Crisis in 't Gooi 2

Bastiaan heeft by the way ons huis te koop gezet, hij heeft daarvoor twee reasons: a. nu er dit jaar waarschijnlijk een veel lagere bonus uitrolt, wil hij zijn managing director tonen, dat het ons slecht gaat en b. zijn zijn kinderen het huis uit. Kevin-John studeert in Yale en Myrthe werkt als een receptioniste in een hotel in Sydney. Ik vind de eerste reason for sale a bit over the top, maar er heeft zich gelukkig nog geen koper met de gevraagde 2.350.000 gemeld. Bastiaan is vandaag met mijn Smart naar de Park and Ride in Bussum, want hij vind het a bit scary zijn Jag op een onbewaakt parkeerterrein bij een station achter te laten. Dus blijft voor mij vandaag mijn Range Rover om in Laren te shoppen, misschien dat ik Cecile meeneem, komt zij ook eens buiten onze gate. Bastiaan heeft me een jaar geleden al beloofd op zoek te gaan naar een hondenuitlaatservice, maar volgens hem is het very, very hard om eentje te vinden, waarbij Cecile niet wordt geëxposed aan andere honden, die, behalve dat ze onder de vlooien zitten, een asociaal behaviour vertonen.

Barbara Lebber - Beck, Blaricum

Britse bussen

Beide nevenstaande bussen zou ik als typisch Brits willen kwalificeren: geen torpedo- maar ook geen frontstuurbus, of misschien duidelijker: geen bus met een neus en ook niet met een platte voorkant, maar er precies tussenin. Buiten het Verenigd Koninkrijk en zijn voormalige overzeese gebiedsdelen is het het type, zowel als één- als dubbeldekker vrijwel onbekend. De chauffeur zit rechts meteen achter de voorruit en heeft de motor links, de passagiers zitten achter de motor.

Crisis in 't Gooi

Natuurlijk ben ik proud om als guest op dit blog te figureren, het lijkt me goed om heel Nederland op de hoogte te houden hoe wij in Het Gooi met deze difficult times dealen. Bastiaan, mijn man, kwam gister exhausted thuis, hij had weer eens anderhalf uur in een file gestaan, gelukkig was hij met de Jaguar en niet met zijn andere speeltje, de Ferrari. Zelfs ik begrijp dat: they are not built for trafficjams. Bastiaan was tamelijk upset, omdat hij van een collega hoorde, die ook net een nieuw dak op zijn garage had laten zetten, dat Bulgaren dat voor de halve prijs doen als de Polen, die wij hadden ingeschakeld voor de job. Ik zei: "Maar Bastiaanlove, het dak van het huis moet ook nog gebeuren, dan laten we daarvoor toch Bulgaren komen." "Fuck", antwoordde Bastiaan, "jij begrijpt ook never wat: Bulgaren en Polen hebben geen verstand van rieten daken, dan kun je better een blik Somaliërs uit vluchtelingenkamp Crailo opentrekken." Vervolgens bleef meneer de hele avond grumpy en wilde hij zelfs onze Labradoodle Cecile niet uitlaten. Tenslotte ben ik om kwart voor elf met haar maar even het gazon opgegaan. Daar moet by the way ook nodig iets aangedaan worden, maar we hebben ons vast gardeningcenter, dat eens per veertien dagen langs kwam, opgezegd en maken nu gebruik van een groenbaasje uit Laren, dat de helft kost. Want volgens Bastiaan do we have to tighten our belts.

Barbara Lebber - Beck, Blaricum

Törf

Sinds het verscheiden van 'De Gezamenlijke Zenders Peazens en Moddergat' hoor ik meer cultureel nieuws uit het Groningse dan uit het Friese. Het lijkt er op afstand eveneens op dat Groningen duidelijker aan de weg timmert dan Fryslân. Wat me ook verbaast is dat een aantal Friese 'sjongers/liedsjesskriuwers' momenteel meer bezig is met het recyclen van andermans, dan het schrijven van eigen, origineel werk. Natuurlijk is het leuk om Cohen en Vreeswijk in het Fries te horen, maar of het beter wordt dan het oorspronkelijke werk blijft de vraag.

