Gister een uitgebreid artikel van de hand van Irene de Pous over de angst van Britse en Nederlandse psychologen over DSM-V op de website van 'De Volkskrant'. Ik zit niet in het vak, maar hoe komt het toch dat ik in 2009 in 'The New York Review of Books' al een een buitengewoon verontrustend artikel las van Marcia Angell las over het verzet van Amerikaanse psychiaters, gevolgd door twee artikelen van haar in het zelfde blad dit jaar? Zijn de Europese zielenknijpers niet wat laat met hun protest?
