Spam

Zoals iedereen word ook ik elke dag bedolven onder spam. Spam komt altijd van mensen met wonderlijke namen als Emmy Mannaseh, Stuart Munoz, Ugcci Chaenl, Ladonna Pack, Walker Kaplan, Sic Bo en Aguste Nancy. Dat maakt het gemakkelijk het kaf van het koren te scheiden, het zou aanzienlijk moeilijker zijn als ik spam kreeg van Jan-Peter Bos, André Balkenende en Wouter Rouvoet.

Buisdoekjes

Blinder, dacht ik vandemorgen schudhoofdend, toen een brossure van de asvatophaaldersdienst in de brievenbus bedaarde, wat zullen wij nu hebben? Alweer een nieuw asvat. Dit keer voor oudpapier en met tijge drijgende taal van de afstuurder: als men geen asvat voor oudpapier neemt, dan wordt men omtrent doodgeschoten. Oudpapier mag niet meer in het grijze asvat. Ik moet daar al over nadenken. Want wat moet men nu aan met viezige papieren buisdoekjes? Moet men die eerst hemelen? Zodat het snot al in het grijze asvat gaat en de papieren buisdoek in het papierasvat? Ik zal de asvatophaaldersdienst maar eens schellen, want zulksoort van zwarigheden moeten al de wereld uit.

Vrouw Ymkje Sinnema - Meindertsma, Rotsterhaule

Miller 2

De meeste auto's, die ik op mijn blog zet, zijn modellen uit mijn verzameling: de Miller is bijvoorbeeld maar 8,5 cm lang. Fotograferen doe ik in de huiskamer, met een kleine al wat verouderde diagitale camera, uit het handje: ik leg een plank op een stoel en gebruik drie lampen, geen fotolichten, maar een spotje, een leeslamp en een batterijlantaarn. Van de foto maak ik vervolgens een uitsnee en die zet ik uiteindelijk op het blog. Hieronder de opstelling voor het maken van de foto van de Miller.

Dit is de originele foto


Dit is de uitsnede

En dit is de echte auto, die nog steeds bestaat. Een jaar of twintig geleden, toen ik het model bouwde, had ik geen goede kleurenfoto tot mijn beschikking en heb ik de wielen zilverkleurig in plaats van geel geschilderd. Jammer.

Miller

Oldsmobile, het merk waar General Motors zijn innovaties instopte, bestaat al een paar jaar niet meer. In 1966 bracht Oldsmobile de "Toronado" uit, een in mijn ogen wat lomp ogende coupé, maar wel met voorwielaandrijving. Frontwheeldrive was toen in de Verenigde Staten al 29 jaar op een Amerikaanse auto niet meer leverbaar. Wonderlijk, want eind jaren twintig werd er aan de overkant van de Atlantische Oceaan aanzienlijk meer met voorwielaandrijvers geraced dan in Europa, dus je zou verwachten dat zoiets ook in "normale" auto's terug te vinden zou zijn, maar behalve Cord hielden de Amerikaanse automobielfabrieken hardnekking vast aan: motor voor, aandrijving achter.

Dit is zo'n Amerikaanse raceauto met voorwielaandrijving: de Miller 91 "Packard Cable Special", die in 1929 werd gereden door Ralph Hepburn in de Indianapolis 500: supercharged achtcylinder met 230 pk.

Carney

Het orkest van Duke Ellington in 1930, met onder meer een schitterende solo van een twintigjaar oude Harry Carney op baritonsax in "Old man Blues". Carney speelde 45 jaar in het orkest van Ellington. Hij werd geboren in 1910 in Boston en liep op zeventienjarige leeftijd van huis om zich bij de Ellingtonband te voegen. Carney speelde ook clarinet en altsax, maar voor de komst van Gerry Mulligan was hij de onbetwiste grootmeester op bariton.

Camp

Het woord "camp" is achterhaald, jammer, want ik ken geen ander woord dat zo uitstekend het optreden van deze dames en twee heren omschrijft: Reg Kehoe and his Mambo Queens. Een ander, maar toch serieuzer vrouwenorkest The Ingenues met de hits van 1928 en tenslotte de meer haar eigen feestje bouwende, dan dirigerende Thelma White met haar orkest.

Journaal

Na zwemmen in boerkini: verwacht in het 8-uur-journaal meer memorabele maar meelijwekkende moslimmomenten zoals hinkstapspringen in boerka, wielrennen in hijaab en buikdansen in nikaab.

