Bébé

 

In 1911 door Ettore Bugatti ontworpen en tussen 1913 en 1916 leverbaar: de  Peugeot "Bébé" (officieel BP1 daarna B3/P1 en tenslotte B4/P1). Totaal gebouwd 3095 exemplaren. Zijklepmotor met een inhoud van 855cc, oorspronkelijk twee, later drie versnellingen. Ontworpen als een klein "voiture de tourisme" en veelvuldig dus voorzien van een tweezits open carrosserie, kreeg een enkele "Bébé" toch een tweezits coupécarrosserie.

ATTJE

Gisteravond had een politiek journalist het in OP1 over Attje Kuiken,  terwijl hij de voornaam  van het Tweede Kamerlid uitsprak als rijmend op katje. Ik begrijp dat niet,  hij heeft het toch ook niet over Thierry Baudet en spreekt diens voornaam uit als rijmend op biri. Attje, een Friese voornaam, wordt uitgesproken als Atsje.

Holland & Barrett

Men kan de bezittingen van rijke Russen in  ons land niet opsporen, het kost te veel moeite en wie moet het doen? Lastig hoor! In andere landen lukt het wel, maar ja, we zijn hier in Nederland, waar iedere avond  in een STERspot reclame gemaakt wordt voor Holland & Barrett. Twee halen, één betalen. Holland & Barrett  is eigendom van Michail Fridman, een Russische olicharch.

PROPAGANDA

 

Een oorlog zonder propaganda bestaat niet. In 1997 verscheen  bij de Yale University Press het boek "Hitlers Airwaves. The Inside Story of Nazi Radio Broadcasting and Propaganda Swing".  Charlie, in werkelijkheid Karl Schwedler, werkzaam bij de  USA-afdeling van de radioafdeling van het ministerie van Buitelandse  Zaken in Berlijn, stond regelmatig met een orkest achter de microfoon om "jazznummers' te kwelen, waarvan de teksten waren veranderd en met een propagandistisch en vaak antisemitisch  sausje waren overgoten.  Het idee wass eenvoudig. je nam een bekend nummer als bv. "St. Louis Blues" en wijzigde de tekst" "I hate too see the evenin' sun go down, 'coz the German, he done bomb this town - Wasn't for Churchill an' his bloody war, I wouldn't feel - yeah so doggone sore..."

SASCHA

 

Dat sommige auto's zo'n honderd jaar geleden er meer uitzagen als veredelde motorbakfietsen lag voor de hand, vooral als de fabriek naam  gemaakt als motorfietsleverancier. Een overduidelijk voorbeeld is de Tsjechische firma Laurin-Klement, gefinancierd door de in de Verenigde Staten geboren graaf Alexander Kolowrat Krakowski, die ook de Oostenrijkse filmindustrie op poten zette. Alexander (Sascha) was zeer geïnteresseerd in de racerij,  hier boven zien we hem in actie op een vroege Laurin-Klement (let op de onderste buisvan het frame, fietsen van nu met een lage instap hebben een dergelijke vorm). Het pad van de luxueuze motorbakfiets werd echter al gauw verlaten en in 1907 verscheen zelfs een auto met acht-in-lijnmotor. De Laurin-Klements waren in veel wedstrijden in Midden- en Oosteuropa te vinden en vaak was de graaf  mee van de partij, op de foto hieronder echter in een naar hem  genoemde Sascha.

 

Onderstaande kleurenfoto maakte ik in het technisch museum in Praag, het is een  duidelijk voorbeeld van waar de oorsprong van Laurin-Klement lag: de motorfiets. 

BUS

 

Per bus voor de Tweede Wereldoorlog de Sinaï door. Het was mogelijk met een bus gebouwd als een trekker met oplegger. Ook in Nederland hebben een tijdje - na de Tweede Wereldoorlog - zulke voertuigen gereden, het trekkergedeelte kwam van de Engelse fabriek Crossley, de oplegger van DAF. Ik weet nog dat je van Leeuwarden naar Alkmaar met zo'n voertuig werd vervoerd en ik dan altijd probeerde zover mogelijk voorin te zitten, hoog boven waar de schotel van de trekker onder zat. Maar er zijn andere mogelijkheden onderzocht, één ervan is dit Australische voertuig, aar het trekkende deel onder het passagiersgedeelte is geplaatst. Oorspronkelijk gebouwd als een uiterst luxe middel van transport, met vliegtuigstoelen en zelfs een heuse stewardess aan boord,  later eenvoudiger als een bus voor A naar B.

