Regelmatige lezers van dit blog weten, dat ik iets met PCC-cars heb en omdat ze in Kenosha (Wisconsin) dagelijks op de rails te vinden zijn, begaf ik me gister per trein vanuit Chicago naar Kenosha. Er gaan dertig treinen per dag, maar slechts vier daarvan gaan naar Kenosha. Mijn treinreis eindigde in Waukegan, van waaruit ik dacht wel een ander publiek vervoermiddel te kunnen vinden. Een buitengewoon verkeerde gedachte. Ik moest een taxi nemen, op weg naar Kenosha werd ik door Zion gereden. Plaatsen met dergelijke namen wekken altijd mijn belangstelling omdat ze gesticht zijn door godsdienstfanaten, in dit geval door de Schot John Alexander Dowie, die in 1902 met 5000 volgelingen van zijn kerk, de 'Christian Catholic Apostolic Church', dit goddelijk oord in het uiterste noorden Illinois startte. Het overgrote deel van zijn gelovigen was van Nederlandse(!), Duitse en Ierse komaf. Godsdienstfanaten hebben altijd enorm plezier in het scheppen van verboden en Dowey voldeed volledig aan dat beeld: behalve gokken en toneelspel was ook de verkoop van alcohol, tabak en varkensvlees verboden. Bovendien mocht er in Zion niet worden gevloekt, gedanst en gespuugd. Politici, artsen, oesters en bruine schoenen waren binnen de gemeentegrenzen eveneens niet toegestaan en op fluiten op zondag stond gevangenisstraf. Omdat het gemeentewapen een duif, een kruis en de zin 'God Reigns' bevatte, spande de afdeling Illinois van de 'American Atheists' in 1987 een geding tegen Zion aan omdat er sprake was van een vermenging van godsdienst en staat. Het Amerikaanse hooggerechtshof stelde de atheisten in het gelijk, maar in plaats van 'God Reigns' staat er nu 'In God We Trust' onder het gemeentewapen.