Vorige week kreeg ik van de volijverige Groninger cultureel ambtenaar, radioprogrammamaker en zanger van de groep Törf, Henk Scholte die nieuwste CD van Törf. Sinds het verschijnen van de CD 'Törf speelt Beukema' elf jaar geleden ben ik een fan van de Groninger formatie en ik heb dat nooit onder stoelen of banken gestoken. Törf bestond toen al 22 jaar, maar dat was me, schandelijk genoeg, in de randstad volledig ontgaan. Natuurlijk zijn er sindsdien personeelswijzigingen geweest, dat kan niet anders, dat een folkformatie 33 jaar bestaat, mag sowieso in de krant. Maar wat Henk Scholte (zang), Marius Greiner (viool, mandoline, percussie), Eddy de Jonge (bas, zang), Jos Kwakman (gitaar, doedelzak), Geert Ridderbos (accordeon, percussie) en Flip Rodenburg (doedelzakken, ciaramella - een hobo-achtig instrument -, duduk - een Armeens dubbelriet instrument -, schalmei, fluiten, zang) ons op 'Schoon van de Wind' voorschotelen, mag er opnieuw zijn. Wat een originaliteit, wat een muzikaliteit en als er gezongen wordt, dan gebeurt dat in de eigen taal en hoe tragisch is het, dat buiten de provincie Grunnen zo'n dijk van een CD niet te vinden is, maar dat iedere onverlaat, die zich Kelt noemt onder die verzamelnaam in iedere platenwinkel te vinden is. Gelukkig heeft de groep een website, waarop de CD te bestellen is, iedere vaderlandse volksmuziekliefhebber verwijs ik daar graag naar. Gelukkig vond ik 'De Specht', vorig jaar 24 oktober opgenomen op het motorschip 'Anda' en ook op de nieuwe CD op YouTube, zodat er hier toch kan worden geluisterd en gekeken.

Wobbe

"Ter foorkomming van sonnebran gaat de Spoorwegen fanaf folgend jaar mei sonnebranolie uutdelen anne passagiers naar Santfoort."

Jim of Roger

Roger 'The Byrds' McGuinn toen hij nog Jim McGuinn heette en banjo en gitaar speelde voor het Chad Mitchell Trio, een opname uit een televisieprogramma van de Bell Telephone Company uit 1963.

Besluit

Het kabinet Balkenende XXIII besluit de missie naar Uruzgan tot 2044 te verlengen.

Luchtgevecht

Het is een uiterst merkwaardig beeld: een Junkers 87 duikbommenwerper, een zogenaamde 'Stuka' (met op de achtergrond een Boeing 747), terwijl hij wordt achtervolgd door een Supermarine 'Spitfire', die gezien het vijftal kleine hakenkruisjes langs de cockpit al vijf Duitse vliegtuigen heeft neergeschoten. Zowel de 'Stuka' als de 'Spitfire' hangen aan het plafond van het Museum of Science and Industry in Chicago.

Alweer electra

Helemaal begrijpen doe ik het niet, dat gejuich over electrische auto's en 'zero emission', want de benodigde energie moet ergens vandaan komen en in een groot aantal landen zal die electriciteit worden opgewekt door uiterst vervuilende kolencentrales. Het is net of de persoonlijke verantwoordelijkheid voor het milieu wordt gecollectiveerd, want of je de accu van een auto nu oplaadt via een stopcontact in je garage of je de accu verwisselt bij een 'tankstation': die accu zal vol moeten zijn om de auto te kunnen laten rijden. Laden duurt lang, ik schreef het eerder, en als het wel vlug moet gaan, dan wordt het dagelijk gebruik van een flat met honderd woningen in een paar minuten aan het electriciteitsnet ontrokken. De oplossing lijkt snel verwisselbare accu's, een systeem waar Jeantaud in 1895 al aan dacht, toen hij met een electrische auto meedeed aan de Parijs - Bordeauxrace en op verschillende plaatsen langs de route opgeladen accu's had gepositioneerd.

Wat ik tot nu toe heb gezien aan vormgeving van de hybride auto's (voorzien van benzine- en electromotor) maakt mij niet blij, de 'Prius' lijkt een opgedirkte en geen bijster fraaie clone van de Citroën GS, waarvan het eerste exemplaar 38 jaar geleden op de markt kwam.

In Californië, en ook alleen daar, wordt binnenkort de Aptera '2e' (foto's) leverbaar, een volledig electrische driewieler met een een carrosserie die er niet om liegt: daar is duidelijk over de stroomlijn nagedacht.

Advertentie

Werken bij transavia.com

transavia.com vervoert ruim 5 miljoen passagiers per jaar. En dit aantal groeit! We zijn dan ook altijd op zoek naar leuke nieuwe collega's die ons hierbij kunnen helpen.

