Issigonis

 

De Mini, dat prachtige autootje ontworpen door Alec Issigonis, kende oorspronkelijk twee varianten de Morris Mini Minor (foto boven) en de Austin 'Seven Mini', dat was een kwestie van 'badge engineering'. Badge engineneering - alleen het naamplaatje op de grille verschilde van merk tot merk - deed uiteindelijk vrijwel de totale Britse automobielindustrie de das om. 

De Wolseley 'Hornet' (foto onder) en Riley 'Elf' waren luxe derivaten met aangebouwde kofferbak van Issigonis' oorspronkelijke ontwerp. De nieuwe Mini, die momenteel in grote getale onze wegen vervuilt, toont  overigens dat BMW niets van Issigonis' meesterwerk begrepen heeft. 

Badge engineering speelt nog steeds een rol, want de Toyota Aygo, de Peugeot 107 en de Citroën C1 rollen uit dezelfde fabriek in Kolin in Tsjechië en zowel bij de Peugeot en de Citroën is eigenlijk sprake van 'badge engineering' op basis van de Toyota.

Buzz & Trot

 

Klaarblijkelijk loonde het enige tijd de moeite jazzopnamen uit de jaren twintig opnieuw uit te brengen, zowel op 78toeren als op 45toeren. Ik heb "Chicago Buzz" en "East Coast Trot" op 45toeren, maar degeen die het op YouTube gezet heeft, heeft de heruitgave van de opnames uit augustus 1926 op 78toeren. Het is een kwartet onder aanvoering van de legendarische clarinettist Johnny Dodds, al is het plaatje uitgebracht onder de naam Junie Cobb's Hometown Band met Cobb op clarinet en altsax en Eustern Woodfork op drums. Over de pianist zijn de geleerden het niet helemaal eens: het is Jimmy Blythe of Tiny Parham. Voor Blythe pleit het etiket van de plaat, hij is bovendien de componist, maar een jazzencyclopedie geeft de eer aan Parham.

Bob Bijvoet

 

Teruggevonden foto: hier zit ik, Nagra- of Uherrecorder op schoot, in Bob Bijvoets Brennabor na een rit van de Pionier-Automobielen Club vanaf Utrecht op het circuit van Zandvoort. Bob Bijvoet zit links van me achterin en ik interviewde hem voor Bert Garthoffs 'Weer of geen weer', een Varaprogramma op de vroege zondagmorgen.

 

NPO 6

"Maar eerst nog een stukje lekkere muziek een wanneer  ik zeg lekker, dan bedoel ik echt lekker.  Op een Perzische Markt van Albert Ketel-Bij en denk ik altijd fluitketel of theeketel? En waar lag Perzië ook alweer? Was dat nou in het Midden- of in het Verre Oosten. Ja, zou mijn aardrijkskundeleraar zeggen:  had je maar beter op moeten letten. Dat heb ik destijds dus niet gedaan,  even zo goed blijft het een lekker stuk muziek van  Ketel-Bij. Heel lekker om dit programma mee af te sluiten. Maar voor ik u een allerplezierigste dag wens nog heel even aandacht voor het gedicht van de week, dat deze week  over honden moet gaan. Vandaag een  gedicht van  Analia van Rufterinck uit Assen: 'Mijn hond, mijn trots, altijd klaar als een rots, klaar terstond,  dat is mijn allerbraafste hond.' Tot morgen. Toedeloetjes."

Isetta

Het oorspronkelijke ontwerp staat op naam van de Italiaanse  fabriek ISO, maar het kleine autootje werd ook gemaakt in Frankrijk door Velam, die in 1957 een speciale, zeer afwijkende versie bouwde, waarmee in 1957 records werden  gebroken in de categorie K (tot 250cc) op Monthhéry; het grootste succes met de Isetta kwam cehter van BMW dat tussen april 1955 en mei 1962 36372 exemplaren leverde, waarvan 55% met een 250ccmotor en het resterende deel met een 300ccmotor, beide waren ontwikkeld uit de ééncylinder R25 motor, de aandrijving gebeurde met een ketting en het wagentje had vier versnellingen. Instappen deed je door de voordeur en heel bijzonder: het stuur draaide om de instap te vergemakkelijken met de deur mee naar buiten.

De gefotografeerde Isetta 250 staat een paar meters van de entree van het fraaie speelgoedmuseum in Trier. Het is een heel veelzijdig  museum, zowel de liefhebbers van  poppen en mechanisch speelgoed, als die van spoorwegen (n.b. een  hele vitrine met Nederlands materieel) en modelauto's komen geheel aan hun trekken. Hieronder twee foto's: een blikken Panhard Dyna uit 1947 en een schitterende raderstoomboot met de naam Rotterdam, aan de achtersteven waait niet onze nationale driekleur maar die van Frankrijk.

