Buitenhof

De tweeramer nummer 20 gefotografeerd op het Buitenhof, in ieder geval na 21 april 1906 toen lijn 3, Groothertoginnelaan - Buitenhof, via Plein verlengd werd tot Overbosch, maar omdat het motorrijtuig crème geschilderd is, moet de foto na 1908/09 genomen zijn, want pas in die jaren kregen alle tweeramers die kleur. De meeste tweeramers werd in 1936 gesloopt, elf exemplaren werden naar Poznan (het toenmalige Posen) verkocht, maar de 20 heeft het langst uitgehouden en deed zelfs na de Tweede Wereldoorlog, net als nummer 8 (die per abuis in 1953 gesloopt werd) nog een aantal passagiersdiensten, terwijl hij verder zijn tijd sleet met het trekken van de railslijpwagen, om als noodwoning in Meppel te eindigen. Toch is met een kunstgreep een tweeramer aan de Haagse museumcollectie toegevoegd, want met behulp van de wagenbak van een identieke Amsterdamse tram is de Haagse nummer 2 nagebouwd.

Wensen

Voorts wenscht de Weledele Heer Ozenfant

Alle vuurwerkadepten een enkele reis Jemen,

God en Allah en hun eventueele kinderen een langdurige, welverdiende rust op Jan Mayen,

De Directie van Pro-Rail een eeuwigduurende treinreis tussen Almere Stad en Almere Oostvaarders,

De Prinsemarij Gooi- en Vechtstreek vele harde brokjes in de neus,

Marokkaanse jongelieden een groot genoegen bij het bedrijven van de heerenliefde
en

Willem Alexander, Maxima en derlui kooters een fijne, veertiendaagse vacantie eind juli op Ameland.

Brits

Deze week las ik ergens iets over een Wolseley, een van de vele Britse merken, die vandaag de dag nauwelijks iemand meer iets zegt. Humber, Hillman, Singer, Morris, Austin, Triumph, Standard, Riley, Sunbeam: allemaal vergane glorie. En dat geldt niet alleen voor de autoindustrie: van tabak (zelfs al is het merk Engels, dan komt het product uit Duitsland of Denemarken) tot fietszadel, de Britten hebben het af laten weten, het is dan ook geen wonder dat de BBC zoveel nostalgie in zijn programma's stopt. Bovenstaande groene auto is een Morris 1100 uit 1963 waarmee de fabriek het successtuk van de Mini trachtte te evenaren, dat lukte in enige mate, maar waarom er daarnaast een identieke Austin op de markt moest worden gebracht zal altijd wel een raadsel blijven. De zwarte auto is een Italiaanse variant, de Innocenti IM3, gemaakt door de Societa Generale per l'Industria Metallurgica en Meccanica in Milaan, makers van de Lambrettascooters, die eerder de Austin A40 in licentie produceerden.

Wobbe

"Aje ut ankommende jaar naar Amerika wille, dan krije je foordat je fliege eerst drie dagen un lakseermiddel soadatte je kompleet leechsketen binne en in ut fliechtuuch niet naar ut huuske hoewe, an boord krije je niks te supen en te freten, je wurre allenich maar in swembroek toelaten en je wurre anne stoel met un izeren ketting fastbonnen."

Masematte

Het lokale dialect van Münster heet masematte, een woord dat in het jiddisj handelen betekent. Jaren geleden bezocht ik een vriend in Münster, toen hij de deur voor me opendeed werd ik te enthousiast begroet door zijn bullterrier, die ik tot kalmte maande met "Koest keilew", waarop mijn vriend informeerde: "Du sprichst Masematte?" Nou nee, ik gebruikte het jiddisje woord voor hond. Mijn nieuwsgierigheid was gewekt en 's avonds gingen we naar een café, waarvan de eigenaar vloeiend in het masematte was. Hij begon met een zin waarvan ik de betekenis moest achterhalen: "Roin mal wat dat Osnik schmust?" Roinen ist gucken, schmusen ist sagen, aber Osnik ist kein jiddisches Wort, ich kenne es jedenfalls nicht." "Osnik heisst Uhr." "Aha: gucke mal wie spät es ist."