Westenwinden

In het 'Museum of Science and Industry' in Chicago zag ik deze zomer deze door Budd voor de 'Chicago, Burlington en Quincy Railroad' in 1934 uit roestvrijstaal gebouwde dieseltrein 'Zephyr', destijds bedoeld om het nieuwste van het nieuwste op passagiervervoersgebied te tonen. het bleek een enorm succes, tijdens een test bereikte de 'Zephyr' een snelheid van 181 km/u (de Hispeed tussen Amsterdam en Rotterdam rijdt 75 jaar later maximaal 160 km/u).

'Zephyr' was ook de naam van een type Lincoln (het topmerk van Ford), dat in 1936 op de markt kwam. O0rspronkelijk kwam het ontwerp van Briggs en was de originele tekening van de Nederlander John Tjaarda: een forse wagen met de motor achterin. Dat ging Ford te ver en de V12 kwam in het vooronder. (Het gefotografeerde model is dat van Dinky Toys 'Zephyr' coupé.)

Dat Porsche ook hier niet schroomde om andermans ideeën schaamteloos te kopiëren wordt duidelijk als men Tjaarda's carrosserieontwerp vergelijkt met dat van Porsches Volkswagen.

De derde 'Zephyr' is een Britse Ford, die in 1951 op de markt kwam. Hij had een zescylindermotor en was qua body totaal verschillend van wat Dagenham tot dan toe had geproduceerd. Het carrosserieconcept was duidelijk geinspireerd op dat wat het Amerikaanse moederbedrijf in 1949 op de markt had gebracht.

Duts Derrieman

Ik weet dat het onvoegzaam is petaren af te luisteren, maar van de morgen, hoorde ik vrouw Keimpema tegen vrouw Siegersma in de supermarkt van Van Zwol praten over haar man, die was naar Den Haag te demonstreren. Keimpema, lid van de Duts Derriemen Bord, heeft tijge het smoor in dat hij niet genoeg centen krijgt voor zijn mingels melk. Dat kan al zo wezen, maar wat de Derriemen daarmee van doen had, zou ik niet weten. Ik had altijden gedacht dat derrie veel meer met stront te maken had als met melk. Maar ja, ik ben ook maar een eenvoudige weduwvrouw zonder bord voor de kop.

Vrouw Ymkje Sinnema - Meindertsma, Rotsterhaule

Crosley 2

Er verscheen na de oorlog zelfs een soort Crosley jeep, de 'FarmOroad', die zowel als tractor als vervoermiddel kon worden gebruikt.

Crosley

Crosley 1941

Het is wel degelijk, ook jaren geleden al, geprobeerd Amerikanen in een kleine auto te krijgen. Powel Crosley verscheen in 1939 op de markt met een kleine luchtgekoelde tweecylinder met een inhoud van 580cc, daarna werd een viercylinder Cobramotor gemonteerd en vervolgens een CIBA-motor. In advertenties uit de oorlog werd natuurlijk nadruk gelegd op de economische voordelen van een kleine auto.

Na de Tweede Wereldoorlog was de Crosley verkrijgbaar in een groot aantal vormen: als sedan, als convertible (foto interieur en motor)), als stationwagon, als bestelwagen en als sportauto, in laatst genoemde categorie valt de 'Hotshot', die zich nog altijd op een grote schare liefhebbers mag verheugen. In 1952 stopte de in Cincinnnati (OH) gevestigde fabriek zijn activiteiten.

'Hotshot'

Minneapolis-Moline

Tussen de paar duizend foto's, die ik op vier schijfjes van neef Chris aangeleverd kreeg, zat ook deze foto.

Een schitterend voertuig: een Minneapolis-Molinetractor uit 1938, een soort Lanz "Eilbulldog", maar dan veel fraaier. Minneapolis-Moline ontstond in 1929 uit drie bedrijven: een firma, die oorspronkelijk ploegen maakte en later een tractorfabriek overnam, een fabriek, die dorsmachines maakte en vervolgens locomobielen en tractoren en een tractorfabriek.

Tweede Kamer

Ik heb al een schoftje niet veel nocht om te schrijven, dat komt niet allenig door dat ik min op het lijf ben, maar ook omdat er niet veel voorvalt. Ik kon vanzelfs over de debatten in de Tweede Kamer schrijven, maar daar word ik och zo sloeg van. Als Wilders zegt dat er een kopvoddentaks wil invoeren dan is er geeneen die het zegt, dat hij het er mee eens is en voor Wilders' voorstel stemmen zal, allenig als er tegelijks een belasting van 10.000 euro het jaar invoerd worden zal voor manlui met een koep-so-lei.

