Ford Y

Zaterdagmorgen in Dalfsen. Zo maar een tweetal "Y" Fords, de ene, AH-28-54, uit 1932, de andere uit 1934. In 1931 was de  Fordfabriek van Manchester naar Dagenham verplaatst en kort daarna verscheen - naast de Amerikaanse Fordproducten -  een op het eerste gezicht verkleinde versie van de Ford "B". De "Y" had een viercylinderzijklepmotor met een inhoud van 933 cc en drie versnellingen, de vering was zoals bij alle Fordpersonenwagens: dwars voor en dwars achter. Uiterlijk lijken de  32'er en 34'er op elkaar, maar de eerstgenoemde heeft een kortere grille en een rechte bumper. Oorspronkelijk heette de tweedeurs net als in de Verenigde Staten "Tudor" en vierdeurs "Fordor", maar dat werd veranderd in respectievelijk "single entrance" en "double entrance". De "Y" bleef tot 1937 in productie, maar kreeg vanaf 1935 de naam "Popular". In Duitsland werd het zusje van de "Y" in 1932 gelanceerd met de naam  "Köln". Keulen was ook de naam van de plaats waar de Duitse Fordfabriek gevestigd was, uiterlijk en motor waren aan die van de "Y".

ZEER MOOI

Alida Bombardeitje-Fluym: "Het pleziert me dat ik reeds voor mijn officiële indiensttreding aanstaande donderdag met jullie allen kennis kan maken en tegelijkertijd mijn plannen voor de Schoonheidscommissie Goyse Meren met jullie kan delen, want dat er één en ander moet veranderen  zal jullie duidelijk zijn. Mijn  echtgenoot, de jullie waarschijnlijk bekende Koekelannes Bombardeitje, die onlangs zijn dertigjarig  ambtsjubileum als gemeentesecretaris heeft gevierd, heeft als wapenspreuk: nieuwe bezems vegen schoon en aan dat motto wil ik me hier ook houden. In de eerste plaats lijkt  het mij  niet juist om twee kapiteins op een schip  te hebben en wil  ik voorstellen dat mevrouw Arabella Pattefoon-Oorwurmpje definitief een andere  funtie krijgt en ik heb reeds bij de afdeling hondenbelasting van de gemeente gesondeerd en men ziet haar daar volgaarne komen, ook voor Karel Menobbel en Betty Humbugger is in de nieuwe opzet van de Schoonheidscommissie Goyse Meren helaas geen plaats meer, voor de heer Menobbel zal naar een andere  functie worden gezocht, mogelijkerwijs komt er een plaats voor hem vrij als parkeerwacht, voor mejuffrouw Humbugger, die op contractbasis is aangesteld zal ik een ontslagvergunning per 1 oktober aanvragen. De Schoonheidscommissie Goyse Meren zal  dus binnenkort bestaan uit mijn persoontje en de heren Clovis Bakkeleier en Kodde Grombauts, de twee laatstgenoemden zullen in de buitendienst  worden geplaatst, terwijl ik het door hun aangebrachte materiaal iedere dinsdag zal beoordelen. U kunt nu gaan!"

MG TD

Behalve dat ik bij "Classic Job" het nodige stilstaand autoschoons zag (meer foto's volgen), kwam ik ook nog al wat rijdend fraais tegen, met name toen ik zaterdagochtend de Citroën voltankte en deelnemers aan een rally hetzelfde idee hadden. De eerste die ik pontmoette was bovenstaan de MG TD uit 1951. In januari van het jaar daarvoor was de auto geïntroduceerd als opvolger van  de TC en wanneer ik Bart Vanderveen moet geloven in "British Cars of the Early Fifties"* was de ontvangst van  de TD destijds door MG-enthousiasten niet geweldig: de wagen oogde te zwaar, had geen spaakwielen, maar voooral de toevoeging van bumpers kon geen goed doen. De TD werd speciaal ontwikkeld met oog op de Amerikaanse markt en alhoewel de motor identiek bleef kreeg de auto het chassis van de Y en onafhankelijke voorwielvering.

*Olyslager Auto Library, Frederick Warne & Co Ltd London and New York ISBN 0 7232 1822 6

MOOI

 