 

 

Echte Max

Kijk zo’n omroep Max, in het zadel geholpen door Ledy van der Maan of iets dergelijks, betekent die iets voor mij als bejaarde, laat die bijvoorbeeld zaken zien of horen, die mij buitengewoon dierbaar zijn uit mijn jeugd, het antwoord kan kort zijn: nee, Max woelt geen nostalgische gevoelens bij mij los; waar is het bezoek aan een ouderwetse kermis met een cakewalk, een spookhuis of voor mijn part een vlooientheater, nee, ik word voor de buis weggetreiterd door Jan Slagter tot de antiperistaltische bewegingen mijn rectum bereiken; terwijl het toch heel eenvoudig moet zijn om een vlooientheater te tonen en wanneer zoiets als te achterhaald beschouwd wordt, waarom dezelfde kunststukjes niet eens geprobeerd met boktorren uit te voeren, men maakt mij niet wijs dat het IQ van de gemiddelde vlo (Pulex Irritans) hoger is dan dat van de gemiddelde boktor (Hylotrupes Bajulus L.) en hoe aardig zou het zijn zo rond de klok van half negen ‘s avonds een zestal boktorren een zilveren koetsje voort te zien trekken, haasje-over te zien springen of te zien kopjeduikelen, ik denk dat men de oudere kijker daarmee een veel groter genoegen bereid, dan met het gekeuvel van de heer Slagter. Het is tijd om de omroep  Echte Max op ter richten, voor de echte bejaarde.

Drs. Barend-Otto ter Vloot, Steenwijkerwold

 

NPO 5

"Prachtig. Prachtig, deze inzending voor onze Olga Lowina Contest en natuurlijk kunt  u tot 1 augustus a.s. ook nog meedoen. Stuur voor die datum uw favoriete  jodelnummer op  naar info@radio4.nl en wellicht wordt u ook door ons gebeld. Dan  heb ik nu voor u weer een paar files: tussen Dokkum een Lauwersoog drie kilometer vanwege twee zangers van het Fries volkslied op de weg, tussen Hoogeveen en  Assen langzaam rijdend verkeer wegens verlate boerendemonstratie door niet startende trekkers en  tussen  afslag Bussum en afslag Laren acht kilometer stilstaand verkeer door een in brandgeraakte Ferrari. Zo, dat waren de files van dit moment. Eens kijken wat  we nu gaan  doen, want de tijd schiet al weer aardig op, zodat ik bang ben dat we vandaag geen tijd hebben voor de Maagdeneilanden. Nou ja, morgen is weer een dag, niet waar? De maagden moeten maar even wachten, eilanden of geen eilanden."

Inzet

Misschien moeten we de winnares van de etappe van de Tour des Femmes van gisteren inzetten  tegen Mark van den Oever en zijn kornuiten?

Damia

Mijn twee houten bakken met gevuld met achtenzeventigtoerenplaten bevatten voor zo'n negentig procent procent  jazz, de rest is  folklore en nog het een en ander, zoals Franse chansons, een genre dat in Nederland vrijwel nergens meer gehoord wordt, een enkele uitzondering daargelaten, zoals in Bussum, waar de uitbater van Délifrance een Armeniër is, die natuurlijk Charles Aznavour hoog in het vaan heeft. Wie de zangeres Damia hoort, denkt ogenblikkelijk aan Edith Piaf, maar eigenlijk moet  ik die bewering omkeren want Damia verscheen eerder op het Franse tapijt. Damia's echte naam was Louise Marie Damien (1889-1978) (maar een andere bron vermeldt als geboortenaam Maryse Damien en als geboortejaar 1892), oorspronkelijk actrice en danseres, debuteerde ze als zangeres in 1911. Drie jaar later opende ze haar eigen theatertje in Montmartre "Le Concert Damia" en kreeg al snel  naam als zangeres van het "chanson réaliste". Advies kreeg ze op zeker moment van Sacha Guitry, die haar haar in piepkleine krulletjes, de nepjuwelen en de rode jurk met  gouden franje maar niets vond en zich afvroeg waarom ze zich  kleedde als een dompteuse van een vlooientheater. Vanaf dat  moment trad Damia op in een eenvoudige zwarte jurk. "C'est la Guinguette" (met op de achtergrond het Russische Afonskykoor) werd opgenomen in 1936.

 

NPO 4

Maar voor we ons naar de Maagdeneilanden bewegen, eerst aandacht voor ons dagelijks Olga Lowina Contest, waarbij luisteraars hun favoriete jodelplaat kunnen nomineren. Vandaag is dat Oesch's die Dritten met de Ku Ku Jodel, gekozen door Hein Wilders. "Goedemorgen meneer Wilders. En om maar met de deur in huis te vallen: familie van?" "Wat zegt u?"  "Bent u familie van Geert Wilders?" "Ik kan  u heel slecht verstaan." "Ik vroeg of u familie bent van Geert Wilders." "Nee, die jodelt  niet, ik trouwens ook niet. Maar... waarom vroeg u dat?" "Omdat u ook Wilders heet!"  "Wat zegt u?'  "Omdat u ook Wilders heet." "Ja, mijn vader zat op  de lagere school bij Caroline van der Plas in de klas." "Maar dat vroeg ik niet. Ik wilde weten of u familie was van  Geert." "Geert wie? Mijn vader heet Henk. Voluit Hendrik." "Is uw vader familie van  Geert Wilders?' "Waarom wilt u dat weten?' "Om dat u en uw vader natuurlijk ook Wilders heten."  "Wat zegt u?" "Ik dacht dat omdat u Wilders heet, u familie van  Geert Wilders  kon zijn." "Maar dat heeft toch niks met jodelen te  maken en daarover zou ik gebeld  worden." "U kunt nu luisteren naar de favoriete jodelplaat van Hein Wilders."

