontdek dat alle Lorraine-Dietrichs die in 1925 aan Le Mans meededen niet exact hetzelfde waren, er zijn verschillen: de voorruiten zijn ongelijk en de plaats van de claxons is anders. Ik moet dus kiezen: het wordt nummer 4 , met kenteken, want zelfs dat zit in bouwdoosje, 798Y80. Na vijl- en schuurwerk worden de grote onderdelen van de auto in de grondlak gespoten. Uiteindelijk neemt het bouwen ongeveer een week in beslag, terwijl de boeken met gegevens onder handbereik blijven. Een Lorraine-Dietrich met nummer 5 won in 1925 Le Mans, nummer 4 eindigde op de derde plaats, met Edouard Brisson en iemand die zich 'Stalter' noemde aan het stuur. De locomotievenfabriek De Dietrich in Niederbronn (Elzas) kwam na de Duits-Franse oorlog van 1870-'71 in Duitsland te liggen en dus werd op Franse bodem in Lunéville (Lotharingen) een nieuwe fabriek geopend. Na 1918 werd Lorraine voor de naam De Dietrich gezet, omdat men vond dat De Dietrich alleen te Duits klonk.

Tombola

Aanwezig op de vergadering van de "Vereniging tot Instandhouding van de Koninginnedagtombola 31 Augustus te Zwinderen, opgericht d.d. 30 april 1948":

A.F. Slampernaut, voorzitter

mevr. G. Lamstraal-Laser, penningmeesteres

Drs.Th.L.H.U.M. van Stutten,  algemeen bestuurslid

en de leden O. Pepernoot, P. van de Pomheuvel, mevr. S. Slampernaut-Vreugdevocht, mevr. K. Patje-Pejer.

Afwezig met kennisgeving:

F. Rammerink Fluym (secretaris), H. Rammerink Fluym, L. Rammerink Fluym, A. Triritomba  mevr. G.L. Tiritomba-Onderzettafeltje en mevr. F.O. Lazer-Oppenhuisen (laatstgenoemde namens de Nederlandsche Spoorwegen).

ZUIDELIJK

Dit is geen motown, dit is muziek  uit het zuiden van de Verenigde Staten en om het snel te etiketteren noemen we het swamp rock. Het origineel van "Suzy Q", een werkje dat later o.a. gecovered werd door Creedence Clearwater Revival en Rolling Stones dateert uit 1957, is van de hand van Dale Hawkins. Dale produceerde in 1971 een elpee van Rio Grande, niet de band die tegenwoordig met die  naam tourt en opnamen maakt, want het is per slot van rekening 48 jaar geleden dat Ronny Weiss met zijn Rio Grande in Tyler (Texas) in de studio stond. Het bleef bij die ene elpee, die opende met "Idle Idabelle".

Britain

Op  de voorpagina  van de internationale editie van The New York Times begint Thomas L. Friedman zijn column met de titel "It's official: Britain had gone mad" vandaag aldus: "Politico reported the other day that the French European affairs minister, Nathalie Loiseau, had  named her cat 'Brexit". Loiseau told the Journal du Dimanche that she chose the name because "he wakes me up every morning meowing to death because he wants to go out, and then when I open the door he stays in the middle, undecided, and then gives me the evil looks when I put him out." 

Gisteravond keek ik om acht uur op BBC  1 naar "The One Show", waarin de kijker duidelijk werd  gemaakt dat Vincent van Gogh hoogst waarschijnlijk nooit  was gaan schilderen wanneer hij niet een tijdje in Londen had gewoond. We zagen een op Van Gogh lijkend individu voortdurende met een miniem schetsboekje in de weer, terwijl een mevrouw een ander heer uitlegde dat de Van Gogh, zoals wij die kennen, onbestaanbaar was zonder  zijn verblijf de Britse  hoodfstad.

