Ik heb ongeveer tien bazen gehad. Soms vertrok ik, soms vertrokken zij en kwam er een nieuwe. Van een aantal weet ik de namen niet meer. Een tweetal blijft me bij. In de vroege jaren zestig was ik onderwijzer aan een school voor kinderen met leer- en opvoedingsmoeilijkheden in Den Haag. Jan Meijer was er hoofd. Van hem leerde ik - meteen in het begin - dat ik, komend als leraar van een Muloschool, het werk van de leerlingen niet met rode inkt moest corrigeren, maar met blauwe, omdat het er anders zo mazelachtig uit ging zien. Hij had gelijk, zoals in zoveel andere zaken. De andere baas, al nam hij alles weg van wat andere bazen me intussen hadden geprobeerd me wijs te maken, was mijn laatste baas: Arend Jan Heerma van Voss. Het ging met hem nooit over fouten die ik maakte, maar altijd over muziek: of ik dit obscure bandje al gehoord had of dat wonderlijke cd'tje? Zo kon het ook en zo kon het beter. Toen hij in 2006 zijn vertrek bij VPRO-radio aankondigde, besloot ik, inmiddels bijna zeventig, ook te vertrekken, want ik had geen trek in iemand anders. Op Arend Jans overlijdensbericht - hij overleed zondag j.l. staat heel typerend Sonny Boy Willamsons (II) "Bring it on home". Bedankt voor je vriendschap, Arend Jan.