DEN HAAG

 

Van het vooroorlogse Amsterdam herinner ik me maar weinig en van wat ik me herinner vraag ik me af, of dat echt mijn eigen herinneringen, of dat het later door mijn ouders vertelde verhalen zijn. Van de Amsterdamse tram, we verhuisden naar Vierhouten medio 1940, herinner ik me niets. Pas eind 1945 kwam ik met ouders en zusje voor een paar dagen in de stad terug. Ik was toen negen, we moeten met de tram van het Centraal Station met lijn 9 naar Oost gereden zijn. Maar ik weet het niet meer, over die dagen hangt een waas van droefheid, niet mijn eigen droefheid, maar die van de volwassenen, die zoveel familieleden misten. Pas in 1953 gaan trams, electrische trams, een rol in mijn leven spelen. Haagse trams, want we verhuizen van Leeuwarden naar Den Haag en er blijkt in die stad op tramgebied veel te genieten: de HTM-stadstram, de zogenaamde buitenlijners van dezelfde maatschappij naar Delft, Wassenaar en Leiden en de blauwe trams van de NZH naar Scheveningen, Voorburg en Leiden. Waarom ik prentbriefkaaarten verzamel van Haagse trams en niet van Amsterdamse trams begrijp ik, ik heb ook meer boeken over de Haagse dan de Amsterdamse tram.  Ik ben dan wel geen Hagenaar in de ware zin des woord, maar ik heb met die stad meer dan met mijn geboortestad omdat ik Den Haag - inmiddels oud genoeg zelf heb kunnen ontdekken, niet  meer aan de hand van vader en moeder. Ik kijk naar bovenstaande kaart en stel in mijn hoofd de verschillen vast met de huidige situatie. Dat standbeeld van Willem II is weg, net als al die merkwaardige pleintjes en die prachtige bomen. De tram, een tweeramer met een voormalig paardentramrijtuig als aanhangwagen, een zomerrijtuig uit de serie 400, is ongetwijfeld onderweg naar het Plein, over het Binnenhof, want daar reden tot kerst 1924 trams.

VAUXHALL

 

Vauxhall, opgericht door Alexander Wilson, was oorspronkelijk een fabriek van scheepsmotoren onder  de naam Vauxhall Iron Works met zo'n 150 werknemers. Begin jaren negentig van de negentiende eeuw werd het bedrijf een  naamloze  vennootschap, waarna  een assistent van Wilson, F.W. Hodges in 1896 het bedrijf, in de hoedanigheid van directeur,   overnam. In 1902 verscheen, na een aantal experimentele wagens,  de eerste  auto, die een jaar later in productie werd genomen met een ééncylindermotor. Het was een goedkoop, licht wagentje dat goed werd verkocht en in 1904 zelfs naast de twee versnellingen vooruit een versnelling achteruit  kreeg. In datzelfde jaar verscheen een grotere auto met een driecylindermotor, de 12/14-h-p.  In 1905 introduceerde Vauxhall zijn eerste viercylinder, net als de voorgangers met kettingaandrijving. Een jaar  later werd Laurence  Pomeroy als ontwerper aangetrokken en dat resulteerde in 1906 in de 12/16 h.p. viercylinder, met een cardanas. De driecylinders verdwenen en de firma werd gesplitst in de Vauxhall Motors Ltd. voor de bouw van auto's en de West Hydraulic Engineering Company voor de constructie van scheepsmotoren e.d. In 1908 ontwierp Pomery de 20-h.p. een viercylinder die tot 1914 in productie zou blijven. De tekening is opnieuw van een 20-h.p. Vauxhall vermoedelijk uit 1910.

Posted by wimbloemendaal.com at 12:44 PM

ROEST NIET

 

DMC, beter bekend als De Lorean, was niet de eerste fabriek die een roestvrijstalen auto produceerde, Ford deed dat in samenwerking met Allegheny Ludlum in 1936, er werden zes DeLuxe Sedans gemaakt, waarvan er nog vier bestaan. De auto's klokten meer dan  200.000 mijl, voordat ze in 1946 werden verkocht, één er van staat in het Crawford Auto-Aviation Museum in Cleveland (Ohio) naast een Ford Thunderbird uit 1960 waarvan twee in roestvrijstaal werden geproduceerd. De andere in het museum tentoongestelde roestvrije auto is een Lincoln uit 1966, waarvan er drie zijn gebouwd.