Maar hoe komt het dat het Münsters dialect jiddisje woorden kent? Het werd me al snel duidelijk dat de geschiedenis van masematte verbonden is met de veehandel in Münster en vergelijkbaar is met het dialect van Winschoten: joodse handelaren spraken jiddisj en dat werd door iedeen die er omheen bivakeerde deels overgenomen. Maar ook het Rotwelsch, de dieventaal leverde een bijdrage en soms is de herkomst van een woord niet meer te achterhalen, want waar komt dat merkwaardige Münsterse woord voor fiets "Leeze" vandaan? Wie meer over masematte wil weten, probeer de eigen uitgave van Margret Strunge en Karl Kassenbrock uit 1980 te achterhalen: "Masematte. Das Leben und die Sprache der Menschen in Münsters vergessenen Viertel".

Nostalgie

Het was een leuk, nostalgisch avondje gisteravond op Nederland 3: 25 jaar Rock 'n Roll Hall of Fame. Mijn vrouw was teleurgesteld, want die Hall of Fame staat vlak aan het Eriemeer in haar geboortestad Cleveland en niet in New York, waar het feestje gegeven werd. Wat ik het meest waardeerde was, dat ik eindelijk een aantal artiesten zag, die ik nooit eerder onder ogen kreeg, zoals Sam Moore van het befaamde Staxduo Sam & Dave. Sam geboren in 1935 in Miami ontmoette David Frater in een club in zijn geboortestad in 1961 en in 1966 hadden zij een hit met "Hold On, I'm Comin'". Daar was Little Anthony met zijn Imperials, een van de vele doo-wopgroepen met een naam ontleend aan een automerk, oorspronkelijk een vijfmansformatie, maar gisteravond met zijn vieren. Anthony Gourdine begon in 1955 met een groep The DuPonts, een jaar later voerde hij de The Chesters aan, die na een naamsverandering The Imperials gingen heten. De toevoeging "Little" kreeg hij van dj Alan Freed. En daar was ook Dion DiMucci van Dion & The Belmonts, genoemd naar een straat in de buurt waar hij opgroeide, zijn groepsgenoten waren destijds (1958) Carlo Mastrangelo, Angelo D'Aleo en Freddie Milano. Het noemen van Dave, Anthony en Dion wil niet zeggen dat ik de rest van het programma niet waardeerde, maar ik heb nu eenmaal een hang naar geschiedenis en ook naar die van de popmuziek. Toen ik in 1971 in het Concertgebouw in Amsterdam de Everly Brothers zag en vader en moeder Ike en Margaret ook op het toneel verschenen, wist ik ogenblikkelijk met wie ik na afloop moest gaan praten, hier was iemand die "fingerpickin'-gitaarspel" mede op de kaart had gezet. Na afloop kreeg ik ongevraagd een gesigneerde foto.

Dateren 2

Keer op keer kijk ik met verbazing naar de oude ansichtkaarten van Den Haag. Soms denk ik zelfs dat de hele kaart in scène is gezet: een fotograaf heeft een markante hoek van de stad gefotografeerd en daarna zijn personen en tram ingemonteerd, om tenslotte alles in te kleuren. De uit de Parkstraat komende tram is duidelijk een fordje met een oud paardentramrijtuig als bijwagen, maar waar is de bovenleiding? En waarom ontbreekt het lijnnummer? Omdat de kaart afgestempeld werd op 9 oktober 1905 moet het om lijn 8 gaan, die op 31 mei 1905 was gaan rijden tussen Kurhaus en Plein.

Het prenatale verzet

Er is een aantal zieke, ver na de oorlog geboren, geesten dat meent, bij elke zich voordoende gelegenheid, de Tweede Oorlog na te kunnen spelen. Autovrije zondag in Amsterdam? De zieke geesten (lees hersenloze ijdeltuitjes) kleedden zich in een oud costuum en repten zich, als prenatale verzetsstrijders, zo schrijven ze, langs "allerlei locaties die belangrijk waren in die tijd en spraken daar met het publiek en maakten veel foto's". O.a. (ik verzin het niet) voor het Anne Frankhuis.

Maar het kan nog absurder. Bovenstaande mejuffrouw speelde bij een ander gelegenheid een koerierster. Nu waren koeriersters jonge vrouwen, die ongewapend en zeker niet met een soort stengun, de contacten tussen verschillende verzetsgroepen onderhielden. Maar weet mejuffrouw veel.

