Dit kan very well be the last episode of Crisis in 't Gooi, ik mean, ik writing about it. Bastiaan is duivels. Leontien Blokhoofd, een collega van hem, waar ik hem nauwelijks over hoor en wier only claim to fame bestaat uit het hoofd opratelen van alle dagelijkse beusrkoersen en het opsommen van alle bezettingen van Amerikaanse en Britse popgroepjes uit de jaren zestig en zeventig, heeft hem vrijdagmorgen tijdens een casual meet bij de photocopier gevraagd of hij op de hoogte was van zijn vrouws literaire aspirations. Bastiaan heeft een joke gemaakt en gevraagd of zij dacht of zijn Babs in de footsteps van Heleen van Royen wilde treden. "Ernstiger, meneer Lebber, veel ernstiger. Uw hele financial situation ligt op straat." Enfin, ze schijnen samen gelunched te hebben en Blokhoofd, maar het kan ook Blokhut zijn, heeft Bastiaan verteld over mijn bijdragen aan dit blog. Ze had ze zelfs uitgeprint. Ik had me vrijdagavond net voorgenomen om samen met Bastiaan te proberen in Bussums michelinsterrestaurant te gaan eten, toen hij geheel over de rooie binnenstoof, met de vraag of ik geheel van van de pot gejerked was om ons hele reilen en zeilen bij wijze van spreken van een minaret af te roepen, terwijl ik alleen maar geprobeerd heb duidelijk te maken dat de crisis ook in 't Gooi aan niemand voorbijgaat. "Sjtjoepit foemun" (Bastiaans Engelse uitspraak is nooit je dat geweest), fulmineerde hij. "Apart from that", anwoordde ik, "heb ik geprobeerd de lezers te vertellen hoe ze de belasting te slim af kunnen zijn." "Sjtjoepit foemun, ferry sjtjoepit foemun, aai fijl for uh diffors." Daarna stormde hij naar zijn kamer en hoorde ik hem de hele avond aan de phone. Ik begrijp niet wat er fout is aan mijn bijdragen aan dit blog en suspense dat Blokhoofd, maar het kan ook Blokhuis zijn, een oogje op Bastiaan heeft laten vallen, the bitch.
Barbara Lebber - Beck, Blaricum
Barbara Lebber - Beck, Blaricum