Stuurstandrijtuig

Het is heel gewoon een trein voorbij te zien komen met de locomotief in plaats van vooraan, achteraan de trein. Voor loopt een stuurstandrijtuig, waar de machinist zijn werk doet. Met electrisch locomotieven is het een fluitje van een cent. Maar waarom doet men dat eigenlijk? Simpel: je hoeft de locomotief niet los te koppelen, over een wissel, langs de trein en nogmaals over een wissel te laten lopen, om hem weer voor de trein te zetten. Dat kost veel tijd. Het blijkt dat het, zij het niet in Nederland, ook al in het stoomtijdperk gebeurde. De Franse hoofdstad heeft vrijwel allemaal kopstations, een overblijfsel uit de tijd dat elke maatschappij zijn eigen station had, de PLM had het Gare de Lyon. Van alle binnenkomende treinen moest de locomotief dus omlopen om weer te kunnen vertrekkken, dat was vooral hinderlijk tijdrovend bij het frequente voorstadsverkeer. Op de eerste foto een PLM-stuurstandrijttuig uit het stoomtijdperk, de machinist zat, als de locomotief achteraan liep, in de cabine van het stuurstandrijtuig, de stoker bleef op de tenderlocomotief, reed de trein de andere kant uit, dan hadden zowel machinist als stoker een plaats op de tenderlocomtief.

(Om fototechnische reden is het maar een heel kort treintje)

Opwinding 2

Een ander volk dat duidelijk moeite heeft met het invullen van nationale trots is het Turkse: de Recep Tayyip Erdoganregering in Ankara heeft "Gaz de France" uitgesloten van het gebruik van een oliepijpleiding van Centraal Azië naar Europa, omdat het Franse parlement, nog niet zo lang geleden, een wet heeft aangenomen, die het strafbaar stelt de volkerenmoord op de Armeniërs in 1915 te ontkennen. De Turken spreken liever over "de gebeurtenissen van 1915" en wee, je gebeente als je toch de term genocide gebruikt, daar kwamen de Amerikanen achter toen het Congres een soortgelijke wet als de Fransen wilden aannemen en de Turkse regering ogenblikkelijk dreigde het luchtruim voor de Amerikanen te sluiten. De wet is niet in stemming gebracht.

Opwinding

Klaarblijkelijk bezitten sommige Amerikanen een nationalisme, dat vergelijkbaar is met dat van Geert Wilders. Het in twijfel trekken van iemands hondentrouw aan de Amerikaanse normen en waarden is een geliefde sport, vooral in verkiezingstijd, een foto van Barack Obama, gemaakt tijdens een reis door Afrika in een traditioneel Somalisch habijt, compleet met tulband, zorgt voor de nodige ophef: "See, I told you, he is a Muslim! And what's more, he never wears an American flag lapel pin! And he never puts his hand on his heart, singing the national anthem!"

Amerikanen, die van dergelijke oppervlakkigheden een zaak maken , zijn vergelijkbaar met moslimfundamentalisten, die, zelfs een jaar na verschijnen, zich blijven opwinden over een Deense spotprent.

Hobby

Soms als ik mij verveel, maar dat komt zelden voor, mag ik nog wel eens op "Marktplaats.nl" naar de rubriek "Oldtimers" onder de daar geadverteerde automobielen kijken. Ik haat dat woord en Nederlanders zouden geen Nederlanders zijn, in hun ijver andermans taal te verknoeien, als ze ook niet het woord "Youngtimer" gebruikten. Echt oude auto's vind je zelden op "Marktplaats.nl", ik heb geen zin statistiek te bedrijven, maar ik vermoed dat het gros van de verkopers nog geen vijfentwintigjaaroude Mercedessen afficheert. Ik heb om begrijpelijke redenen niets met dat merk, maar om de adepten te treiteren heb ik in het verleden nog wel eens een plaatje aan hen opgedragen, iets van "Mit Mercedes-Benz voran" met een hoog "Horst Wessellied" gehalte, gezongen door een nazikoor.

Omdat het weer tijd is om mijn belastingaangifte in orde te maken, keek ik vanmorgen in een ordner, waar ik belangrijke zaken bewaar, achterin zit een vakje met oude schoolfoto's en andere zaken die ik de moeite waard vind. Ik kijk er zelden in, maar een uur geleden deed ik dat wel en vond deze brief van de schrijver F.B. Hotz uit 1981. Hij gaat over oude auto's, met name over de in Cleveland gemaakte Chandler.