Dateren

De heren dragen strohoeden, het is dus een zomerse dag. De tram heeft een tweecijferig lijnnummer, waarschijnlijk nummer 13, want lijn 15 kwam niet op de Kneuterdijk. Er hebben in Den Haag meer lijnen met nummer 13 rondgereden, de eerste was een zomerlijn, die alleen op zon- en feestdagen reed. Maar ik kan me moeilijk voorstellen dat op zondag een sleperswagen onderweg was. De derde lijn 13 kan het ook niet zijn, want die reed van de Loosduinsebrug naar het Plein. Het moet dus de tweede lijn 13 zijn die van Frankenslag, via Frederik Hendrikplein, Javastraat en Parkstraat naar Staatsspoor reed, van 15 oktober 1912 tot 6 april 1916, toen de lijn werd omgedoopt in lijn A. De foto moet dus in die periode gemaakt zijn, een ander dateringsmogelijkheid heb ik niet, omdat de kaart nooit verstuurd is en een poststempel dus ontbreekt. De motorwagen is een fordje en de bijwagen is een voormalig paardentramrijtuig.

Fordje

De tweede serie trams die de HTM bestelde, bevatte aanzienlijk meer motorrijtuigen (genummerd 21 - 150) dan de eerste serie. Natuurlijk heetten ze, toen ze in de jaren 1905-'07 in dienst kwamen, geen fordjes, die bijnaam kwam pas later en had waarschijnlijk te maken met hun grote populariteit zowel bij personeel als reizigers. Op de foto zien we nummer 28 (hier is dus duidelijk veel minder geretoucheerd) op de Wagenbrug op lijn 1, die op 21 november 1905 geopend was en liep van Hollandsch Spoor via Stationsweg, Spui, Denneweg, Nassauplein naar het Bankaplein. Natuurlijk werd ook het destijds centrale punt, waar veel Haagse tramlijnen (1, 3, 4, 6, 7, 8, 9) samenkwamen, het Plein, aangedaan. Over de frequentie van lijn 1 had niemand iets te klagen, vaak werd in vierminutendienst gereden.

Pro Rail

1 januari 2010 Pro Rail vindt t.g.v. het begin van het nieuwe jaar 40% van de normale treinenloop voldoende.

2 januari 2010 Pro Rail vindt t.g.v. de naamdag van Heilige Basilius 33% van de normale treinenloop voldoende.

3 januari 2010 Pro Rail vindt t.g.v. het feit dat 50 jaar geleden Alaska de 49e staat werd van de Verenigde Staten 7% van de normale treinenloop voldoende.

4 januari 2010 Pro Rail vindt t.g.v. het feit dat Henk Angenent in 1997 de 15e Elfstedentocht won 64% van de normale treinenloop voldoende.

5 januari 2010 Pro Rail vindt t.g.v. het 33-jarig bestaan van "Met het oog op morgen" 2% van de normale treinenloop voldoende.

6 januari 2010 Pro Rail vindt t.g.v. Driekoningen 63 % van de normale treinenloop voldoende.

Voor de rest van het jaar: volg de aankondigingen op de borden op de stations.

Turkije

Een enorme Turkse doedelzak, maar zonder de bij de Schotse doedelzak zo kenmerkende 'drones'.

Tweeramer

Deze foto moet genomen zijn na 1909, toen alle zogenaamde "tweeramers" van de HTM waren voorzien van een glazen bescherming van de balkons en in de kenmerkende crème kleur waren geschilderd. De serie, bestaande uit twintig wagens, was op 6 augustus 1904 in dienst gesteld op de eerste electrische tramlijn in Den Haag, die liep van de plaats waar de foto genomen is, het Plein, via Korte Voorhout, Koninginnegracht, Wittebrug en Nieuwe Parklaan naar het Kurhaus in Scheveningen. Wat me verbaast is dat de tram op de foto geen nummer boven de koplamp heeft, dat moet door de Amsterdamse uitgever weggeretoucheerd zijn.

Wobbe

"Ah nee juh, dou kanst gewoan staan bliewe, ik kan dij de Europese pollitiek soa wel uutlegge, ut werkt soa: as de Serwen Mladic oppakke, magge se lid wurre fanne EU en Keimpe, astou in un kwartier tien potsjes pindakees leechfreetst krijstou fan my twintich euro."

