Wobbe

"'t Enichste wat Bush nou noch doen kan is Washington inne fik steke, syn fiool pakke en 'Deep in the heart of Texas' speule."

Misverstand

Gister stuurde ik een email aan een Amerikaanse muzikale vriend van weleer. Ik heb hem al jaren niet meer gezien, het voornaamste lid van de band is is overleden, dus tournees zitten er niet meer in en hij woont in een uithoek van de Verenigde Staten waar, ik buiten hem, niets te zoeken heb. Ik kreeg antwoord van zijn zoon, die voordat hij me schreef een blik wierp op dit blog en constateerde dat ik hevig in McCain & Palin was. Dat soort misverstanden zijn klaarblijkelijk mogelijk als je elkaars taal niet kent. Om een en ander op te lossen heb ik ogenblikkelijk een tekening gemaakt met Palins domheid als motief: "I know nothing, I'm from Alaka". In zijn enthousiasme een medestander te hebben gevonden meldde zoonlief, dat hij t-shirts slijt (zie boven), betrokken als hij is bij het McCain/Palinkamp. Ook liet hij mij het adres weten van een website, waar het fundamentalistische christentuig propaganda maakt voor de beide helden en Obama zelfs van nazisme wordt beschuldigd.

Palin

Relus

Relus ter Beek overleden. We hebben elkaar jaren geleden uit het oog verloren, maar zo gaat dat vaak als je in het leven heel verschillende dingen gaat doen. Hij kwam uit Coevorden, net als luitenant-generaal Van Heutsz en de eerste keer dat ik Relus' naam tegenkwam was, toen hij als redacteur van de "Drentse Rooie Courant" bij het monument van de "slager van Atjeh" een bord neerlegde met de tekst: "Ontslapen onder het hakenkruis; gesneuveld bij het uitmoorden van het 39ste Atjehse dorp; bij het verkrachten van de 79ste Atjehse vrouw; om het geschokte vertrouwen van het Ned.-Indische bestuur opnieuw te funderen". Duidelijke taal. Daar hield en houd ik van. Het zou nog een paar jaar duren voordat ik Relus zou ontmoeten. Dat gebeurde toen hij wetenschappelijk medewerker van de VARA werd. Ik denk dat hij in Coevorden was blijven wonen en een kamer zonder televisietoestel had in Hilversum. In maart 1971 vond de langverwachte bokswedstrijd plaats tussen Joe Frazier en Muhammad Ali in Madison Square Garden in New York plaats. Nu ben ik geen boksliefhebber, maar Relus was dat duidelijk wel en hij vroeg me of hij bij mij thuis in Breukelen het gevecht, dat hier 's nachts werd uitgezonden, kon zien. Dus werden we 2 van de 300 miljoen over de hele wereld verspreide kijkers, die Frazier zagen winnen.

Columbia 2

Natuurlijk lijkt een cardanaangedreven fiets, door het ontbreken van de ketting, de oplossing voor het voorkomen van gerafelde en versmeerde broekspijpen, maar je moet wel zwaarder trappen. Ik weet het omdat ik twee cardanaangedreven fietsen heb in mijn verzameling, een FN uit de late jaren twintig (de fiets waarmee ik mijn verzameling begon en die ik met behulp van oudwielrenner Eddie Gielliet Sr. restaureerde) en een Columbia, die een jaar ouder is dan de fiets uit deze advertentie.

Mijn 108 jaar oude Columbia staat grotendeels nog in zijn eerste lak, heeft houten velgen en een terugtraprem in de vorm van een lepeltje dat drukt op de achterband. Het is een schitterend ontwerp, zonder enige overbodige franje. Het is dan ook nauwelijks te begrijpen waarom de Amerikaanse rijwielindustrie anderhalf decennium later de fiets verzwaarde met allerlei onnodigheden: dikke banden, een pseudobenzinetankje en een uiterst onhandige dwarsstang in het stuur. Mijn Columbia uit de late jaren twintig heeft gelukkig geen pseudobenzinetank, maar die dwarsstang is een crime: ik stoot regelmatig mijn knieën. Er is maar één oplossing voor het ontstaan van de belachelijke en onnodige toevoegingen aan de Amerikaanse fiets: volwassenen kozen negentig jaar geleden voor auto en motorrijwiel, de fiets werd een speeltje voor de jeugd. Jongens droomden van een motorfiets en dus werd de fiets een imitatie daarvan.

Columbia

Wonderlijk dat in een fietsend land als het onze sinds een paar jaar Amerikaanse tweewielers opduiken, die overigens niet in de Verenigde Staten zijn gemaakt, maar zo goed als zeker in China.

Zowel in Den Haag als in Amsterdam heb ik mensen op deze slechtrijdende dikbanders zien rijden. Oorspronkelijk werden de imitatiemotorfietsen in de USA vervaardigd als speelgoed voor jongens, die niet oud genoeg waren voor een rijbewijs. Vanmorgen kreeg ik een foto van een vriend in de Verenigde Staten, die gister deze oude Columbia op de kop tikte voor $10,-. Let vooral op het onhandig brede stuur en de "benzinetank".