OP REIS

 

Helaas heb ik geen spoorwegkaart uit 1943 van de totale Verenigde Staten, wel heb ik de tekst van Randy Newmans schitterende "Dixie Flyer", waarin hij vertelt hoe met zijn moeder (zijn vader "was a captain in  the army, fighting the Germans in Sicily") van Los Angeles per Dixie Flyer naar New Orleans reist: "across the state of Texas to the land of dreams". Maar hoe ik ook zoek in "The Historical Guide to North American Railroads"*, ik vind wel een Dixie Flyer maar die reed jarenlang elke dag tussen Chicago en Miami (noord-zuidverbinding), om van Los Angeles naar New Orleans (west-oostverbinding) te komen, nam je een trein van de Union Pacific. Dat laatste klopt wel weer met de tekst van het liedjes want: "we went down to the Union Station and made our getaway".

Steve Goodman gaat in zijn "City of New Orleans"  ook naar New Orleans, maar vanuit Chicago met de Illinois Central Railroad en op een kaartje kan ik de route van Steve volgen: Chicago, Centralia, Cairo, Memphis, Jackson, New Orleans en in boven vermeld boekje vind ik, naast de "Panama Limited", de "City of New Orleans" inderdaad op de route Chicago - New Orleans.

Steve zingt: "Good morning America, how are you? Dont you know me? I'm your native son" het is alsof hij iets, op reis naar het zuiden, moet bewijzen.

Randy is scherper, wanneer hij het over zijn moeder broers en zusters heeft, die vanuit Jackson in een grote, groene Hudson komen aangereden "driven by a Gentile they knew. Drinkin' rye whiskey from a flask in the backseat. Tryin' to do like the Gentiles do. Christ, they wanted to be Gentiles, too. Who wouldn't down there, wouldn't you? An American Christian, God damn!"

*Kalmbach Publishing Co. 21027 Crossropard

Red

 

Red Nichols & His Five Pennies

STEVIE

 

STEVIE RAY VAUGHAN  in 1985

ACHTERIN

 

Plotseling waren er weer auto's met de motor achterin, een concept dat voor 1890 opgeld deed, lang verlaten leek, maar na de Tweede Wereldoorlog weer van stal werd gehaald. Ik ga niet alle merken noemen en geef alleen maar één voorbeeld uit ieder land: Duitsland: Volkswagen, Frankrijk: Renault, Groot-Brittannië: Hillman, Italië: Fiat, Verenigde Staten: Chevrolet, Japan: Subaru, Sowjet-Unie: Zaporozjets en Tsjecho-Slowakije: Skoda.

Bovenstaand autootje is lastig thuis te brengen, maar het is echt gebouwd op basis van een Renault 4 en stond in 1950 op de Parijse Salon. Ontwerper was Labourdette, een Franse firma die sinds het tweede decennium van de vorige eeuw tot een van de meest vooraanstaande carrosserieontwerpers behoorde. Eind jaren dertig had Labourdette "Vutotal;" gepatenteerd, met een beetje fantasie zou je de uitvinding het best kunnen omschrijven als een prototype van de panoramische voorruit. Labourdette zette zijn ontwerp toen niet op een goedkope Renault, maar bouwde een carrosserie met "Vutotal" op bijvoorbeeld een Rolls-Royce (foto hier onder), maar na de Tweede Wereldoorlog waren de hoogtijdagen van de Franse carrossiers voorbij.

Het ontwerp van de Renault 4 dateert van eind 1940 en het eerste prototype (foto hier boven) reed in 1942, clandestien, want de Duitse bezetter had alle niet-militaire activiteiten stopgezet. De auto leek op het oertype van de Volkswagen, die toen nog KdF-wWagen heette en in 1943/44 werd een elegantere vierdeursauto gebouwd. Op de Parijse Salon van 1946 was de 4CV voor het eerst voor het grote publiek te zien. Vanaf 1948 was er ook een cabrioletversie, maar onderstaand type dateert van een zestal jaren later.
Wie de de Labourdette 4 "Vutotal" van de zijkan bekijkt ziet qua carroserievorm een zekere gelijkenis met de oer-Saab, maar daar houdt iedere vergelijking op.

