Opnieuw Schotten onder elkaar

In de straat waar de heer Ozenfant zijn woonte heeft, verblijft, uiteraard, een aantal andere honden, waaronder grut van een onbestemd ras dat, wanneer de heer Ozenfant - neus aan de grond - passeert, stevig aan de blaf gaat. De heer Ozenfant wenst daarop niet te reageren, vermoedelijk - maar niets is zeker, voor zover het het brein van de heer Ozenfant aangaat - denkt hij: naar Korea geteisem en over een scherp mes en een halssnede laat ik mij, ondanks druk van ene mevrouw Marianne Thieme, niet uit, als jullie maar opgevreten worden. Wanneer andere honden huize Ozenfant passeren verwaardigt hij zich niet op soortgelijke wijze als genoemd geteisem te gedragen, het is dan ook zijn inziens typisch op- en doorgefokt, vermoedelijk Frans gedrag. Nee, de heer Ozenfant wenst met zijn oer-Schotse achtergrond met zulk o-la-la-volk niets van doen te hebben.

Gisteravond ontmoette de heer Ozenfant tot zijn immens plezier echter twee andere cairnterriers, een van veertieneneenhalf, de ander van twee jaar oud. De vreugde ging zelfs zo ver dat de heer Ozenfant de urine van de een van de straat begon te likken, en nu weet ik dat wat kleur betreft de gelijkenis met Laphroaig bijzonder groot is, maar 'de neus' is toch even anders. Er werd staartgewapperd, gesnoven, op de achterpoten gestaan, kortom opnieuw Schotten onder elkaar en ze namen afscheid met een welgemeend: Oidhche mhath!

75

Sinds gistermiddag 12.00 uur heb ik er driekwart eeuw opzitten en waar ging ik ter verhoging van de feestvreugde, al werd die behoorlijk getemperd door de dreigementen van de teloorwegen, naar toe? Naar Den Haag en omdat ik een gewoontedier ben, allereerst naar de Poten, een straatnaam die niets met benen, maar alles met wilgentakken te maken heeft, naar de "Wiener Konditorei". Ik zat rond kwart over drie, geen donderwolkje aan de lucht, op het terras naast een heer en ons beider oog viel op een wonderlijk geklede dame, die, zo stelden wij vast, een corset over haar kleren had aangetrokken. Ongeveer tegelijkertijd zeiden we: "Mijn moeder droeg zo'n ding ook, maar onder haar jurk!" Zoiets verbroedert en we begonnen een minutenlang gesprek over hetgeen ons inziens in de Haagse binnenstad voorgoed vernield is, maar betuigden onze tevredenheid over de omgeving van de Denneweg en de buurt rond de Prinsestraat. Hij was nog getuige geweest van de vernietiging van een rijtje huizen op de Koningskade in de jaren zeventig. Daar stond de woning van een vriendin van zijn moeder en hij was, terwijl de slopers toesloegen, in het huis geweest: "In de voorkamer stond een schitterende schouw, roze marmer, Louis Quinze, in de achterkamer een prachtige schouw, groen marmer, Louis Seize. Ik vroeg of ze die er voor me uit konden halen. Dat moesten ze hun baas vragen. Komt er zo'n man met een te kort hemd over zijn bierbuik en getatoeëerde armen de trap af, neemt een voorhamer en slaat eerst de roze en daarna de groene schouw aan puin. "Weet je wel wat je gedaan hebt?" vroeg ik, "je hebt net veertigduizend gulden kapot geslagen!" Zijn bek zakte open. Natuurlijk had ik geen veertigduizend gulden, maar vierduizend gulden had ik er graag voor over gehad. Beide schouwen zouden nu met al het houtwerk er om heen gauw zestigduizend euro per stuk hebben opgebracht en dat sloeg zo'n gek in puin."

Platneuzen

Moeten we de heer Ozenfant beschuldigen van racisme? Gister ging hij weer volledig uit zijn dak toen hij een platgeneusde hond zag: een jeugdig boxertje betrad zijn blikveld en er onstond een woeste blafpartij, zoiets van: 'opsodemieteren jij, uit mijn beeld'. Ik ontdekte die reactie reeds eerder bij het ontwaren van een mopshond en een andere platsnuit. Gisteravond onmoette de heer Ozenfant een sheltie, resultaat buitengewoon vriendelijk gesnuffel, Schotten onder elkaar?