Parne Gadje & Big Low

Er zijn gelukkig musici, die het verdommen hun hele leven één muzieksoort te blijven spelen. Een prachtig voorbeeld is "Parne Gadje", een vaderlandse formatie, die op fascinerende wijze originele zigeunermuziek speelt, ver verwijderd van het vioolgezwijmel, dat lang voor authentiek werd gehouden. "Parne Gadje" bestaat uit Marc Constandse, Michiel Hollanders, Gerwil Kusters en Dan Tuffy (foto). Drie van deze vier vormen ook "Big Low" en van dit gezelschap verscheen net "The Junction of the Two Rivers" en wat op die CD staat is muzikaal op on-Nederlands hoog niveau: er wordt op schitterende wijze met klanken gekleurd op bijzondere instrumenten als onder andere bendir, velofoon en banjobas. CD's van zowel "Parne Gadje" als "Big Low" zijn te bestellen bij "Smoked Recordings", telefoon: 0317-418328 of via email: info@smokedrecordings.com.

Panhard & Bloody Mary

De eerste gedachte, die bij me opkomt als ik de woorden “bloody mary” hoor is: “O ja, dat drankje, dat mengsel van hoofdzakelijk wodka en tomatensap”. Maar er is nog een andere “Bloody Mary”, een oorspronkelijk rond een V2-JAP-motor van voor 1914, door twee Britse schooljongens van hun zakgeld in 1929 inelkaar geknutseld autootje. Zonder tekeningen wel te verstaan. Later gebruikten ze een modernere JAP-motor en gingen de broers John en Richard Bolster met hun eigenbouw racen en in 1934 kreeg “Bloody Mary” zelfs twee in de lengte achterelkaar geplaatse JAP- motoren en was zeer succesrijk in de in Engeland populaire “hill climbs”. (zie foto) John Bolster werd een bekend autojournalist en schreef in “Autosport” (Britain’s Motor Sporting Weekly”) van 16 augustus 1961 een enthousiaste roadtest van de PL 17, waarvan ik het begin begin vanwege de authenticiteit maar onvertaald laat.

“There’s something about French girls so my friends tell me. Similarly, French cars have an attraction that is difficult to put into words. As every French girl differs completely from her delightful little sisters, so the voiture française is an entirely individual creation, but they all have a fitness for purpose which is approached by the products of no other nation.

Of all the French cars, certainly the most Gallic is the Panhard. For a start it has only two cylinders, but its flat-twin engine is much more expensive top construct than the "small four" of commerce. It has been chosen for two very good reasons, and the first of these is its entire lack of fuss. At high cruising speeds a little four-cylinder engine buzzes unashamedly, which soon tires the passengers. Two big cylinders, beautifully balanced, give a restful cruising speed that fairly swallows the miles. Such a unit is also fundamentally efficient and has less friction than a "multi". This means low fuel consumption, and that is something close to the Frenchman's heart." Bolster klokte de "Tigre" op het circuit van Monthléry op iets meer dan 136 km/u en veronderstelde dat de auto op de weg bijna 145 km/u zou kunnen halen en vond dat een enorme snelheid voor een 850cc motor in zo'n grote auto en vervolgde: "The "Tigre" demands plenty of use of the column-mounted gear lever, and as the change is not easiest, the car is best suited to the enthousiastic type of driver". Bolster had het idee dat de auto in handen van een ervaren chauffeur beter tot zijn recht kwam en dat onderhoud door de grote toegankelijkheid van de motor voortreffelijk was en eindigde zijn roadtest met de opmerking dat vooral mensen, die op zoek waren naar een auto die anders was, aan hun trekken kwamen.

Affe aus dem Ärmel

Na enig onderzoek kan ik melden wie verantwoordelijk zijn voor de bouw van de architectonische ongein in het cenrum van het goyse dorp met geiwe, Bussum. De gemeente heeft geen architecten aangetrokken maar de heren Krier & Kohl, bakkersknechten uit Wahns am Inn, die hun sporen hebben verdiend bij de Spekulatius- und Lebkuchenfabrik Trottel & Blöd.

Trekker

Ik moet het alweer over Ulbe Draaisma, geen familie van de levertraan, hebben, want de grote soech heeft eerst zijn rooddweilers en zijn pitjeboel doodgeschoten en wou hem daarna zelf een kogel door het hol schieten, maar toen waren de kogels op en is hij in de sloot gesprongen. Hij stond tot de knibbels in het water toen Teake Zondervan op de trekker voorbijkwam en tegen Ulbe zei dat het al wat laat was om kikkertvisjes te vangen. Toen waren de rapen gaar vanzelfs en wou Ulbe Teake aanvliegen, dus hij kruipte tegen de wal op. Maar Teake was al van de trekker af en maakte korte metten met Ulbe, diet het schom op de muil stond. Ulbe zit nou in Franeker in de isoleer. Het is af te wachten of hij het rechte pad weer vindt.

