Er schijnen in een schrikbarend tempo talen te verdwijnen, datzelfde is natuurlijk ook waar voor dialecten. In mijn archief bevindt zich een handgeschreven briefje van vermoedelijk honderd jaar oud met een stukje tekst uit Leeuwarden.
"Wi naamden em Duske, naar mi bedenkt omdat hi klene waterdroppen (onleesbaar) spude wan hi prate. Hi had niet alle kupkes op de plank en had mar een kamraad Axel Knast. Ho Duske hite, weet ik niet. Als jongs mogge wi Duske geern maltreteren, dan wird hi zeer kwood en begun te (onleesbaar) en te drogen mit de staf woorme hi immer loopte. Hi war slecht op de bene en wi woren als jongs hastiger as hi. Op folige distans begaan wi opnijs te sarren: Duske fliberbek, Duske fliberbek. Wi maltreterden em alleen wan hi allenig war, wile Axel Knast zeer rappig war en een van min kamraden eensmaal te krigen had had en em een best pak op sin ruf geven had."