Arabella Pattefoon-Oorwurmpje: "Laat ik de vergadering van de gemeentelijke schoonheidscommissie "Goyse Meren" openen met een woord van dank voor jullie medeleven na  mijn val van een hunebed in Drenthe (met een h tussen de t en de e, Betty!), doch het belangrijkste punt vandaag is het feit dat het gemeentebestuur ons werk dermate belangrijk vindt dat men is overgegaan tot de aanstelling van een manager, die op 1 september haar werkzamheden zal beginnen en ons team vanaf die datum zal  aansturen. Onze manager wordt Alida Bombardeitje-Fluym, die jullie vermoedelijk allemaal reeds kennen als de echtgenote van de secretaris van onze gemeente Koekelannes Bombardeitje en misschien hebben jullie hem nooit persoonlijk ontmoet, maar hij is in de ganse gemeente bekend als groot liefhebber van de Tweede Wereldoorlog, daarom organiseert hij ieder jaar rond de tiende mei als kampcommandant Oberst Heinrich von Gladacker zum Bargenfeld een festijn met oude legervoertuigen. Mevrouw Alida Bombardeitje-Fluym treedt daarbij traditiegetrouw op als Lale Andersen, haar uitvoering van "Lili Marleen" wordt ieder jaar juichend besproken in "De Goy- en Eembode" en dat zegt toch wel wat. En nogmaals: mevrouw Bombardeitje-Fluym wordt onze manager. Ik wil vandaag slechts één foto plaatsen om te tonen hoe ook de jeugd van "Goyse Meren" zijn steentje bijdraagt bij de verfraaiing van onze gemeente en hiermee sluit ik deze kort bijeenkomst."

Clovis Bakkeleier: "Mag ik toch nog heel even het woord, namens Kodde Grombauts, Karel Menobbel en Betty Humburger wil ik je vreugdevolle terugkeer uit het verre Drenthe (met een h tussen de t en e, Betty!) toch heel  even benadrukken en tevens een foto  tonen hoe een lid van het christelijk volksdeel bij de zondagse kerkgang met zijn automobiel het trottoir weet op te sieren ."

Arabela Pattefoon-Oorwurmpje: "Dank je, dank  je Clovis."

Veritas

Zo heel veel weet ik niet van het vlaknaoorlogse Duitse merk, Veritas. Het bestond van 1949 tot en met 1952, het maakte eerst auto's met zescylinder BMW-motoren, daarna met zescylinder Heinkelmotoren en tweecylinder Panhardmotoren. Maar de auto met kenteken PP-05-26 stelt me voor een raadel want volgens de Rijksdienst voor het  Wegverkeer dateert de auto uit 1935 en kwam hij in 1953 naar Nederland. Op het stuurwiel lees ik Veritas-BMW en dat zou best kunnen kloppen. Veritas werd namelijk ooit opgezet door voormalige BMW-medewerkers om op basis van de vooroorlogse BMW 328 sport- en racewagens te bouwen. Misschien begon PP-05-26 in 1935 ooit als 328 en kreeg hij na de oorlog de Veritascarrosserie, gebouwd door Spohn in Ravensburg. De zescylinder BMW-motor had een cylinderinhoud van 1971 cc en een vierversnelingsbak. Naast  de sport- en raceauto's probeerde Veritas vanaf mei 1950 ook op gewone - zij het sportieve - personenwagenmarkt zijn producten te slijten, in totaal verlieten achtenzeventig auto's de fabriek.

(auto gefotografeerd bij "Classis Job" in Dalfsen)

Una

 Una: "I'm proud to be a hippie from Olema!"

een Peugeot JS280G92 uit 1989

Pomp

Zo'n week of zes geleden wilde mijn Traction Avant niet starten, met voldoende stroom en een halfvolle tank is dat vreemd. De schuldige bleek de  benzinepomp, nu lijkt dat op het eerste gezicht geen probleem, er zijn revisiesetjes, maar in mijn stalling is geen verlichting en dan is het lastig sleutelen. Bovendien werden er in 1954 van drie verschillende toeleveringbedrijven pompen geïnstalleerd, de mijne bleek een S.E.V. Toch bestelde ik voor alle zekerheid ook een reservepomp, maar die had het nadeel dat erg geen glazen deksel op zat, met behulp van een bevriend sleutelaar en een zaklantaarn werd de kapotte pomp verwijderd en de nieuwe aan de motor bevestigd. Maar de nieuwe pomp had een merkwaardigheid. De benzinetank zit achteronder in de wagen, dan zou je veronderstellen dat de aansluiting van de pomp ook naar achteren wijst, maar dat bleek niet het geval, benzine moest er voor in en kwam er achter - naar de carburateurs - weer uit. Dat betekende langere benzineslangen dan normaal  en dat dat voor ellende kan zorgen,  daar kwam ik woensdagmiddag op weg naar Dalfsen achter: het was snikheet en plotseling zat ik in een voortstrompelende Traction Avant: vapor lock, benzine die al gas wordt voordat het de carburateur bereikt. Achter me een claxonerende vrachtwagen, heel even leek het Steven Spielbergs eerste film "Duel" met Dennis Weaver in  de hoofdrol. Na een tijdje op een parkeerplaats te hebben gebivakeerd opnieuw op weg, maar na tien minuten exact dezelfde ellende, een niet vooruit te branden 15/6. Dus de snelweg af en via binnenwegen naar Dalfsen waar het euvel bij "Classic Job" sowieso zou worden verholpen, want ik had inmiddels een nieuwe benzinepomp met glazen deksel en met de in- en uitlaat aan de goede kant  op de kop getikt.

