Zeugje

Het moet eind jaren zeventig geweest zijn toen ik "Zeugje" voor de eerst keer zag. In het Zweedse leger heette zij officieel RAPTGBIL, dat zoveel als radiopersonterrängbil (radiopersonenterreinauto) betekent . In de volksmond heette zij "Sugga" (zeug) en het was de lelijkste auto, die ik ooit gezien had. Ze werden afgeschreven en ik heb in 1980 eentje uit Zweden gehaald. Het was een indrukwekkend gevaarte: hoge en lage gearing, inschakelbare vierwielaandrijving en sperdifferentieel op vacuum door middel van kranen op het dashbord. Ik heb haar een tijdje als dagelijks vervoermiddel gebruikt, maar dat getrap, vanwege een nietgesynchroniseerde versnellingsbak werd op de duur, zeker in stadsverkeer, toch wat vermoeiend. Ik ben er mee naar haar geboorteland gereden om de bijbehorende radioapparatuur, de antennes en het merkwaardige op de rug mee te nemen fietsje, waarmee je stroom kon trappen, als de auto het in extreme gevallen het niet deed en je toch wilde blijven zenden, op te halen. Terreinrijden, zoals in dit filmpje te zien is, heb ik nauwelijks gedaan, maar ik ben er ook niet mee in de P.C. Hooftstraat geweest.