Het is weer zo ver

Het sneeuwt, er is een draadbreuk, het onweert, er is een wisselstoring, directeur consumentenmarkt Erik Beenen moet hoognodig poepen, het regent, het hagelt, er is brand in een onderstation, directeur consumentenmarkt Erik Beenen moet kotsen, er liggen bladeren op de rails, het is onstuimig weer, directeur consumentenmarkt Erik Beenen heeft zich bij het scheren gesneden, er is een seinstoring, directeur consumentenmarkt Erik Beenen zijn vrouw moet bevallen, directeur consumentenmarkt Erik Beenen kan zijn zakkammetje niet vinden, directeur consumentenmarkt Erik Beenen zijn auto start niet, directeur consumentenmarkt Erik Beenen ontdekt dat hij geen toiletpapier heeft, directeur consumentenmarkt Erik Beenen is de weg volledig kwijt enz. enz. kortom:

ER RIJDEN GEEN TREINEN.

Darracq 3

Hémery's Blitzen Benz

Nu is het boek van William Boddy niet het enig zaligmakende geschrift over het wereldsnelheidsrecord, dus ik pak het in 1961 verschenen "Motor Racing Facts and Figures"* van Rodney L. Walkerley* en lees onder 1905 : "World Record, Ormonde Beach (moet zijn Ormond Beach, W.B.) Daytona, Florida: A.Macdonald (90 h.p. six-cylinder Napier, 104,65 m.p.h. (168,38 km/u, W.B.) the first Englishman on that course. On the following day H.L. Bowden (120 h.p. Mercedes 16 litres), claimed 109,75 m.p.h. (176,59 km/u W.B.) and at Arles, France, Hémery (Darracq) claimed 109, 65 m.ph. (176,43 km/u W.B.). Neither claim was recognized." Dit is slordig gehannes van Walkerley, want hij schrijft "the following day" maar noemt geen datum waarop Macdonald in Daytona het record gebroken heeft. Dat gebeurde, zo weet ik, uit andere bron op 24 januari. Wat bedoelt Walkerley trouwens met "neither claim was recognized"? Het record van alle drie coureurs of alleen dat van de laatste twee genoemden? Gelukkig vind ik Hémery wel in een andere lijst, dus aan zijn record kan niet worden geknaagd en aan dat van Arthur Macdonald evenmin. Hémery vinden we op 6 november 1909 terug wanneer hij, fabrieksrijder voor Benz, het wereldrecord in Brooklands op zijn naam brengt met een snelheid van 202,68 km/u. Een jaar later doet Barney Oldfield in Daytona met een soortgelijke Blitzen Benz een poging, maar dat record wordt niet erkend.

*uitgegeven door B.T. Batsford Ltd., Londen, 4 Fitzhardinge Street, Portman Square.

Oldfields Blitzen Benz

De heugafelttegel (of is het heugaveldtegel?)

Terwijl mannen met een normale haardos zich in onze kontreien met agent orange tot kaalschedel laten manipuleren, zien wij nog een ander fenomeen: in navolging van Amerikaanse mariniers laat een aantal jeugdigen slechts bovenop de schedel kort geknipt haar staan, dat kapsel was reeds eerder in zwang, heette toen 'Kulturschnitt", tierde welig onder nazi's en sluit naadloos aan bij de huidige tijdgeest.

