In 1978 reed ik door het zuiden van de Verenigde Staten en op weg van New Orleans naar Lake Charles moest en zou ik naar Basile, want daar woonde Nathan Abshire. Midden in het dorp vroeg ik een paar rondhangende jongelui naar zijn adres. De sfeer was niet vriendelijk en daarom probeerde ik het in het Frans. Tien minuten later stond ik voor Abshires huis, maar misschien is de betiteling hut beter, want het was bepaald niet een riant onderkomen. Nathan deed een middagdutje, maar zijn vrouw was bereid hem te roepen, nadat ik had uitgelegd dat ik helemaal van "outremer" kwam. Hij pakte zijn accordeon en wilde spelen, maar daar ging het mij niet om, ik wilde met hem praten en begon manmoedig in het Frans. Maar dat bleek geen succes, want ik verstond bar weinig van wat hij zei. Om duidelijk te maken hoe het cajunfrans* klinkt, in het begin van de volgende opname uit 1974 vertelt Dewey Balfa hoe hij zijn dagen slijt, waarna hij samen met Nathan Abshire - die in 1981 overleed - en anderen "Hey Négresse" speelt.
*eigenlijk vreemd dat wij in het Nederlands de verbasterde Engelse vorm cajun hanteren in plaats van het originele Franse acadian.