Labourdette "Vutotal" (links) en Saab prototype van de 92 uit 1946

SMEECHICH

 

"'t Is zo vechdomde jammech dat de bandjes van mijn T-Fochd smeechig wochden, dus ik heb ech hoesjes fooch laten maken, zodat ik de bandjes schoon hou wanneech ik de tweehandechd metech die ik chijd als ik 'm van de aanhangech heb gehaald."

BOB

 

De naam bob is ontleend aan hondenshows - u weet wel die door sommige hondenliefhebbers buitengewoon gewaardeerde bijeenkomsten waar de "best of breed", kortom de bob wordt uitverkoren. Maar wanneer u voor september 2006 regelmatig naar "De  Gezamenlijke Zenders Peazens & Moddergat" luisterde kunt u  weten dat achter de naam The Bobs ook een viertal getalenteerde zangers uit San Francisco schuilging, in feite waren het er meer want toen  de groep er na zesendertig jaar mee ophield had uiteindelijk een tiental dames en heren zich bob mogen noemen. Hoe dan ook het was qua zang perfect wat ze deden, bovendien heel komisch en zelfs zo goed dat ik ze na september 2006 niet meer op de Nederlandse radio gehoord heb. Ik heb maar een viertal CD's van ze en zou  er graag meer aangeschaft hebben, maar zoals mijn moeder altijd zei "het geld groeit ons niet op de rug". Een drietal opnames: "Trash", "Psychokiller" en "Through the wall".

TIK TOK

Een smidje in zijn smisse
Die zong den heelen dag
Zijn stemme klonk zoo helder
Bij ied'ren hamerslag
Hij zong zoo blij: van tokke- tokke- tok
Hij zong zoo vrij: van kloppe- kloppe- klop
Het klonk zoo lustig dan
Het liedje van den zwarten man

 

GEZANG

 

Miranda Worstebroodje - Gebonk van Sappelaar  zingt een bijna vergeten vaderlands lied met haar begeleidend echtgenoot Henk Worstebroodje op cymbalom: "Waar de blanke top der duinen, afgezet met prikkeldraad en op elke honderd meter weer zo'n vuile rotmof staat, juich ik aan het blanke strand, hij komt nooit in Engeland, hij komt nooit in Engeland", daarna vervolgt het tweetal met "Hotsjek, hotsjek, eigen bouw is rot shag", waarna het optreden besloten wordt met een optreden van het kwartet "Worstebtoodje".  bestaande uit IJsbrand Gebonk van Sappelaar met zijn zus Miranda Worstebroodje - Gebonk va Sappelaar en het echtpaar Henk Worstebroodje en Victoria Worstebroodje - Fluitjes met  "Tuut, piep tuut": "In de Kromme Elleboogstraat is een vreselijk lawaai, Omdat Jansen met zijn jeep van de stal mot, 't Is een herrie, een geslinger, een gewalm en een gedraai, Non-stop knalprogramma van een ouwe knalpot. Op de foto Henk Worstebroodje bij de kampioenschappen aardappelknikkeren in Drachten.

KATTEN

 

 Meer Rossini:"Het Kattenduet" (Duetto Buffo Dei Gatti)

EKSTER

 

Ouverture "De Diefachtige Ekster" (La Gazza Ladra) van Rossini

SUPRASTELLA

In de lente van 1938 verscheen de Renault Suprastella als opvolger van de Reinastella. Het was een grote auto die in twee chassislengten leverbaar was: ABM8 normaal chassis (3210mm) en BDP1 extra lang chassis (3720cc), de motoren waren identiek, een acht-in-lijn met een inhoud van 5448 cc, de maximale snelheid lag bij ongeveer 140 km/u. Hier boven een cabriolet op het normale chassis, hier onder een limousine op het extra lange chassis.