Dalfsen

 raadhuis Dalfsen

Ik was een paar dagen in Dalfsen,  mooie omgeving en een fraai raadhuis dat openheid suggereert, maar vlak daarnaast slaat een schertsitect, want iemand die zulke retrozwijnderij op zijn tekentafel produceert weiger ik architect te noemen, met volle hevigheid toe. En verdomd als het niet waar is, het is dezelfde Bismarckbraakselslobberaar die ook in Bussum kansen kreeg die hij in zijn woonplaats Berlijn terecht nooit zal krijgen. Christoph Kohl heet de man in wiens benepen brein de Eerste Wereldoorlog nog moet  uitbreken, een gemütlichtreudeutsche kliederaar, voor wie het Bauhaus voor immer gesloten zal blijven. Maar het absurde en trieste is dat zo'n man in Nederland in meer dan één plaats de kans krijgt zijn achteruitkijkrotzooi neer te zetten.

 

zwijnderij

 meer zwijnderij in aanbouw

Una (linksonder) doet terecht een poging Kohl als pispaal te gebruiken

Mazurka 3

Wie dacht dat de mazurka het  internationaal alleen maar op het concertpodium heeft gemaakt komt bedrogen uit en om te bewijzen dat her en der de van oorsprong Poolse dans uiteraard met lokale variaties wordt gespeeld en gedanst heb ik een aantal bij elkaar gesprokkeld, om te beginnen uit Ierland en dan  speciaal uit Donegal. Maar de mazurka is ook te vinden op de Kaap Verden, op Réunion, in Nicaragua (als mazurkaatje: marzurquita), op Curaçao (foto), op de Philippijnen, in Noord-Mexico en spaanssprekend Texas en op Martinique, waar de mazurka werd getransformeerd tot mazouk en inmiddels in die vorm tot het nationale erfgoed behoort.

SHOW

Zo heel vaak heb ik ze in de Verenigde Staten niet gezien: een oplegger met oude auto's op weg naar één of ander show. Ik kan me trouwens wel voorstellen waarom in bovenstaand geval een viertal Nashes achter een Kenworth naar een show gaan, wanneer die autobijeenkomst zo'n zeshonderd mijl verder op is,  dan is zo'n oplegger simpeler. Meestal staan de auto's trouwens niet open en bloot op de trailer maar onder stofhoezen en ze worden op  de plaats van aankomst vaak van de oplegger geduwd, onder eigen kracht rijden  ze geen meter, ze staan een dag of een weekend, worden al of niet "best in show", worden weer opgeladen en terug naar huis gebracht. Het is niet mijn vorm van automobilisme, maar als je persé  wilt dat je van je motorblok moet kunnen eten, kan ik er inkomen. Dit is overigens maar één  vorm van transport, een andere is vorm is ontleend aan de paardensport: in een gesloten vrachtwagen wordt de oude auto naar de show getransporteerd en via rijplaten het feestterrein opgemanoevreerd. Die vorm vindt in ons land ook hoe langer hoe meer ingang: een oude auto heb je niet om in te rijden, maar om te showen. Waar zijn de dagen dat de PAC van Utrecht  naar Zandvoort reed?

Mazurka 2

Toen de mazurka een keer de "volksdansfase' was ontstegen en met name door Chopin de concertzaal was binnen gebracht, waren er andere componisten die zich aan het oorspronkelijk Poolse ritme waagden, natuurlijk veel stukken - in navolging van Chopin - voor piano: de Fransen Saint-Saëns en Debussy, maar ook, zij het jaren later, de Cubaan Lecuona. Dvorak schreef onder de originele naam mazurek deze mazurka, hier uitgevoerd  door de violist David Oistrakh en de pianste Frida Bauer. De Braziliaanse componist Villa-Lobos (foto) componeerde een mazurka voor gitaar, de Rus Glazunov sluit de rij van klassieke componisten met een mazurka voor symphonie-orkest.

Oud & Snel 2

Fiats S76 was dus als competitie bedoeld van de "Blitzen Benz" uit Mannheim, Duitsland waarvan liefst zes exemplaren werden gebouwd  en waarvan één het wereldsnelheidsrecord brak. Victor Hémery, behalve coureur ook een bekwaam technicus afkomstig van de Franse autofabriek Darracq, reed in november 1909 op het Britse Brooklands circuit 202 km/u., in april 1911 daverde de Amerikaanse coureur Bob Burman in een "Blitzen Benz" met een snelheid van 228 km/u. over het strand van  Daytona in Florida, een jaar later deed Barney Oldfield het nog eens dunnetjes over.