Darracq 2

Eind jaren zestig, maar het kan ook begin jaren zeventig geweest zijn, reisde ik naar het Britse National Motor Museum in Beaulieu om in de bibliotheek enige data te controleren, het moet iets te maken hebben gehad met het wereldsnelheidsrecord voor auto's, want in William Boddy's "The World's Land Speed Record"* vind ik een toen gecopieerd lijstje met die records: Hémery wordt genoemd, zowel met de Darracq als de Blitzen Benz. Over de Darracq schrijft Boddy: "This was a remarkable car and one of the type that already showed what what it could do by standing-start records. It had a huge V8 engine, with a streamlined tank above it and a gilled-tube radiator in a vee shaped frame ahead of it. This engine, with had push-rod overhead valves, was mounted in a very flimsy chassis and the sole attempt at bodywork was the provision of two light bucket seats. A record breaker in the grand manner, in fact. (...) Victor Hémery took the car to the road which ran from Arles to Salon and proceeded to make even the "century" look slow. He was in the measured kilometre for just 20.4 seconds, travelling at 109,65 m.p.h. ( = 176,43 km/u). Even those persons who had been inclined to accept the speed claimed for Bowden** in America realised that Hémery had now gone almost as fast, and on the road with a more normal motor-car. But perhaps this observation should not be made, for the World's Land Speed Records does not allow of "ifs" and "buts". Be that as it may, two days before the close of 1905 Hémery got the record officialy for France."

*gepubliceerd door de Motor Races Book Club, Motor Racing Publications Ltd. London 1965.
**Bowden reed op 25 januari 1905 176,59 km/u in een Mercedes, een record dat niet erkend werd.
Op de foto: Hémery in 1912

Darracq

Het is 30 december 1905. De Franse coureur Victor Hémery sluit in Arles een voor hem buitengewoon succesrijk jaar af door het wereldsnelheidsrecord te verbeteren op - want je zat destijds meer op, dan in een wagen - een Darracq, een enorme V8, waarmee hij 176 km/u haalt. In 1906 wisselt hij van renstal en gaat naar Benz en op 8 november 1909 weet hij op de zogenaamde Blitzen Benz in Brooklands het record op nieuw in handen te krijgen met een snelheid van 202 km/u. De Darracq (met een cylinderinhoud van 25 liter) is gelukkig bewaard gebleven en wordt door restaurator/eigenaar Mark Walker zelfs regelmatig gestart (zo te zien geen simpel karwei) en gereden.

Nipper 2

Ik heb zowel de foto als het schilderij van Nipper met de heer Ozenfant doorgenomen, die beide afbeeldingen stupide vindt. "Nipper is gehoorgestoord, want elke normale hond hoort ogenblikkelijk of het om een opname gaat en zeker met de opname- en weergavetechniek van destijds is het beeld absurd."

Nipper

de originele foto (boven) van Nipper en het schilderij van Francis Barraud (onder)

Dit is 's werelds meest beroemde hond, Nipper, boegbeeld van HMV of zonder afkortingen "His Master's Voice". Ik ben niet helemaal zeker van het echte verhaal rond Nipper, maar hij werd geboren in 1884 in Bristol en stierf in 1895. Zijn eigenaar Mark Henry Barraud overleed in 1887 en diens broers Philip en Francis namen de zorg voor de hond over. Drie jaar na de dood van Nipper maakte Francis, naar een foto van Nipper voor een Edisoncylinderfonograaf, een schilderij met de titel "Listening to his late master's voice", waarop hij de fonograaf verving door een grammofoon. Het schilderij werd samen met de titel "His Master's Voice" door The Grammophone Company gekocht en later door Emile Berliner als merk geregistreerd. De Duitse schilder Michael Sowa borduurde verder op het thema:

Thomas Flyer

Het leek er even op dat de Duitse Protos met luitenant Hans Koeppen aan het stuur de reis om de wereld "New York - Parijs" in 1908 gewonnen had, want hij arriveerde - trouwens zonder de rest van de oorspronkelijke bemanning, die in de Verenigde Staten met ruzie de wagen verlaten had - op 26 juli als eerste in Parijs, maar zijn vreugde was van korte duur, want het bleek dat hij de boel op forse wijze belazerd had en in Amerika een deel van het traject de Protos per trein had laten vervoeren. Vier dagen later verscheen de Thomas Flyer met George Schuster aan de grenzen van Parijs, ook hij was de enige van de equipe die de volledige reis - in 169 dagen en zo'n 35000 km - volbracht. De Flyer is gelukkig bewaard gebleven en was drie jaar geleden de ster van de herdenking van de tocht tijdens een Concours d' Elegance.

Het vertrek van de Thomas Flyer van Times Square, New York op 12 februari 1908.