Ralph NEEder

Acht jaar Bush is voor hem nog niet genoeg, hij zorgde in 1999 er al voor dat Al Gore geen president werd.

Sneeuw

Een foto voor iedereen, die de sneeuw deze winter gemist heeft, eergister gemaakt door een Amerikaanse vriend in Connecticut.

Berlioz

Na een banket in Lille voor 1700 personen, om de opening van de lijn Parijs - Brussel luister bij te zetten, reisde het gezelschap door naar Brussel waar een concert werd gegeven door een orkest onder directie van Berlioz. Ik heb niet kunnen achterhalen wat op het programma stond, maar ik kan me niet voorstellen dat het zijn "Requiem" was. Misschien was het de "Symphonie fantastique" (alhoewel "Marche au supplice", me ook niet passend lijkt bij de feestelijke opening van een spoorlijn). Het eerste deel "Rêveries - Passions" is echter prima op zijn plaats.

Stoom in Frankrijk 2

Dit is een zogenaamde "longboiler", systeem Stephenson van de Nordcompagnie, genoemd naar Nicholas Leonard Sadi Carnot (tweede wet van de thermodynamica). De lijn Parijs - Brussel werd met een driedagen durend feest voor 3000 gasten, onder wie Victor Hugo, Alexandre Dumas en Hector Berlioz, geopend in juni 1846.

Stoom in Frankrijk

Er gaat natuurlijk niets boven stoomlocomotieven. Ik heb een aantal modellen van Franse locomotieven van ongeveer 1840 tot de laatste van vlak na de Tweede Oorlog. Het is verdraaid lastig om ze te laten rijden en ze tegelijkertijd vast te leggen, want steevast geven ze de brui, zodra ik mijn cameraatje erop zet. De eerste locomotief, die ik heb vastgelegd is de St.Pierre uit 1844, een "Buddicom", een locomotief met een enkel, aangedreven groot wiel.

De Nordcompagnie had speciale stoompostrijtuigen.

Deze enorme tenderlocomotieven werden door een ander Franse spoorwegmaatschappij, de PLM, gebruikt in het Massif Central.

Voisin 3

Het is verdraaid lastig om uit te leggen waarom ik deze 1927 Voisin C11 "La Lumineuse", één van de allermooiste auto's vind, die ooit gebouwd zijn. Voor mij is het een "Delaunay" op wielen, de combinatie van cirkels en rechthoeken veroorzaakt een identieke ontroering. Het is een bewijs dat kunst niet persé aan de wand hoeft te hangen, maar ik hoor tegelijkertijd het gekrakeel van museumgangers, die niet van mijn argumentatie willen horen, want in hun ogen kan een auto nimmer kunst zijn. Maar er zijn uitzonderingen, zoals deze Voisin!

Voisin 2

Voor het maken van de foto, heb ik, net als bij het fotograferen van de vorige Voisin, de motorkap van deze recordwagen verwijderd.

Voisin

Er wordt momenteel op het automobilistisch front ongelooflijk veel lelijks gewrocht, dat door de leden van een koninklijk goedgekeurd automobilistenclubje tot "klassieker van de toekomst" wordt bestempeld. Ongetwijfeld volk, dat weet dat voisin in het Frans buurman betekent, maar niet dat Voisin de mooiste automobielen gebouwd heeft. Dit is een Voisin met een V12-schuivenmotor, die in 1929 op de Parijse Salon stond, naar keuze leverbaar met een vierversnellingsbak of een zogenaamde "boite mixte", een tweeversnellingsbak, te bedienen met een pook op de vloer, gekoppeld aan een drieversnellingselectromagnetische Cotalbak, te bedienen met een pookje aan het stuur.

Hawaii

Oorspronklijk kwam er op Hawaii geen gitaar aan de muziek te pas. Er werd getrommeld, pas toen er o.a. uit Mexico koeienhoeders de gitaar introduceerden, werd er een specifieke speelstijl voor uitgevonden en vervolgens werd die manier van musiceren naar het Amerikaanse vasteland geexporteerd, daar werd het een rage. En die rage leidde weer tot allerlei grappen en grollen, zoals die van Spike Jones met zijn "Hawaiian War Chant" en "Yakka Hula Hickey Dula" en Mickey Katz's "Its a Michaye in Hawaiye", maar ook deze van Janet Klein and her Parlour Boys "Yiddish Hula Boy".