Religie

Nu u gister op een geheel verregende zondag zeer waarschijnlijk een kerkdienst aan u voorbij hebt laten aan, lijkt het mij noodzakelijk u toch wat betreft uw religieuze gevoelens enigszins bij te punten, vandaar enige aardige en bovendien muzikale werkjes, om te beginnen Tom  Lehrer met zijn blik op het Vaticaan in de jaren zestig,  gevolgd door de groep Ministry die doet blijken dat de Heer buitensporig veel bijdraagt aan het alternatieve  automobilisme in de Verenigde Staten. Van heel andere orde is het lied van Reverend Billy C. Wirtz die ons getuige laat zijn van een oorspronkelijk uit het Friese Witmarsum afkomstige geloofsgemeenschap  die de geneugten van het op de golven rijden ontdekt, waarna het de beurt is aan Jimmy Buffett die gekweld door hoofdpijn en ander lichamelijk ongemak twijfelt aan zijn  liefde voor de Heer. De reeks "gezangen" wordt besloten met een lied van en door Steve Martin die vaststelt dat atheisten net als de böse Menschen van Johann Gottfried Seume (afbeelding) geen liederen hebben, hetgeen ik bijna zou willen beamen nadat ik met enige regelmaat kennis nam van het  werk van de godbestrijdende ijdeltuit der ijdeltuiten Richard Dawkins.

OUD & SNEL

OK, je mag er Rotterdam  niet mee in, maar wie wil nou in  hemelsnaam naar Rotterdam? Is dat trouwens niet die stad waar  ze ieder jaar  racepartijtjes organiseren met moderne bolides? Maar goed, het is altijd fascinerend  om echte auto's uit een ver verleden, waarvan  de miniaturen al een aantal  jaren bij mij in een vitrine staan, weer rijdend te zien. 

De V8 Darracq met een cylinderinhoud van 22,5 liter, waarmee Algernon Lee Guiness in 1905 bijna 190 kilometer per uur reed in Ostende.

De Fiat S76 uit 1911, bedoelt om de "Blitzen Benz" het vuur aan de schenen  te leggen, hetgeen door onregelmatigheden bij de tijdscontrole in datzelfde Ostende niet lukte, terwijl de wagen met een viercylindermotor met een inhoud van net iets meer dan achtentwintig liter, 225 km/u.  reed.

Mazurka

Mazurka, eigenlijk zou het mazurek moeten zijn, maar net zoals aboriginal in feite aborigine moet zijn, gaan benamingen soms tegendraads hun eigen weg. In  ieder geval werd de dans net als de polka in Westeuropese balzalen populair in de negentiende eeuw. Het woord is afgeleid van een volk in Polen: de mazuren. In zijn oorspronkelijke volkse vorm is de mazurka hier nauwelijks meer gekend, hier wordt in de regel een link gelegd naar Chopin die er negenenzestig op zijn naam heeft staan. De mazurka is onstaan uit twee andere Poolse dansen de kujawiak en de oberek. Chopin was trouwens niet de eerste componist die de mazurka naar het concertpodium tide, die eer komt toe aan de pianovirtuose Maria Szymanowska (1790-1831, foto). Ook Henryk Wieniawski (1835-1880) schreef mazurka's die door het gebruik van de viool dichter bij het origineel bleven.

Puerto Rico 8

Het zou natuurlijk dwaas zijn te veronderstellen dat er in Puerto Rico alleen maar plena's en bomba's te horen waren, dat een pasodoble het op een eiland met  een Spaanse achtergrond goed deed is natuurlijk geen wonder, maar een van origine Poolse mazurka stond ook op het  repertoire van de Conjunto Típico Ladí met de grote cuatrospeler Archilla en Toribio (Patricio Reijes Morales, foto) waarschijnlijk de allerbeste güirospeler die ooit geleefd heeft.

Fraai 2

Clovis Bakkeleier: "Laat ik onze bijeenkomst openen met  een bijzonder verheugende mededeling: het gemeentebestuur van de Goyse Meren heeft besloten een vaste secretaresse aan onze Schoonheidscommissie toe te voegen en na de noodzakelijke sollicitatieprocedure komt Betty Humbugger, die kan bogen op een briljante carrière bij de lokale "Downies & Brownies" of zoiets dergelijks,  onze gelederen versterken. Van harte welkom Betty!"

Betty Humbugger: "Gnoempf. Ja, fain!"

Clovis Bakkeleier: "Betty, jij gaat zoals afgsproken de notulen van onze vergadering  maken!"

Betty Humbugger: "Ja, fain. Gnoempf!"