Vrouw Ymkje Sinnema - Meindertsma, Rotsterhaule

Leo Eegschedel

Hoe Leo Eegschedel een geheel nieuwe betekenis geeft aan het begrip Cruise Control of hoe een Nederlander meent andermans taal te moeten verkloten.

Mopperen

Gister met de Traction naar Dalfsen. Olieverversen en doormeren. Nu heeft de Traction een kleine achterruit en is Robby een buitengewoon nieuwsgierige hond, er ontgaat hem bijzonder weinig. Zijn favoriete plaats in de Traction is linkervoorpoot op de leuning van de bestuurdersstoel, rechtervoorpoot op die van de bijrijder, zodat ik mijn binnenspiegel alleen maar twee spiedende donkerbruine ogen ontwaar. Na een aantal keren luidkeels uitgesproken: "Nee Robby!" gaat hij mopperend liggen. Robby moppert veel. Als ik zonder hem boodschappen doe of op ander wijze een uurlang uit zicht ben dan laat hij grommend merken dat hij niet gesteld is op desertie. Zelfs als ik hem bij terugkeer over zijn bolletje aai, blijft hij ontevreden.
Er was trouwens weer veel te zien bij "Classic Jaap", o.a. een Stutz "Blackhawk", met een Weymancarrosserie (houten frame, bijeengehouden met metalen platen en bekleed met textiel). De "Blackhawk" werd door Weymann ingeschreven voor Le Mans in 1928 en behaalde met Edouard Brisson en Robert Bloch aan het stuur de tweede plaats. Het Franse merk MCM maakt een miniatuur van de "Blackhawk" (foto).

Honds

Ik zag ze deze zomer hangen, keurig aan een kapstok in een dierenwinkel in Kenilworth (Ill.): de kleertjes voor honden en katten. Maar niet iedere Amerikaan is tevreden met confectie, dus laat hij/zij zijn/haar ietwat ziek geest los op de viervoeter en kijk daar heb je Superman en nog zo het een en ander.

Matze met ham

Van nature ben ik geen gewelddadig mens. De laatste keer dat ik iemand naar de strot vloog ligt 63 jaar achter me. Toch word ik nog wel eens tomeloos boos, zoals vanochtend toen ik in de wachtkamer van het ziekenhuis wachtend op een scan - een mens moet per slot van rekening alles eens meemaken in zijn leven - het blad "Red' onder ogen kreeg. Het werd me rood voor de ogen toen ik ontdekte hoe de redactie de Nederlandse taal mishandelde door, waar het maar kon, een Engels woord te gebruiken. Ik stuitte op een boekrecensie onder de titel "Just Jew It', dat bleek de titel van een gelijknamig boek van ene Suzanne van Bokhoven, die met een katholieke achtergrond, vanwege een liefde, overging tot het jodendom. Zo'n vrouw zou ik graag veroordelen tot een jaar lang eten van dikbeboterde matzes belegd met ham en garnalen.

Taj Mahal 2

Taj Mahal is een multi-instrumentalist: hij speelt piano, trombone, kalimba en nog zo het een en ander, maar gitaar en banjo zijn de voornaamste instrumenten. "Fishing Blues" behoort tot zijn standaardnummers en speelt hij op gitaar, in "Slow Drag" komt de banjo er aan te pas.

Rijden en vliegen

Lockheed 'Lightning'

Zoveel lelijkheid als de Amerikaanse autofabrieken in één decennium, als de jaren vijftig, hebben geproduceerd, valt nauwelijks te beschrijven: te zware zwabberkasten met te grote motoren en overdreven staartvinnen, die, volgens sommige autohistorici, ontleend waren aan een vliegtuig uit de Tweede Wereldoorlog, de Lockheed 'Lightning', alsof niet de voorwielen van de auto maar de vinnen voor de juiste rijrichting moesten zorgen. Het wonderlijke is, dat alle grote fabrieken aan die waanzin meededen.

Cadillac

Chrysler

In de jaren dertig was er in de Verenigde Staten iets anders aan de hand: Hudson maakte zijn 'Terraplane' en Waterman zijn 'Aerobile', de eerste moest de sensatie van vliegen rijdend waarmaken en bij de reclamecampagne voor de auto werd de fameuze pilote Amelia Earhart ingeschakeld.