 

Garaşsyz, Bitarap Türkmenistanyň Döwlet Gimn

 

Wie een halfuurtje pret wil hebben gaat op YouTube op zoek naar de volksliederen van de voormalige Sowjetrepublieken: pompeuze amuzikale ongein, zoals hier uit Turkmenistan, natuurlijk met de rechterhand op het hart, want men mag dan wel doordrenkt zijn van al dan niet latente haatgevoelens jegens de Verenigde Staten, imitatiedrift gaat boven alles.

AUTOINFECTIE

TER VERHOGING VAN DE ALGEMENE  FEESTVREUGDE VERSCHEEN VANOCHTEND DIT BERICHT OP MIJN EIGEN  BLOG, KLAARBLIJKELIJK INFECTEER IK MIJZELF.  OM E.E.A. TE OMZEILEN: CLICK OP DOORGAAN NAAR DE SITE EN DAARNA OP DOORGAAN ZONDER ISOLATIEMODUS.

Vauxhall

 

Vauxhall, opgericht door Alexander Wilson, was oorspronkelijk een fabriek van scheepsmotoren onder  de naam Vauxhall Iron Works met zo'n 150 werknemers. Begin jaren negentig van de negentiende eeuw werd het bedrijf een  naamloze  vennootschap, waarna  een assistent van Wilson, F.W. Hodges in 1896 het bedrijf, in de hoedanigheid van directeur,   overnam. In 1902 verscheen, na een aantal experimentele wagens,  de eerste  auto, die een jaar later in productie werd genomen met een ééncylindermotor. Het was een goedkoop, licht wagentje dat goed werd verkocht en in 1904 zelfs naast de twee versnellingen vooruit een versnelling achteruit  kreeg. In datzelfde jaar verscheen een grotere auto met een driecylindermotor, de 12/14-h-p.  In 1905 introduceerde Vauxhall zijn eerste viercylinder, net als de voorgangers met kettingaandrijving. Een jaar  later werd Laurence  Pomeroy als ontwerper aangetrokken en dat resulteerde in 1906 in de 12/16 h.p. viercylinder, met een cardanas. De driecylinders verdwenen en de firma werd gesplitst in de Vauxhall Motors Ltd. voor de bouw van auto's en de West Hydraulic Engineering Company voor de constructie van scheepsmotoren e.d. In 1908 ontwierp Pomery de 20-h.p. een viercylinder die tot 1914 in productie zou blijven. De tekening is opnieuw van een 20-h.p. Vauxhall vermoedelijk uit 1910.

Eartha

 

Geen idee,  hoe lang het geleden is dat Eartha Kitt met "Uske Dara" furore maakte,  volgens mij was er nog geen wat toen een gastarbeider werd genoemd in zicht, haar "Rumänien" is aanzienlijk onbekender.

Kleuren

De kans dat u de heer Lila  ontmoet is uiterst gering, evenmin zult u de heer Paars tegenkomen. In tegenstelling tot de heren, Wit, Groen, Zwart, Bruin of Rood, vaak voorafgegaan door de of soms met het achtervoegsel sma, zoals in Bruinsma, dat dan weer niet voorkomt bij Groen, want Groensma klinkt voor geen meter. In het Grootbritse kent men White, Black, Green en Brown als achternamen, in Duitsland Weiss, Schwarz en Braun, dat  laatste soms voorafgegaan door von en in Frankrijk  komt  er steevast le voor en heten de mensen Lenoir, Leblanc en Lebrun. maar ook daar geen Lelila, maar wel Violet en nog wel zonder le.

Rock 'n roll

 

 A Capella

HAWA

De 265 is van een relatief kleine serie (250-279) gebouwd door HAWA (Hannoversche Waggonfabrik AG) in Hannover-Linden tussen 1919 en 1926. De fabriek leverde ook spoorwagons en gedurende een paar jaar een kleine electrische(!) auto, terwijl eveneens carrosserieën voor automobielen Hanomag, Apollo en Mauser werden gebouwd.

 

De bouw van het electrische autootje - met chauffeur en passagier achter elkaar gezeten - moet weinig zoden aan de dijk gezet hebben, want HAWA wordt niet genoemd in  Von Fersens "Autos in Deutschland 1920-1939. Tijdens de Eerste Wereldoorlog was er wel sprake van succesvolle vliegtuigbouw die werd noodgedwongen  stopgezet na het Vredesverdrag van Versailles, waarna nog sprake is geweest van de constructie van een zweefvliegtuig, de "Vampyr".  