Clovis Bakkeleier: "Jullie hebben begrepen dat ik deze bijeenkomst nog steeds voorzit omdat onze zeer  gewaardeerde vaste voorzitster Arabella Pattefoon-Oorwurmpje in Drenthe bij het beklimmen van een hunebed is uitgegleden en nog enige tijd afwezig zal zijn nu ze is opgenomen in een kliniek in Assen."

Karel Menobbel: "We moeten haar een bloemetje sturen!"

Clovis Bakkeleier: "Dat is namens het gemeentebestuur al gedaan en nu ter zake! "

Kodde Grombauts: "De afgelopen dagen hebben ik en Karel Menobbel speciaal opgelet hoe verantwoordelijke klussers behulpzaam zijn bij het prachtig opsieren van onze gemeente door  houten balkjes en al wat dies meer zij in parkeervakken uit te spreiden."

 

Karel Menobbel: "Wat ik persoonlijk, maar ik denk toch velen met mij, zo schitterend vind dat klussers hun verantwoording durven nemen en die akelige zwarte putdeksels weten te verfraaien. Ik persoonlijk, maar zoals ik al zei, waarschijnlijk vele inwoners van de Goyse Meren met mij,  genieten daar buitengewoon, ja, ik zou  zelfs durven beweren exorbitant, van."

Clovis Bakkeleier: "Heb je dat Betty? Exorbitant?"

Betty Humbugger: "Gnoempf."

Clovis Bakkeleier: "Dan sluit ik hiermee de vergadering."
Betty Humbugger: "Ja, fain!"

Obituary

 Fa'en in th' endurin' battle against feline scum

Th' village whaur Ah bide is infected wi' cats an' Ah hate them. Thes week a fellaw dug escaped frae his hoose tae gie a breath ay caller air got hauld a a moggie an killed it reit awa'. Some humans tried mistakenly tae sae th' moggie, but ne'er e'en try tae separate a dug frae his prey. 'En somebody took a chib an' chibbed th' dug. Th' goyish polis appeared shot an' killed mah brither callin' heem aggressife. Ah woods caa th' polis plain glaikit.

Una Barquhar 

Puerto Rico 7

Jamaica: reggae, Cuba: son, Brazilië: samba, Columbia: cumbia, Argentinië: tango, Trinidad: calypso en zo kan ik nog wel even doorgaan met het opnoemen  van nationale dansritmes van Midden- en Zuid-Amerika en het zou wonderlijk zijn als Puerto Rico niet iets eigens zou hebben. Dat eigene is de plena en er is zelfs een Newyorkse formatie die zich Los Pleneros de la 21 noemt, opgericht in 1983 met een naam is ontleend aan een bushalte. Dit "Patria Borinqueña" is een plena en tegelijkertijd een loflied op Puerto Rico. Naast de plena is er de de bomba, dit is de traditionele bomba "Campo" eveneens uitgevoerd door Los Pleneros de la 21.

MG A

Het was in 1956 even schrikken voor de doorgewinterde MG-fanaten toen de fabriek in Abingdon met de A verscheen na de wat hoekig  gemodelleerde doch uiterst succesrijke T-serie, maar als ze hadden opgelet - en MG-rijders zijn een attent volkje - dan hadden ze kunnen weten dat er iets totaal nieuws uit de koker moest komen na het succes van de EX182 tijdens de Vierentwintig Uur van Le Mans in 1955. De auto, die ik gister fotografeerde, dateert is een 1600A uit 1959.

Puerto Rico 6

Op zijn zachtst uitgedrukt merkwaardig dat de Verenigde Staten, altijd op de antikoloniale bres, zich duidelijk minder bekommeren om vrijheidszin wanneer het om de eigen achtertuin gaat. Puerto Rico weet daar over mee te praten. Op 27 maart 1937 werden in Ponce tijdens een vreedzame optocht van de nationalistische partij negentien mensen door de politie neergeschoten en zo'n honderdveertig (maar waarschijnlijk meer) mensen gewond. Vandaag de dag wordt er nog steeds op Puerto Rico geijverd voor zelfstandigheid, dat streven wordt bij tijd en wijle ook muzikaal onderstreept. 

Si mi pobre Puerto Rico

Es libre y es asociado

Por qué no lo han respetado,

Como se respeta a un socio

Cuando se habla del negocio,

Ese de la independencia.

¿Por qué no se llevan sus aviones?

¿Por qué no se llevan sus cañones?

¿Por qué no se llevan sus matones?

¡Y se van de aquí!

¡Fuera yankee, go home, fuera yankee!

Goud

Hoe aardig zou het zijn wanneer bij de volgende Olympische Spelen ook de reporters uit de verschillende landen zouden kunnen strijden om een gouden, een zilveren en een bronzen plak. De gouden medaille zou gaan naar de televisiereporter die het langst kan zwijgen.