Terraplane

In diezelfde jaren dertig trachtte Walt Waterman letterlijk een auto van de grond te krijgen, zijn 'Aerobile', een concept dat overigens eerst 'Arrowplane' heette en dat voor het eerst in 1934 vloog. Er kon op de weg mee worden gereden door de vleugels langs de romp te vouwen. Pas twintig jaar volmaakte Waterman het toestel, maar er bleken weinig geinteresseerde kopers, zodat Watermans eigen 'Aerobile' eindigde in het Smithsonian museum.

Aerobile, jaren vijftig

Buggies 2

Na enig zoeken vond ik deze fraaie foto van een door een paard getrokken buggy en wordt de overeenkomst met de auto's, die ik gisterenn plaatste duidelijk, overigens heb ik geen idee wat het merk van de auto op de voorgrond is.

Taj Mahal

Taj Mahal. Ai, wat een muzikant, geboren als Henry St. Claire Fredericks in 1942 in Harlem (N.Y.) en opgegroeid in in Springfield (Mass.) uit ouders, die muziek hoog in het vaan hadden: vader, jazzpianist uit een Caraibische familie, moeder een gospelzingende onderwijzeres. Ik had altijd een geheim lijstje van mensen, die ik graag eens wilde interviewen, bij sommigen is dat altijd een vrome wens gebleven, bij anderen, zols bij Taj Mahal, is het gelukt. Hij kwam op een vroege ochtend in 1999 naar de VPRO-studio aan de Amstel. Waarom stond hij op mijn lijstje? Om de doodeenvoudige reden dat hij met muziek experimenteerde en het lef had om de hoek van de deur te kijken. Wie haalt het in zijn hoofd om met vier tubaspelers de studio in te gaan? Wie maakt een fantastische CD als "Taj Mahal and the Hula Blues"? Ik heb een prachtig overzicht van zijn vroege werk op een gesigneerde driedubbel-CD "Taj Mahal: In Progress & In Motion 1965-1998" (Columbia C3K 64919).

Buggies

Terwijl de auto zich in Europa zich iets meer dan een eeuw geleden langzaam ontwikkelde tot een voertuig met een eigen vorm, bleef een deel van de auto's in de Verenigde Staten alle kenmerken van een door een paard getrokken wagentje, een zogenaamde buggy, vertonen. De buggy, hoog op de houten wielen, bleek, lange tijd, het perfecte voertuig voor slechte, modderige wegen.

Dit is een Kiblinger, gemaakt in Auburn (Indiana), tussen 1907 en 1909. De tweecylinder luchtgekoelde motor zat onder de bank.

Het deed er weinig toe hoe de auto werd aangedreven, de vorm bleef gelijk: bovenstaande Buffalo "Stanhope", dateert uit 1902 en werd gemaakt door de Buffalo Electric Carriage Co. in Buffalo (New York), met eenmaal opgeladen accu's kon er 120 kilometer ver mee gereden worden.

De Stanley Motor Carriage Co. in Newton (Massachusetts) maakte in 1903 deze door stoom aangedreven auto, de wagen oogt moderner dan de Kiblinger en de Buffalo door de spaakwielen en de luchtbanden.

Wobbe

Fanneweek hew ik un folderke inne bus kregen, waarin mij metdeeld wudt dat dur fingerafdrukken in myn paspoart mutte. Ut doel fan suks is, soa lees ik, is ut "misbruik van reisdocumenten tegen te gaan". Wat dur nyt staat is dat sukke ausweismaneuvels uut Amerika komme, mar we wete dat as se in in Washington un skeet late, Balkenendsje de flag in syn torentsje uutsteekt met de kreet: "Ha heerluk, Sjarretel nummer fijf". Hewwe Amerikanen un tsjip in dur paspoart, hewwe Amerikanen fingerafdrukken in dur paspoart? A welnee juh! Mar se binne al wel an ut nadenken hoet se onze reisdocumenten noch feiliger make kanne en fanaf 2013 mut dur oek un oksulhaar in elk Nederlaans paspoart opnomen wudde. Nou salle jimme frage warom un oksulhaar en gin hoofdhaar? Mar dur binne soafeul kalen en kaalskorene mannen in ons land dat suks problemen geeft en darom sal dur un oksulhaar in ons paspoart. Dy oksulhaar sal deur un spesiale, in elk gemeentehuus, anwezige furpleegstur uuttrokken wurre. De Amerikaanse ministur foor Hoomlend Sukjoerutty is noch an ut owerleggen of dur oek uutstrykjes fan frouwen en saadproefkes fan mannen in ut paspoart opnomen wurre mutte. Foor ut gefal dat suks deurgaat het Balkenendsje foor sichself alfast un aftrekkamerke in ut torentsje instalere late.