Vrouw Ymkje Sinnema - Meindertsma, Rotsterhaule

Wobbe

"Om de fergryzing teugen te gaan mutte se minsen van boven de fyftich ferbieden beesten inne huus te houden, 't geld dat soadoende overblyft kan dan moai naar de kynderopfang."

T59

Wat racewagens betreft was de T59 de zwanenzang van Bugatti. Het zat de fabriek niet mee, want er moest in de jaren dertig worden opgebokst tegen fabrieksteams van Mercedes-Benz en Auto-Union en de reeks van zeges, die behaald waren met de T35, kon niet worden herhaald. Eén van de racewagens werd voor koning Leopold van België aangepast voor "normaal" weggebruik. (foto onder)

Leeuwarden 24

Zo nu en dan koop ik een potje, tegenwoordig staat De Ruyter op het etiket als producent, maar ik weet dat de oorspronkelijke fabrikant van "Bebogeen", een naar toffeesmakende boterhampasta,

Benninga was. De fabriek stond aan het Van Harinxsmakanaal. Mijn vaders oudst bekende voorvader deed ook in zoetwaren. Hij vestigde zich in 1700 in Leeuwarden en gaf als vorige woonplaats het Oostfriese Dornum op. Ik ben daar ooit met mijn oudste zoon naar toe gereisd. In de Synagogenstrasse stond inderdaad een oud sjoeltje, dat nu de functie van museum heeft. Maar de dienstdoende gids kon me alleen vertellen dat er voor 1750 geen Joden in Dornum woonden, maar waarom zou de Leeuwarder zoetwarenhandelaar gelogen hebben over zijn vorige woonplaats? De gids beloofde het uit te zoeken, maar ik heb nooit meer iets van hem gehoord. Inmiddels weet ik wel dat de moeder van de Marx Brothers uit Dornum afkomstig was. Dat schept toch een zekere band met Groucho en de zijnen.

Straatvuil

Begin juni vorig jaar schreef ik hoe in mijn woonplaats, het goyse dorp met geiwe, Bussum, in het centrum een aantal buitengewoon kitscherige straten werden opgetrokken, smakeloos kopieerwerk van wat rond 1900 in zwang was. Inmiddels is er het een en ander gereed, dus is het tijd om de wangedrochten te tonen. Ik gun iedereen het recht om in een zogenaamde "New Mini", het verkrachte ontwerp van Alec Issigonis, rond te rijden, dat is een persoonlijke keuze, maar in Bussum zadelt het gemeentebestuur de inwoners op met architectonisch STRAATvuil.

(zie ook Kitschlawier op dit blog, maar daar gaat het om een vakantiedorp en niet om permanente bewoning)

Palin

Briljant artikel van Sam Harris (auteur van "The End of Faith" en "Letter to a Christian Nation" in Newsweek d.d. 29 september over Sarah Palin. Een citaat: "There is no question that if President McCain chokes on a spare rib and Palin becomes the first woman president, she and her supporters will believe that God, in all his majesty and wisdom, has brought it to pass".

Voorpret

Hebt u al kaarten voor "Fuort mei Bûtenlanners", de nieuwe theatervoorstelling van Bauke van der Woude en Campbell Forbes? Op 4 oktober vindt de premiere plaats in de Koornbeurs in Franeker. Kaarten zijn telefonisch te bestellen op 0517-396363 of per email: post@theaterdekoornbeurs.nl.

Leeuwarden 23

Zou ik nu weer in Leeuwarden willen wonen? Nee. Dat ligt niet alleen aan de stad, maar ook aan mij, aan mijn nostalgische behoeften: er teveel onherstelbaar veranderd om me opnieuw thuis te voelen. Namen zijn verdwenen. Ik noem er in willekeurige volgorde een paar: Garage Steinvoorte aan het begin van de Groningerstraatweg, de aardige secretaris van de PvdA-afdeling Johannes de Jong, die, nadat mijn stem gewisseld was en sprekend op die van mijn vader leek, steevast zijn telefoontje begon met: "Nico, must es hore", waarop ik voorzichtig interrumpeerde: Nee, meneer de Jong, U spreekt met Wim", mijn tante Baukje, die de telefoon opnam met: "Met vrouw Van der Wal" en nooit, zoals mijn moeder, het "deftige" mevrouw gebruikte. De Hillman- en Commergarage op de Tweebaksmarkt, de in mijn ogen enorme takelwagen, van een firma die ergens in een zijstraat van de Harlingerstraatweg thuishoorde, maar waarvan ik de naam vergeten ben, het is er allemaal niet meer.

