"I wish I was in Peoria" behoorde oorspronkelijk niet tot het jazzrepertoire, het was een "noveltynummer" uit de jaren twintig en stond op het repertoire van dansorkesten, zoals dat van Ben Selvin. Vermoedelijk werd het na zo'n twintig jaar opnieuw populair in de uitvoering van Lu Watters, maar in Europa ging het, anders dan in de Verenigde Staten, niet deel uitmaken van het repertoire van oude stijl orkesten. Het wonderlijke was dat zelfs een traditioneel New Orleans orkest als dat van George Lewis het nummer speelde. Maar buiten de bekende Westcoast Dixielandorkesten is het echter nauwelijks bekend.