Lucht

Terwijl ik achter een kop koffie hedenochtend enige tijd op een terras verbleef, passeerde een bespataderde heer wandelend naast zijn vermoedelijke echtgenote in een bijster korte pantalon met daarop de naam SKY, ik vroeg me bij het ontwaren van dat woord af, waarom iemand op het zitvlak van een tenue 'lucht', immers de letterlijke vertaling, zou willen dragen, bedoelde de dame de kwalijke dampen haar bilnaad ontstijgend en waarom moest op zulks de opmerkzaamheid worden gevestigd, ook zonder het woord SKY wisten wij immers hoe kwalijk de geuren in die kontreien zijn.

Drs. Barend-Otto ter Vloot, Steenwijkerwold

Fraai

Clovis Bakkeleier: "Bij ontstentenis van mevrouw Pattefoon-Oorwurmpje, die met vacantie is in haar geliefde Drenthe, hanteer ik vandaag de voorzittershamer van de schoonheidscommissie Goyse Meren."

Kodde Grombauts zucht: "Ach mijn dierbare geboortegrond in de parel van Nederland: Drenthe: Donderen, het  dorp waar ik  ter wereld kwam."

Karel Menobbel: "Nou, Westerbork mag er ook best zijn!"

Clovis Bakkeleier: "Ter zake heren!"

Kodde Grombauts: "Wat ik een zeldzaam verheugende ontwikkeling vind is het feit de bouwbedrijven in onze omgeving een geweldige bijdrage leveren aan de verfraaiing van Bussum en tegelijkertijd onze collega's van de plantsoenendienst werk uit handen nemen door niet alleen op het toch al te overvloedige groen te parkeren maar bovendien steigermateriaal her en der te deponeren, zulk groen hoeft door de gemeente Goyse Meren vervolgens niet meer te worden onderhouden." 

Clovis Bakkeleier: "Prachtig, het mes snijdt dus aan twee klanten! En ik vind het heel bijzonder dat hier -  anders dan in Rotterdam - honden midden in het dorp ongeneerd los mogen lopen, zoiets verhoogt enorm de feestvreugde." 

 

Kodde Grombauts: "Wat ik persoonlijk en velen met mij bijzonder waarderen is de kunstzinnigheid van de inwoners van Bussum die een ronduit schitterend kunstwerk hebben geconstrueerd vlakbij de spoorwegovergang aan de Vlietlaan."

Clovis Bakkeleier: "Voorwaarts, zou ik zeggen naar grotere schoonheid in de gemeente Goyse Meren en daarmee sluit ik de vergadering."

Puerto Rico 5

Trots is volledig ongepast wanneer het om de behandeling van Puerto Rico door de Verenigde Staten gaat, in 1935 was het voor de zoveelste keer mis toen leden van de Puertoricaanse nationalistische partij, die ijverde voor onafhankelijkheid, het aan de stok kregen met de politie en terwijl ze ongewapend waren,  werden neergeschoten. De man die vanwege zijn stem Canario werd genoemd, maar in werkelijkheid Manuel Jiménez Otero heette nam vervolgens "Héroes of  Borinquen" op, met o.a. de volgende (vertaalde) tekst: "Zoals de kranten het aan de mensen in New York uitlegden werden  vijf mensen met nationalistische idealen door de politie gedood". Canario nam sinds 1929 grammofoonplaten op, niet altijd onder zijn eigen naam, omdat hij al snel ontdekte dat hij voor verschillende platenmaatschappijen de studio in kon gaan en zo meer kon verdienen. "Fausto y su Ford" staat op naam van de Grupo Antillano, maar het gaat in werkelijkheid om het groepje rond Canario. "Amor sin dolor" werd onder eigen naam opgenomen net als "El Home Relief", dat  opnieuw een commentaar is op een actuele situatie, dit keer niet in  Puerto Rico zelf  maar onder Puertoricanen in New York: ik kan niet  leven wanneer ze me Home Relief afpakken. Zij zorgen voor vlees, omdat ik  een kind verwacht krijg  ik meer geld en ze helpen met  het  betalen van  de electriciteit, het  is geweldig die Home Relief, maar wanneer ik naar Puerto Rico reis, naar de stad Manati, dan krijg ik niet wat ik hier krijg met Home Relief en daarom blijf ik  in New York.