Officiel

 

Xanrof, dat is natuurlijk een naam die niet kan bestaan, dat moet iemand zijn die zich die naam heeft toegeëigend en dat klopt want eigenlijk heete Xanrof (1867-1953) Léon Fourneau en Fourneau staat voor het sterrenbeeld "Oven" dat in het latijn "Fornax" heet. De letters van fornax hussel je daarna door elkaar en zie daar: Xanrof. Omdat zijn ouders geen heil zagen in een loopbaan in de lichte muziek werd Léon Fourneau advocaat en werkte daarna op het Ministerie van Landbouw, waar hij, klaarblijkelijk bestond zo'n titel, "le chansonnier officiel" werd. Daarnaast vertoonde hij journalistieke activiteiten en begon ook liedjes te schrijven, zonder overigens noten te kennen. Hetgeen niet wil zeggen dat zijn chansons niet heel populair werden want Yvette Guilbert had er in ieder geval twee op haar repertoire "Le Fiacre" en "l'Hôtel du no. 3". Xanrof hield zich op latere leeftijd bezig met toneel.

NPO 3

"Maar eerst ga ik even vertellen waarnaar u straks kunt luisteren: het derde deel van de vijfde van Beethoven,  dus niet naar het vijfde deel  van de derde van Beethoven. Want dat bestaat niet.  Hahahaha. De vijfde van Beethoven begint met dat bekende papapapaaam, dat hebt u vast wel eens vaker gehoord. Papapapaaam. Maar nu eerst de files. Tussen knooppunt Eemnes en Amersfoort een  langzaam rijdende file en tussen Maastricht en Sittard   door omgewaaid bronsgroen eikenhout een file van vier kilometer.  Verder dient het verkeer tussen Alkmaar en Den  Helder rekening te houden met... Eens even kijken, o nee, die file is een half uur geleden opgelost,  Nou dan hoeft u daar als  die kant uitgaat, geen rekening meer mee te houden. Dat is  heel fijn, toch? En dan nu, zonder papapapaaam, want dat zit in het eerste  deel van de vijfde van Beethoven, het derde deel van de vijfde van Beethoven. Daarna ga ik praten met Ixxy Z,  over de hiphopculttur op de Maageneilanden. Dus blijf luisteren, zou ik zeggen."

Leuk

 

En weet u wat zo leuk is? Wij zingen het Wilhelmus driestemmig!

NPO 2

"Mooi, hè? Die Sabeldans en voor mij komen weer heel dierbare herinneringen aan mijn man boven. Maar ik heb ook een vraagje als dat mag."

"Natuurlijk  mag dat Blankette. Zeg het maar. Barst maar los."

"Nou,  die componist, die Karremans. Is  dat dezelfde, als die van  Zeepbrenitsa of is het zijn broer? Zou zo maar kunnen toch?"

"Nee, nee, Blankette. Die componist  heet Chatsjatoerjan. Dat was en Rus."

"O, wat erg een Rus en ik vind die muziek mooi. Ik schaam me toch een beetje. "

"Is helemaal niet nodig, Blankette, Chatsjatoerjan is al in 1976 overleden."

"Gelukkig maar, want ik dacht stel je voor dat hij een vriend was van Poetin. Daar moet je toch niet aan denken. De Sabeldans van Poetin."

"Wat staat vandaag voor jou op het  programma Blankette? "

"Nou, ik ga zo meteen eerst eens even stoffen en stofzuigen en als dat achter de rug komen de boodschapjes aan de beurt. Want dat moet  ook steeds opnieuw gebeuren, maar de winkels hier in het dorp  gaan pas om één uur open, dus dat heeft nog wel even  tijd, snap je?"

"Wat ga je vanavond koken Blankette?"

"Dat weet ik nog niet hoor, dat is nog zo ver weg. Misschien kook ik wel helemaal niet en eet ik een boterhammetje. Ik ben een stuk gemakkelijker geworden, nu mijn man er niet  meer is. Niet dat hij een moeilijke eter was, hoor, maar je kookt toch beter voor zijn tweeën. Hij at heel graag  blote billetjes in het gras.  Dat was zijn lievelingskostje."

"Nou Blankette we zijn een heleboel over jou te weten gekomen, veel plezier vandaag en dan  is het nu tijd voor de toestand op onze wegen."

NPO

 

Maandag en natuurlijk valt er ook vandaag een en ander te melden, zoals het nieuwsoverzicht, de actualiteiten en vanzelfsprekend een overzicht uit de ochtendbladen, want lieve luisteraars, het nieuws mag u niet ontgaan en alhoewel uiterst aangename, zogenaamd lekkere muziek de hoofdzaak is in dit programma op de vroege maandagochtend, wilt u natuurlijk graag weten wat er in ons landje en in de rest van de wereld om u heen is gebeurd. Zijn er koeien losgebroken op de A27? Mag u, behalve als het Zwarte Piet is, een inbreker doodslaan? Is een auto door het opsteken van een sigaret in vlammen opgegaan? Zijn uw geliefden op Rhodos in veiligheid? Allemaal zaken waarover u wilt worden geïnformeerd en straks krijgt u van mij alle details over dit uiterst belangrijke nieuws te horen. Maar eerst is er muziek en omdat de nacht net afgelopen is, waar kan ik beter mee beginnen dan met "Eine kleine Nachtmusik"van Wolfgang Amadeus Mozart.