Woede

Gisteravond om 10 uur Nederlandse tijd de BBC 2 aangezet om naar een programma van Griff Rhys Jones (foto) te kijken over woede, vooral omdat het over persoonlijke woede ging, want ook ik maak me regelmatig kwaad en dan bedoel ik niet mijn boosheid op het televisiegebroed in Hilversum dat het weer eens nodig vond in diverse nieuwsrubrieken tot vervelens toe Verdonk op te laten draven, nee, mijn woede op collega-fietsers die het nodig vinden om, terwijl er een bord staat FIETSERS AFSTAPPEN, wanneer er aan de weg gewerkt wordt, over het trottoir te fietsen en dan, terwijl ik met de fiets aan de hand op het trottoir loop, luid bellend mij proberen weg te jagen. Dan slaan bij mij de stoppen door, vooral als het volwassenen betreft. Ik heb inmiddels al lang door dat het aanspreken op het gedrag van zo iemand totaal geen succes heeft. Ik ben "een zeurpiet", "een lul", "een oude klootzak". Bij mij in de buurt wordt de laatste maanden hevig aan de weg gewerkt, dus de kansen dat ik me opwind zijn groot. Ik heb om mijn woede te beheersen er iets opgevonden: ik neem een langere route, zodat ik het niet meer zie. Nu moet ik nog een manier vinden om rotondes te vermijden, waar regelmatig fietsers in plaats van rechtsom menen linksom te kunnen rijden.

Vooral het interview met mijn bijna naamgenoot en bekende Britse televisiekok Heston Blumenthal over "road rage" was zeer verhelderend. Volgende week maandagavond om 10 uur volgt het tweede deel van Griff Rhys Jones' programma "Losing It".

Amerika 2

Voor rechtse Joodse Amerikanen zijn er speciale t-shirts, bumperstickers e.d. Dit is een voorbeeld:

Amerika

Dertien procent van de geregistreerde kiezers van de kiezers in de Verenigde Staten is er heilig van overtuigd dat Obama moslim is. Tien procent gelooft dat het einde der tijden is aangebroken en in die conservatiefchristelijke kringen beschouwt men Obama als de antichrist. In emails en via radiostations wordt de boodschap verspreid. Bovendien zijn er de onvermijdelijke t-shirts: de O van Obama is voorzien van twee hoorntjes.

35B

Wat er nu onder de naam van de fameuze autoconstructeur verkocht wordt heeft natuurlijk niets met Bugatti te maken. Uitgerekend Volkwagen heeft het merk gekocht en schroeft er een plaatje met de naam Bugatti op, alsof iemand die de naam Vincent van Gogh gekocht heeft schilderijen onder die naam kan gaan verkopen. De door Ettore Bugatti ontworpen 35B is ongetwijfeld de mooiste racewagen ooit, hij werd ontwikkeld uit de 35, die in de 1924 tijdens de Grand Prix van Lyon zijn premiere beleefde. De 35B had een 2,3 motor achtcylinder met blower, vooral de lichtmetalen wielen waren heel bijzonder, de remtrommels waren integraal met de wielen gegoten.

Jaroslav Ježek.

Je zou Jaroslav Ježek de Tsjechische Gershwin kunnen noemen, maar ik ontdekte de componist pas in 1991, toen ik in Praag de langspeelplaat "Echoes of Prague Music Halls" aanschafte en meteen verkocht was. Ježek werd in 1906 in Praag geboren, studeerde in dezelfde stad aan het conservatorium, vertrok met een beurs voor een periode van tien maanden naar Parijs en voltooide zijn studie in 1929 in Praag onder de schoonzoon van Dvořák, Josef Suk. In hetzelfde jaar werd hij huiscomponist en leider van het orkest van het avant-theater "Osvobozené divadlo". Na de inval van de nazi's werd het "Ongebonden theater" gesloten, in 1939 vluchtte Ježek naar de Verenigde Staten, waar hij zijn brood probeerde te verdienen als pianoleraar en dirigent van een koor van gevluchte Tsjechoslowaken. Hij overleed op 1 januari 1942.

"Echoes of Prague Music Halls" opent met "Bugatti Step" gespeeld door Harry von Noé met een orkest onder leiding van de componist, Jaroslav Ježek. Waarom Ježek een werkje schreef met de befaamde automobielconstructeur in de titel wordt duidelijk als je weet dat Čeněk Junek (een bekende Praagse bankier) en zijn echtgenote Elisabeth, beiden Bugatticoureurs waren. Vooral Elisabeth werd in een tijd, waar weinig vrouwen aan het stuur van racewagens te vinden waren, en zeker niet aan het stuur van een Buagtti T35B, een beroemdheid. Dit is de "Bugatti Step".

Honden

Bij ons op het dorp woont ook een Ulbe Draaisma, geen familie van de Leeuwarder levertraan. Eertijds in De Folgeren, waar ik van oorsprong uit kom, had ons vader een hond, een waterhond, maar Ulbe heeft drie honden, twee rooddweilers en een pitjeboel. Die beesten moeten hem de oren van het hol vreten. Nu is bij vrouw Draaisma net de wits over de vloer geweest en heeft een van de rooddweilers de pop gebeten, niet zo slim, maar het lijtse jongetje moest al naar Het Veen, naar het ziekenhuis. Vrouw Draaisma heeft daarna ordineerd de honden het huis uit of ik ren bij je voort en ga naar ons vader en moeder weerom. Nou jullie hebben al in het mik vanzelfs wat er gebeurd is: vrouw Draaisma woont nou weer in De Haske bij haar ouden, want Ulbe wil zijn rooddweilers en pitjeboel niet missen. Dat rent mij uit het roer, want zulksoort honden zijn zo lelijk als de nacht en vrouw Draaisma is een puurbest en kris wijfje.

