"Ik heb verscheidene mensen gekend die in commissies zaten die de DSM-handboeken samenstelden, en zoals je zult begrijpen, veel beslissingen werden op basis van persoonlijkheden en machtstrijd genomen.
Ik denk dat de behoefte aan categorizering van psychiatrische defecten voortkomt uit de verzekeringsindustrie. Toen soldaten terugkeerden uit de oorlog (ik bedoel de Tweede Wereldoorlog) had men een manier nodig om de symptomen van post traumatic stress disorder te catalogiseren om vast te stellen, wie voor therapie in aanmerking kwam. Dat had alles met geld te maken. Als een soldaat zijn burgerbestaan weer oppakte en kon werken, dan hoefde de regering niet voor therapie en eventuele medicatie te betalen. Naast post traumatic stress disorder was depressie een nieuwe categorie. Ik denk dat de regering de hoeveelheid zelfmoordgevallen onder de teruggekeerde sodaten niet kon ontkennen, dus probeerde men een bepaald patroon te vinden.
Je noemde ook het overgebruik van medicijnen bij jongens met ADHD in de Verenigde Staten.
Weinig mensen weten dat senator Joe Lieberman getrouwd is met de toplobbyist van de pharmaceutische industrie. Hij zit in een aantal commissies die Obama's "health care plan" onder de loupe nemen.
In het algemeen genomen is de trend meer geld voor medicijnen uit te geven dan aan onderwijs (bijvoorbeeld door minder leerlingen in een klas) of geld te besteden aan gesprekstherapie. Educatie en therapie hebben geen lobbyisten, de pharmaceutische industrie heeft die wel. Zoek dus niet verder naar een reden."
