Hij stond waarschijnlijk al vijfentwintig jaar onder het langzaamaan ingebakken stof als vijfde van voren in een rijtje tegen elkaar leundende fietsen in een garage: een Raleigh. Ik bedoel een echte, niet zo'n in het verre oosten gebakken modern kreng. Nee, deze dateerde (even een blik op de Sturmey-Archerachternaaf) uit 1957. Ik vond dat hij een nieuw leven verdiende, bovendien was mijn oudste zoon op zoek naar een fiets en voor twintig euro kon ik me onmogelijk een buil vallen. Ik pompte de banden op en na het vervangen van de ventielen hielden deze lucht. De enige echt kapotte zaken waren de versnellingskabel en de bel. Ik begon met kwast, doek en petroleum een langdurige schoonmaakoperatie en op sommige plaatsen kwam er fijn staalwol aan te pas. De Raleigh werd weer toonbaar. Met een in zwarte lak gedrenkte doek werkte ik daarna de kale plekken zo goed mogelijk weg. Uit de doos met Raleighreserveonderdelen kwamen een nieuwe kabel en het deel met kettinkje dat in de drieversnellingsnaaf gaat. Het werkte. Nu nog een Lucasbel en de verlichting controleren. Zelfs die deed het. Gistermiddag fietste ik op de Raleigh de straat uit. Noem je zoiets nu recyclen of herfietsen?