Cursus

Kleine cursus Jiddisj met George en Laura Bush.

RiddeRRadio

Vanavond tussen acht en negen uur RiddeRRadio In de huiskamer, met onder meer Philippe Scheltema.

Vieze auto's

Plannen om met mijn Traction Avant (foto) naar Amsterdam te gaan heb ik nooit gehad. Vanaf eind volgend jaar mag het van B&W zelfs niet meer. Ik vind het een merkwaardig idee en ik ga uitleggen waarom. Gesteld ik bezit de vorige week op dit blog beschreven Panhard uit 1957, die rijdt 1 op 15, ik mag met die auto de hoofdstad niet in, maar met een gloednieuwe Hummer (of een soortgelijke P.C. Hoofttractor), die een veelvoud gebruikt, wel. In Londen worden door burgemeester Ken Livingstone andere maatregelen genomen, daar moeten auto's van Hummerformaat binnenkort 25 pond betalen als ze de stad in willen, want zegt Livingstone: "Ik kan me indenken dat een Schotse boer een vierwielaangedreven voertuig nodig heeft, maar waarom zou iemand in Londen in een dergelijke auto moeten rijden?" Niet alleen 4x4's vallen onder het Londense voorstel, maar ook benzineslurpers als Porsches. Ik vind het Londense voorstel beter, ook omdat ik niet begrijp waarom de Amsterdamse B&W een volstrekt willekeurig jaar als 1992 voor hun ban gekozen hebben, wat is het verschil in CO2-uitstoot tussen een met een Lambdasonde uitgeruste 1990 Volvo en een zelfde auto uit 1994? Overigens ken ik een burgemeester van een provinciehoofdstad die met zijn auto Amsterdam ook niet meer inkomt: hij rijdt dagelijks een Volvo Amazone.

Klumpe 2

Opnieuw een Klumpepop, een violist en al is de viool wat groot uitgevallen, de houding van de musicus is prachtig getroffen. Dat pianist Fazil Say ietwat andere gedachten heeft over Paganini's Caprice #24 wordt hier duidelijk.

Kindjemaken

"Het moet niet raarder worden", dacht ik vandemorgen, toen ik Keimpe Kuinder uit Het Veen voor mijn huis omgrijmen zag. Hij was met de fiets en kon de knip niet van het stekje krijgen. Voor even kwam het mij voor het zin mijn scholk af te doen, want een gast is een gast niet waar, maar Keimpe is aanvallig, dus ik hield de scholk maar voor. "Ymkje Meindertsma", balte hij, toen ik de deur opendeed, "wij moeten in het petaar". " Het is Sinnema, Kuinder", zei ik. "O ja, ontschuldiging, vrouw Sinnema, maar wij moeten al in het petaar. En ik zal dadelijks maar met de deur in het huis vallen: wij moeten te kindjemaken." Nou waren we krekt door de deur en stonden nog in de gang, dus wat dat aangaat, waren we aardig op streek. "Wat moeten wij Kuinder?" "Te kindjemaken. Jij en ik! Heb je het niet gehoord ons minister Rouvoet wil dat, er, om de vergrijzing tegen te gaan, meer kindjes geboren moeten worden en ik had zo gedacht dat wij als ouderein zelfs ons maatregels nemen konden en dat wij tegaar een voorbeeld stellen konden." "Harrekrastus, Kuinder, is het jou in de zinnen geslagen?" " Mijn kleine man doet het anders nog best nou en het zou een goed dingen wezen als wij tegaar...." "Jij bent halfwijs, Kuinder, ik ben veelsten te oud voor kinderen en voor zulk soort van meneuvels, ik ben ver over de tachtig en nou der maar als de bliksem uit Kuinder, ik heb geen nocht aan in zulk soort van geoudhoer." Ik heb Kuinder uit huis geawwezeerd en gezegd dat hij vooral Rouvoet mijn groetenissen overbrengen moet.

Vrouw Ymkje Sinnema - Meindertsma, Rotsterhaule

Blériot

Onlangs vond ik een autoverlichtingscatalogus uit 1912. "Phares Blériot" staat op de omslag en uit de titelpagina blijkt dat de directeur van de firma Louis Blériot is, de man die op 25 juli 1909 Het Kanaal overvloog.


Het is een prachtig uitgegeven boekje met behalve de illustraties van de verschillende electrische en carbidlantaarns, kleine tekeningen, waaruit o.a. moet blijken dat de verlichting van dusdanige orde is dat de brandweer denkt dat er brand is uitgebroken.

