Immigranten 2

Anders dan de Polen - van de gister genoemde Bruno Rudzinski haalde ooit, jaren later, de melodie van 'Pawel Walc' onder de titel 'Cattle Call' de hogere countryhitregionen - hadden de Italianen meer muzikaal succes. Niet alleen met wijsjes (wat is 'It's now or never' anders dan 'O Sole Mio'?) maar ook met muzikanten, al waren hun eerste plaatopnamen voor eigen landverhuizers. Op YouTube is weinig terug te vinden van die vroege,  honderd jaar oude opnamen, het waren zangers als Voccia en - natuurlijk - mandolineorkesten als dat van Paparello.  Giovanni Vicari (1905 - 1985) [foto] is één van de laatsten die puur voor de Amerikaans-Italiaanse markt opnam, maar inmiddels vond je op verschillende muziekterreinen Italianen, dus ook op jazzgebied. Laat ik drie noemen: daar is Nick LaRocca (1889 - 1961), leider van de Original Dixieland Jazz Band, daar is Adrian Rollini (1903 - 1956), de man die de bassaxofoon een plaats in de jazz gaf en daar is Louis Prima (1911 - 1978), oorspronkelijk trompettist  (en componist van het befaamde 'Sing, Sing, Sing'), maar later samen met echtgenote Kelly Smith verantwoordelijk voor 'Buona Sera', een hit die ons min of meer terugbrengt, waar het allemaal mee begon, met regels als 'Buona Sera, signorina, buona sera, It is time to say goodnight to Napoli, Though it's hard for us to whisper, buona sera, With that old moon above the Meditteranean sea'. Maar degeen die alle anderen op amusementsgebied ver achter zich liet was natuurlijk Frank Sinatra.