Struikelstenen

Vrijdagochtend j.l. liep ik door de Salzstrasse in Münster. Temidden van de keisteentjes steken een paar messingstenen af. Er staan namen op. Ik lees. Hier woonden mensen met de achternaam Sander, Joden, die in 1942 werden omgebracht. Ik vraag een vriend: waarom in het plaveisel en niet met een steen in de muur van een huis? Hij legt uit: wij noemen dat "Stolpersteine", aan een plakette ingemetseld in een muur loop je voorbij, met een steen in het plaveisel struikel je over het Duitse verleden. Ik ben stil.

Teloorwegen

Het is uiterst verleidelijk enige regels te wijden aan de spoorwegen in ons land, ik ga dat niet doen, elk woord dat over die lachwekkend falende onderneming geschreven wordt is er een te veel. Maar toch, maar toch, gisteravond komende met de internationale trein uit de richting Rheine, bleek er vanwege 'logistieke redenen' geen locomotief om ons Nederland in te trekken en stonden we een uur stil. In Duitsland, waar de sneeuw even hoog lag, had ik 's middags van vier treinen gebruik gemaakt, die alle perfect op tijd reden.

In Naarden-Bussum is een zogenaamde 'Park & Ride', waar de reiziger zijn auto kan parkeren, dat kost uitteraard geld. De in Laren woonachtige voormalige directeur van NSReizigers, die zijn BMW daar zou moeten parkeren, parkeert zijn wagen tijdens zijn treinreizen echter gratis op het terrein van de fietsenstalling, zo wordt het bedrijf geleid: ik voorop en daarna pas de reiziger.

Griekenland

Griekse doedelszakspeler uit Evros: Charakopidis Vaitsis
(ik ben de komende dagen even weg)

Raadsel 2

Het idee was: "vier wielen onder een paraplu, in staat om vier personen met vijftig kilo bagage met een snelheid van 50km/u te vervoeren". Helaas is slechts een deel van de oorspronkelijke carrosserie van deze oer-2CV bewaard gebleven. Ik zag hem een paar jaar geleden in het prachtige automuseum in Rochetaillée-sur-Saône vlakbij Lyon. Hij werd voor de Tweede Werldoorlog in deze staat gebruikt om Michelinbanden te testen in Clermont-Ferrand.

Dit prototype van de 2CV uit 1938 is niet bewaard gebleven, er wordt destijds geexperimenteerd met twee verschillende motoren: een twee- en een viercylinder.

Dit complete prototype eveneens uit 1938/'39 werd in 1970 volledig gerestaureerd in de oorspronkelijke staat. Het is een klein wonder dat deze wagen uit een pré-serie van 250 exemplaren nog bestaat, want in 1948 had de hoogste baas van Citroën, Pierre Boulanger, opdracht gegeven alle protoypes te vernietigen. Ze waren voorbestemd om op de Salon van 1939 te worden voorgesteld, maar die vond vanwege de oorlog nooit plaats. De prototypes hadden een watergekoelde 2- of 4cylinder motor.

In 1948 stond de 2CV voor de eerste keer op de Parijse Salon, de motorkap bleef gesloten. Maar het was een publiek geheim dat er een luchtgekoelde tweecylinder met een inhoud van 375cc onder stak. Herkenbaar zijn die eerste 2CV's aan de lichtjes op de spatborden.

India

Dit is eigenlijk meer een grapje, want de doedelzak is in de Punjab geen inheems instrument, maar de Britten hebben zo'n stempel, in eerste instantie op de militaire muziek van hun koloniën gezet, dat je van Ghana tot Fiji doedelzakken vindt. Schotse doedelzakken, wel te verstaan, compleet met de zak in tartanruit. In de Punjab kunnen doedelzakbandjes ter opvrolijking worden ingehuurd voor bruiloften en parijen.

Raadsel

Gisteravond laat kreeg ik een email van een vriend uit Connecticut: hij had op weg naar huis een uiterst merkwaardige, op een Zeppelin-lijkende, auto gezien. Ik dacht meteen aan een Wikov, maar dat leek me toch uiterst merkwaardig, een Tsjechische auto uit 1931 met stroomlijncarrosserie uit een fabriek die maar zeven jaar bestond (1929-'36). Het moest dus iets anders zijn. Een auto, die in de Verenigde Staten zeldzaam is, maar in onze kontreien niet. Een 2CV? Ik stuurde een foto. En inderdaad mijn vriend zag een "Lelijke Eend" en ik kreeg dit antwoord: "Imagine seeing that while commuting in Connecticut. I have not seen it at any car shows, and the owner was driving it after the roads were salted."

