De zwaarlijvigen torsen hun gewicht ietwat achteroverleunend. Het woord schrijden zou op zijn plaats zijn, als het niet te voornaam klonk. Je hebt ze in soorten en maten, oud en jong. Over het jonge Amerika heb ik het nog niet gehad, ik bedoel de kinderen tussen vier en tien. Ik heb ze broodjes zonder en met knakworstjes, de zogenaamde 'hotdogs', gillend van pret onder hun stoel zien vertrappen. Ik heb ze, met de handen in elkaars voedsel, zien eten. Ik heb ze schreeuwend, tijdens de maaltijd, rond de tafel zien rennen. En dat allemaal zonder dat de ouders ingrepen. Wie eens echt wil lachen, raad ik ernstig aan, zo rond een uur of zes onverschillig welke Amerikaanse eetschuur te bezoeken. Ik heb nog napret.
