Gister overleed mijn tweelingbroer Peto, ik vernam zulks
toevallig van een buurvrouw, uit de Gladiolenstraat in
Wormerveer-Binnen die hem de laatste jaren regelmatig
opzocht in het Assendelftse alzheimerhospice, met wie hij
vermoedelijk meer dan een vriendschappelijke relatie
onderhield. Ik heb hem sinds 1983 niet meer gezien, nadat
hij met de noorderzon was vertrokken naar Hamar in
Noorwegen. Hoe hij daar aan de kost kwam is mij onbekend,
hier liep hij de kantjes eraf met een grastrimmer nadat hij op
zijn drieëndertigste geslaagd was voor het eindexamen
machinebankwerker. Dat vak heeft hij echter nimmer uit-
geoefend wegens kortademigheid en zweetvoeten, wel streefde
hij een carrière na als harpist in een mariachigroep, maar daar
stak, naar ik mij herinner, god een stokje voor, want zoals wij
allen weten is god streng doch tegelijkertijd rechtvaardig en
heeft hij het daarom niet op imitatoren van David. Met Peto
als harpist is het dus niets geworden en dat kan de reden zijn
geweest dat hij naar Noorwegen vertrok, in dat land wordt immers
uiterst sporadisch La Bamba gedanst. Enige jaren later is hij
naar ons land teruggekeerd om zich blijvend in Wormerveer-
Binnen te vestigen als anchorman bij het lokale tv-station
Gladiola waar hij iedere avond de plaatselijke aanrijdingen
voorlas en met brigadier van politie Jeremia Flonkerdoos
de ongevallen doornam, doch dit was, zoals men zegt, liefdewerk
oudpapier. Wat zijn werkelijke bron van inkomsten was is duister,
desalniettemin hebbe god zijn ziel.
Peta van der Maan, Soestdijk.