Meer voor de feestelijke dagen

Estland

De torupill, de Estse doedelzak, gespeeld door Merike Paberits

Citroën 8?

Maar misschien had je in 1948 helemaal geen zin in een wagen met voorwielaandrijving, maar vond je de carrosserie van de Traction Avant wel buitengewoon geslaagd? Ook voor diegenen was er een oplossing, zij het wel op de tweedehandsmarkt, want voor de Tweede Wereldoorlog had La Licorne een auto op de markt gebracht met de koets en de motor van de Traction Avant, alleen, heel tradioneel, met achterwielaandrijving en natuurlijk: treeplanken.

Trams 2

Toch nog eens verder in de geschiedenis van de Haagse tram gedoken en erachter gekomen dat lijn 3 vanaf 21 april 1906 vanaf Valkenboschplein/Groothertoginnelaan via Binnenhof en Plein naar Overbosch ging rijden en dat het lijnnummer wel degelijk ook links kon staan, een grotere 3 hing in de sleepbeugel, maar juist die heeft de fotograaf weggeretoucheerd.

Zweden

Een "steklåt" (biefstukstuk) is een melodie, hier op de säckpipa, in de regel gespeeld bij een diner bijvoorbeeld ter gelegenheid van een huwelijk, terwijl het hoofdgerecht wordt geserveerd.

Trams

Beide foto's, van "J.H. Schaefer's Kunstcentrum, Amsterdam", zijn meer dan honderd jaar geleden genomen en hevig geretoucheerd: zowel op de Amsterdamse als de Haagse foto ontbreekt de bovenleiding en de Haagse tram mist zelfs een stroomafnemer. Ik heb lang naar beide foto's zitten kijken, vooral het plaatje van de tram op de brug bij de Groothertoginnelaan stelt me voor raadsels: want het nummer van de motorwagen ontbreekt en waarom zit het lijnnummer 3 links, terwijl dat in de regel rechts zat? Het koersbord is onleesbaar, er zijn drie aan de bovenzijde gebogen ramen aan de zijkant, dus het is geen 'tweeramer", maar het is ook geen "fordje" want die hadden rechte ramen, lijn 3 reed in die tijd nog over het Binnenhof en omdat de toegangspoorten laag waren, reden daar lage "tweeramers" later aangevuld met lage "fordjes". Uiteindelijk heb ik besloten dat de motorwagen een "laagdakker fordje" is uit een in 1907/08 door Werkspoor geleverde serie van achttien wagens.

De Amsterdamse foto genomen van motorwagen 68 op lijn 8 is gelukkig minder geretoucheerd, zelfs het koersbord is met het enige moeite leesbaar: "Stationsplein, J.D. Meijerplein, Weesperzijde", het is een zogenaamde "Union" uit de srie 50 t/m 99 geleverd in 1904 door een Hongaarse fabriek, de kosten waren destijds f.2900 per wagen.

Cultuur?

Gehoord en gezien in STER Cultuur: "Ervaar de impact van een bombardement. Het grootste oorlogsmuseum van Nederland. Overloon." Voordat ik ga, wil ik eerst weten cluster of napalm?