Trinidad?

Van sommige poppen is het buitengewoon lastig te achterhalen waar ze en door wie ze gemaakt zijn. Vermoedelijk komt deze ongeveer zestig jaar oude pop van een Caraibisch eiland. Er is een enorme hoeveelheid arbeid ingestoken: alle vingertjes hebben nagels en ringen. De jurk is afgezet met band en er is geen naaimachine aan te pas gekomen.
Misgegokt. Toevallig (?) arriveerde vanmorgen een boek uit de Verenigde Staten en ik citeer de dames Hedrick & Matchette: "I have seen a good number of these dolls in recent years, and it seems that they are inevitable misattributed to the Caribbean. I understand the confusion - they certainly look like and are dressed like what we think of as Carribean. But we are here to tell you that they are actually dressed as ladies of Bahia, Brazil".
Aha, had ik kunnen bedenken. Carmen Miranda, de zangeres die furore maakte met een fruitmand op haar hoofd. Dit zijn beelden uit de Braziliaanse film "Banana da Terra" (1939), met Carmen Miranda gecostumeerd als een dame uit.....Bahia!

Bugatti

Type 56. Nou niet direct een auto die je van Ettore Bugatti zou verwachten, toch is er een aantal gemaakt, waarvan twee zijn overgebleven. Ze zijn hoofdzakelijk door hem persoonlijk gebruikt om er over over het terrein van de fabriek in Molsheim in rond te rijden. Tijdens de Tweede Wereldoorlog was eentje in Parijs, want ik heb een foto dat hij geparkeerd staat in de Franse hoofdstad. Het chassis was deels hout, deels staal, de electromotor werd aangedreven door zes 6Voltsaccu's. De maximale snelheid was ongeveer 30 km/u.

Ingeruild

Nadat Archibald van Rotterdam naar Rottevalle was verhuisd, had hij zijn Fiat 500 weggedaan.

Hillbillies

Het wordt hoe langer hoe duidelijker dat de zogenaamde supergedelegeerden in de race naar het Witte Huis bij de Democraten de oplossing moeten brengen, want het ziet er niet naar uit dat Clinton of Obama de vereiste 2025 gewone gedelegeerden achter zich kunnen verzamelen als het tijdens de partijconventie op stemmen aankomt. Dat betekent dat de supergedelegeerden de komende tijd veel telefoontjes uit de twee kampen kunnen verwachten, Bill (van de HillBillies) zit iedere avond, alsof hij iemand het abonnement op een krant wil aansmeren, al aan de telefoon. Er zijn inmiddels 256 supergedelegeerden voor Hill (van de Hillbillies) en 170 voor Obama. Als de supergedelegeerden uiteindelijk de beslissing moeten brengen is er nog al wat geld onnut uitgegeven, afgezien van het feit dat de hele vertoning door de supergedelegeerden een wel heel groot "Animal Farm"-karakter krijgt: "all animals are equal, but some animals are more equal than others".

Peugeot

Er zijn door Peugeot tijdens de Tweede Wereldoorlog 377 exemplaren van gemaakt. Een klein, electrisch aangedreven stadsautootje, de V.L.V. (Voiture Légère de Ville), uitgerust met vier 12Volts accu's, topsnelheid 30km/u, maximale afstand op een lading 8o km.

Fish Heads

Klassieke Amerikaanse onzin van Barnes & Barnes.

Klumpe

Wat de Klumpepoppen zo fascinerend maakt is hun grappigheid, zonder in de voetstappen van Disney te vervallen. Bovendien kunnen ze zonder enige hulp staan en dat is met hun merkwaardige houdingen geen geringe opgave. Dit zijn er twee, let op het in een zak verpakte varkentje dat de vrouw onder haar arm meedraagt en op de krankzinnige houding van de stierenvechter. Een pasodoble leek me voor dit duo op zijn plaats.

Trompe l'oeil

Vorig jaar fotografeerde ik in Parijs op de hoek Avenue George V, Rue Colomb en Rue Quentin: een trompe l'oeil. Er werd een gebouw gerestaureerd en men had er een schutting omheen geplaatst, die het effect had van een enorme lachspiegel.

In De Haag wordt momenteel het Ministerie van Defensie opgeknapt, ook daar heeft men een schutting neergezet, helaas zonder lachspiegeleffect, maar leuk is het wel.