Vrouw Ymkje Sinnema - Meindertsma, Rotsterhaule.

Wobbe

"Het kabbenet mut de kynders naar Hamelen sture, daar wurre se gratis en foor niks opfongen."

Wobbe

"As we de Marokkaanse geheime dienst nou us suden frage kamera's in de Goudse stadsbussen te installeren, dan hewwe we twee problemen in één keer oplost."

Törf

Als onderdeel van de manifestatie "Het Verleden van Groningen" wordt de Groninger coaster Anda dit najaar afgemeerd aan de Hoge der Aa. In het ruim van het schip is een kleine zaal voor een beperkt aantal personen. De schitterende formatie Törf is gevraagd om daar op 24 oktober op te treden. Omdat de zaal klein zal Törf die avond twee keer spelen. Het eerste optreden begint om 19:45 uur en het tweede om 21.45 uur. U kunt vanaf nu voor één van beide optredens reserveren. De entree is 7 euro. U kunt reserveren door te bellen met Eddy de Jonge: 06-30262889 of hem te mailen: eddygerda@hetnet.nl.

Poedel Jaap

Er wordt vaak vergeten dat, behalve de inmiddels verdwenen Blair, Bush nog een ander schoothondje heeft in, de in de vaderlandse politiek geheel mislukte, Jaap de Hoop Scheffer. Ik herinner me als de dag van gister hoe Balkenende poedel Jaap op de meest onderdanige manier sleet aan het Amerikaanse staatshoofd: "Goodmorning Mister President", terwijl ministerpresidentieel kwijl op het tapijt droop. De kwijlebabbel had succes want Jaap is sinds jaar en dag secretaris-generaal van de NAVO en voelt zich met graagte strak aan de riem gehouden door het brok onverstand dat in het Witte Huis resideert. Bush wil Georgië in de NAVO: Jaap is al kwispelend onderweg naar Tbilisi om, daar aangekomen, luid keffend te verkondigen dat Georgië een plaats heeft in Europa.

Muziek

Muziek hoort bij film een ondersteunende en niet een afleidende fuctie te hebben, maar omdat de meeste vaderlandse tv-makers alleen maar oog hebben voor het beeld, verliezen ze de functie van muziek volledig uit het oog en dat is precies de oorzaak dat de Omrop-Fryslanlaagschedel, over wie ik gister schreef, een in het Engels gezongen liedje onder een filmpje over Leeuwarden plakt. Want wat gebeurt er als je naar het filmpje kijkt? Je probeert ook de woorden van het liedje te verstaan en misschien zelfs te bedenken wie de zanger is. De muziek die de Friese laagschedel heeft uitgezocht leidt dus af en is een slechte keuze.

Wobbe

"Wurdt ut soa langsemerhand gin tyd om preensjesdag naar Ascot te ferplaatsen?"

Leeuwarden 22

De frekwentie waarmee ik Leeuwarden bezoek is afgenomen. In de eerste jaren na mijn vertrek was het wel anders, ik kwam er vaak: er woonde veel familie en ik had er nog steeds vrienden. Soms nam ik een fototoestel mee om de afbraak van mijn jeugd vast te leggen. Deze foto moet gemaakt zijn vlak bij het Oldehoofsterkerkhof, dat met zijn bodeterrein en de omringende kroegen al zijn glans verloren had. Hieronder een foto van de verdwenen oude watertoren, afkomstig uit een alleraardigst filmpje, dat door een laagschedel in dienst van Omrop Fryslan van geheel verkeerde muziek werd voorzien.

Leeuwarden 21

Natuurlijk waren er toen vragen en in feite heb ik daar nog steeds geen antwoord op. Waarom pakte een jongen uit een hogere klas mij mijn tas af, haalde hij mijn schoolagenda eruit en gooide hij hem in de hondenstront? Waarom schold een klasgenoot mij tijdens een partijtje schoolvoetbal uit voor rotjood? Waarom vond een lerares Duits, een vak waarin ik slechte cijfers haalde en waarvoor mijn vader haar in een persoonlijk gesprek de oorzaak had proberen te duiden, het noodzakelijk mij publiekelijk te schande te maken door te zeggen dat de moord op mijn opa en oma niets te maken had met mijn luiheid Duits te leren. Het zijn slechts drie voorbeelden van incidenten, die ik me herinner, maar er waren meer. Sommige ervan vind ik te moeilijk om nu te noteren, maar ze zijn wel allemaal terug te brengen tot kleinsteeds antisemitisme, waarvan ik gevrijwaard was gebleven als mijn vader niet teruggekeerd was naar zijn geboortestad, waar zijn afkomst bekend was. Geboren in de jodenbuurt rond de Put, had hij zich opgewerkt tot rayondirecteur van de Arbeiderspers. In 1953 kreeg hij een nieuwe baan en verhuisden we naar Den Haag. De antisemitische pesterijtjes waren ogenblikkelijk afgelopen. Pas toen ik deel ging uitmaken van de redactie van de VARAGIDS keerden ze terug: een chefredacteur, die me een interviewafspraak hoorde maken met een Duits acteur kon niet nalaten op te merken dat mijn Duits uitstekend was, maar dat ik het wel sprak met een jiddisj accent.