En dan gaan we nu naar onze luisteraar van de dag en dat is op deze maandagochtend geen luisteraar maar een luisteraarster, mevrouw Blankette Veulemans - van Drommelaar uit Goes, die ons heel veel over haar lievelingsmuziek gaat vertellen en ons bovendien natuurlijk gaat uitleggen waarom die muziek haar favoriete keuze is.  

"Goedemorgen, mevrouw Veulemans, of mag ik Blankette zeggen?
"Zeg jij maar Blankette, dat is wel zo gezellig op de vroege ochtend, vind je ook niet?
"Natuurlijk, Blankette. Donkere luchten vanmorgen in 't Zeeuwse zeker, Blankette?"
"Jazeker, jazeker, somber weertje hier, hoor!"
"Blankette, wat is jouw keus van de dag, wat is jouw favoriete muziek, waar luister jij het allerliefst naar?
"Naar de Sabeldans!"
"Naar de Sabeldans?"
"Naar de Sabeldans van Adam Karremans."

"Zo zo, dat is een heel opwindend stukje muziek, Blankette! En waarom is de Sabeldans jouw favoriete muziekje?"

"Ja, waarom is dat mijn favoriete muziekje? Dat zal ik je vertellen. Ik heb eigenlijk helemaal niet zoveel met Russische componisten, behalve dan met Tsjaikovski met zijn Zwanenmeer enzo. Maar die andere, moderne Russen, zoals bijvoorbeeld die Straatvinski en hoe heet hij ook alweer Sostokawitz, kunnen me gestolen worden. Wat een wanklanken, daar wordt een mens horendol van.  Maar de Sabeldans, hé? Prachtig, prachtig! Maar jij wilt natuurlijk weten, waarom dat mijn favoriete muziekje is?"

"Dat willen alle luisteraars graag weten, Blankette."

"Nou dat zit dus zo, mijn man zaliger  zat, toen wij pas getrouwd waren, bij de marechaussee. Hij had als zodanig ook een groot tenue compleet met  kolbak en sabel. Iedere zaterdag zette hij, zo uit bed, zijn kolbak op, gordde zijn sabel om en dan danste hij voor mij, terwijl hij 'De Veleta' zong:  'Ken je de veleta niet, mooier dans bestaat er niet, op een grote rasse tree, doen we samen heerlijk mee'."

"De veleta, Blankette? Niet de Sabeldans? En alleen maar gekleed in kolbak en sabel, Blankette?"
"De veleta en alleen maar gekleed in kolbak en blanke sabel!"
"En dan volgt nu de Sabeldans, lieve luisteraars."

ING

Aha. U bent klant van  de ING-bank. De bank waar je vroeger zonder afspraak kon binnenlopen. Maar dat kan terecht niet meer, want waarom gemakkelijk als het ook moeilijk kan. U dient eerst een nummer in Amsterdam te bellen. Goed, het kan even duren, voor dat u iemand aan de lijn hebt, maar u hebt de tijd.  Trouwens  de ING-bank gaat per 1 oktober dat inbelpunt voor een afspraak verleggen naar België. Duurt even langer voordat u iemand aan de lijn  krijgt, maar u hebt nog steeds de tijd.  Want u bent er voor de ING-bank en niet andersom.

Allemahl

En nu allemahl. Dit lied hoort te worden gesongen op de weise van de grootvader van de Oranjetelg: "Een vrehmder armer snoiter, war müde van's wandern, war müde van's wandern, hai had sain floit verlohren, oit seine mantelsack, sack, oit seine mantelsack. Das ist nichts, ich heb gefundem, wahr jai soviel van houdt, la, la, la, la-la, la, la, wahr jai soviel van houdt."

Checker?

De naam taxi is niet ontleend aan een geslacht van langzaam groeiende coniferen noch  aan het vorstenhuis Thurn und Taxis, maar is een afkorting van een Duitse uitvinding met een Franse naam ontleend aan  het Griekse woord voor betaling. De eerste taxameter, want dat was de oorspronkelijke benaming, werd in 1897 geinstalleerd op een Daimler, later ging de meter die de ritprijs berekent, taximètre heten. De geïllustreerde groene taxi  is een raadsel voor me, op de achterdeuren staat Checker Cab, maar waarom zou Checker in Kalamazoo, dat sinds 1923 taxi's bouwde, een 1940er Packard alls taxi in dienst  hebben, n.b. een rechte-achtcylinder, tenzij in een aantal Amerikaanse steden firma's zich de naam checker voor hun taxi's hadden eigen gemaakt.  Bij Packard liepen in 1940 98020 wagens  van de band,  dat was een hele verbetering sinds de schamele 6000 in 1934. In 1954 werden Packard en Studebaker samengevoegd en de laatste in 1958 verschenen Packards waren in feite opgefrunnikte Studebakers, Studebaker dat het in South Bend, Indiana, nog zes jaar langer wist vol te houden.

Posted by wimbloemendaal.com at 8:24 AM

 

Netanyahu

 Is er niet meer behoefte aan een peacemaker?

Descartes

 

 Cogito, ergo sum.

