Service 2

Ik wilde vanuit Bussum per trein naar een kleine stad in de buurt van Düsseldorf, maar de vaderlandse Teloorwegen kon mijn bestemming niet vinden, toen ik de reis probeerde te boeken via de Bundesbahnwebsite lukte dat zonder problemen, de Bundesbahn kende mijn vertrekpunt Naarden-Bussum, toch ook bepaald geen wereldstad. Een ander keer kwam ik terug uit Duitsland, maar stond een uur aan de Nederlandse grens omdat de Teloorwegen geen locomotief had om me naar Amersfoort te trekken. Een treinkaartje kan ik in Bussum niet kopen in het station, de ruimte daarvoor bedoeld, is veranderd in iets dat Aha Cote d'Ivoire of iets dergelijks heet. In Bad Pyrmont, waar slechts twee keer per uur een trein stopt, zit een meneer aan de balie, die niet alleen kaartjes verkoopt, maar me ook informeert of ik een kaarje voor Una nodig heb. Ik wil van een kleine halte even buiten Birmingham (UK) naar de stad, natuurlijk zit er een meneer in een hokje, die mij een kaartje verkoopt en mij informeert. Ik reis van Chicago naar Kenosha (Wisconsin), aan het loket laat ik mijn paspoort zien en ik krijg korting omdat ik boven de zestig ben. In alle rijtuigen van de trein naar Kenosha zijn invalidentoiletten, wanneer ik zonder overstappen van Naarden-Bussum naar Den Haag Mariahoeve reis - duur  1uur en 12 minuten! - is er in geen enkel rijtuig een toilet. Daarentegen weten ze bij de Teloorwegen een Italiaanse fabrikant te vinden zonder enige ervaring op het gebied van de bouw van hoge snelheidstreinen, dat moet ik toegeven. En o ja, de koninklijke wachtkamer in station Baarn wordt gerestaureerd! Want voor je dagelijkse reizigers moet je wat overhebben.