Citroën

zescylinder Traction Avant uit 1954 sinds 1969 in Nederland

Puerto Rico 4

Spoorwegen zijn veel bezongen en natuurlijk ontbreekt een treinliedje niet in de Puertoricaanse cultuur: "La Maquina" gezongen door Los Reyes de la Plena. Korte inhoud: bij het beklimmen van een heuvel sloegen de wielen van de locomotief door, de hele trein gleed terug, de passgiers hingen uit de ramen en riepen om hulp, de machinist zei tegen de stoker: trek aan de fluit, toen de trein bij de brug kwam, stopte hij, machinist Coimbre viel flauw en de stoker trilde over zijn hele lijf, bad tot God en schreeuwde de locomotief is kapot. "La Maquina" werd geschreven door Rafael Gonzalez Levy, een zanger/gitarist die we al tegenkwamen in het Trio Armonico, en werd in 1929 opgenomen in New York. Van veel later datum - uit 1947 - dateert "Un Jibaro en Nueva York" opgenomen in de hoofdstad van Puerto Rico San Juan en het is het verhaal van een plattelander van Puerto Rico die New York bezocht heeft en uitlegt dat daar Engels gesproken wordt: voor puerta zeggen ze  doar, voor  señor ser, een año heet yiar en sugra is mother in law, cuatro is foar, een paardrijder is een yoki en een kalkoen is een toki, een idee heet idea, bang zijn  is la fria, een ratero is een pikpoket, enzovoort, enzovoort.

Simca

Ik had een uur geleden net tijd mijn cameraatje te pakken want een Simca 1000 uit mei 1963 zie je niet elke dag, de 1000 was van 1961 tot 1978 in productie, de foto is van het eerste model dat tot 1968 werd gemaakt. De achteringeplaatste motor had een cylinderinhoud van 944cc. De 1000 was rondom onafhankelijk geveerd en was goedkoper dan Citroëns Ami 6.

Belangrijke mededeling

 

 

 

 

 

 

 

 

 

THERESA & GISELA MAY ZIJN GEEN ZUSJES

Puerto Rico 3

Met de muzikale nieuwsgierigheid van de lezers van dit blog moet iets mis zijn, want toen ik gistermorgen het Cuarteto Marcano met "Papitin" op YouTube opzocht, hadden er maar zeven mensen ooit naar geluisterd, vanmorgen waren dat er twee meer en dat vind ik jammer, want wat is het lot van de muziek van die andere Puertoricaan Rafael Hernandez, een man die meer dan tweeduizend composities op zijn naam heeft staan?   Het muzikale talent van Hernandez, geboren in behoeftige omstandigheden, werd ontwikkeld door de orkestleider Pepe Ruellán Lequerica, die hem niet alleen noten leerde lezen maar ook cornet, viool en een kleine tuba leerde spelen. Vervolgens belandde Hernadez in het orkest van de hoofdstad van Puerto Rico, San Juan, dat onder leiding stond van Manuel Tizol, oom van de trombonist in Duke Ellingtons orkest. In 1917 tekende hij een contract als muzikant bij het Amerikaanse leger en ging hij deel uitmaken van de "Hellfighters"-band die later dat jaar naar Frankrijk vertrok. Na de oorlog verhuisde Hernadez naar New York en vervolgens naar Cuba, waar  hij o.a. leiding gaf aan een orkestje dat "stomme" films begeleidde. Terug in New York vormde hij het Trio Borinquen; de platenmaatschappij Columbia liet het trio onder een andere naam (Trio Quisqueya) ook opnamen maken voor de Dominicaanse markt. Inmiddels had  Hernandez's zuster Victoria een platenwinkel geopend in "El Barrio" in East Harlem. Die zaak werd de favoriete hang out voor Puertoricaanse muzikanten in New York en zorgde bovendien voor een regelmatige bron van inkomsten. Toen Hernandez samen met Pedro Davila, Rafael Rodriguez en Francisco Lopez Crus een kwartet vormde noemde hij het naar zijn zuster, het Cuarteto Victoria.

Ganzen

"Doen we de honderd of de tweehonderd meter?"

Puerto Rico 2

New York telde in de jaren dertig al een behoorlijk aantal Puertoricanen onder zijn inwoners - er was een spaanstalige wijk - en net zoals er bv. door en  voor  Poolse immigranten Poolse muziek op de plaat werd gezet, gebeurde dat ook met Puertoricaanse muziek voor Puertoricanen. Een populair kwartet was het Cuarteto Marcano onder leiding van zanger Pedro "Piquito" Marcano met Victor "Vitin" Mercado op trompet, Leocadio "Lalo" Martinez als eerste gitarist en Claudio Ferrer (foto) als tweede stem en tweede gitarist, van de hand van de laatste is deze in 1939 opgenomen guaracha "Papitin". Ferrer schreef ook "El Santero", hij had waarschijnlijk goed geluisterd naar het Cubaanse "El Manisero" (de straathandelaar die pinda's verkoopt), een santero is iemand die religieuze waren langs de straat verkoopt.

Sale

en wij maar denken dat de verkoop op Mars werd voortgezet

Una

UNA: "Nae pure caller in its heed."

Soms

Soms zie je woorden op een gebouw die in onbruik zijn geraakt, want we spreken noch over een bewaar- noch over een Fröbelschool?