Christopher Guest

Christopher Guest (zie Loudon Wainwright III 2), was een van de leden van dat fantastische trio "The Folksmen", een parodie op al die folkloretrio's uit het begin van de jaren zestig. Een paar namen uit die tijd: "The Limeliters", "Peter, Paul & Mary" en "The Kingston Trio", de film "A Mighty Wind" (geregisseerd door Guest) stak op een sublieme manier de draak met het genre. Hier zijn "The Folksmen" gast in een televisieprogramma van Conan O'Brien (Guest is de gitarist). De finale van de film bestond uit een optreden van "The New Main Street Singers" (parodie van "The New Christy Minstrels") )," The Folksmen" en "Mitch & Mickey" (vul elk dame/heer folkduet van destijds in, dat u te binnenschiet).

Klansman Geert

Op pagina drie van de International Herald Tribune van vandaag een artikel over en een foto van Geert W. temidden van een aantal microfoons, waarvan een wordt vastgehouden door Bram M., die klaarblijkelijk in navolging van zijn vriendin een positie in de media ambieert. IHT-verslaggever David Jolly emailde met G.J. Alexander Koops "a Dutch lawyer and professor of international criminal law at the University of Utrecht" en deze stelt :"The judgment is in line with the case law of European Court on human Rights, which in 2010 held that only when certain statements incite to violence, there is a role for criminal law. The same approach is taken by the U.S. Supreme Court for example in cases involving the Ku Klux Klan." Horen we het ook eens van een kenner.

Camper

Een van mijn vrienden trekt op het ogenblik met een camper door Frankrijk, een andere verkoopt straks na zijn pensionering zijn huis en gaat rondtrekken met een camper gebouwd op een MAN-vrachtwagenchassis. Zo nu en dan stuurt laatstgenoemde mij foto's van de vooruitgang, plagend stuurde ik hem bijgaande foto van een verre voorganger, die op basis van een Chevrolet uit de eerste helft van de jaren twintig een knus huisje bouwde.

Loudon Wainwright III 2

De bij de doos behorende DVD begint met Bram van Splunterens mooie documentaire die hij in 1993 over Loudon Wainwright voor de VPRO maakte, maar daar kom je pas achter als je de aftiteling van de documentaire op de DVD ziet, want de in het boekwerkje vermelde gevens zijn irritant summier. Was het teveel gevraagd om te vermelden dat Christopher Guest de man is achter verschillende schertsdocumentaires, met als meest bekende "This is Spinal Tap", de opname met hem is gemaakt in "The Garfield House". Mag ik weten waar dat is? Is het een hotel ergens in Engeland behorend tot de Best Westerngroep, of is de opname gemaakt op het gazon van het huis van de 20e Amerikaanse president James Garfield, onder de rook van Cleveland, Ohio? Op het grasveld verschijnt in ieder geval ook een oude vriend van Wainwright, acteur George Gerdes (van wie hier een klein overzicht), hij kon net als Wainwright in het begin van zijn loopbaan moeilijk kiezen tussen singer-songwriter en acteur, ik heb één elpee van hem: "Son of Obituary"* uit 1972, waarop dit "Intellectual Baby" (well when i play the guitar for my baby, she says it's such a bore but she thinks it's hip, why she almost flips, when i quote from Bernard Shaw. my intellectual baby, she has me in a daze, well she can take a bath readin' Grapes of Wrath, while whistin' a Polonaise").

