Sinds gistermiddag vier o'clock weer thuis. Mijn vertrek had nogal wat voeten in de aarde omdat ik geen zin had om met zo'n twintig plastic bags met aankopen naar de Prius te gaan. Dus ik ben eerst in Münster nog even een paar Samsonitekoffertjes gaan aanschaffen, recent verworven kleertjes ingepakt, maar de bags bewaard of course, altijd leuk om boodschapjes in Laren mee te doen. Omdat ik weinig eetbaars in huis had, gisteravond, nadat ik de telefoon voor voicemailtjes gecheckt had, buitenshuis gegeten. Maar een enkel bericht op de phone. Van Caroline, vage kennis overigens, maar die klaarblijkelijk dit blog leest en zich afvraagt waarom ik me Lebber blijf noemen. Nou die zal ik een deze dagen wel wat in haar oor tooten, at the end is that my own business. Ik had wel een problem met uit eten gaan hoor. Want wat doe je? Ik vind het bepaald niet chique om een pas aangeschafte jas en muts mee aan tafel te nemen - het staat zo armlastig, net of je bang bent dat een en ander gestolen zal worden - aan de andere kant had ik weinig trek om muts en jas nu al kwijt te raken. Ik heb de jas opgehangen, maar de lekkere bontmuts, die best nice was bij het gure weer van gister, mee aan tafel genomen. Ik heb hem, net zoals ik dat in Duitsland gezien had, ook opgehouden, al was dat achteraf maybe not a very good idea, want hij bleek toch wat warm inside the restaurant. Maar bekijks had ik wel, although ik niet weet of dat vanwege het ophouden van de must of vanwege de muts zelf was.
Barbara Lebber - Beck, Blaricum