Facel-Vega

Het was medio jaren vijftig afgelopen met de prestigieuze Franse automobielen, Delage, Delahaye, Salmson, Hotchkiss en andere fabrieken hadden hun deuren gesloten en dat betekende dat er ook geen werk meer aan de winkel was voor de fameuze carrosseriebedrijven; Facel, in verhouding met de andere carrossiers een jonge firma, had onder leiding van Jean Daninos de Simca-Sport en de Ford Comète gebouwd, maar ook voor het Franse leger de opbouw van de Delahayejeep gefabriceerd. In 1954 bedacht Daninos een gewaagde oplossing voor de dreigende ondergang van zijn bedrijf: een eigen auto in het   bovenste marktsegment: de Facel-Vega.  De wagen kreeg geen eigen motor maar een Chrysler-V8. De auto op de foto (die ik  gister op het parkeerterrein van een uitspanning  tussen Baarn  en Hilversum maakte) is een HK500 uit 1960 met een Chrysler V8 met een inhoud van bijna zes liter, de topsnelheid ligt rond de 235 km/u.

Puerto Rico

Er zat zo'n veertien jaar een Puertoricaan in het orkest van Duke Ellington en 2,5% van de Hawaiiaanse bevolking is van Puertoricaanse komaf, het wordt tijd om ons naar Puerto Rico zelf te bewegen om muziek te beluisteren, eerst een opname uit september 1929 gemaakt door Los Borinqueños in New York, want zeer waarschijnlijk waren er op Puerto Rico zelf geen opnamefaciliteiten. "Caridad" (Liefdadigheid) is een smartelijk lied: "O, mijn arm Puerto Rico, het maakt me zo droef, omdat het hele eiland om liefdadigheid smeekt " en even verder: "En  waar zijn de politici in het Huis van Afgevaardigden, die de wetten schrijven voor dit eilend?" Puerto Rico leed al voor de crash van Wall Street onder een depressie, bovendien was in 1928, net als in 1899, veel land door een orkaan verwoest. In september 1934 stond het Trio Armonico, eveneens in New York, in de studio. Het trio werd geleid door de zanger/gitarist Rafael González Levy en "Ausencia" behandelt liefdesleed, het is een compositie van de tweede vocalist/ gitarist van het trio, Guillermo Venegas Lloveras (foto).

Puerto Rico in Hawaii

Soms hoor je muziek die je op die plaats niet verwacht, want wie verwacht nu quadrilles op Jamaica? Of Puertoricaanse muziek in Hawaii? Die quadrilles, oorspronkelijk gedanst door de uit Europa afkomstige witte bovenklasse, werden opgenomen in het repertoire van kleine fluit- en trommelorkestjes zodat bij de zwarte bevolking een imitatiecultuur kon onstaan. Puertoricaanse klanken in Hawaii kennen een andere en tragischer geschiedenis: na twee alles verwoestende orkanen in 1899 lag de suikerrietproductie - een monocultuur - op Puerto Rico op zijn gat, maar dat niet  alleen: de inwoners zaten zonder onderdak, voedsel en  werk. Bovendien onstond er en tekort aan suiker in de  wereld en dus kwam  het aanbod van een aantal suikerrietplantages in Hawaii om Puertoricaanse arbeiders aan werk te helpen als geroepen. Maar van het  allereerste begin werden de arbeiders die zich gemeld  hadden gekoeioneerd, eerst onder onmenselijke omstandigheden per schip naar New Orleans,  daarna per trein dwars door de Verenigde Staten en vervolgens vanuit  Los Angeles per schip naar Hawaii. De suikerrietplantages waren in handen  van de "Big Five", die in feite Hawaii regeerden. Toen in 1917 de Verenigde Staten ging deelnemen aan de wereldoorlog werden de Puertoricanen in Puerto Rico Amerikaans staatsburger (zij het vandaag de dag nog  altijd niet met dezelfde rechten als een inwoner van bijvoorbeeld Utah), degenen in Hawaii echter niet, zij kregen oproepkaarten voor miltaire dienst, maar konden zelfs in lokale verkiezingen hun stem niet uitbrengen. Het heeft jaren geduurd voordat aan deze discriminatie een eind werd gemaakt.  Momenteel is 2,5% van de Hawaiiaanse bevolking van Puertoricaanse komaf en zoals altijd zaten er in de handbagage, toen in 1900 de eerste suikkerrietplantagearbeiders arriveerden ook hun muziekinstrumenten o.a. de cuatro een viersnarigtokkelinstrument dat ontwikkeld werd in een tiensnarige gitaar, maar ook  maracas en guiro. Die bleven in gebruik en dat is de reden dat van oorsprong Puertoricaanse muziek op Hawaii  te horen is.