BBC-tv besteedt nogal wat aandacht aan Grootbrittanjes glorieus verleden: we zijn het ene schitterende kasteel nog niet uit of we betreden het andere dorp waar, het is maar een voorbeeld, weefgetouwen eens zongen. Er is als je goed nadenkt ook weinig om anno 2011 trots te zijn, waar bleef bijvoorbeeld de Britse rijwielindustrie? En wat is er van de Britse autoindustrie geworden?
Binnen een paar seconden weet ik het weer: de beroemde automerken zijn in handen van Amerikanen, Duitsers en Chinezen of bestaan niet meer. In sommige vevallen kon je de ondergang jaren van te voren voorspellen, want waarom was er in de jaren zestig een Austin, een Morris, een Riley, een Wolsely, een MG met exact dezelfde carrosserie, het verschil tussen de diverse wagens zat hem eigenlijk alleen maar in het naamplaatje op de neus. En die carrosserie was dan ook nog eens ontworpen door Pininfarina, die de Peugeot 404 getekend had, zodat het verschil daarmee ook niet heel groot was. MG, dat door de Chinese eigenaars niet langer als afkorting van Morris Garages wordt beschouwd, maar als dat van Modern Gentleman, werd in 1924 door Cecil Kimber gegrondvest. Het merk had vanaf het begin een sportieve uitstraling gehad en je kunt je dan ook terecht afvragen waarom er naast Morris, Wolseley en Riley in de jaren derig ook door MG, eveneens eigendom van het Nuffieldconcern, saloons moesten worden gebouwd?
MG had het bij bovenstaand klassiek sportwagenconcept moeten laten, de J2, groot voorbeeld voor alles wat in de jaren dertig en zelfs na de Tweede Wereldoorlog op dat gebied verscheen. Maar MG bouwde ook gesloten auto's, in het Grootbritse saloons geheten, als onderstaande SA en VA. Mooi van lijn, buiten twijfel, maar hadden ze dat niet beter aan Wolseley kunnen overlaten?