Ode

Omdat ik wel eens wilde weten wat een brugwachter deed, wanneer hij de brug niet bediende en wachtte op het volgende schip, interviewde ik ooit een brugwachter. In dezelfde reeks ondervroeg ik een schilderijenrestaurateur - ontbrak het hem aan eigen creativiteit en herstelde hij daarom andermans werk - een koffiemelangeur, zodat ik nog altijd weet, dat de kwalitatief beste koffie in Finland wordt geschonken en een Amsterdamse hotelier, die omdat zijn vrouw graag een hotel bestierde, zich beklaagde over het feit, dat er altijd vreemden over de vloer waren. Maar er waren heel veel anderen met wie ik vraaggesprekken had: van Dolly Parton tot Jacques Presser, van Joop den Uyl tot Dennis Weaver (McCloud) en van Erik Ode (Der Kommissar) tot Günter Grass. Sommige, in druk verschenen vraaggesprekken, heb ik nog ergens in een map andere, voor radio-uitzending opgenomen, interviews zijn al lang verdwenen. Van een aantal herinner ik me de lokatie en ook het verloop, de werkelijke inhoud is te vaag geworden om hier nog te citeren. Aan Weaver, die ik een aantal keren sprak, bewaar ik plezierige herinneringen, Ode bleek een nare man, die toen ik hem samen met een fotograaf in de buurt van München, waar hij een dorpje opnamen maakte, opzocht, bijna bij ieder vraag informeerde; “Warum haben Sie mein Buch nicht gelesen?” Als Nederlandse journalist wist ik van geen boek en zei dat ook. Desalniettemin bleef hij me het hoogst kwalijk nemen, dat ik niet op de hoogte was van zijn autobiografie, die naar zijn zeggen in iedere “Münchener Buchhandlung” voorradig was. Na afloop van het stroef verlopen interview en teruggekeerd in München ben ik zeker in twaalf boekwinkels binnengelopen om naar het boek te informeren. Geen enkele, maar dan ook echt geen enkele, had het boek op de plank. Mijn wraak was zoet want het afgedrukte interview begon met een verslag van mijn moeizame speurtocht naar Odes boek.

Mosterd

Ons woord mosterd is afgeleid van het oudfranse mostarde en dat is ook de basis van moutarde (Frans), mustard (Engels), moster (Fries), mustarde (Albanees), mostaza (Spaans), mostarde (Portugees), mustarliszt (Hongaars) en musztarda (Roemeens), maar daar is dat totaal afwijkende Duitse woord Senf dat klaarblijkelijk de noordelijke talen heeft beinvloed want in het Deens heet mosterd sennep, in het Zwees sennap, in het Noors sennep en in het IJslands sinnep. Na mijn bezoek aan het Senfmuseum in Keulen weet ik dat je met mosterd veel meer kunt doen dan dat ik voor mogelijk hield: er is mosterdlikeur, mosterdjam en er zijn zelfs mosterdbonbons.
P.S. Voor ik het vergeet: mosterd hoort niet in de koelkast en moet met een houten lepeltje worden opgediend.

Nederlandse Teloorwegen

Zaterdag per trein naar Keulen. Maar ik vraag me af of ik de volgende keer gebruik zal maken van de Teloorwegen. De ICE vertok om 7.29 van Utrecht Centraal. Maar om die trein te halen, had ik al iets meer dan een uur gespoord, eerst van Bussum naar Amsterdam Zuid en vandaar naar Utrecht, want op dat uur is er geen directe verbinding met ruime overstaptijd in Utrecht tussen Bussum en Utrecht. Even over de Duitse grens posteerde een bekende van de machinist zich met zijn zoontje in de de cabine en werd het uitzicht op de baan mij onmogelijk gemaakt. Dat bleef zo tot Keulen.

Klaarblijkelijk kennen ze bij HiSpeed het bordje "Niet spreken met de bestuurder" niet. Op de terugreis had ik aansluiting moeten hebben op de trein van 23.08 naar Bussum, die had volgens de borden eerst 5 minuten vertraging, daarna 15 minuten en vervolgens besloot de Teloorwegen de trein helemaal niet te laten rijden. en stond ik me nog een kwartier langer te verbijten.