Loik

Wat ik altajd zo loik gefonden heb, dat wij 's avonds na de mahltajd, als de schnitzel, de aardappels en de sprojtjes opgegeten waren, dat we dan met  de majsjes een spelletje deden. Dan deed Juul  de overgebleven sprojtjes op de floer als groen, groen knollen-knollenland en dan gingen twee van  onze majsjes daar tussen zitten en dan was ik natuurlajk de  jagersman en schoot er een voor de grap dood en dan moest de ander heel hard hojlen. Dat was so ontzettend witzich.

 

Tsjilp

 

Wie denkt aan vogels in muziek komt niet om Olivier Messiaen heen, maar  er is al veel eerder sprake van gevederde vrienden in serieuze muziek, bijvoorbeeld  bij Vivaldi en Clément Janequin, maar we moeten  om echte vogels te beluisteren naar Cosmo Sheldrake.

Retro

Ik heb het niet zo op die retroauto's als de Fiat 500 en de Mini. Verzin eens wat nieuws.  Ik heb het ook niet zo op Frans Timmermans.  Opnieuw verzin eens wat nieuws. Het hele politieke palet gaat op de schop, behalve bij  Groen Links/P.v.d.A. Jaren geleden was Timmermans  nog faliekant tegen een samenwerking tussen Groen Links en P.v.d.A. en ontstak in razernij  toen Job Cohen en Hans Spekman de  gedachte daaraan opperden in een artikel in De  Volkskrant.  Timmermans liet vaker weten een voorstander te zijn een van zo de wind waait, waait mijn bronsgroen eikenhouten jasje politiek. Dat Willem Alexander als enige "royal" destijds acte de  presence gaf bij  Putin  in Sotchi was te danken aan het feit dat Timmermans, destijds Nederlands minister van buitenlandse zaken, vond dat je met Putin in gesprek moest blijven.

232

 

Na de 232R, waarvan drie exemplaren werden gebouwd, werden in 1940 en '41 vier 232S'n afgeleverd, die in plaats van een drie- een viercylinder hadden en wat was het mooi geweest als er na de oorlog met de bouw ervan was verder gegaan, maar  dat mocht niet zo zijn, uit de Verenigde Staten en uit Canada werden tussen 1945 en '47 1340 locomotieven van het type 141R geïmporteerd.  De 141R was een universeel inzetbare locomotief, zowel voor personen- als voor goederentreinen, terwijl de 232S  een luxe paardje was, bovendien zou de opkrabbelende Franse industrie niet in staat zijn geweest om zo'n enorme serie te bouwen. In Frankrijk werd maar een handjevol locomotieven gefabriceerd, zoals de 232S en de 241P, van laatstgenoemde serie verschenen tussen 1948 en '52 35 exemplaren op de rails. De zwanenzang van de Franse stoomlocomotief is voorbehouden aan de 232U-1, in 1949 werd deze door de spoorwegmensen "La Divine" gedoopte viercylinderlocomotief afgeleverd, het was net als de S een viercylinder gekoppeld aan een 36B-tender. Van de door  Marc de Caso's ontwikkelde 232-serie werden uiteindelijk dus maar acht locomotieven gebouwd. Wie de U in het echt wil zien, reppe zich naar het schitterende spoorwegmuseum in Mulhouse, dat anders dan in Utrecht de bezoeker als volwassene beschouwt.

Voisin

 

Natuurlijk deed, wat betreft één wiel voor, één wiel achter en twee wielen in het midden, Gabriel Voisin ook een duit in het zakje. Met een zevencylinderstermotor met een inhoud van vier liter,  topsnelheid 180 km/u. was het in 1934, volgens Voisin, DE wagen van de toekomst. Tijdens de Parijse autosalon was de auto nog niet leverbaar, maar 2730 bezoekers tekenden vast in. In juli 1935 zouden de proefritten beginnen, maar daar kwam vanwege financiële problemen niets van en het project verdween in de ijskast.

Oompah

 

Nee, in Friesland (Minnesota) wordt geen Fries gesproken en in Nederland (Texas) geen Nederlands, maar een stuk  verderop in laatstgenoemde staat, in de omgeving van New Braunfels, kan ik met Duits terecht. De groep Duitse immigranten moet aanzienlijk groter zijn geweest dan die van de Friezen en de Nederlanders, die zich in Friesland (Minnesota) en Nederland (Texas) vestigden, zodat zij een partner uit de eigen groep konden kiezen. Ik voer hele gesprekken in het Duits, soms is er iemand die het  woord "Luftschiff" gebruikt terwijl hij "Flugzeug" bedoelt, omdat zijn voorouders emigreerden toen het vliegtuig nog moest worden uitgevonden. Ik corrigeer niet. Ook  de muziek is Duits, op een zondag zit ik in een openluchttheater en wat zij "oompah" noemen vliegt me om en in de oren.