*United Artists Records USA 5593

Loudon Wainwright III

In mijn favoriete rijtje singer-songwriters eindigt Loudon Wainwright III hoog, zo niet het hoogst en op die plaats staat hij al sinds ik, begin jaren zeventig een elpee van hem kocht. Wie onbekend is met zijn meestal autobiografische liedjes kan nu de schade inhalen, want er is een door hem zelf samengestelde drie-CD-doos met van 1969 tot 2010 verschenen repertoire, aangevuld met een CD met nooit uitgebrachte opnamen (waaronder "The Hardy Boys AT The Y" samen met The Boys of The Lough en "Dead Man" met zijn favoriete musici uit Los Angeles) en een DVD, dit alles onder de titel "40 Odd Years"*. Het bijbehorend boekwerkje mag er ook zijn, zeker door het schitterende "My Cool Life", the singer-songwriter as autobiographer, waarin Loudon, bekend door het trekken van tamelijk gekke bekken, uitlegt hoe hij daartoe gekomen is: "Raised in an affluent suburb of New York City, I'd gone to a boys' boarding school, dropped out out of college, been busted for pot, and had survived two or three disastrous puppu-love affairs. I'd mowed a few lawn and hitchhiked to New Canaan, Connecticut, but hadn't harvested a single bale of cotton nor had I ridden nary a rail. Still, I somehow managed to write two or three songs per week, drawn from my pathetic dearth of experience. And like most serious, young, egotistical artists, I thought my life, though yet to be cool, was nonetheless interesting. At least I was smart enough to know that I had to make it seem interesting. So I put some work into presentation. To separate myself from the others out there, the pack of bell-bottomed, ponytailed, guitar-toting song-slingers, I wore Brooks Brothers flannels and my hair unfashionably short. T cope with coffeehouse stage fright, in performance I physicalized my fear into strange, spastic body gyrations, replete leg lifts, facial grimaces and lots of tongue-wagging. I made sure that people noticed me and, within a year, Atlantic Records had."

*SHOUTFACTORY.COM/LW3.COM 826663-12189

TT-Ford

Het kan niet missen: dit is de vrachtwagenversie van de legendarische T-Ford, in dit geval geladen met kolen en uitgerust met volrubber- in plaats van met luchtbanden.

Straatnamen

Benny Goodmanstraat, Almere

Gister was ik in de Charlotte Köhlerstraat in Hengelo. Ik vind dat een lastige straatnaam, maar dat ligt aan mij, omdat ik nog steeds niet in staat ben de ö te typen, zonder een klein trucje te gebruiken: ik zoek een woord waarin ik de ö weet, zoals in "Kölln" en kopieer en plak de ö vervolgens in Köhler. Omslachtig maar het werkt. De Charlotte Köhlerstraat ligt in een buurt waar het toneelspel van pakweg zestig jaar geleden hoogtij viert, want in Nederland is het gebruikelijk dat je pas met een straatnaam geëerd wordt als je dood bent, een regel waarvan wordt afgeweken bij leden van het koninklijk huis, terwijl hij daar - getuige ene von Lippe-Biesterfeld - juist op zijn plaats zou zijn. Gelukkig zijn ze in Hengelo zo verstandig geweest om op de straatnaamborden functie en jaartallen te vermelden, alhoewel ik me afvraag hoeveel inwoners van de Charlotte Köhlerstraat, al is het maar één rol waarin de actrice heeft geschitterd kan noemen. Ik ken ook oorden waar buitenlandse jazzmusici worden met straatnamen zijn bedacht en al hoe zeer die muziek me ter harte gaat, ik vind dat geen goed idee: zo'n Charlie Parkerstraat, Ella Fitzgeraldpad of Benny Goodmanstraat. Wie is verantwoordelijk voor de keuze, die m.i. volstreekt willekeurig is, want waar is de Sarah Vaughanlaan en de Jelly Roll Mortonstraat, om het nog niet eens te hebben over de Bix Beiderbeckeboulevard?

De baron en zijn maat 5

Wat ik nog helendaal heb vergeten te vertellen is dat Ulbe, baron d'Hurdculle een slaaf heeft, namentlijk ene Van der Soeg. Homme van der Soeg. De baron die meent dat de hele wereld van hem is zet zijn luukse wagen vaak en veel op een parkeerplak waar hij niet staan mag, want dat is voorbehouden aan een man die wat knoffelig op de schonken staat, een zonaamde invalide. Maar dat manspersoon, ik bedoel Keimpe de knoffelige, is somstijden uit van huis en dan zet de baron zijn wagen (met CD-plakker) op Keimpe zijn plak. Van de middag kwamen twee plietsiemannen in de buren te kontroleerjen. Nou zal het heven, dacht ik, want de baron zijn wagen stond op het plak waar hij niet staan mocht. Maar ik had geen verdenken aan Homme, die tijge snel uit de huis kwam om de plietsiemannen van een bekeuring af te houden en daarna zo hard als zijn schamels hem konden dragen naar de baron draafde om hem te waarschougen. De baron heeft Homme daarna als dank een mariakoekje gegeven en Homme maakte een sprong van wille en dankbarens.