Poppenmuseum

In 1974 kwam Joyce Merlet uit Nice naar Keulen en de stad beviel haar zo goed, dat ze zich er blijvend vestigde. Geleerd grimeur zette ze haar beroep voort, maar begon daarnaast poppen te verzamelen en vervolgens ook te restaureren. Tenslotte nam ze restauratieopdrachten aan en opende ze in de Ehrenstrasse een poppenkliniek, die inmiddels is uitgegroeid tot een museum. Eeen merkwaardig museum, dat wel. Want je moet van te voren een afspraak maken, als je langs wilt komen. Dat heeft alles te maken met het feit, dat eerst e.e.a. moet worden opgeruimd, want Joyce Merlet woont in het museum, dat betekent dat haar keuken, haar slaap- en woonkamer tegelijkertijd tentoonstellingsruimte zijn. Etage na etage blijkt volgestouwd met poppen. Na de privérondleiding laat ze door haar, in opdracht, gerestaureerde poppen zien, één ervan staat hieronder.

Machine 2

Als u van de machine geen chocola kon maken, is dat geen wonder, want het is een heel speciaal apparaat, dat in 1948 door "Toblerone" werd ontwikkeld om de de driekantige repen van dat merk te verpakken. Ik was anderhalve dag in Keulen en bezocht daar drie bijzondere musea: een chocola-, een poppen- en een mosterdmuseum. Het chocolamuseum (met een uitgebreide winkel, waarin o.a chocola met aardbeien en peper, en chocola met blaadjes van viooltjes te koop is), laat het maken van chocola vanaf de vrucht aan de cacaoboom, die in een kas staat, tot aan de verpakking zien. Je waant je in een kleine chocoladefabriek, want alle, moderne machines zijn in vol bedrijf. Omdat het museum aan de Rijn ligt en een schitterend terras heeft, is het na bezichtiging goed toeven en kunnen een aantal bijzondere chocoladetaartjes worden geproefd.

Cacaovrucht aan de boom

Bootje uit Ghana waarmee zakken met cacaovruchten werden vervoerd

Machine

Soms sta je in een museum tegenover een machine, waarvan je geen idee hebt, waarvoor hij ooit is gebruikt. Gister gebeurde me dat. Maar nu mag u even nadenken.

Laurens 2

Van Tryntsje hoorde ik ook dat Laurens een eigen webside heeft en nieuwsgierig Aachje als ik ben, heb ik daar efkes op rondgezien, mirakels, der is geeneen op zijn gastenboek, die het arme kind waarschuwt voor de gevaarlijkens:

"Hi Laurens, ik ken je niet, maar ik wens jou veel geluk, dat je gauw de elfstedentocht kan fietsen! Ik denk niet, dat de autoriteiten jou dat moeten verbieden, omdat het is JOUW onderwijs, dat je miss, en als iets zou gebeuren aan je, het gebeurt aan JE. Ik ben zeker, dat je het zull maken! Ik bid voor je. Felix (Ik ben duits, so pardon voor mijn fouten)

lisa

03-09-2009

whaaaa!! ik vind jou echt stoer, ik vind echt dat jij op elfstedentocht moet hoor!! veel succes alvast groetjes lisa

german boy

03-09-2009

forever carry on! You are a beautiful mind and you are so cute. Fear of the dark? Wish you a wonderful live and make this world better

Martijn (14 jaar)

03-09-2009

Ik kwam via via op deze site, en ik zag het gastenboek. Echt je bent wel een doorzetter, blijven doorzetten hoor! Ik hoop dat ja dan over twee maanden wel mag gaan! Succes dan! :D

yvonne

03-09-2009

Ich Verstehe die Hölländer nicht, bin selber mit 4 für ein Jahr ohne Eltern Handy und Pc nach Spanien gezogen, und habe mich dort, in Kindergarten, durchgearbeitet. Das ist 30 Jahre her, und es war die beste Zeit meines Lebens. Lebe dein Traum, mit alle Hilfsmitteln von heute, hält sich die Gefahr in Grenzen. Toi Toi Toi Deutschland

Cintya

03-09-2009

jongen ik wens je suc6 alleen ga niet vanovand ze zeggen dat er storm op komst is 0____0 doeg liefs Cintya

Uilenspiegel

03-09-2009

Hallo Laurens, Wat goed dat je al plannen al zover in de praktijk hebt gebracht. Veel succes op je tocht. grroet Rob

Daniel van der Torre

02-09-2009

Beste Laurens, Met veel bewondering volg ik het nieuws omtrent jouw aanstaande record poging. Je zal vast een bijzonder getalenteerd fietser zijn en ik twijfel er geen moment aan dat je opgewassen bent tegen zo`n spectaculaire uitdaging. Waar ik helemaal van ondersteboven ben echter is jouw vastberadenheid, je bent een toonbeeld van daadkracht!!! Ik weet een beetje hoe het is om te vechten voor je dromen. Ik kan je verzekeren dat als je straks uitreisd het het allemaal dubbel en dwars waard is geweest! Hou vol, laat onze "geweldige" overheid niet aan het kortste eind trekken he? Ik wens je een spoedige en behouden tocht toe. Daniel van der Torre P.S. Ik ben verkeersvlieger en als ik je misschien ergens mee van dienst kan zijn aarzel dan niet."