Inderdaad Britain has gone totally mad. Vanavond zal in "The One Show" waarschijnlijk worden beweerd dat Mozes een droge  Theems is overgestoken op weg naar het Beloofde Land.

1 april

Even terug naar 1979. Ik maakte toen iedere woensdagochtend tussen 5 en 7 uur voor de VARA een radioprogramma voor vrachtwagenchauffeurs.  Behalve informatie over CAO-betaling, voeding en andere zaken was er ook muziek en dus vond ik in mijn postvak wekelijks de grootst mogelijke amuzikale rotzooi die een mens zich maar voor kan stellen, want zo dachten de platenbaasjes: vrachtwagenchauffeurs behoren tot een lagere mensensoort en dat heeft geen smaak. Ik heb die rommel niet weggegooid, want ik ben nogal een bewaarderig type ben, dus staat die zwijnderij keurig in een kartonnen doos onder een bureau: Pleps met "Op een ouwe fiets moet je 't lere", Willem Schoone met "Heb jij het ook zo vaak", Kees Aktueel met "Wat jij wil", Jan Boezeroen met "Iedereen zegt dat ik drink", Bertus Bonk met "Ja, zo ken die wel weer",  Huug Hangop met "Je wordt weer vent in de shoarmatent", Tony Light met "Moest dat zo wezen" en Co Cactus met "Zeg het met bloemen" en dat zijn nog maar acht van de vijftig plaatjes. Klaarblijkelijk geneerden de heren zangers zich zo voor hun product dat ze zich steevast onder een pseudoniem afficheerden.  Ik heb een paar van de singletjes één keer gebruikt in een radiouitzending: op 1 april in de Gezamenlijke Zenders Peazens & Moddergat. Ik kondigde een plaat aan, maar met behulp van de dienstdoende technicus (ik meen dat het  Bert Vervoorn was) verdween mijn programma uit de lucht en begon ik als  platpratende  piraat  de choete te doen  an mèn luistechaachs en bovenvermelde ongein uit te zenden. De 1 aprilgrap slaagde, want in de Tweede Kamer werd vervolgens de vraag gesteld hoe het kon dat een Nederlands publiekradiostation door een piraat van de antenne werd gedrukt.                                                            

Bugatti IX

De opvolger van  het Type 44 verscheen als Type 49 in 1929, het was het laatste type Bugatti met één bovenliggende nokkenas en had in tegenstelling tot Type 44 twee bougies per cylinder. MZ-20-67 dateert uit  1932 en ik fotografeerde de wagen in Zandvoort in 1965.

Quebec

De naam van tenorsaxofonist Ike Quebec (1918 -1963) zal waarschijnlijk weinig belletjes doen rinkelen, het is een van die musici, die weliswaar met Ella Fitzgerald, Roy Eldridge, Trummy Young en Coleman Hawkins opnamen heeft gemaakt, maar helaas te weinig aan de weg heeft getimmerd om bekend te blijven. Op "Topsy" speelt hij met zijn Swing Seven, bestaande uit Buck Clayton, trompet; Frederic Homer "Keg" Johnson, trombone; Roger Ramirez, piano; Tiny Grimes, gitaar; Grachan Moncur (de vader van trombonist Grachan Moncur III), bas en J.C. Heard, drums.

Beelden

Zaterdagochtend j.l., ik zit op een bankje langs de Vliet in Voorburg, maar niet nadat ik het beeld van een fluitspeler in 1960 gemaakt door Jan Snoeck heb gefotografeerd. Voorburg heeft een aantal mooie beelden, waarvan ik een paar al eens op dit blog heb gezet.

 Later die dag fotografeer ik, nog steeds in Voorburg, het uit 1971 daterende beeld van Frank Letterie "Vallende Ruiter". 

Vlakbij de Koninklijke Bibliotheek in Den Haag vind ik 's middags nog een beeld, ook dat leg ik vast, maar ik weet eigenlijk niet waarom, want het zegt me helemaal niets.