Dodge

De achterkant van een Dodge uit de jaren twintig, de kofferbak is bijna een echte koffer, er is maar een achterlicht (tot in de jaren vijftig in Frankrijk toegestaan) en het reservewiel is geen reservewiel maar een reservevelg, het eigenlijke wiel bleef aan de auto.

What's in a name?

Een van de belangrijkste adviseurs van McCain/Palin is deze Nancy Pfotenhauer.

Leeuwarden 20

j.l. Woensdag reed ik op mijn vouwfietsje dooor Leeuwarden. Ik moet oppassen de stad, die ik 55 jaar geleden achter me heb gelaten, niet te hard te vallen. Maar soms ben ik verbaasd door wat het architectonish gebroed heeft gewrocht: op het terrein van de voormalige gasfabriek heeft iemand uit metalen vloerschrapers een supermarkt gebouwd, die het best valt te omschrijven als een eigentijds concentratiekamp. In de bloemenbuurt zijn de meeste hoekwinkels verdwenen en veranderd in woonhuizen. Daar is op zichzelf niks mis mee, maar halen de bewoners hun boodschappen nu in die goelag op de hoek van het Hoeksterend? Ik sta een poosje voor mijn oude huis in de Goudsbloemstraat, fiets verder en kijk naar de naambordjes op de de deuren. Alleen de achterbuurman schijnt er nog te wonen. Mijn oude school is het volgende doel, het gebouw staat er nog, maar is nu - ach god, hoe eigentijds, volledig vallend in het B(alkenende) - B(os) met R(ouvoet)perspectief - kinderopvang. Ik zoek naar herkenningspunten, gelukkig de "nieuwe" watertoren staat er nog, veranderd in een woontoren, maar de prachtige "oude" watertoren is allang voorgoed verdwenen, opgeofferd aan een autoweg. Ik rijd over het Vliet, de Tuinen en de Tweebaksmarkt. Op nummer 47 hield mijn vader kantoor, ik kijk naar het raam boven in het midden, daar was zijn kamer. Langs het spoorstation, met de meer dan walgelijke, zwarte steenklomp links ervan en het busstation fiets ik naar Schenkenschans om mijn Panhard op te halen en de stad achter me te laten.

P.D.Q. Bach

Zijn echte naam is Peter Schickele en wie een beetje thuis is in het vroegste repertoire van Joan Baez komt hem tegen, maar onder zijn pseudoniem P.D.Q. Bach is hij veel bekender. Het is niet allemaal even leuk, maar er valt in de regel zo weinig te lachen in een concertzaal, dat zijn pogingen om humor in de "klassieke" muziek te brengen niet genoeg kunnen worden gewaardeerd.

Dit lied "My Bonnie Lass She Smelleth" is verscheidene keren terug te vinden op YouTube, maar deze uitvoering door een highschoolkoor is bijzonder omdat, net zoals in het origineel, het scatvokaal gehandhaafd bleef.

Fuort mei bûtenlanners

Op 4 oktober a.s vindt in de Koornbeurs in Franeker de premiere plaats van "Fuort mei bûtenlanners". De theatervoorstelling met Bauke van de Woude en Campbell Forbes begint om 20.15. Kaarten zijn telefonisch te bestellen op 0517-396363 of per email: post@theaterdekoornbeurs.nl. (zie ook dit blog 16/05/2008)



Plasterk

Wie de school in mag en wie niet

Subsidie

Gister kon ik met mijn kleinzoon meerijden naar Leeuwarden en dat kwam prachtigmooi uit want dan kon ik weer eens uit te praten gaan met mijn oudkammeraadje Tietje Grijpstra - Onderdewal. We reden een heel schoftje aan achter een wagentje met grote voeten erop geverfd. "Dat lijkt wel de steunzoolexpres", zei mijn kleinzoon. "Of een wagentje voor mensen met moeilijke voeten, ijlknobbels en gelijkdoorns en zulkzowat", zei ik. Maar dat was het niet, want het was een wagentje van het bureau voor oppassubsidie "Friese kleintjes". "Harrekrastus", zei ik, het moet toch niet raarder worden, hoe is op de wereld mogelijk, subsidie om op kindskinderen te passen!" "Maar weet beppe dan dan niet, dat beppe geld verdienen kan as beppe op de beppezeggers past?" "Ach, jongen, emel niet zo nuiver, moeten de pakes en beppes van tegenwoordig daar ook al centen voor hebben, de verrekkelingen." "Ja beppe, en dat vrouwmens Dijksma, wil de subsidie met vier euro's verlagen aan twee euro's. en daarom is er in Den Haag nou een beiers leven." "Je bent halfwijs, jongen, huiswarden, dat doe je als pake of beppe toch om de nocht. Mensen die zoaan hun centen komen kan ik wel vergrijmen."