Ons vader zei altijden al: "De wereld is vol halfwijzen, allenig duurt het veelstentelang, voordat ze dat in het begrijp hebben".

Vrouw Ymkje Sinnema - Meindertsma, Rotsterhaule

Laurens

Ik was vandemorgen al vroeg van bed af, toen ik dit nuivere briefje vond.

Laurens zoekt nog sponsors voor zijn project. Hij is op zoek naar sponsorgeld maar ook spullen zijn van harte welkom. Sponsors en mensen die benodigdheden doneren, worden bedankt op zijn website. Bij het bedankje plaatsen wij een link en uw bedrijfslogo. Daarnaast is het voor sponsors interessant te weten dat Laurens tijdens zijn tocht zelf verhalen zal schrijven. Die worden sowieso gepubliceerd in het blad Fietsen (oplage: 37.500), maar ook andere media hebben hem al benaderd voor zijn verhaal. Daarbij schrijft hij eens in de zoveel tijd een column voor www.fietsen.nl en hij zal bloggen en foto’s plaatsen in zijn eigen journaal. Een mooie gelegenheid om u te verbinden aan een droom en uw bedrijf onder de aandacht te brengen.

Ook particulieren zijn van harte uitgenodigd om te doneren. Heeft u nog spullen waarvan u denkt dat Laurens die kan gebruiken, of wilt u een financiele bijdrage leveren, neem dan contact op via gupformatie11@hotmail.com

Ik dacht wie zal Laurens wel wezen, dus ik rillegauw naar de andere kant van de buren naar Tryntsje Holwerda - Zondervan , die altijden goed op de hoogte is van wat de wereld te koop aan te bieden heeft. "Laurens", zei Tryntsje, "is een jonkje van vier jaar, dat door zijn vader aangezet wordt de Elfstedentocht op een driewielertje te rijden. Hij zal daarmee de jongste Elfstedenfietser worden." "Harrekrastus", zei ik, 'zo'n klein kind, heeft zo'n vader een dubbel bret voor de kop? Ik moet er niet aan denken, dat een van mijn overbeppezeggers op een driewielertje de elf steden langs gaat." "Nee", zei Tryntsje," maar U bent ook niet de promotiejachterige vader van Laurens Dekker."

Vrouw Ymkje Sinnema - Meindertsma, Rotsterhaule

Electra 2

Het grote probleem van electrische auto's is het opladen, zelfs bij de Tesla Roadster (foto boven) duurt het snelladen nog altijd 45 minuten, maar daar is wel speciale apparatuur voor nodig, die Tesla Motors voor $3000 in je garage monteert, je kunt vervolgens 482 kilometer rijden. Als het via het normale stopcontact gebeurt, kun je na 2 uur opladen 15 kilometer rijden. Dat schiet dus niet echt op. Tanken van een gewone benzineauto duurt gemiddeld vijf minuten, zou je een electrische auto met dezelfde snelheid opladen, dan zou je het dagelijks gebruik van een flatgebouw met honderd woningen aan het electriciteitsnet onttrekken. Toch worden er momenteel in de Verenigde Staten al huizen neergezet met garages waarin oplaadpunten, omdat de verwachting is, dat ook de grote fabrikanten in afzienbare tijd met electrische, dus niet alleen met hybride, auto's op de markt zullen komen. Tesla Motors timmert inmiddels stevig aan de weg en binnenkort verschijnt het type 'S', de sedan (foto onder).

Marskramer

Het is een lang verdwenen beroep: marskramer. Een man of een vrouw, die langs, meestal afgelegen, deuren trok met allerhande waar. De auto, maar vooral het postorderbedrijf zorgde dat de markramer van de landweg verdween. In de Verenigde Staten heet een marskramer 'peddler' en het is een klein wonder dat je in 2009 een stokoude, houten 'peddler doll' vindt, met alle te slijten waar in en aan haar mand.