Sikke Beintema, De Westerein

Edison klassiek gala 2011

AVRO
Pieter Jan Hahahahahahahahahahahahagens
('wat is het verschil tussen een clavecimbel en een piano?')

Halbe Zijlstra
de cultuurloze Stellingwerver
geeft Daniel Barenboim een oeuvreprijs

Wobbe

"Halve Soalstra, de staatssikkretaris van kultuur was razend, syn "Donald Duck" zat weer nyt inne brievenbus."

Dictator

Dictator 1930

Studebaker had in 1927 geen enkel probleem een van zijn modellen "Dictator" te noemen, op het eerste gezicht kon het gedrag van de Italiaanse fascist Mussolini klaarblijkelijk de goedkeuring wegdragen van de directie in South Bend, Indiana. Maar wat de directie eigenlijk bedoelde was dat hun auto een dictaat oplegde aan, een voorbeeld was voor andere fabrieken. In 1937 verdween van de een op de ander dag de naam. De associatie met die andere dictator, Hitler, werd Studebaker te bar en het model ging "Commander" heten.
In Italië werd in dezelfde periode door Fiat een auto gemaakt, waarvan de naam ook niet door de beugel kon: de "Balilla" genoemd naar de "Opera Nazionale Balilla", de Italiaanse fascistische jeugdbeweging, geinspireerd op de padvinderij.

Balilla 1933

Wobbe

"Regeren is fooruutsien, daarom mutte je nou de VUT afskaft is, straks tot je 67ste werke."

T's

Behalve bumperstickers (zie dit blog van 13/06/'11) zijn er t-shirts waarmee Amerikanen hun mening kunnen uitdragen, dit zijn enkele fraaie.

Het spoort niet

De Nederlandse Teloorwegen - altijd in de weer om het de spoorreiziger zo moeilijk mogelijk te maken - hebben weer iets nieuws bedacht en omdat er in het Utrechts hoofdkantoor niemand met een normaal ontwikkeld brein aanwezig is, krijg ik een nieuwe kaart toegestuurd, alhoewel mijn 'oude' tot 7 juni 2012 geldig is. Uiteraard met de nodige dreigementen - want daar is men bij de Teloorwegen goed in - wordt mij te verstaan gegeven dat ik niet meer op mijn oude - let wel: niet verlopen kaart - kan reizen, tenzij ik het volle tarief betaal. Ik MOET mijn oude kaart opsturen, vergezeld van een af te drukken epistel, waarbij ik het nog op mijn oude kaart aanwezige saldo terug kan vragen.

Fageol

Het ligt best voor de hand en de Franse staatsspoorwegen, kortweg de État, hebben het systeem in het begin van de jaren ook met succes toegepast: bouw een motor in een normaliter getrokken wagon en je hebt een geheel nieuw voertuig (zie zwartwitfoto). Dat het er vrachtwagens volgens hetzelfde principe gebouwd zijn, wist ik niet: gemotoriseerde Fruehauf trailers werden in de jaren vijftig van een motor voorzien en door de Twin Coach Company onder de naam Fageol Super Freighter in Kent (Ohio) op de markt gebracht. Eind jaren vijftig bouwde de St. Louis Car Co. (de bouwer van de PCC-car) volgens hetzelfde principe - motorisering van trailers - de Wolfwagon.