Den Haag

Er valt altijd veel uit te leggen als ik zeg dat ik Den Haag boven mijn geboortestad Amsterdam prefereer. Misschien was het anders gegaan als ik in 1940 in Amsterdam had kunnen blijven wonen, maar zelfs dat betwijfel ik. Den Haag vind ik bijvoorbeeld aantrekkelijker omdat het pleinen heeft, Amsterdam heeft maar één behoorlijk plein, het Amstelveld, de rest van de open ruimte is volgepropt met meestal veel, niet bij elkaar passend, lelijks. De nabijheid van de zee is een andere oorzaak, waarom ik Den Haag prefereer. En er is nog iets: over het algemeen vind ik Hagenaars aardiger. Gister was ik er na een paar maanden weer. Ik ga een winkel in, waar ik op zijn hoogst vier keer per jaar kom, de mevrouw achter de toonbank vraagt: "Zo, alleen op stap?", want ik kom er meestal met mijn vrouw. Ik: "Nee, mijn vrouw is hier om de hoek naar een pop kijken." Zoiets is me in Amsterdam nog nooit gebeurd, net zo min als ik ooit een hand heb gekregen van een ober in een hoofdstedelijk restaurant, waar ik maar twee keer per jaar kom. In Den Haag overkomt me dat wel.

New Orleans

Deze pop is gekleed als een ouderwetse "second liner" uit New Orleans. De "second line" is een gezelschap dat, al dan niet uitgerust met paraplu's, om een paraderende band, de "first line" heendanst. Oorspronkelijk gebeurde dat alleen bij begrafenissen, maar nu ook bij andere gelegenheden. De bands hebben meestal een vaste secondlinegroep, maar bij de opening van een jazzfestival, zoals hier, doet iedereen mee.

Panhard

Het is merkwaardig, maar ik kan me niet meer precies herinneren, wanneer ik mijn rijbewijs heb gehaald. Wel weet ik nog precies in welke auto ik mijn eerste rijlessen kreeg: in een Panhard. Ik had een Traction Avant Familiale gekocht uit 1954, maar had geen rijbewijs en omdat zowel de Traction en de Panhard voorwielaandrijvers zijn, dacht ik, dat het slim was om in een voorwielaangedreven auto les te nemen, uit het oog verliezend dat ik in Hilversum werkte en in Den Haag woonde en dus alleen maar 's avonds les kon nemen. Uiteindelijk heb ik het papiertje in een Opel in Hilversum gehaald. Vanmiddag reed ik na meer dan veertig jaar weer in een Panhard, een Dyna uit 1957 en was opnieuw verbaasd over de vooruitstrevende techniek: een luchtgekoelde tweecylinder met de trekkracht van een viercylinder. Het bijna vrolijke geronk deed me goed en wat een fantastische ruimte in de fraaie carrosserie De foto toont een 1957 Dyna, het is overigens niet degene die ik vanmiddag gereden heb.

Reclame 2

Kreeg deze vrachtwagenreclames toegestuurd, resultaten van een door een Duitse academie uitgeschreven wedstrijd. Leuk, ik hoop alleen dat ik de laatste inzending nooit tegenkom.

Nickelodeon

Muziek maakte jezelf of liet je maken, daar kwam verandering in na de uitvinding van de muziekdoos. Maar zo'n ding was meer voor huiskamergebruik, voor grotere ruimtes was het geluid te iel. Daar werd iets op gevonden: de automatische piano of pianola, op de voet gevolgd door de nickelodeon, een instrument, speciaal bedoeld voor koffiehuizen, dat begon te spelen nadat je er een nickel in had gegooid. oorspronkelijk was het alleen "maar" een piano, zoals we hier zien en horen, al valt van de "Harmony Blues" bij tijd en wijle maar moeilijk chocola te maken. Later werden er andere instrumenten zoals allerlei percussieinstrumenten aantoegevoegd, hetgeen bij deze Seeburg het geval is. Tenslotte werd de nickelodeon een heel orkest met trommels, xylofoon en orgelpijpen: zie deze Hampton.

Vanavond

Vanavond 8 uur RidderRadio

Reclame

Reclame is meestal niet leuk, maar er zijn uitzonderingen, zelfs in bus- en draagtasjereclame.

Reclame op een Japanse bus, waarbij het wiel cameralens wordt.

Stoppen met roken?

Het wiel als grammofoonplaat van een scratchende dj.

Kind aan de hand?

Maar ik vind dit de leukste, al vraag ik me wel af wat de reclameboodschap is.