De heer Ozenfant, het mag de lezer bekend zijn, is graag onderweg, het liefst op eigen poten maar noch een trein-, bus- of autorit slaat hij af. Zondagmorgen zat hij zoals gebruikelijk op zijn Schotse plaid achter in de Traction Avant terwijl mijn vrouw en ik de bagage achter de voorstoelen, want de kofferruimte van de auto is miniem, plaatsten. Een van ons vergat de deur te sluiten en bij een blik achterom, nog op het hotelparkeerterrein, bleek de heer Ozenfant verdwenen. We hoorden hem wel. Zijn doordringende countertenor gold dit keer een beagle, want andere honden dienen eerst dreigend worden aangeblaft en vervolgens, het liefst staand op de achterpoten, te worden benaderd. De eigenaar van de beagle maakte korte metten met de heer Ozenfant pakte zijn lijn en leverde hem aan ons af. Mopperend verdween hij voor de tweede keer achter in de Traction Avant.