Vrouw Ymkje Sinnema - Meindertsma, Rotsterhaule

Autoharp

De Duitse naam "Accord Zither" is wat duidelijker dan "autoharp", maar onder die, Amerikaanse naam, is het het instrument ook in onze kontreien bekend geworden. Mother Maybelle Carter, hier geintroduceerd door schoonzoon Johnny Cash, was een bekend autoharpiste. Cash vertelt in zijn openingswoorden hoe Maybelle eind jaren twintig bekend werd.

Palin

Nagekomen post

Bushokje

Het maakt het wachten in het bushokje er niet plezieriger op, de aanblik van het affiche met het grijnzende huidhoofd, dat loten tracht te slijten. Ik probeer me voor de geest te halen waar ik de badmuts eerder heb gezien, plotseling weet ik het. Het is Steve Schmidt, de campagnemanager van McCain, die eerder als hulpje van Karl Rove, George W. Bush in het zadel hielp.

Leeuwarden 19

Het noteren van kentekens, gezeten op een stoeprand van de Groningerstraatweg, was op zeker moment niet genoeg, er moest en zou ook in auto's gereden worden, dus ging mijn duim omhoog en waarachtig er stopte een auto en ik was onderweg naar Zwartewegsend. Ik lifte weer terug, stak de weg over en liftte opnieuw naar Zwartewegsend. Dit was nog iets anders dan knikkeren, landjekap of verstoppertje. Thuis vertelde ik niets, want ik wist donders goed, dat ik me op zeer verboden terrein begaf. Maar ik had de smaak stevig te pakken en besloot mijn ritjes op vrije middagen te verlengen, eerst tot Quatrebras en later zelfs tot Groningen. Ik noteerde in een helaas verloren gegaan boekje in welke auto's ik had meegereden, ik herinner me maar een: een Riley RMA (foto).

Zweden

Er gebeuren op regenachtige zondagmiddagen verdraaid leuke dingen in ons land, maar je moet ze wel weten te vinden. Gister was ik in De Bilt getuige van een hele middag Zweeds muziekplezier. Begrijp me goed, muziek gemaakt door Nederlanders, die op een of ander manier verslingerd zijn geraakt aan polska's, hambo's of hoe al die dansen ook mogen heten. Want enthousiast gedanst werd er ook, meestal op de klank van violen, maar ik zag en hoorde ook een gemshoorn en een doedelzak. De middag werd besloten met een gezamenlijke maaltijd, waarvoor iedereen een bijdrage in natura had meegebracht. Zweden kent een aantal bijzondere muziekinstrumenten, zoals de tagelharpa, de säckpipa en uiteraard de nyckelharpa (foto).

Wobbe

"As ik de staatssikrettaris fan defensje De Vries goed begryp is de oarloch in Afghanistan un polisjonele aksje en mutte we dat land as un kolonie besien."

Groningen

Omdat mijn kammeraadje Alida van der Pluim mirakels min over de bus kan, hebben wij gister met de trein naar Groningen geweest. Eerst met de bus naar Het Veen vanzelf, want wij liggen niet aan het spoor, toen naar Leeuwarden en dan met een heel nieuwe trein van de Viola op Groningen aan. Men zit niet noffelijk in de Viola, maar daarvoorover heeft men wel een tijge mooi huisje, het was zelfs veel ruimer dan mijn eigen huisje, maar men kan niet van Leeuwarden aan Groningen aan toe op het huisje zitten blijven, vanzelfs. Groningen heeft een prachtigmooi station, maar als men buiten komt grijst de wereld je aan met rare kluften, krekt alsof die nuivere mannetjes van de tillevisie, de tilletubies, er wonen. Een of andere gek heeft aan de andere kant van het water een bult stenen op elkaar gesmeten en dat zal dan een museum wezen moeten. Alida en ik zijn er maar hard voorbijgerend, al viel dat rennen ook niet toe, want de Groningers fietsen er maar op neer. Het scheurt er mal door en men is algedurig doende het lijf te redden. We waren dan ook tijge warrig toen we weer in de Viola op huis aangingen.

Vrouw Ymkje Sinnema - Meindertsma, Rotsterhaule.

Wobbe

"Sarah Palin is "pro life", maar suks geldt nyt foor elanden en beren, en se fergelykt sichself met un pitbull, nou begryp ik eindeluk waar de uutdrukking "christenhon" fut komt."

Wobbe

"Dat wyf fan Palin had 't soa druk met regeren, dat se fergeten het dur dochter foor te lichten."

Zinnen

Hij had, wat ze lang geleden, een waterhoofd noemden, maar dat woord kende Ferdinand von Tanell niet.
Stien T. Rope - Wafel was getrouwd met een bakkersknecht uit Yorkshire, die in Gouda een eigen zaak begonnen was.

Les nouveaux riches

Arabier: "Ik heb net een elftal in de Engelse "Premier League" gekocht".
Rus: "O, dat heb ik lang geleden al gedaan".
Arabier: "En ik heb een aantal athleten uit Afrika aangeschaft, die voor mij hardlopen".
Rus: "Dat is voor mij niet nodig, ik laat mijn eigen mensen rennen".
Arabier: "Ik heb grote stukken van Londen en New York gekocht".
Rus: "Ik ook".
Arabier: "Ik ben nu bezig Hollywood te kopen".
Rus: "Land kopen? Daar doe ik niet aan. Ik annexeer Abchazië en Osetië gewoon!"

