Jarig

Una werd gister dertien en daar hoort een cadeautje bij. Geen stoffenbeestje, want anders dan aan Heer Ozenfant is dat niet aan haar besteed, een paar jaar geleden was het al  stuk gebeten voordat we de dierenwinkel uit waren. Het werd gister  "interactief hondenspeelgoed" met de naam Gauss op de doos en ik  begrijp dat die man honden begrijpt. Ik gaf Una dus een probleem dat ze op moest lossen, het ene oranje dopje moest worden opgetild, het  ander oranje dopje moest  eerst worden verschoven en vervolgens worden opgetild om bij de snoepjes te komen. Dat is leuk, dacht ik, en dat gaat een poosje duren voordat Una het probleem heeft opgelost. Maar nee, het was in een ogenblik gebeurd, Una schoof meteen het oranje dopje van  ziijn plaats, duwde het  dopje om en verorberde de snoepjes, het tweede dopje was daarna een fluitje van een cent. Een  tweede keer? Exact hetzelfde, geen moment  geaarzeld en in seconden opgelost.