Verslag 2

Ik heb gister vergeten een paar dingen te vertellen, meteen bij binnenkomst in de kliniek voor gezelschapsdieren - ik vergeet die naam nooit meer - kreeg ik ter gelegenheid van dierendag een presentje: een e.h.b.o.-set voor honden met van alles er in. Dat vond ik erg aardig. Net als andere honden, die binnen kwamen was ik toch wel een tikkeltje bang, we hadden allemaal onze staart tussen de poten, zelfs een pitbull en dat soort jongens weet in de regel wel van wanten. 

We waren met de trein en daarna met een taxi. Ze houden volgens mij in Utrecht niet van honden. De chauffeur die me naar de kliniek voor gezelschapsdieren bracht - zie je wel: ik ben het niet vergeten - begon een hele verhandeling over het feit dat mijn baas zijn handen dicht mocht knijpen dat ik mee mocht, want veel chauffeurs in Utrecht willen geen hond in hun taxi. Ik was te druk bezig om in de taxi te springen die me naar het station terug zou brengen om precies te horen wat die chauffeur zei. Had hij het nou over bedaard of bejaard? Nou, ik ben bejaard (ik ben tien) en daardoor redelijk bedaard, dus ik begreep het niet zo best. Maar uit het antwoord van mijn baas begreep ik dat het over mijn haar ging. Om precies te zijn over mijn haaruitval. Wij cairnterriers hebben daar in tegenstelling tot veel taxichauffeurs geen last van.