Aankondiging

Aankondigingen als deze zorgen altijd voor onvoorstelbare vreugde:

"Tom Brosseau is een singer/songwriter uit North Dakota. Zijn eigen werk is sterk beinvloed door Woody Guthrie en Cole Porter, maar ook door Nick Drake en valt het best te omschrijven als minimalistische Dylan-esque folk met akoestische rock-invloeden".

Leeuwarden 18

Vreemd hoe het geheugen werkt, terwijl ik me met geen mogelijkheid meer kan herinneren, wie in Den Haag in de belendende flats woonden, kost het me geen enkele moeite bijna alle bewoners in de Goudsbloemstraat in 1952 op te ratelen. Gisteravond sprak ik telefonisch met een oudoverbuurjongen, inmiddels 63, en verdraaid hij kon het ook. In een gesprek met mijn zus bleek dat wij ons wel ons telefoonnummer in Leeuwarden herinnerden, maar vrijwel geen enkel telefoonnummer daarna. Het was natuurlijk niet verbazend, met mijn interesse voor auto's, dat ik mij het kenteken van de auto van onze huisarts herinnerde: B23000. Hij had een Traction Avant. Een zeldzamer type Traction Avant, een cabriolet, had als kenteken ons telefoonummer: B6702. Dokter Goslinski woonde op de hoek van het Groningerplein en emigreerde in 1952 naar de Verenigde Staten.

Vauxhall

Als ik aan multinationals denk, gaan mijn gedachten terug naar de Tweede Wereldoorlog en hoe aan de ene kant Opel en aan de andere kant Bedford, beide onderdeel van General Motors, tegenover elkaar stonden. Bedford was de in 1931 opgerichte vrachtwagenafdeling van het in 1925 door GM opgeslokte Vauxhall. Voor de overname waren de productiecijfers van Vauxhall niet bijster hoog, in 1923 had de fabriek 1400 mensen in dienst, maar werden slechts 1462 auto's geproduceerd.

De modellen van Vauxhall en Opel zijn al jaren identiek, het eerste merk wordt in ons land niet meer vertegenwoordigd, maar van na de oorlog herinner ik me de "Wyvern", "Velox" en "Cresta", altijd herkenbaar aan de inkepingen aan de zijkanten van de grille en/of motorkap en heel duidelijk geen Opels, maar in het kader van de rationalisering heten Opels in het Verenigd Koninkrijk nu Vauxhalls, al zullen Britten ongetwijfeld beweren dat Vauxhalls op het continent Opels heten.

Ook deze Vauxhall van eind jaren twintig/begin jaren dertig heeft de kenmerkende inkepingen in grille en motorkap.

Biniou en bombarde

Bij de meeste Bretoense bagads is de eigen doedelzak, de biniou, in onbruik geraakt en vervangen door de Schotse doedelzak, toch is het juist de biniou met zijn, bijna snerpend, hoog geluid dat de Bretoense muziek zo bijzonder maakt. Een paar Bretoense dansen uit Poher (centraal Bretagne) gespeeld op biniou en bombarde, een soort schalmei.

Wobbe

"Ajje dat programma "Goedemorgen Nederland Radio" van de KRO op Radio 1 hore, dan duke je toch meteen je bed weer in, om noait meer wakker te wurden."

Fingersma

Naar ik voort en dadelijk aanneem hebben jullie geen kunde aan Froukje Fingersma, eertijds saksofoniste in ons dorpsharmonie "Soli Deo Gloria", maar nu al een paar jaar voorzitster van ons lokale omroep "Lumowyha" (Geluid Moeten Wij Hebben, maar dan al in het Fries). Fingersma toetert nog altijden een noffelijk stukje weg, niet meer op het saksofoon, maar al met de muil. Ze heeft krekt de sekretaris van ons omroep, Reinder Bosma, aan de kant geawweseerd. Bosma's wil en dier was "Lumowyha", hij heeft er jaren voor in het span geweest, dus zijn uitschakeling kwam tijge hard aan. Nevens Fingersma heeft Bosma sinds een half jaar met de pet gesmeten naar zijn werk bij de omroep en alhoewel Fingersma nevens eigen zeggen min slapen kon, voordat ze haar zwaar besluit nam, moest Bosma opsodemieterjen. Nu is het al heel toevallig dat Bosma een half jaar geleden bij zijn wijf voortgegaan is en dat Fingersma daar min over kon. Het komt mij maar niet uit het zin dat het een met het andere te maken heeft. Ik vind zulks allerovergrijselijk.

Vrouw Ymkje Sinnema - Meindertsma, Rotsterhaule

Som

De cylinderinhoud van een Harley-Davidson is 750, het IQ van de gemiddelde Harleyrijder is 1/10 daarvan, wat is het percentage Harleyrijders, dat op zondag de voor motorrijders afgesloten brug in Muiden passeert?