 

Tram 265 werd eind november 1920 afgeleverd  en kwam - nu citeer ik Drs. A.E.E. van Donselaars meer dan voortreffelijke "130 Jaar Tram in den Haag" 1994 - 11 maart 1921 bij de HTM in dienst, verdween uit reguliere dienst in april  1963 en werd vervolgens de eerste tram, die nu bewaard wordt in het Haags Openbaar Vervoer Museum.

 

LUSTIG

 

Verwennen

Misschien houdt u helemaal niet van "Choo Choo" en wilt u  iets stichtends horen, welnu weet dat geen enkele moeite mij te veel is om u te verwennen met een werkje van THE  GAL TONES. En voor de echte adepten, zoals de stemmers op"Jezus Leeft", nog een vrolijk deuntje.

 

CHOO CHOO

 

Hoogstwaarschijnlijk kun je tien versies van Beethovens 5e krijgen. Door verschillende symfonieorkesten met verschillende dirigenten. Maar van "Rehab" is er maar één versie, die van Amy Winehouse, er is er niet één van Sinéad O'Connor. Zangers, zangeressen, bands met één nummer dat helemaal van  hun is daar doen we het vandaag mee. Dat was wel eens anders, van "I Got Rhythm" zijn er tientallen uitvoeringen. Ook van "Choo Choo", dat ik deze week op deze blog zette zijn meer uitvoeringen dan die van Winter, ook de bekende Britse bandleider Jack Hylton nam het op  met zijn orkest. "Choo Choo" werd geschreven door de Amerikaanse c-melodysaxofonist Frankie Trumbauer (foto) en dit is zijn versie.

BAKA

 

Jodelen schijnt ontstaan te zijn toen normale conversatie niet meer mogelijk was. Wij denken dan ogenblikkelijk aan in de weg staande bergen, maar in het Afrikaanse oerwoud is het even lastig contact te houden. Bij de Baka, een pygmeevolk levend in Kameroen, ontwikkelde de kenmerkende roep van één individu zich tot een compleet jodelkoor. Na bezoek van Martin Cradick en Su Hart aan de Baka onstond de groep 'Baka Beyond', die nog altijd naast Britse folklore, een aantal elementen van de muziek van de Baka gebruikt bij het optreden.

FIAT 509

 

De 509 was de eerste in grote aantallen gefabriceerde Fiat. Het kale chassis was op de Parijse autosalon van 1924 te zien, maar de volledige auto werd geintroduceerd in 1925 op de autotentoonstelling in Milaan. Hij was er met verschillende carrosserieën, de "berlina", de "spider", de "coupé" en de "torpédo", respectievelijk een gesloten vierpersoonstweedeurs-, een cabriolet-, een tweepersoonsgesloten- en een vierpersoonsopencarrosserie. De 509 was van 1925 tot 1929 in productie, had een viercylindermotor met een inhoud van 990cc en gebruikte 9 liter benzine per 100 kilometer. De 509 had drie versnellingen en een topsnelheid van 78 km/u. Beide Fiats op de foto's, de FS-65-69 (een "torpedo") als de VP-80-56 (een"spider") hebben een grijs/zwarte carrosserie en maken nog steeds deel uit van het Nederlandse wagenpark.

Fidgety Feet

 

Tijdens de Tweede Wereldoorlog waren Engelstalige wijsjes taboe en dus werden de melodietjes snel van Duitse dan wel Nederlandse namen voorzien. Nu was dat al eerder, niet  gedwongen door de nazi's, al eerder gebeurd, achter "Eine Vergnügte Negerhochzeit" uit 1910 verborg zich bijvoorbeeld "At a Georgia Camp Meeting", maar dit was nieuw. "Ik vond een nieuw liefje", "Zenuwachtige Voeten" en "Dat is veel" werden de namen van een paar klassieke jazznummers. Dat was hier, maar in andere landen, waar geen dwang bestond, waren nummers onder een spaanstalige naam bekend, zoals Kid Ory's "Muskrat Ramble", dat door de Argentijnse Fénix Jazz Band (foto) als "Rata Paseandera" op het repertoire  stond.