Stil staan

Wij dienen een ogenblik  stil te staan bij het verscheiden van het verscheiden van Uilkje Dropjens-Lakritsma, die op 12 juli het tijdige met het eeuwige wisselde,  precies twee weken nadat Oene Setierappel stierf. Samen stond dit gerenommeerde tweetal, natuurlijk - en terecht ieder voorzien van het bronzen draagkruis in de orde van Oranje-Nassau met de  geelkoperen zwaarden -  jarenlang op de bres voor Drachten, parelhoen van Friesland. Wij kunnen hen vanaf deze plaats het best eren door hen de pacemakers van Drachten te noemen, want zij ijverden immers dag en nacht voor het verwijderen van hondenuitwerpselen en zorgden tevens dat de volkskerstszang ieder jaar ononderbroken drie weken lang op het  kruispunt Waldwei - De Knobben plaats kon vinden met begeleiding van het Ureterpster Christelijk Trommel- en Trompettercorps Art. 31a t/m f  onder leiding van Age Smots Azn.  Wij zijn dit roemruchte tweetal zeer veel dank verschuldigd en willen hier even stilstaan bij hun enerverende levensloop. Mevrouw Dropjens-Lakritsma ging na het succesvole doorlopen van de bewaarschool aan de Noordkade naar de verderop gelegen  lagere school aan de toenmalige Burgemeester Mr. Steven Stienkrobstrjitte, een straat die van naam veranderde toen de kleine Uilkje, in de tweede klas zat, omdat bekend werd dat Stienkrob tijdens zijn langjarige ambtsperiode meerdere ongewenste grepen in de kas en in de boeza van zijn secretaresses had gedaan. In deze periode werd Uilkje lid van de Smallingerlandse Skotse Trije Vereniging "de Skarlúners", waarvan Stienkrobs zoon Archibald Hobbe voorzitter was, die in het naburige Gorredijk kort daarop werd aangehouden wegens niet nader te noemen handelingen met minderjarigen. Het zat de later tot grote glorie uitgegroeide Drachtster in haar jeugd dus niet mee, daar kwam pas na haar twintigste verandering in toen zij op Koninginnedag, destijds nog gevierd op 31 augustus, op het Molendeind Nz.  haar toekomstige echtgenoot Jarich Dropjens leerde kennen, werkzaam op de secretarie der gemeente, maar die helaas drie jaar na het in 1955 gesloten huwelijk  ten gevolge van een noodlottig ongeval, hij kwam ongelukkig te vallen nadat hij uitgleed over een hondendrol, reeds kwam te overlijden. Gelukkig leerde Uilkje in 1973 Oene Setierappel  kennen, zodat zij zich samen met  hem kon inzetten tot meerder heil van Drachten. Setierappel, geboren in het Drentse Tweede Exloërmond, was met zijn ouders tijdens de crisis, begin jaren dertig in Drachten komen wonen, waar zijn vader agent van politie werd en in 1943 burgemeester van de gemeente Knuffelte (Drenthe) om na deze kleine onderbreking in 1945 terug te keren als brigadier van politie te Rottevalle.  Oene zelf was in zijn werkzame leven hoofdredacteur van de Drachtster Nieuwsbode, een advertentieblad dat hij wist uit te bouwen tot de meest gelezen krant in Smallingerland.

Wij herdenken Uilkje en Oene op deze plaats met dankbaarheid en wensen dat zij mogen rusten in vrede.

 

Orbán

 

en dan kunt u nu weer luisteren naar de onvervalst racistische klanken van Viktor Orbán en zijn Hongaars orkest...

Alamagny

 

Marcel Alamagny, een voormalige werknemer van Renault, toonde in 1948 ook een ontwerp waarbij de wielen van de auto geplaatst waren als een "wybertje" : één wiel voor, twee wielen in het midden en  één wiel achter, de passagiers van het bijna symetrische voertuig zaten om ruimte besparen rug aan rug, er waren geen deuren want zowel voor- en achterkant kantelden, alleen de motor was conventioneel, die kwam van een Simca Cinq (Fiat Topolino). De maximum snelheid was 85 km/u.

Sunbeam-Mabley

 

De Vannod, gister op deze blog lijkt een  merkwaardig concept: één wiel voor, één wiel achter en twee wielen in het midden, maar het was eerder uitgehaald. De Sunbeam-Mabley uit 1901 was precies zo geconcipieerd. Fietsenfabrikant John Marston uit Wolverhampton wilde zich ook in de automobielbranche gaan bewegen en kreeg een ontwerp van Maxwell Maberley-Smith voor dit merkwaardige voertuig,  met een ééncylinder De Dion Boutonmotor voor, die de beide middelste wielen aandreef. De chauffeur zat achter, n.b. dwars op de rijrichting. De Subeam-Mabley was van 1901 tot 1904 in productie, waarna Sunbeam conventionelere auto's ging bouwen, in het begin duidelijk geënt op de wagens van Berliet.

Wopke

 

 Wopke: functie elders

Boskabouter

 

 Wij zijn op zoek naar Paulus de Boskabouter.

Directievoertuig

 

Ooit kocht ik op een treinenbeurs in Frankrijk een plexiglazencarrosserie van een De Dietrich-autorails en maakte een begin met schilderen, maar omdat ik nergens een passende bodemplaat en een aandrijving kon vinden bleef hij in een doosje in de kast. Kort  daarop vond ik een complete De Dietrich en vergat ik de plexiglazenkap helemaal. Vorige week vond ik hem terug en besloot hem  in te korten en er  een soort directievoertuig van te maken. Hier boven in de werkelijke lengte, hieronder de ingekorte versie.

