raadhuis Dalfsen
Ik was een paar dagen in Dalfsen, mooie omgeving en een fraai raadhuis dat openheid suggereert, maar vlak daarnaast slaat een schertsitect, want iemand die zulke retrozwijnderij op zijn tekentafel produceert weiger ik architect te noemen, met volle hevigheid toe. En verdomd als het niet waar is, het is dezelfde Bismarckbraakselslobberaar die ook in Bussum kansen kreeg die hij in zijn woonplaats Berlijn terecht nooit zal krijgen. Christoph Kohl heet de man in wiens benepen brein de Eerste Wereldoorlog nog moet uitbreken, een gemütlichtreudeutsche kliederaar, voor wie het Bauhaus voor immer gesloten zal blijven. Maar het absurde en trieste is dat zo'n man in Nederland in meer dan één plaats de kans krijgt zijn achteruitkijkrotzooi neer te zetten.
zwijnderij
meer zwijnderij in aanbouw
Una (linksonder) doet terecht een poging Kohl als pispaal te gebruiken