Mijn moeder

Nederland krijgt een vrouwenzender meldt de VPROGIDS: TLC. En ene Hesther Jolly, marketing en communicatie manager, meldt daarover het volgende: "TLC is voor elke vrouw tussen de 25 en 39 jaar." Ach, denk ik, mijn moeder was 39 in 1941 en zat toen tot over haar oren in het verzet. Maar let op hoe Jolly de wereld bekijkt: "We hebben veel onderzoek gedaan voordat we we dit avontuur begonnen en weten daardoor dat er vier typen vrouwen bestaan. Je hebt de explorer, dat is de Randstadvrouw: kosmopolitisch, ze heeft een baan, een kind, houdt van reizen en pikt trends snel op. De caretaker leidt een gezinsleven en houdt ervan om leuke dingen te doen met haar kinderen en vriendinnen. Een balancer leeft bewust, gaat wel eens naar naar yogales en eet biologisch, zij heeft een gezonde work-life balance. De vierde is enthusiast, op z'n Engels, zij omarmt iets nieuws waarover ze via televisie bijvoorbeeld gehoord heeft en zorgt voor doorgave aan een grotere groep. Bij TLC gaan we uit van de vliegwielwerking via deze vier typen." Hoe lang ik ook denk mijn moeder past in geen van de vier typen van Jolly, voor wie het vrouwzijn klaarblijkelijk ophoudt bij veertig. Trouwens geen van de vrouwen die ik ken past in het door Jolly geschetste plaatje.

Zondag

Die zondag gingen Gaston Luik, Bas ten Aken en Gastons zoon Jean een eindje fietsen door de Ardennen.

Reclame

Groningen 41

Gister naar de Electrische Musem Tramlijn in Amsterdam en me per GTG 41 van begin (Haarlemmermeerstation) tot eind (Bovenkerk) en terug laten vervoeren. Onderweg bedacht ik dat het eigenlijk wel grappig is dat de 41 oorspronkelijk een Haagse tram was uit een serie van veertig door HAWA (Hannoversche Waggonfabrik AG) vanaf 1919 geleverde voertuigen aangevuld met tien gebouwd door Werkspoor. Zestien van het totale aantal werden verbouwd tot pekelwagens en nu komt het: in Groningen waar het woord pekel ook gebruikt wordt als aanduiding voor Pekela, werd de (HAWA-) Haagse pekeltram weer personentram: Gemeente Tram Groningen 41. In het Openbaar Vervoer Museum Den Haag staat zijn broertje de HTM 265. Opvallend dat de Groninger twee koplampen heeft en de Hagenaar maar één. Helemaal zeker ben ik niet, maar het kan zijn dat de Groninger er twee heeft omdat de wet dat eiste, de tram reed ook buiten de bebouwde kom.

Bumperstickers

Bumperstickers hebben geen effect in ons land, in de Verenigde Staten is dat anders, je verkondigt je politieke mening op de achterkant van je auto en het uiteraard rechtse Hummervolk laat zich niet onbetuigd, want hun intelligentie is omgekeerd aan de cylinderinhoud van de motor van het voertuig.

Let Us Pri

Kleding

Alhoewel de heer Ozenfant - plaatsvervangend gegeneerd - mij verzocht af te zien van afbeeldingen van verklede soortgenoten, heb ik toch niet aan zijn verzoek willen voldoen. Hij verzocht mij wel aan te tekenen dat hij Cesar Millan nooit hoort over de belachelijke Amerikaanse gewoonte honden pretpakjes aan te trekken en dat het z.i. stompzinnige George Clooneyhondje (de heer Ozenfant bedoelt de mopshond) zonder kledij er minstens even belachelijk uitziet en dat het zich daarom graag in allerlei costuumpjes laat hijsen (foto's 1 & 3).

???

goed voor een doodschop zeker?

Ry Cooder 2

Ry Cooders "No Banker Left Behind".
(of het filmpje met Cooders toestemming is gemaakt, weet ik niet, ik heb het idee dat de maker met gebruikmaking van "No Banker Left Behind" een aantal foto's bij elkaar heeft gezocht)

Post

Postververvoer per trein is in ons land afgeschaft. Ik kijk bij station Amersfoort altijd uit het raam of ik nog een van die speciale postrijtuigen zie, want ze zijn er nog, maar kregen een andere taak. In Frankrijk had de Nord al heel vroeg speciale postrijtuigen, dit is een zogenaamde "automobile postale" aangedreven door een stoommachine.

Naar rechts richten

Het Amerikaanse ministerie van justitie veranderde recent zijn letterhoofd. Dat schoot rechts Amerika in het verkeerde keelgat en men reageerde op exact dezelfde krankzinnige manier als onze vaderlandse malloot Wilders: paranoïde.

(click op de tekst en lees)