De Dietrich, van oudsher een fabriek van spoorwegmaterieel, dreigde begin jaren dertig om te vallen.  Er werden weliswaar tussen april 1930 en maart 1931 2125 personen- en goederenwagons afgeleverd, maar de orderportefeuille voor de komende  jaren was allesbehalve goed gevuld, dat kwam voornamelijk omdat de spoorwegmaatschappij "Alsace-Lorraine", de voornaamste afnemer van De Dietrich, orders schrapte. In 1931 werden bij De Dietrich 372 werknemers ontslagen en in 1932 liep het aantal arbeiders van1381 tot 1021 terug. In 1933 moesten om de fabriek draaiende te houden kortingen worden gegeven, soms liepen die op tot 20%. Maar in october 1933 veranderde de zaak ten goede, de eerste De Dietrich-autorails werd gelanceerd en met succes. Het model werd - uiteraard met de nodige wijzigingen - tot 1950 geproduceerd en de in 1934, als vervolg op het prototype gebouwde  XD-1002 tot 1010, reden in 1958 nog altijd voor de "Est" met als thuisstations Châlons, Mohon en Vesoul. Wie nu een  rit  in een De Dietrich wil maken moet naar Luxemburg waar een aantal enthousiasten een een exemplaar in rijdende toestand heeft bewaard.

Vannod

 

Een wonderlijk autootje uit 1958, gebouwd door L. Vannod in Neuilly. Vier wielen: één voor, één achter en twee in het midden. Voor- en achterwiel stuurden en de tweetakt Sachsmotor dreef het achterwiel aan met een ketting.  De chauffeur zat midden voor, de beide passagiers op de achterbank.

Dorham

 

De Blue Note-lp 1535 staat al jarenlang tussen mijn jazzplaten, muziek van de veel te jong overleden trompettist McKinley Howard "Kenny" Dorham (1924-1972) samen met Hank Mobley op tenorsax, Cecil Payne op baritonsax, Horace Silver op piano, Percy Heath op bas en Art Blakey op drums in een compositie van Dorham die op mijn elpee "The Villa" heet maar hier "La Villa". Dorham stamde uit Fairfield (Texas), ging naar high scool In Austin, waar hij ondermeer deel uitmaakte van het boksteam, een plaats die hij later ook in het leger veroverde. Hij speelde tussen 1945 en 1948 trompet in verschillende big bands, oa. van Dizzy Gillepie en Lionel Hampton, maar maakte ook deel uit van het kwintet van Charlie Parker met wie hij in 1949 in Parijs optrad. Daarna volgde een free lance-periode en optredens met Sonny Stitt, Thelonious Monk en Bud Powell, waarna Dorham regelmatig te vinden was met Mobley, Silver  en Blakey, mannen die ook op Blue Note 1535 uit 1955 te horen zijn.

Thans

 

Al wordt het door velen ontkend, het Nederlands verliest terrein, niet alleen wordt het door neringdoenden minder gebruikt en vervangen door allerlei Engelse kreten, het duidelijkst manifesteert zich de teloorgang van onze taal door de verdwijning van allerlei goed vaderlandse scheldwoorden, wanneer hoorde u de laatste keer iemand anders een vlerk noemen om over proleet en patjepeeër maar het zwijgen toe te doen. Het schuim der natie, in grotere getale dan ooit aanwezig, wordt niet meer zo geheten, ook is voor dit tuig het woord falderappes in onbruik geraakt, evenals geteisem, terwijl het kortgebroekte, in singlet geklede, getatoeëerde, frikandel verorberende volkje onze binnensteden vervuilt. Wees eerlijk, wanneer hoorde u voor het laatst lamstraal, mafketel of hondenlul, laatstgenoemd woord eens zo populair bij het voetbalminnend deel der natie, waar zijn ploert, kloothommel, droplul en kapsoneslijer gebleven om over kluns, beheime en lamstraal nog maar te zwijgen. Nee, onze eens zo bloemrijke taal wordt zeer, zeer ernstig door the sons of bitches bedreigd.

Frederika van der Boemselijn- geboren Kenteken.

JJ 2

Twee prachtige trombonespelers, de in Denemarken geboren Kai Winding (1922-1983) met een carrière in de bands van Benny Goodman en Stan Kenton en de uit Indiana afkomstige J.J. Johnson (1924-2001),  die in de orkesten van Benny Carter en Count Basie had gespeeld, besloten in augustus 1954 hun krachten te bundelen. Dit is een tweetal opnames van het Kai Winding and J.J. Johnson Quintet met Dick Katz aan de piano en Al Harewood op drums. In "Thou Swell" is Wendell Marshall de bassist in "Mad about the  boy" Milt Hinton.

 

Hybride

 

In 1927 werd door Frederick Lanchester in Birmingham een, wat we nu een hybride auto noemen gebouwd. Een wagen met een benzine- en een electromotor, die momenteel te zien is in het Science Museum in Birmingham.  De electromotor werd  gebruikt om te starten, achteruit te rijden en ook om bv. een heuvel op te  rijden, wanneer extra kracht nodig was. Wanneer de auto op benzine  reed, dan werd de accu opgeladen. De wagen had geen versnellingen en koppeling.