De buurt 5

Soms lijkt het alsof er in 100 jaar nuwelijks iets is veranderd

Italië

de Italiaanse doedelzak, de zampogna

Waits

Gisteravond drie uur Tom Waits op de Nederlandse radio. Dat mag op dit blog, want de Top 2000 zal hij nooit aanvoeren. Ik sprak hem, inmiddels jaren geleden, op een zondagochtend in Amsterdam in Hotel Wiechmann, waar iedere popmuzikant met enige naam destijds zijn onderkomen had. Het eerste dat Tom me vertelde was dat hij 's morgens tot een uurtje of zes de stad was wezen verkennen, maar, vermoeid, daarna geprobeerd had een taxi naar het hotel te krijgen. Nu zag Tom er altijd ietwat verfomfaaid uit en geen taxi stopte, uiteindelijk had hij geluk vermoedelijk, zoals Tom dat onder woorden bracht: "The driver probably had to go my way anyway!" Ik begon mijn bandrecorder uit te pakken, maar werd onderbroken: kon ik hem niet laten kennis maken met een gewone Nederlander? Dat was een ongewone, maar leuke vraag en ik belde meteen een bevriende vrachtwagenchauffeur, Chris Beijer in Zaandam, die regelmatig op Engeland reed. We waren welkom en er ontwikkelde zich in de Czaar Peterstraat, waar Chris woonde, een aardig gesprek, waarbij Tom Chris min of meer interviewde. Chris had bedacht, dat we nu we toch in de buurt waren, we meteen maar even de Zaanse Schans moesten bezoeken. In de verfmolen wreef Tom als souvenir wat verfpoeder op zijn colbert, stak een sigaret op en deponeerde de as in het zakje, waarin soms een pochette te vinden is. Veel later op de dag, terug in Hotel Wiechmann begon ik alsnog met het interview. Het antwoord op een van de vragen herinner ik me nog als de dag van gister. Hoe kwam het toch dat zoveel liedjes van Tom over auto's gingen? "Omdat een auto je in de Verenigde Staten onafhankelijk maakt, voor de eerste keer in je leven kun je zonder je ouders op stap: het hebben van een auto betekent je bar mitzwah." Tom Waits met "Chocolate Jesus".

Citroën 7

Voor de Tweede Wereldoorlog had Citroën ook een cabriolet en een coupé in het pakket, maar die keerden na 1945 niet terug. Op basis van een Traction-Avantcabriolet maakte de firma Renard et Bec, naar een ontwerp van de befaamde tekenaar Géo Hamm, bovenstaande auto, waarin nauwelijks meer een Citroën is te herkennen.

Hongarije

Doedelzakken komen in vrijwel alle Europese landen voor en dat is logisch, want het is een instrument dat het zonder de moeilijk te leren 'circular breathing'-techniek mogelijk maakt, ononderbroken door ademhaling, een melodie te spelen. Je blaast lucht in een zak, die je er met een arm weer uitdrukt. Het aardige is dat elk land zijn eigen specifieke doedelzak heeft, hier zien we een Hongaars orkest in the Csori Klubb in Budapest.

De heer Ozenfant heeft zijn dag niet

Als ik in een horoscoop zou geloven, dan zou ik die van de heer Ozenfant iedere ochtend raadplegen. Want de heer Ozenfant heeft zijn vriendelijke en narrige dagen, die van gister viel duidelijk in laatstgenoemde categorie. Het begon al zonder ochtendlijk begroetingsritueel, nee, meneer stoof zodra de keukendeur openging meteen naar de voorkamer. Nu kon dat komen omdat hij de dag ervoor en soort knaaglapje had onvangen om zijn tanden schoon te houden, hij verdween na ontvangst van dat kleinood ogenblikkelijk onder een tafeltje en wanneer ik het tafeltje ook maar benaderde, hoorde ik een dreigend gegrom. Het kostte zelfs enige moeite om de heer Ozenfant te bewegen zijn avondwandeling te maken: hij moest met een snoepje worden weggelokt, daarna moest de kamerdeur razendsnel worden gesloten en vervolgens moest zijn halsband worden omgedaan, maar terwijl hij normaal springend en kwispelend de voordeur opzoekt, wilde hij nu meteen weer naar het tafeltje waaronder zijn knaaglapje lag. Na ongeveer twintig minuten geurvaantjes zetten, kwamen we weer thuis en laat niemand me vertellen dat honden alleen maar een ultrakorttermijngeheugen hebben, want zodra de heer Ozenfant binnenkwam, marcheerde hij naar het tafeltje op zoek naar zijn knaaglapje, dat inmiddels was opgeborgen. Vermoedelijk is hij eergister met de pest in gaan slapen en gister met hetzelfde humeur weer opgestaan en dat heeft hij de hele dag volgehouden. Narrig, grommend, niet aanspreekbaar en buitengewoon onvriendelijk tegen soortgenoten, die we tijdens onze wandelingen tegenkwamen.

Oostenrijk

Nog een bewijs dat niet alleen de Schotten doedelzak spelen, maar dat ook in Oostenrijk de 'dudelsack' niet onbekend is.

De buurt 4

Ook op deze, een eeuw geleden verstuurde, prentbriefkaart lijkt, net als op de kaarten uit Berlijn en Parijs, het een en ander ingemonteerd. Klaarblijkelijk vond de fotograaf het te stil op straat en heeft hij het door wat knip- en plakwerk de boel verlevendigd. De foto moet genomen zijn vanaf het dak van het station Naarden-Bussum. De beide grote hoekpanden zijn al enige tijden afgebroken en vervangen door nietszeggende nieuwbouw. Maar het huis rechts als tweede, met de gekruiste daklijsten, staat er nog altijd.

