Nu Frans Plint als gastredacteur op dit blog verschenen is, is het aardig om hem wat duidelijker voor te stellen. Frans werkt in de geestelijke gezondheidszorg als manager. Twee jaar geleden werkte hij op het hoofdkantoor van een grootwinkelbedrijf in Amsterdam en eerder maakte hij deel uit van een crisisteam bij een vervoersmaatschappij in Utrecht. "Het enige dat geldt, waar je ook werkt is at the end OMZET, met capitals please. Ik vraag van mijn personeel exact hetzelfde als wat ik drie jaar geleden van een filiaalchef vroeg: het gaat immers in both cases om klanten. Al het andere is bullshit, aan het eind van de dag wil ik results zien, staten met duidelijk ingevulde cijfers: hoeveel klanten heeft de man of vrouw op de werkvloer gezien. Ik wil ook van het anonieme gedoe af in de instelling die ik onder mijn management heb. Soms is het volslagen onduidelijk wie de verzorger en wie de klant is. Dat is met name voor mij uitermate verwarrend. In supermarkten draagt het personeel duidelijke personeel tags, naamplaatjes, daar wil ik in de geestelijke gezondheidszorg ook naar toe. Als ik dat in het eerste jaar kan bereiken, dan heeft de geestelijke gezondheidszorg een major step forward gedaan. Voor mij is deze baan een real challenge. Inmiddels ben ik natuurlijk wel op de outlook naar een nog beter betaalde baan."