1937

 

Je hoefde als Amerikaan in 1930 niet tevreden te zijn met een standaard-Packardcarrosserie, je kon er door een van de vele carrosseriefirma's iets speciaals op laten zetten, keuze genoeg: Baker-Raulang, Brewster, Brunn, Derham, Dietrich, Fleetwood, Holbrook, Judkins, Kirchhoff, La Grande, Le Baron, Locke, Merrimac, Murphy, Rollston, Walker, Waterhouse, Weymann-American, Willoughby en Wolfington en waarschijnlijk vergeet ik er nog wel een paar. Ontegenzeggelijk werden eind jaren twintig, begin jaren dertig de mooiste Amerikaanse auto's gebouwd door genoemde carrosseriebedrijven. De rijkdom die het allemaal mogelijk maakte verdampte gedurende de jaren dertig en de meeste autofabrieken bouwden naast hun extravagante modellen goedkopere auto's, zoals afgebeelde Packards uit 1937. 

JJ

 

 

Er staan twee J.J.'s in  mijn platenkast: J.J. Johnson de trombonist, die samen met collega Kai Winding, zorgde voor prachtige tromboneduetten en J.J. Cale, de singer/songwriter, van wie ik net de eerste negen elpee's uit de kast gehaald heb.  In "Playing in the Street" van "Really" is een violist aanwezig, dit keer is het oudgediende Vassar Clements,  J.J. Cale werd op 5 december 1938 in Oklahoma City, meer "Okie" kan nauwelijks en dat is dan ook de titel van zijn derde elpee, van die plaat uit 1974 "Everlovin' Woman". "Travelin' Light" komt van "Troubadour" en "Boilin' Pot", waarin Cale alle intstrumenten speelt, van "5". "De hoes van "Shades" (foto) is geïnspireerd op een pakje Gitanes, echtgenote Christine Lakeland speelt orgel en zorgt voor de achtergrondvokalen in "Carry On". "People Lie" staat op "#8" en "River Boat Song" op "Travel - Log".

Rusland

 

Monty Python

Kolenkit

 

Een Renaultcoupé uit 1910, nog altijd uitgerust met de  "kolenkitmotorkap"  die - omdat de radiateur acter de motor geplaatst was - de Renaults van een zekere elegantie voorzag en het merk nog ongeveer twintig jaar zou kenmerken. De stroken van messing langs de randen zouden verdwijnen en de radiateur zou medio jaren twintig ook niet meer boven de motorkap uitsteken, maar een Renault was op afstand, zelfs in 1929, nog altijd herkenbaar als een  Renault.

Weg

 

komt uit op de Frankkrijkboulevard

Foto

 

met op de achterzijde van de foto:

Beste Henk,

Terwijl ik gister stond te kijken naar de afbraak 

van de voormalige schuurpapierfabriek van Hobberdonk bij de spoorwegovergang aan 

de Van Flatsenburgerdwarsweg - ik had toestemming gevraagd om een

fotografie te nemen aan de portier van het tegenoverliggende

advocatenkantoor Sneuperink en Sneuperink.- kwam er plots een Packard

twee-onder-den-kap in beeld, die ik voor jou op de 

gevoelige plaat heb vastgelegd. Aan jou uit te zoeken 

uit welk jaar de auto dateert, maar daar zul je zoals

gewoonlijk geen enkel probleem mee hebben.

Gegroet,je Henri

 

 

Cooder

 

Ry Cooder in 1987 met "Maria Elena".

Mustacchi

Georges Moustaki (1934-2013) - eigenlijk Giuseppe Mustacchi - werd uit Joods-Griekse ouders, afkomstig van Corfoe, geboren in Alexandrië (Egypte), op zeventienjarige leeftijd kreeg hij toestemming  naar Parijs te gaan, hij verkocht er boeken langs de  deur, schreef in een krant, speelde gitaar en stond achter de bar tot hij aangemoedigdigd door Georges Brassens liedjes ging schrijven, die o.a. werden gezongen door Piaf ('Milord' is een liedje van Moustaki), Greco, Dalida en Montand. In totaal zouden het er zo'n driehonderd worden, waarvan het in 1969 door hemzelf opgenomen 'Méteque' (scheldwoord voor onbetrouwbaarogend mediteraan type) waarschijnlijk het meest bekende is. Het  verschijnen van het vijfenveertigtoerenplaatje had nogal wat voeten in de aarde, omdat niemand het wilde opnemen en vervolgens door radiostations werd geboycot, desondanks werd het in Frankrijk door de antiracistische boodschap een grote hit.

Englebert 2

 

Klaarblijkelijk kreeg Nashimporteur Englebert het fotomateriaal voor de Nederlandse folders rechtstreeks uit Kenosha aangeleverd. Dit is er een voorbeeld van, behalve het "hood ornament" (uiterst rechts) voor de LaFayette, is alles keurig met wit uitgedekt, dat is in ons land gebeurd, want op de achterkant staat de aanwijzing voor de drukker: "vrijstaand". 

Soms is het ongetwijfeld grappig bedoelde reclamemateriaal ronduit meelijwekkend, zoals het boekje "Nash... en wat men van hem zegt". Het is duidelijk een Amerikaans maakwerkje dat in het Nederlands werd vertaald.

 

Englebert

Englebert aan Den Haags Theresiastraat was voor de oorlog niet alleen importeur van Nash, maar ook van International en het bijzondere van bovenstaande voorzijde van een folder is dat hij specifiek voor Nederland gemaakt is, meestal werden buitenlandse folders alleen maar in het Nederlands vertaald. De afgebeelde International van het model B-3 of B-4 had een zescylinderkopklepmotor met een inhoud van 3480 of 3720cc. Het zou aardig zijn om te achterhalen wie de buscarrosserie gebouwd heeft.