Citroën 6

De Etablissements Ansart et Teisseire - handelende onder de naam A.E.A.T. - in Neuilly-sur-Seine transformeerde de gesloten koets van de Traction Avant tot een 'découvrable', een vierzitsopenauto, bovendien hoorde er een vergrote kofferruimte bij, waarin twee speciale stukken handbagage pasten.

Vloeken

Mijn vader stierf op zestigjarige leeftijd 0p 30 november 1962, zodat hem een verzorgingshuis bespaard bleef. Ik kom daarop omdat ik in de VPRO GIDS van de komende week een artikeltje las dat iemand het plan heeft 'Senior Broadcast Network' in bejaardenhuizen, een kanaal met oude televisieprogramma's, "met muziek van vroeger zoals Willeke Alberti", te starten. Over twee jaar behoor ik tot de doelgroep van de bedenker van SBN. Ik vloek. Mijn vader nam me begin jaren vijftig mee naar concerten van de Leeuwarder- en de Groninger Orkest Vereniging. De namen van de dirigenten staan in mijn geheugen gegrift Cor Ket en Jan van Epenhuysen. Maar er was meer: hij kocht langspeelplaten van Charlie Parker en had in zijn vooroorlogse collectie 78-toerenplaten opnamen van zowel Spaanse als Hongaarse folklore. Hij legde het fundament voor mijn liefde voor muziek. Goede muziek wel te verstaan en daar hoorde de rommel, die straks in bejaardenhuizen door SBN wordt uitgestrooid, niet bij. In dezelfde VPRO GIDS lees ik dat Gordon en Heleen van Royen binnen afzienbare tijd gasten zullen zijn in "24 Uur met Wilfried de Jong". Ik vloek opnieuw. Gordon bij de VPRO? Zijn ze helemaal van de pot gerukt? En dan het plan om Raoul Heertje "Wintergasten" te laten presenteren, alsof de VPRO niet een geweldige interviewer als Chris Kijne in eigen huis heeft. Ik vloek nogmaals. Kijne gaat toch verdomme ook niet als stand-up-comedian het toneel op. Het lijkt in Hilversum verdacht veel op branchevervaging: aardappelen bij de slager en biefstuk bij de groentenboer.

Bus

Of hij nu Tzen of T-Zen gaat heten, daar ben ik nog niet achter, maar vanaf 2011 komt deze bus in de regio rond Parijs in dienst. Reden er in Frankrijk vlak na de oorlog bussen op rails,

zoals deze Floirat, nu worden de zaken duidelijk omgekeerd, want een overeenkomst met een moderne tram valt het ontwerp van de Tzen niet te ontzeggen.

Frankrijk

Als er twee instrumenten zo prachtig bijelkaar passen, dat het zelfs lastig wordt te onderscheiden welk instrument nu precies welke toon maakt, dan zijn het de cornemuse béchonnet en de vielle à roue of in het Nederlands de béchonnetdoedelzak en de draailier hier in een Menuet van Boismortier.

Citroën 5

Wie nog meer te besteden had - de Britten zouden to spend gebruiken - kon kiezen voor Spendilux, onder welke naam een groot aantal zaken in de aanbieding was om jouw Traction Avant te laten afsteken ten opzichte van die van de buren: andere grille, andere motorkap, andere spatborden met daarin opgenomen koplampen, andere bumpers, andere velgen en andere kofferbak, dat alles geleverd door de firma Tôlerie Automobile Industrielle in Boulogne-sur-Seine, waarvan directeur H. Eclassan het een en ander ontworpen had.

Kerst

ZE ZIJN ER IN DE VERENIGDE STATEN WEER HELEMAAL KLAAR VOOR

Bulgarije

Er bestaat dat merkwaardige misverstand dat alleen de Schotten doedelzak spelen, maar ook in Bulgarije gebeurt dat en daar is anders dan in Bretagne het originele instrument in de regel nog favoriet. Dit is Svetlyo Zhilev op een Bulgaars instrument dat een eeuw geleden in onbruik was geraakt. Maar Svetlyo heeft ook totaal andere noten op zijn zang, zoals Jimi Hendrix' "Purple Haze". Dit is het origineel van Hendrix.