CHOO CHOO

Soms zoek ik naar muziek van thuis, ik bedoel van mijn ouderlijk thuis, muziek die ik dus al meer dan acht decennia ken, maar die ik zelf niet meer op een draaitafel kan leggen omdat de in februari 1931 opgenomen achtenzeventigtoerenplaat lang geleden een forse barst opliep. YouTube is dan een uitkomst, al heb ik ontdekt dat rechthebbenden bij tijd en wijle toeslaan en de opname verwijderen. Gelukkig is "Choo Choo" van het orkest van Marius B. Winter nog steeds aanwezig, ik vond de opname destijds waarschijnlijk vooral prachtig vanwege de imitatie van een stoomlocomotief. Winter was trouwens tijdens de Tweede Wereldoorlog commandant van een Brits radarstation.

 

De Dietrich

 

Ooit kocht ik op een treinenbeurs in Frankrijk een plexiglazencarrosserie van een De Dietrich-autorails en maakte een begin met schilderen, maar omdat ik nergens een passende bodemplaat en een aandrijving kon vinden bleef hij in een doosje in de kast. Kort  daarop vond ik een complete De Dietrich en vergat ik de plexiglazenkap helemaal. Vorige week vond ik hem terug en besloot hem  in te korten en er  een soort directievoertuig van te maken. Hier boven in de werkelijke lengte, hieronder de ingekorte versie.

De Dietrich, van oudsher een fabriek van spoorwegmaterieel, dreigde begin jaren dertig om te vallen.  Er werden weliswaar tussen april 1930 en maart 1931 2125 personen- en goederenwagons afgeleverd, maar de orderportefeuille voor de komende  jaren was allebehalve goed gevuld, dat kwam voornamelijk omdat de spoorwegmaatschappij "Alsace-Lorraine", de voornaamste afnemer van De Dietrich, orders schrapte. In 1931 werden bij De Dietrich 372 wernemers ontslagen en in 1932 liep het aantal arbeiders van1381 tot 1021 terug. In 1933 moesten om de fabriek draaiende te houden kortingen worden gegeven, soms liepen die op tot 20%. Maar in october 1933 veranderde de zaak ten goede, de eerste De Dietrich-autorails werd gelanceerd en met succes. Het model werd - uiteraard met de nodige wijzigingen - tot 1950 geproduceerd en de in 1934, als vervolg op het prototype gebouwde  XD-1002 tot 1010, reden in 1958 nog altijd voor de "Est" met als thuisstations Châlons, Mohon en Vesoul. Wie nu een  rit  in een De Dietrich wil maken moet naar Luxemburg waar een aantal enthousiasten een een exemplaar in rijdende toestand heeft bewaard.

Wie is er hier nazi?

 

Als er in Moskou gedemonstreerd wordt is dat voor Putin, want demonstreert iemand tegen hem, dan belandt diegene in de cel. Putin heeft het constant over de nazistische Ukraine. In november 2015 vond er een demonstratie plaats in  Moskou. Pro Putin. En met nazistische antisemitische cartoons waar Streicher  nog wat had kunnen leren.

I'm in the jailhouse now

 

 WILLEM ENGEL THE PIED PIPER

ALFA

 

In 1914 zette de firma Castagna  bovenstaande torpedovormige carrosserie - op verzoek van graaf Marco Ricotti - op een A.L.F.A.  (Anonima  Lombardo Fabbrica  Automobili) 40/60, een viercylinder met een inhoud van 6.1 liter. De voorruit bevond zich ter hoogte van de radiateur, de bestuurder zat middenin de wagen (versnellingspook en handrem zijn op de foto nog net te zien), zodat hij en eventuele passagiers niet alleen aan nogal wat motorgeronk, maar ook aan hitte en stank moeten zijn blootgesteld geweest. Een jaar later werd A.L.F.A. overgenomen door Nicola Romeo en kreeg de fabriek een andere naam, die uiteindelijk uitmondde in Alfa Romeo. 

 

In de jaren vijftig ontwierp de carrosseriefirma Bertone een drietal gestroomlijnde  wagens op basis van de Alfa Romeo 1900, de zogenaamde BAT's. BAT stond  voor Berlinetta Aerodinamica Tecnica. De auto's waren extreem licht (1100 kilo) en haalden een snelheid van boven de 200 km/u. Het drietal wordt op 28 october a.s. in New York verkocht door Sotheby  tijdens een moderne kunst veiling.