Chip

Onze wegen hebben zich sinds de midzeventiger jaren meermaals gekruist, ik heb hem onregelmatig geinterviewd, soms in een Hilversumse studio, soms bij hem thuis in New York, maar ook op JFK terwijl ik wachtte op een aansluitende vlucht. Wat ik bedoel te zeggen Chip Taylor en ik verliezen elkaar niet uit het oog. Ik ga niet voor de zoveelste keer uitleggen dat hij de broer is van John Voigt, dus de oom van Angelina Jolie en dat hij verantwoordelijk is voor "Wild Thing" van de Troggs, want dat soort mededelingen beschouw is als bladvulling. Hij was een aantal jaren uit zicht, was "beroepsgokker" en ik vond dat buitengewoon verdrietig, want muzikaal, moet je evenmin als elk ander, talent verkwisten. Gelukkig is hij al enige jaren van zijn dwaalweg teruggekeerd en vorige week ontving ik zijn jongste CD en die is buitengewoon interessant, want Chip doet daarop iets, wat ik zelden heb gehoord en dat de meeste muzikanten wel uit hun hart laten. Hij laat in een reportage van bijna 25 minuten horen hoe een nummer uiteindelijk op de plaat komt. De luisteraar is dus getuige van een creatief proces en alleen daarom al beveel ik "New Songs of Freedom", verschenen op zijn eigen label "Train Wreck Records" van harte aan.