Gister stapte ik uit op het station Den Haag Laan van NOI, de afkorting NOI staat voor Nieuw Oost-Indië en ik probeerde, één keer buiten, me te herinneren hoe de omgeving van het station er zestig jaar geleden uitzag en ik maakte meteen een fout. Ik vergat dat hier ooit een sportveld lag. Van de voetbalclub VUC. Destijds koesterde ik het stiekeme verlangen dat het elftal aangemoedigd door supporters een wedstrijd in Engeland ging spelen. Ik moest me gister heroriërenteren. Ik reed zestig jaar geleden op mijn DCR-fiets het Schenkviaduct over en ging rechtsaf. Maar nu sta ik duidelijk honderden meters verder, juist: hier had lijn 7 zijn keerlus. Het is me - behalve de bebouwing - allemaal duidelijk: ik sta op een driesprong: rechts de Van Halewijnlaan, in het midden de Laan van Nieuw Oost Einde en links de Koningin Julianalaan. Wanneer ik de middelste weg neem weet ik hoe ik in het oude centrum van Voorburg kom, maar ik neem de Koningin Julianalaan. En herken niets tot ik bij de Broekslootkade kom. Klaarblijkelijk houdt water zijn zelfde loop. Ik passeer een groot winkelcentrum, waarschijnlijk door dezelfde projectontwikkelaar in elkaar geknutseld als dat in Hoofddorp, in Nieuw-Vennep en in Sassenheim en mochten er in die plaatsen nog geen uniforme winkelcentra zijn, maakt u zich niet ongerust die komen er. Toch zijn er vreugdevolle momenten, Voorburg heeft een paar leuke beelden neergezet, hoe ze heten kan me niets schelen, maar ze maken de wandeling naar de Herenstraat goed.
