Dr. Hans Keilson

Anders dan vroeger in zijn spreekkamer op de eerste verdieping - hij achter zijn bureau vol boeken en papier, pen in de hand - zit ik een paar maanden geleden tegenover hem in zijn woonkamer, we drinken thee en eten een koekje. We praten. Ik leg uit dat hij me thuisgebracht heeft in de fascinerende wereld van het Duitse jodendom op een moment dat elke vaste grond onder mijn voeten leek verdwenen. Mijn boekenkast puilt uit met boeken, die ik tijdens en na de gesprekken met hem heb aangeschaft. Jaren geleden, om precies te zijn op 22 februari 1979 was ik bij zijn promotie in Amsterdam, eind 2004 kwam hij met zijn vrouw naar mijn 40-jarig omroepjubileum. In mijn boekenkast staat zijn doctoraalscriptie: "Sequentelle Traumatisierung bei Kindern", op een los inlegvel de 16 stellingen, de laatste drie herhaal ik hier:

14. Bepaalde stromingen binnen het feminisme zijn bezig de vrouw haar toch al moeizaam verworven enigszins bevoorrecte positie te ontnemen, om haar - in het meest gunstige geval - de eerzucht daarvoor in de plaats te geven, die haar mannelijke collega's van het ene infarkt naar het andere drijft.

15. In de kosten van de promotie van een AOW-er moest eigenlijk door de AWBZ worden voorzien.

16. Kinder weinen. / Narren warten. / Dumme wissen. / Kleine meinen. / Weise gehen in den Garten. (Joachim Ringelnatz: Kinder-Verwirr-Buch. 2. Aufl. Berlin 1969.

In het boek* een aantal losse bijdragen, steevast voorzien van opdracht of een kleine aantekening, waaruit blijkt hoe omvattend zijn oeuvre was: ">Linker< Antisemitismus?", "Wohin die Sprache nicht reicht" en een verslag van het 34e congres van de Internationale Psychoanalytische Vereniging.

Gister overleed Hans Keilson in een Hilversums ziekenhuis. Ik lees Claude Lanzmanns memoires. Ik had ze graag met hem besproken.

(Zie ook dit blog 7/9/2010, 8/9/2010, 2/1/2011 en 10/4/2011)
*Sequentelle Traumatisiering bei Kindern. Hans Keilson. Ferdinand Enke Verlag Stuttgart 1979. ISBN 3-432-90111-9.