Oranjekoek

Zo stadigaan begin ik mij thuis te voelen in De Haske. Ik heb zelfs al op de koffie geweest bij twee oerbuurlui, ze vielen omtrent van hun stoel toen ik ze mijn geschiedenis over het oudereendhuis in Het Veen vertelde. "Dat iemand zowat nog overkomen moet op uw oudens. Het is allerovergrijselijk en als ik uw kinderen was dan zou ik mij doodschamen." Zo is het maar krekt, de overkommelingen, daar schrept men zich halfdood voor, maar aan het eind van de reis zijn ze allegaar uit op je centen. Toch hebben we noffelijk een een bakje koffie gedronken en bij de ene buurvrou was er zelfs oranjekoek. Ik ben niet zo een oranjekoekvrouw, maar men wil nieuwe kunden niet gelijk tegen de hol stompen. Bij ons thuis hadden wij nooit oranjekoek, want ons vader was daar als sosialist puur tegen. Hij zei als het tegen eind augustus rende, want dan had de oude koningin jaardag, altijden: "De enigste die verlet heeft van oranjekoek is een kleurenblijne bakker." Want zoals jelui allegaar weten is oranjekoek helendaal niet oranje maar blaarrood. Ons vader ze ik ook dat de kleurenblijne bakker naar alle gedachten een broer was van de tandendokter: die grote stukken ongeluk waren er op uit mensens gebit naar de sodemieterij te helpen. Ik zal nu nog snel even te boodschappen, want ik heb geen stuk brood meer in de huis.

Vrouw Ymkje Sinnema - Meindertsma, De Haske